ΙΚΕΑ και παιδική εκμετάλλευση

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι, αλλά σίγουρα η πραγματικότητα δεν απέχει καθόλου από αυτά που περιγράφει το κείμενο.

Κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου η Σουηδία άφησε τα στρατεύματα των ναζί να προελάσουν ανενόχλητα μέσα από την χώρα. Με αυτήν την επιλογή φαίνεται να συμφωνούσε και ο κύριος Invgar Kamprad ιδρυτής και ιδιοκτήτης του ΙΚΕΑ καθώς αποτελούσε ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ωστόσο κάπου στο 1950 παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος προφανώς επειδή η ιδιότητά του αυτή θα έβλαπτε την εικόνα και την κερδοφορία της επιχείρησής του. Ο ρόλος του από κει και πέρα περιορίστηκε σε αυτόν του χρηματοδότη του Per Engdahl προσωπικού του φίλου και ηγέτη του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας.

Ντοκιμαντέρ της Σουηδικής τηλεόρασης προσφέρει ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση της συγκεκριμένης πολυεθνικής. Το ΙΚΕΑ για να τροφοδοτήσει 150 καταστήματα του σε 22 χώρες και να καταφέρει να έχει κέρδη μέχρι και 10,4 δις ευρώ το 2001 εκμεταλλεύεται τη φτηνή εργασία παιδιών στην Ινδία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ και την Ινδονησία.

Ποιο συγκεκριμένα το ΙΚΕΑ συνεργάζεται με προμηθευτές σε όλο το κόσμο που διαθέτουν στις προαναφερθείσες χώρες μικρά εργοστάσια στα οποία δουλεύουν ακόμα και 14 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα παιδιά ηλικίας 6,7,8 χρονών. Τα παιδιά αυτά που κατασκευάζουν τα πάμφθηνα χαλιά του ΙΚΕΑ αποτελούν ουσιαστικά σκλάβους των προμηθευτών καθώς έχουν δοθεί σε αυτούς ως ενέχυρο για δάνεια που ζητούν οι οικογένειες τους.

Τα παιδιά δεν επιστρέφονται αν δεν αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά ύψους 35 δολαρίων!!! (με τους τόκους). Σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονται ή δεν είναι όσο παραγωγικά πρέπει τα παιδιά αυτά κακοποιούνται, καίγονται με τσιγάρα, κρεμιούνται ανάποδα από δέντρα.

Επιπλέον πληροφορίες αντλήθηκαν από το διαδίκτυο.

Σύμφωνα με αυτές το ΙΚΕΑ χρησιμοποιεί φτηνή καταναγκαστική εργασία πολιτικών κρατουμένων. Στην Μπούρμα της Ινδίας χρησιμοποιούνται από προμηθευτές του ΙΚΕΑ οι πολιτικοί κρατούμενοι της επαρχίας αυτής, όσοι δηλαδή αντιστέκονται στην ανελέητη εκμετάλλευση, στα σχέδια ντόπιων αφεντικών, καθώς και στα προγράμματα του ΔΝΤ και της ΠΤ.

Πέρα όμως από τους φυλακισμένους εργάτες το ΙΚΕΑ διατηρεί εργοστάσια στην Βουλγαρία, την Ρωσία, την Ταϊλάνδη και άλλες φτωχές χώρες ώστε με τα ψίχουλα που δίνει στους εργάτες του να εκτοξεύει τα κέρδη του πουλώντας βέβαια φτηνά για τους βολεμένους καταναλωτές του δυτικού κόσμου αλλά με τεράστιο περιθώριο κέρδους για το ίδιο.

Μια άλλη ειδικότητα του IKEA είναι να κατασκευάζει την εικόνα μιας ευαίσθητης κοινωνικά και οικολογικά επιχείρησης. Έτσι ενώ μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα που μας είναι απλώς άγνωστα και δυσεύρετα, χρηματοδοτεί μαζί με την Unicef προγράμματα ενάντια στην παιδική εργασία!!!

Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της!

Με διαμεσολαβητή την Unicef, σπόνσορα το ΙΚΕΑ και στόχο την εξιλέωση των συνειδήσεών μας.

Όσα αναφέρθηκαν, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις ίσως, χαρακτηρίζουν τη δράση κάθε πολυεθνικής και απλά επαναλαμβάνουν κάποιες από τις συνήθεις τακτικές τους. Το παράδειγμα του ΙΚΕΑ είναι μόνο ενδεικτικό και το όνομα της εταιρίας θα μπορούσε να υποκατασταθεί από αμέτρητα άλλα γνώριμα ονόματα, κρίκους στην αλυσίδα του συστήματος εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος που υπάρχει όσο το συντηρεί η παθητική συνενοχή και για το οποίο η μόνη λύση είναι η ανατροπή.

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτήν την ανατροπή χωρίς να χυθούν και πάλι ποτάμια αίματος (φτωχών βεβαίως) και όχι φυσικά των επιχειρηματιών. Γιατί φτωχοί φουκαράδες του ενός μπλόκ θα πολεμάνε με τους φτωχούς φουκαράδες του άλλου μπλόκ, ενώ οι πλούσιοι, οι πολιτικοί, οι βολεμένοι και τα παιδιά τους θα μελετούν τα «οικονομικά σχέδια» του νέου στάτους κβο που θα υπάρξει μετά τον πόλεμο.

Και τελικά το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι ανακατανομή των κεφαλαίων μεταξύ των επιχειρήσεων που θα επιζήσουν από την αναταραχή του πολέμου, για να συνεχίσουν μετά ανενόχλητες την εκμετάλλευση των φτωχών του τρίτου αλλά και του δυτικού κόσμου.

Είμαστε πιασμένοι σε μια παγίδα δικής μας(;) κατασκευής.