τούς ἀδελφούς μας πού γέρασαν
σέ μία νύχτα.
Μᾶς εἶπαν πώς δέν στοχάστηκαν τήν παρακμή.
Δέν στοχάστηκαν ἕνα τέλος
μέσα σέ πέλαγος ἀπό βάσανα.
Γιατί μέσα στήν πολιτεία
εἶχαν τό κρεβάτι τῆς ξεγνοιασιᾶς,
γιατί μέσα στό φῶς τό πρωινό
ἔσπερναν τή φθορά καί τήν ἀδικία.
Ὅσοι δέν ἔχουν κρεβάτι νά κοιμηθοῦν
ξαγρυπνοῦν καί στοχάζονται.
Ὅσοι δέν ἔχουν ψωμί
ἔχουν ὄνειρα.
Ὅσοι δέν ἔχουν φωτιά νά ζεσταθοῦν
ἔχουν ἐλπίδες.
Ὅσοι δέν ἔχουν ἐλπίδες καί στοχασμούς
πεθαίνουν ἀπό ἔκπληξη
γιατ' εἶναι σκληρό τό κακό πού σέ βρίσκει
ἀπροετοίμαστο
καί δυό φορές σκληρός εἶναι ὁ θάνατος
ποῦ δέν βρίσκει ἀντίσταση
ὁ ἔρχομός του.
Καλήμερα, πόσο δυνατό και αληθινό είναι αυτό που έγραψες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθειες που τις ξέρουμε και τις αφήνουμε σε μια ακρούλα.......
Καλή Κυριακή:)
Καλημέρα Παλίρροια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶναι στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου νά ἀποφεύγει τίς «ἐσωτερικές κακοτοπιές» πού τόν βάζουν στήν θέση τοῦ ὑπεύθυνου. Ἀλλά αὐτό εἶναι ὁ «ὕπνος» μας γιά τόν ὁποῖο κάνω καταχωρήσεις κάθε τόσο.
Πολύ "ψαγμένα" λόγια με μεγάλο νόημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑὐτό τό «νόημα» ἔχει ἀρχίσει νά γίνεται πολύ δυσεύρετο στήν ἐποχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι Ζουζού.