Για τους «αθλίους» αυτού του κόσμου

εσθλός: καλός, αγαθός, ανδρείος, γενναίος, ευγενής, πλούσιος, αίσιος, άξιος

εσθλά: περιουσία, ευγενικές σκέψεις, ευγενικές πράξεις

εσθλόν: καλοτυχία

αέθλιος: αυτός που κερδίζει ένα βραβείο ή αγωνίζεται για αυτό

άθλιος: αυτός που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, πολύ κακός,    δυστυχισμένος, σε κακή κατάσταση, ταλαίπωρος ερειπωμένος, κουρελιασμένος …

Μάλλον μία τέτοια διαδοχή εννοιών είχε κατά νου ο Ουγκώ όταν έγραφε την παρακάτω εισαγωγή στο βιβλίο του «Οι άθλιοι»:

Όσο οι νόμοι και τα ήθη που υπάρχουν θα δημιουργούν (παρ’ όλο τον σημερινό πολιτισμό μας) κοινωνικούς απόκληρους και τεχνητές κολάσεις…

Όσο η γήινη μοίρα του ανθρώπου θα γίνεται εμπόδιο στον θείο του προορισμό…

Όσο τα τρία προβλήματα του αιώνα μας:

-ο ξεπεσμός του ανδρός από την στέρηση…

-ο εξευτελισμός της γυναίκας από την πείνα…

-και η ατροφία του παιδιού από το Σκοτάδι…

δεν βρουν την λύση τους…

Όσο σε μερικά στρώματα θα βασιλεύει η κοινωνική ασφυξία…

Με άλλα λόγια (και από μια άποψη πιο πλατιά ακόμα):

Όσο θα υπάρχει πάνω στην γη αμάθεια και δυστυχία…

βιβλία σαν και αυτό ίσως δεν θάναι ανώφελα.

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Η πατρίδα μου δεν έχει πια  αέθλιους, μαχόμενους για κάποιο ιδανικό.  Δεν ακούγεται πλέον ο ιερός όρκος:

«Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα, οὐδ᾿ ἐγκαταλείψω τὸν προστάτην ὢ ἂν στοίχῳ, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν, καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείῳ ὅσης ἂν παραδέξωμαι».

Ο πολιτισμός ο οποίος παρήγαγε Ανθρώπους πέθανε πλέον.

«Χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν»…

Η πατρίδα μου γέμισε κενούς ανθρώπους, θλιβερά άθλια αντίγραφα των άθλιων δυτικών προτύπων που διαφημίζει η άθλια νεοταξική τηλεόραση. Κάπως έτσι είναι που χάνονται οι λαοί. Επειδή εθελοτυφλούν και αυτο-υποβιβάζονται δημιουργώντας ένα ηθικό κενό. Και τότε -επειδή η Φύση μισεί τα κενά- εμφανίζεται κάποιος και τους καταστρέφει.

Και επειδή ισχύουν όλα τα παραπάνω, και επειδή η αιτία όλων αυτών είναι μία, προσπαθώ και εγώ  να την περιγράψω, και να σας προσφέρω [αλλά και να σας εξηγήσω] κάποιες πιθανότητες διαφυγής από αυτήν την καταστροφική αιτία, από αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ, από αυτό που περιγράφουν οι εκφράσεις «αυτό είναι δικό ΜΟΥ»  και «εγώ είμαι ΠΙΟ».

Ανεβάζω κάποιες αναρτήσεις για το θέμα αυτό, το οποίο πραγματικά είναι «ταμπού». Δεν το αγγίζει κανένας ή αν το αγγίξει το κάνει επιφανειακά, και ακόμα και έτσι φροντίζει να το παρατήσει όσο γίνεται γρηγορότερα.

Ο χειρότερος κουφός είναι εκείνος που δεν θέλει να ακούσει.

Η γοητεία της ζωής είναι τόσο μεγάλη που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν. Και οι ελάχιστοι που ενδιαφέρονται δεν μπορούν να εφαρμόζουν τις οδηγίες που δίνω. Και βέβαια [δάσκαλε που δίδασκες]  ούτε και εγώ μπορώ να τις εφαρμόσω. Αυτό το λέω γιατί ετούτη η δουλειά απαιτεί ειλικρίνεια. Και υπομονή.

Και τέλος πάντων όσο ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΤΟΣΟΙ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΑΘΛΙΟΙ» θα πρέπει να γίνεται και κάποια εσωτερική προσπάθεια, η οποία «ίσως να μην είναι ανώφελη».