Ιαπωνικό ρύζι και ελληνική ζοφερή πραγματικότητα

Συμπαθώ πολύ τους Ιάπωνες. Έχουν κάποια ομοιότητα με τον αρχαιοελληνικό πνευματικό πολιτισμό. Δημιούργησαν τους τρομερούς πολεμιστές Σαμουράϊ. Και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τηρούν παραδόσεις πανάρχαιες, φορώντας στολές του 15ου αιώνα και ασκούμενοι στις πολεμικές τέχνες του παρελθόντος.
Στα ριζοχώραφα μπορεί κανείς να δει απίστευτες «ζωγραφιές».
Δημιουργούνται με το φύτεμα διαφορετικών ποικιλιών ρυζιού, τι οποίες οι Ιάπωνες επιμένουν να διατηρούν και τα οποία έχουν διαφορετικό χρώμα φύλλων. 
Έτσι μπορείτε (εκεί αλλά και σε άλλα χωριά) να δείτε έφιππους πολεμιστές Sengoku, τον Ναπολέοντα, μυθικές προσωπικότητες όπως ο πολεμιστής Naoe Kanetsugu με την γυναίκα του Osen και διάφορα άλλα σχέδια που γεννάει η γόνιμη φαντασία των αγροτών.
Όλα αυτά συμβαίνουν από το 1993 στο Inakadate, 1200 χιλιόμετρα βόρεια του Τόκιο. Το χωριό έχει 8.700 κατοίκους αλλά με την έξυπνη δράση του δέχεται 150.000 επισκέπτες τον χρόνο!
Μαζί με τους αγρότες εκατοντάδες εθελοντές παίρνουν μέρος στο ετήσιο φύτεμα για να δουν το έργο τους μετά από κάποιους μήνες.
Η ιδέα είναι πανέξυπνη. Εδώ όμως «στο πολυπολιτισμικό Ελλάντα» κανείς δεν θα καταδεχόταν να φτιάξει έναν τέτοιο πίνακα με τον Κολοκοτρώνη, τον Λεωνίδα ή τον Σωκράτη. Προτιμάνε όλοι να κυκλοφορούν με τα χωρίς δασμούς αγροτικά, να πίνουν ουίσκι (εθνικό μας ποτό πλέον) και να πηδάνε εισαγόμενες «σερβιτόρες» στα ξενυχτάδικα-σκυλάδικα-μπαρ που πάνε να «διασκεδάσουν».
Αλλά και να βρισκόταν κανείς να επιχειρήσει κάτι τέτοιο έπρεπε να περάσει από «σαράντα κύματα»:
 1) Είναι όλοι πνιγμένοι στα χρέη προς τις τράπεζες.
2) Με τι ποικιλία ρυζιών θα το έκανε; Οι ντόπιες ποικιλίες είναι πλέον παρελθόν αφού το κράτος επιτρέπει να γίνονται μαζικές εισαγωγές ομοιόμορφων ποικιλιών–τεράτων από την Μονσάντο και τις άλλες πολυεθνικές.
3) Οι νεοέλληνες συγχωριανοί του θα άρχιζαν να τον κοροϊδεύουν που ασχολείται με βλακείες και δεν προσπαθεί «να τα κονομήσει».
4) Όλο και κάποιος θολοκουλτουριάρης θα τον κατηγορούσε για φασίστα και εθνικιστή.
Οι Ιάπωνες έχουν μια δυναμική που εμείς χάσαμε πλέον. Καταστρέψαμε την οικονομία μας, καταστρέψαμε την βιομηχανία μας, τώρα (με τις ευλογίες του Γιωργάκη) από ότι φαίνεται θα καταστρέψουμε και την ναυτιλία μας και όχι μόνο. Χώρια την καταστροφή της γλώσσας και γενικά των «ηθών και εθίμων» μας.
Εξάλλου μπορείτε να φανταστείτε τουρίστες να πηγαίνουν στα ελληνικά ριζοχώραφα; Τι να δουν εκεί; Το πολύ πολύ να δουν καμένα βουνά, σακούλες σκουπιδιών, ψοφίμια, κουτιά φυτοφαρμάκων και μολυσμένα ποτάμια.