Εκπαίδευση παιδιών

Ὁ φίλος Γιανιδάκης σὲ ἀνάρτησή του ἔγραψε ὅτι θὰ ἤθελε νὰ ἀρχίσουμε νὰ διαπαιδαγωγοῦμε τὰ παιδιὰ μᾶς σωστά.

Εἶναι ἀδύνατον νὰ μεγαλώσουμε σωστὰ παιδιὰ καὶ οἱ λόγοι εἶναι πολλοί:

1) Σὲ ποιὰ γλώσσα θὰ τὰ ἐκπαιδεύσουμε; Ἡ φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τῶν νέων ἑλληνικῶν καὶ διαφορετικὴ ἀπὸ τῶν ἀγγλικῶν, γερμανικῶν κλπ μὲ τὰ ὁποῖα οὐσιαστικὰ μεγαλώνουν τὰ πιτσιρίκια.

2) Σὲ ποιὰ θρησκεία θὰ τὰ μεγαλώσουμε; Ὀρθοδοξία; Καθολικισμό; Μωαμεθανισμό; Βουδισμό; Ἀθεϊσμό; Ἂν καὶ ὁποιαδήποτε θρησκεία θὰ ἦταν χρήσιμη (ἂν διδασκόταν καὶ ἐφαρμοζόταν σωστὰ) σήμερα ὑπάρχει ἕνας ἀχταρμὰς θρησκευτικὸ-πολιτικὸ-φιλοσοφικὸ-ἀεριτζίδικων πεποιθήσεων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπικρατεῖ ἀθεΐα (πάντα μὲ τὴν στραβή της ἔννοια).

3) Μὲ ποιὰ κουλτούρα θὰ τὰ διαπαιδαγωγήσουμε; Τὴν ἑλληνική; Τὴν γερμανική; Τὴν (ρὰπ καὶ ἔτσι) ἀφροαμερικανική;

4) Νὰ τὰ μάθουμε ὅτι πρέπει νὰ ὑπακοῦνε στὸ κράτος ἢ  ὅτι πρέπει νὰ σπᾶνε καὶ νὰ καῖνε γιὰ νὰ ἡδονίζεται ὁ Τσίπρας;

5) Μήπως νὰ τὰ κάνουμε ἀκροδεξιοὺς ποὺ χαιρετᾶνε φασιστικά, ἔστω καὶ ἂν δὲν ξέρουν οἱ ἠλίθιοι ὅτι ὁ χαιρετισμὸς αὐτὸς εἶναι κομμουνιστικός;

6) Νὰ τὰ ἐκπαιδεύσουμε νὰ πιστεύουν τυφλὰ ὅτι τοὺς λένε καὶ νὰ δουλεύουν μέχρι τὰ 89 τοὺς γιὰ μία σύνταξη πείνας;

Καὶ ἂν ὑποθέσουμε ὅτι καταφέρνουμε νὰ συμφωνήσουμε στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ μεγαλώσουμε τὰ παιδιά, νομίζετε ὅτι μὲ τὴν τηλεόραση παραγωγῆς ἠλιθίων καὶ μὲ τὰ φρικιαστικὰ προγράμματα, παιχνίδια καὶ ἔργα ποῦ προβάλλονται θὰ πετύχουμε κάτι;

Ὁ ἄνθρωπος ἕλκεται πάντοτε ἀπὸ τὸ περίεργο, λαμπερὸ μὲ πολλὰ χρώματα ποὺ τοῦ ὑπόσχεται τὰ πάντα. Γιατί νομίζετε ὅτι ἕνας πιτσιρίκος θὰ προτιμήσει τὸ «διάβασε νὰ προκόψεις» καὶ ὄχι τὴν ἐπικρατοῦσα παγκόσμια ἀντίληψη «ὅτι φᾶμε, ὅτι πιοῦμε καὶ ὅτι ἁρπάξει ὁ κῶλος μας» καὶ δὲν θὰ πάρει ναρκωτικά, δὲν θὰ καπνίζει σὰν ἀράπης, δὲν θὰ πίνει μπόμπες καὶ δὲν θὰ ἀρχίσει τὸ σὲξ ἀπὸ τὰ 13, ἔτσι ὅπως τὸν διδάσκει τὸ «life-style», οἱ ἠθοποιοί, οἱ τραγουδιστὲς καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κενὰ «εἴδωλα» τοῦ Συστήματος καὶ τῶν ΜΜΕ;

Ἕνα ρητὸ λέει:

Ὑπάρχει ἡ δική μου γνώμη, ἡ δική σου γνώμη καὶ ἡ σωστὴ γνώμη. Ὁ σοφὸς προτιμάει τὴν τρίτη.

Τὸ πρόβλημα ἔγκειται στὸ ὅτι ὅλοι προτιμᾶνε τὴν δική τους γνώμη. Ἔτσι ἂν κατὰ λάθος βρίσκαμε ἕναν σοφὸ γιὰ νὰ μᾶς πεῖ τὴν σωστὴ ΚΑΝΕΝΑΣ δὲν θὰ τὴν ἀκολουθοῦσε, οὔτε καν ἐγώ!