Γνωμικά

Ένας σοφός είπε κάποτε:
Αν πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις τότε είναι καλύτερα να μην διαβάζεις καθόλου.
Ο λόγος είναι ότι:
Ένα αξίωμα όσο πλούσιο και τέλειο και αν είναι, θα μπορούσε να είναι ψεύτικο και αυτό που είναι χειρότερο ΣΚΟΠΙΜΑ ψεύτικο.
Οι άνθρωποι, όντας επιφανειακοί, ασχολούνται πάντοτε με την επιφάνεια των πραγμάτων. Παίρνουν τα πράγματα έτσι όπως τους τα σερβίρουν, έτσι όπως τους τα εξηγούν οι «ειδικοί» ή οι «δάσκαλοι». Και συνήθως δέχονται την εξήγηση γιατί τους είναι πολύ βολική, γιατί χαϊδεύει τον εγωισμό τους και δεν απαιτεί από αυτούς καμία προσπάθεια.
Αντίθετα ο αληθινός δάσκαλος θα σε ξεβολέψει, θα σε κατεβάσει από τον θρόνο σου και θα σου πει ότι πρέπει να καταβάλλεις κόπο για να επιτύχεις κάτι.
Έτσι συνήθως κανένας δεν ακολουθεί τον Αληθινό Δάσκαλο.
Αυτή η λειτουργία είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια των Μαύρων. Την εκμεταλλεύονται για να φαίνονται Άσπροι. Και το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε γύρω σας: η κακία, η δυστυχία, η φτώχεια, ο πόλεμος, η καταπίεση, ο πόνος και κάθε άλλο «παιδί» του ανθρώπινου εγωισμού εμφανίζονται σε αφθονία. ΟΜΩΣ όλοι πιστεύουν ότι ζούμε σε έναν παράδεισο και ότι οι ίδιοι δεν φταίνε σε τίποτε για όλα αυτά.
Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ λέει:
Ένα απόφθεγμα μπορεί να είναι εμπόδιο στον Εσωτερικό Δρόμο.

Στην χώρα των σανοφάγων

Τελικά ακόμα να πτωχεύσουμε, ακόμα να πεινάσουμε, ακόμα να μας βαρεθούν οι ευρωπαίοι και να μας διώξουν, ακόμα να μείνουμε από χρήμα, ακόμα κλπ, κλπ, κλπ
Και ας σκοτώνονται στην τηλεόραση  «ειδήμονες» σαν τον Πρετεντέρη, τον Πορτοσάλτε και άλλους σανοπώλες τους τελευταίους μήνες ότι «αύριο πρωί-πρωί καταστρεφόμαστε».
Και δεν φτάνει η τόση κατανάλωση πολιτικού και οικονομικού σανού. Για να αισθανθούν εθνικά υπερήφανοι οι κάτοικοι της πρώην Ελλάδας, πρώην Ελλαντιστάν και νυν Σανοφαγιστάν, περιμένουν να πάει στον τελικό μιας καπιταλιστικής -τύπου «άρτου και θεάματα»- διοργάνωσης, η «αθλητική» ομάδα -μιας ιδιωτικής κερδοσκοπικής εταιρείας- με τους μισούς παίκτες αλλοεθνείς.
Πρέπει με κάποιον τρόπο να μπω στο κύκλωμα πώλησης σανού. Έχει κονόμα.

Ο πολιτισμός των χρυσόψαρων

Λέγεται ότι τα χρυσόψαρα θυμούνται κάτι μόνο για τριάντα δευτερόλεπτα. Αν και προφανώς δεν είναι έτσι, ο όρος «μνήμη χρυσόψαρου» χρησιμοποιείται για να υποδείξει την βραχυπρόθεσμη μνήμη ή ακόμα και την αμνησία που δέρνει τον κόσμο σήμερα.
Το παρακάτω κείμενο έρχεται από την Κίνα. Το έγραψε ο Τσουάνγκ Τσού. Ταιριάζει απόλυτα στον σημερινό άνθρωπο και περιγράφει θαυμάσια την ψυχολογική και πνευματική τύφλα του.
Το δίκιο που εξασφαλίζεται με άδικα μέσα δεν είναι δίκαιο.
Το βέβαιο που απορρέει από το μη-βέβαιο δεν είναι βέβαιο.
Όποιος πιστεύει στα μάτια του γίνεται σκλάβος των πραγμάτων.
Μόνο το πνεύμα δίνει κάτι βέβαιο.
Το ότι τα μάτια δεν φτάνουν το πνεύμα το γνωρίζουμε από τον παλιό καιρό.
Και όμως οι χαζοί πιστεύουν αυτό που βλέπουν
και το θεωρούν δεσμευτικό για όλους τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό ότι κατορθώνουν είναι πάντοτε ξώφαλτσο.
Κρίμα.

