Γνωμικά

Έχω λιγότερα χρήματα από όσα θέλω. Περισσότερα από όσα χρειάζομαι. Γιατί να διακινδυνεύσω ζητώντας και άλλα;

Υπάρχουν δύο ειδών «καταστάσεις ανάγκης χρήματος».
1) Η πρώτη είναι εκείνη στην οποία τα χρήματα είναι απολύτως απαραίτητα (σοβαρές ασθένειες και σοβαρά ατυχήματα).
Ο «ανώτερος» πολιτισμός μας και το «κράτος δικαίου» θεωρούν απόλυτα φυσικό το να αφήνουν στην μοίρα του οποιονδήποτε έχει την ατυχία να χρειαστεί σοβαρή ιατρική περίθαλψη. Έτσι η θεραπεία του γίνεται μέσω της πλήρους οικονομικής καταστροφής της οικογενείας, ενώ πολλές φορές επαφίεται στον «πατριωτισμό» των φιλανθρωπικών οργανώσεων.
2) Στην δεύτερη περίπτωση ανήκει η πλειονότητα των υπολοίπων ανθρώπων. Έχουν πάντοτε περισσότερα από όσα χρειάζονται πραγματικά, έχουν πεισθεί όμως από την διαφημιστική πλύση εγκεφάλου την οποία υφίστανται από μωρά, ότι η ευτυχία τους εξαρτάται από την κατανάλωση. Έτσι κάθε είδους βλακεία, βγαίνει στην αγορά και όλοι τρέχουν να αποκτήσουν το νέο τηλέφωνο, το νέο πλυντήριο, το νέο αυτοκίνητο, την νέα τηλεόραση κλπ, κλπ, κλπ.
Τα πανάκριβα και άθλιας ποιότητας προϊόντα, κατασκευασμένα από αμόρφωτους και εξαθλιωμένους οικονομικούς σκλάβους, γίνονται ανάρπαστα. Και όλοι είναι «ευτυχισμένοι» μέχρι την εμφάνιση του νέου «γκάτζετ».
Και αφού η «ευτυχία» εξαρτάται από τα προϊόντα που αγοράζουμε, όλοι μαζί τρέχουμε και κυνηγάμε περισσότερα χρήματα από όσα πραγματικά χρειαζόμαστε.
Έχετε φανταστεί ποτέ τι θα γινόταν αν οι άνθρωποι έπαυαν να αγοράζουν τα μη απαραίτητα για την επιβίωσή τους; Το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα της «συνεχούς ανάπτυξης» θα κατέρρεε σαν τραπουλόχαρτα. Αυτό όμως είναι κάτι ανεπιθύμητο. Έχετε δει τι κάνουν συνήθως στον γάιδαρο που κινεί ένα μαγκανοπήγαδο; Του κρεμάνε ένα καρότο μπροστά του και αυτός στην προσπάθειά του να το φάει γυρίζει συνεχώς τον τροχό. Έτσι το Σύστημα σας έχει μετατρέψει σε εθελοντές σκλάβους.
Πάντοτε θα δείχνει πλούσιους, διάσημους, ηθοποιούς και μέρη γεμάτα χλιδή, μαζί με κατάλληλες δόσεις από την ανθρώπινη δυστυχία. Θα πρέπει να νομίζετε ότι είσαστε σημαντικοί επειδή νοιώθετε συμπόνια για τους πιο δυστυχείς από εσάς. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να νοιώθετε απέραντη λαχτάρα για το καρότο που διαφημίζουν συνεχώς και το οποίο κρατάει το ευγενές αυτό σύστημα της καταπίεσης και εκμετάλλευσης των μαζών σε λειτουργία.
Για αυτό, θα σας πρότεινα να κάτσετε και να μελετήσετε τα «καρότα» που υπάρχει μπροστά σας. Πόσο ανάγκη τα έχετε πραγματικά; Πόσο σας σκλαβώνει το κυνήγι τους; Πόσο δυστυχείς, απογοητευμένοι και αγχωμένοι αισθάνεστε με αυτό το ατελείωτο καταναλωτικό κυνήγι;
Μην ξεχνάτε αυτό που έχει πει κάποιος σοφός: «Ο δρόμος της ελευθερίας αρχίζει από την στέρηση».
Βέβαια, η μελέτη που σας προτείνω είναι δύσκολη. Ένας άλλος σοφός λέει ότι «Το φαρμάκι είναι πικρό στην γλώσσα. Η αλήθεια στα αυτιά».
Και η προσωπική σας εσωτερική αλήθεια είναι το τελευταίο που θα θέλατε να ακούσετε.