Ελληνικοί χοχλιοί... μαλάκες Έλληνες

Πριν μερικές ημέρες παρήγγειλα σαλιγκάρια από το διαδίκτυο (ίντερνετ στην νεοελληνική γλώσσα). Μια νέα επιχείρηση στην Πάρο, που πουλάει σαλιγκάρια με 7 ευρώ το κιλό, κάνει διαφήμιση δίνοντας με πέντε ευρώ το κιλό τα σαλιγκάρια της. Τόσο νέα επιχείρηση ώστε η απόδειξή μου είχε αριθμό 5!

Σήμερα τα πήρα και τα προετοιμάζω για να τα βάλω στην κατάψυξη. Τα σαλιγκάρια είναι πολύ νόστιμα. Δοκίμασα ένα καθώς τα έβραζα για να τα βγάλω από τα καβούκια τους.
Ο νεαρός που τα έφερε είναι και ο ιδιοκτήτης της φάρμας των σαλιγκαριών. Ζούσε στην Αθήνα και αποφάσισε να πάει στην Πάρο να ανοίξει δική του επιχείρηση στο χωράφι του πατέρα του.
Μπράβο ρε!
Να ένας φυσιολογικός άνθρωπος!
Του εύχομαι να επιτύχει στην προσπάθεια αυτή. Ελπίζω να μην τον κλείσει με τους φόρους και την γραφειοκρατία του το τουρκο-ευρωπαϊκό προτεκτοράτο του Ελλαδιστάν.
Ακούτε μαλάκες Έλληνες;  
Ακούτε όλοι εσείς οι νέοι που κάθεστε στην Αθήνα με το τάμπλετ πισί στο ένα χέρι, το κινητό στο άλλο και με κάθε είδους ηλίθια ονομασία καφέ στο τραπέζι;
Ακούτε όλοι εσείς οι μασχαναθρεμένοι που αφήνετε τις περιουσίες σας στην ύπαιθρο να σαπίζουν και ζητιανεύετε για ένα μεροκάματο στις πόλεις;
Ακούτε όλοι εσείς οι καφενόβιοι που αφήνετε αλβανούς, ινδούς, πακιστανούς και κάθε καρυδιάς καρύδι να πλημμυρίζουν τα χωράφια και τα χωριά μας;
Μια παροιμία λέει: «Οι λαοί δεν εξαφανίζονται από το σπαθί. Εξαφανίζονται από την καλοπέραση».
Ακούτε ΜΑΛΑΚΕΣ Έλληνες;