Αιώνας της κατανάλωσης.

Αἰώνας τῆς μιζέριας καί τήν πνευματικῆς φτώχειας.
Αἰώνας τῆς καταπίεσης, τοῦ ἄγχους καί τῆς δυστυχίας.

Πρῶτο παράδειγμα οἱ Ἰνουίτ πού ζοῦσαν κάποτε σάν «ἄγριοι» στούς πολικούς πάγους. Ἔπρεπε νά κυνηγοῦν γιά νά τρῶνε καί ἔτρεχαν ὅλη μέρα γιά νά ἐξασφαλίσουν τά πρός τό ζείν. Μετά ἦρθαν οἱ λευκοί καί τούς «ἔσωσαν». Τούς ἔδωσαν ὄπλα, αὐτοκίνητα, μηχανικά ἕλκηθρα, σπίτια, ἠλεκτρικό, κονσέρβες μέ ἄφθονο φαγητό καί τούς «ἐκπολίτισαν».
Καί οἱ κακοί Ἰνουίτ ἀμέσως ἄρχισαν νά ἐμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης καί ἄλλων ψυχολογικῶν διαταραχῶν καί πολλοί ἔγιναν ἀλκοολικοί.

Δεύτερο παράδειγμα: Στόν Ἀμαζόνιο -εἶδα σέ ντοκιμαντέρ- μία φυλή πού ζοῦσε «κάπου» στά δάση. Τά μόνα τους ὑπάρχοντα ἦταν μία ψάθινη αἰώρα καί κάποια χορταρένια στολίδια γιά ροῦχα, τόξα καί πιρόγες. Τά μόνα σύγχρονα «ἐργαλεῖα» τούς ἦταν κάποιοι τενεκέδες ἀπό κονσέρβες μέ τούς ὁποίους κουβαλοῦσαν νερό ἤ ἔβραζαν φαγητό.
Οἱ ἄνδρες ψάρευαν καί οἱ γυναῖκες μάζευαν καρπούς. Ἔριχναν τό φρέσκο ψάρι πάνω στήν φωτιά, τό ἔτρωγαν μαζί μέ τά φροῦτα καί ἔπειτα (ἀφοῦ δέν εἶχαν καί τίποτε ἄλλο νά κάνουν) τό ἔριχναν στόν χορό, τό τραγούδι καί τά χαχανητά γύρω στήν φωτιά.
Ὅταν τά φροῦτα στήν περιοχή τελείωναν, ἔπαιρναν τά «ὑπάρχοντά τους», ἔμπαιναν στίς βάρκες καί σέ μισῆ ὤρα εἶχαν πάει σέ νέο σημεῖο καί εἶχαν κατασκηνώσει καί πάλι.

Συγκρίνετε τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μέ τήν δική μας. Εἶναι δυνατόν νά ἔχουν προβλήματα ψυχολογικά καί ἄλλα; Δέν χρειάζεται νά πληρώσουν τό φαγητό τους, τά ροῦχα τους, τό σπίτι τους, τήν διασκέδασή τους. Δέν ἔχουν ΙΚΑ, συντάξεις, ἀσφάλειες (ζωῆς, πυρός, σεισμοῦ, λιμοῦ καί καταποντισμοῦ), κόμματα, σωματεία, πολιτικούς, βουλευτές, ἐπιχειρήσεις, γιατρούς, αὐτοκίνητα, καλοριφέρ, ἐφορία, στρατό, ἀσανσέρ, κομμωτήρια, καλλυντικά, ψυγεῖα, τηλεοράσεις, φούρνους μικροκυμάτων, κινητά κλπ, κλπ, κλπ.
Τό μόνο πού ἔχουν εἶναι ἡ φασαρία νά μαζεύουν τό φαγητό τους.
Ἄν θεωρεῖτε ὅτι εἴμαστε πολιτισμένοι ἐπειδή ἔχουμε τεχνολογία δέν θά μπορέσω νά σᾶς ἀλλάξω γνώμη.
Ἀλλά εὐτυχισμένοι εἴμαστε;