Γάτα θαλασσόλυκος

Ἔχοντας ζήσει μαζί μέ τούς ἀνθρώπους γιά χιλιάδες χρόνια, οἱ γάτες ἔχουν ἀλλάξει κάπως συνήθειες καί χούγια.
Ἄν καί πολύ ἀνεξάρτητα ζῶα -οὐσιαστικά ἄγρια ἀκόμα-  ἐκπλήσσουν μέ ὁρισμένες συμπεριφορές:
-Μία γάτα πού εἶχα κάποτε μέ ἀκολουθοῦσε γιά ἀρκετά τετράγωνα μακριά ἀπό τό σπίτι καί μετά ἐπέστρεφε. Καθόταν στό καπό τοῦ αὐτοκινήτου καί ὅταν ἔφευγα ἔμενε ἐκεῖ γιά μία μικρή βόλτα δύο περίπου τετραγώνων, ἐνῶ κάποιες φορές τήν ἔπαιρνα μαζί μου. Καθόταν ἥσυχη στό ταμπλό ἤ στήν πλάτη μου (τήν φοροῦσα σάν κασκόλ) καί παρατηροῦσε ἔξω.
-Μία γάτα πού εἶχε ἡ μάνα μου ἔτρωγε τίς φλοῦδες ἀπό τό πεπόνι!
-Σέ μία ἄλλη ἄρεσαν οἱ μαῦρες ἐλιές καί ἔτρωγε μερικές κάθε τόσο.
-Κάποια ἔτρωγε φακές ἐνῶ μία πού εἶχα ἐγώ, ἀπαιτοῦσε νά πάρει μεζέ ἀπό ὁτιδήποτε μαγειρεύαμε!
Ἡ γάτα τῆς φωτογραφίας ἔχει ἄλλη ἱστορία:
Ἄρχισε νά μᾶς ἀκολουθεῖ -σάν σκυλάκι- στόν δρόμο γιά ἀρκετή ἀπόσταση. Εἶχε τήν γνωστή συμπεριφορά τῆς φιλικῆς γάτας πού ἔρχεται καί σοῦ χαϊδεύεται νιαουρίζοντας χαρακτηριστικά.
Ἄν καί ἦταν ἐπιφυλακτική μέ τό νερό ἦρθε στήν παραλία ἔκατσε λίγο καί ἔπειτα τρύπωσε σέ μιά σπηλιά-χαραμάδα πού ἔκανε ὁ βράχος ἀκριβῶς ἐκεῖ πού σκάει τό κύμα! Δέν μπόρεσα νά πάρω μία καλή φωτογραφία, ἐπειδή προσεχα μήν μοῦ βραχεῖ ἡ φωτογραφική μηχανή. Στήν δεύτερη εἰκόνα -ὅταν εἶχα τελειώσει τό μπάνιο μου- ὁ γατούλης φρέσκος-φρέσκος ἀπό τόν ὑπνάκο στήν δροσιά κάθεται στά βράχια κοντά στήν θάλασσα καί καθαρίζεται.
Ὁ συμπαθέστατος γάτος εἶναι μᾶλλον σοφότερος ἀπό ἐμᾶς: δέν ἀνησυχεῖ γιά πολιτική, ἐκλογές, κέρδη, μετοχές τιμάριθμους καί ἄλλα μπαρμπούτσαλα τοῦ ἀνθρωπινοῦ δῆθεν πολιτισμοῦ. Ζεῖ στό παρόν χωρίς νά ἀσχολεῖται μέ τό μέλλον καί χωρίς νά θυμᾶται τό παρελθόν.
Καί αὐτό -σας βεβαιῶ- εἶναι ὁ τέλειος τρόπος ὕπαρξης.