Περιστασιακά περνάει μία λατέρνα από την λαϊκή. Ο λατερνατζής μοιάζει με τους λαϊκούς τύπους της δεκαετίας του 60 που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες.
Γυρίζει -ελέω λιτότητας- μπας και του δώσουν κανένα ευρώ.
«Βρωμίζει» το περιβάλλον με νοσταλγικές νότες από τον Χατζιδάκι. Ο αέρας παίρνει την μελωδία του «Τ΄ αστέρι του βοριά» και την ανεβάζει στο μπαλκόνι γεμίζοντάς με με θλίψη. Καμία σχέση με την σημερινή νταπαντούπα τουρκο-γυφτο-ρόκ μουσική.
Έρχεται από μια παλιά εποχή, το ίδιο δύσκολη με την σημερινή, με τα ίδια προβλήματα, ανεργία, ακρίβεια κλπ, αλλά πολύ απλούστερη, ήσυχη και ανθρώπινη. Από μια εποχή που πέρασε και δεν θα ξανάρθει ποτέ πια γιατί τώρα είμαστε ευρωπαίοι και πολυ-πολιτισμένοι.
Κρίμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου