Ο μεζές του Συστήματος

Πήγα εχθές στον κινηματογράφο να δω το Fury (Οργή). Ήταν πολύ καλό. Είχε δράση, αλλά επιπλέον έδειχνε και την ανθρώπινη πλευρά των στρατιωτών (γερμανών και συμμάχων).
Από έξω, σε μία πλατειούλα, ήταν μαζεμένοι μερικοί νεαροί και νεαρές. Όλοι ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας, τα καπέλα με το γείσο λοξά ή προς τα πίσω, με τα κινητά στο χέρι, και τα χαζά και άθλια από αισθητικής άποψης κουρέματα.
Δύο πιτσιρικάδες πιθήκιζαν το χολιγουντιανό dance street.
Δύο άλλοι παρίσταναν τους σκληρούς και έπαιζαν «ξύλο» στην μέση της πλατείας. Πιθήκιζαν και αυτοί τα άπειρα έργα που έχουν κυκλοφορήσει, όπου διάφοροι «σκληροί» δέρνονται στον δρόμο για λεφτά, ενώ οι θεατές βάζουν στοιχήματα. Η μόδα του κατς εξάλλου επανέρχεται στο προσκήνιο ελέω τηλεόρασης.
Αν ξέρατε τί να κοιτάξετε θα βλέπατε στην πλατεία ένα κοπάδι τρυφερά, ζουμερά αρνάκια, που νόμιζαν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος, φρέσκα-φρέσκα και έτοιμα να τα μασουλίσει το Σύστημα.