Ο πολιτισμός των χρυσόψαρων

Λέγεται ότι τα χρυσόψαρα θυμούνται κάτι μόνο για τριάντα δευτερόλεπτα. Αν και προφανώς δεν είναι έτσι, ο όρος «μνήμη χρυσόψαρου» χρησιμοποιείται για να υποδείξει την βραχυπρόθεσμη μνήμη ή ακόμα και την αμνησία που δέρνει τον κόσμο σήμερα.
Το παρακάτω κείμενο έρχεται από την Κίνα. Το έγραψε ο Τσουάνγκ Τσού. Ταιριάζει απόλυτα στον σημερινό άνθρωπο και περιγράφει θαυμάσια την ψυχολογική και πνευματική τύφλα του.
Το δίκιο που εξασφαλίζεται με άδικα μέσα δεν είναι δίκαιο.
Το βέβαιο που απορρέει από το μη-βέβαιο δεν είναι βέβαιο.
Όποιος πιστεύει στα μάτια του γίνεται σκλάβος των πραγμάτων.
Μόνο το πνεύμα δίνει κάτι βέβαιο.
Το ότι τα μάτια δεν φτάνουν το πνεύμα το γνωρίζουμε από τον παλιό καιρό.
Και όμως οι χαζοί πιστεύουν αυτό που βλέπουν
και το θεωρούν δεσμευτικό για όλους τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό ότι κατορθώνουν είναι πάντοτε ξώφαλτσο.
Κρίμα.

Δεν περιμένω ότι θα το καταλάβει κανένας, αλλά το ανέβασα επειδή περιγράφει και την κατάσταση των ανθρώπων στο Ελλαντιστάν.
Εκείνο που πάντοτε με νευριάζει είναι η επιφανειακότητα και η αμνησία των ανθρώπων που ξεχνούν τα πάντα πιο γρήγορα και από ένα χρυσόψαρο, ασχολούμενοι μόνο με ότι βλέπουν αυτήν την στιγμή μπροστά τους. Με νευριάζει η βλακώδης εμμονή όλων σε πολιτικούς σωτήρες, πολιτικά κόμματα και οικονομικούς θεσμούς. Με νευριάζει η βλακώδης μανία για οικονομικές αναλύσεις, συζητήσεις και κάθε είδους χαζομάρα των σανοπωλείων του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Πριν λίγο καιρό τα πρόβατα-ψηφοφόροι ανέβασαν τον Συριζα στην κυβέρνηση για «να τους σώσει».
Σήμερα ο Συριζα αποδεικνύεται ένα μνημονιακό κόμμα. Ο προφανής στόχος του, που οι περισσότεροι δεν τον αντιλαμβάνεται, είναι να στραγγίξει με «δημοκρατικές διαδικασίες» τα όποια χρήματα απέμειναν σε μερικούς ευνομούμενους δήμους. Έτσι θα ανοίξει και ο δρόμος ώστε μία επόμενη κυβέρνηση να πουλήσει τις δημοτικές υπηρεσίες σε ιδιωτικές εταιρείες με την δικαιολογία ότι οι δήμοι κάνουν κακοδιαχείριση και τι να κάνουμε τους δήμους που είναι όλο χρέη; Να μην τους πουλήσουμε;
Προς το παρόν πάντως συμπατριώτες-χρυσόψαρα τα γεγονότα με δικαιώνουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ όσον αφορά (και όχι «όσον αναφορά») το πρώτο μέρος της ανάρτησης που έκανα στις 31/1/ 2015 με τίτλο «Τελευταία ανάρτηση για πολιτική (κλπ)». Εκεί έγραψα:
2) Ο Τσίπρας (ΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ) πάει στους Ευρωπαίους με «διαπραγματευτική λογική». Αυτό σε απλή πολιτική γλώσσα σημαίνει: «παιδιά αφήστε με να κάνω λίγο το παλληκάρι. Τόσοι ηλίθιοι με ψήφισαν…».
Ελπίζω τα μελλοντικά γεγονότα να μην δικαιώσουν την υπόλοιπη ανάρτηση. ΕΛΠΙΖΩ…