Δεν περιμένω ότι θα το καταλάβει κανένας, αλλά το ανέβασα επειδή περιγράφει και την κατάσταση των ανθρώπων στο Ελλαντιστάν.
Εκείνο που πάντοτε με νευριάζει είναι η επιφανειακότητα και η αμνησία των ανθρώπων που ξεχνούν τα πάντα πιο γρήγορα και από ένα χρυσόψαρο, ασχολούμενοι μόνο με ότι βλέπουν αυτήν την στιγμή μπροστά τους. Με νευριάζει η βλακώδης εμμονή όλων σε πολιτικούς σωτήρες, πολιτικά κόμματα και οικονομικούς θεσμούς. Με νευριάζει η βλακώδης μανία για οικονομικές αναλύσεις, συζητήσεις και κάθε είδους χαζομάρα των σανοπωλείων του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Πριν λίγο καιρό τα πρόβατα-ψηφοφόροι ανέβασαν τον Συριζα στην κυβέρνηση για «να τους σώσει».
Σήμερα ο Συριζα αποδεικνύεται ένα μνημονιακό κόμμα. Ο προφανής στόχος του, που οι περισσότεροι δεν τον αντιλαμβάνεται, είναι να στραγγίξει με «δημοκρατικές διαδικασίες» τα όποια χρήματα απέμειναν σε μερικούς ευνομούμενους δήμους. Έτσι θα ανοίξει και ο δρόμος ώστε μία επόμενη κυβέρνηση να πουλήσει τις δημοτικές υπηρεσίες σε ιδιωτικές εταιρείες με την δικαιολογία ότι οι δήμοι κάνουν κακοδιαχείριση και τι να κάνουμε τους δήμους που είναι όλο χρέη; Να μην τους πουλήσουμε;
Προς το παρόν πάντως συμπατριώτες-χρυσόψαρα τα γεγονότα με δικαιώνουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ όσον αφορά (και όχι «όσον αναφορά») το πρώτο μέρος της ανάρτησης που έκανα στις 31/1/ 2015 με τίτλο «Τελευταία ανάρτηση για πολιτική (κλπ)». Εκεί έγραψα:
2) Ο Τσίπρας (ΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ) πάει στους Ευρωπαίους με «διαπραγματευτική λογική». Αυτό σε απλή πολιτική γλώσσα σημαίνει: «παιδιά αφήστε με να κάνω λίγο το παλληκάρι. Τόσοι ηλίθιοι με ψήφισαν…».
Ελπίζω τα μελλοντικά γεγονότα να μην δικαιώσουν την υπόλοιπη ανάρτηση. ΕΛΠΙΖΩ…

Κουνούπια τιγρο-ελέφαντες

Πριν μερικά χρόνια όταν είχα πρωτοδεί κουνούπι τίγρη μου φάνηκε πολύ μικροσκοπικό. Ίσως βέβαια να ήταν νεογέννητο και να μην είχε αποκτήσει το κανονικό του μέγεθος. Όμως σήμερα, τα κουνούπια που βρίσκω στην εξοχή περισσότερο για ελέφαντες μου φέρνουν. Απόδειξη η φωτογραφία. Ο κύκλος του πλαστικού δεξιά έχει το μέγεθος νομίσματος των δύο ευρώ. Έτσι μπορείτε να κρίνετε το μέγεθος του κουνουπιού!
Μου φαίνεται ότι ανακάλυψα ένα καινούριο είδος…

Καλά που υπάρχει και το Λίντλ

Ένας φίλος από την Ιρλανδία με πληροφορεί ότι το Λίντλ οργάνωσε εκεί εβδομάδα ελληνικών προϊόντων. Μου έστειλε και μία φωτογραφία με αυτά που αγόρασε προσθέτοντας ότι τα αγόρασε για να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά και για να ηρεμήσει το στομάχι του!
Αν περιμέναμε από τους έλληνες πολιτικούς και τους μεγαλοεπιχειρηματίες να προωθήσουν τα ελληνικά προϊόντα  ΠΡΟΦΑΝΩΣ την είχαμε βαμμένη. Πάλι καλά που υπάρχουν και οι γερμανοί τελικά…

Ζητάω πολλά;

Η συνολική επιφάνεια της γης είναι 510.072.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Υποθέτοντας ότι είμαστε επτά δις άνθρωποι μας αντιστοιχούν στον καθένα μας από 71.428 στρέμματα «περιουσία» τα οποία μπορούν να μας θρέψουν βασιλικά. Μπορεί να πείτε ότι σε αυτά τα στρέμματα υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις πάγων, ερήμου και τροπικών δασών που δεν μπορούν να «καλλιεργηθούν».
Θα αντιτάξω το επιχείρημα ότι σε αυτήν την «περιουσία» περιλαμβάνεται και η πλουσιότατη θάλασσα ενώ ακόμα και μία έρημος είναι πολύ παραγωγική σε φυτικά και ζωικά είδη.
Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι η γη, ο πληθυσμός και τη παραγωγή τροφίμων. Το πρόβλημα (όσο και αν δεν θα το παραδεχθείτε, όσο και αν σας πειράζει, όποια δικαιολογία και αν έχετε) είναι καθαρά ψυχολογικό. Οι άνθρωποι έχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά: φοβούνται τους ανθρώπους που δεν είναι ίδιοι με αυτούς, θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό (συμπεριλαμβανομένων των συγγενών τους) και είναι άπληστοι επιθυμώντας όλο και περισσότερα «αγαθά».
Έτσι στρέφονται μανιωδώς ο ένας εναντίον του άλλου. Οι μεν φοβούνται τους δε και για να αντιμετωπίσουν τους «εχθρούς», για να επιβληθούν ως ανώτεροι και για να κερδίσουν περισσότερα πρέπει να επιτεθούν πρώτοι. Τεράστιοι στρατοί, βιομηχανίες όπλων και επιθετικές οικονομικές πολιτικές χρησιμοποιούνται για να ικανοποιήσουν το ανθρώπινο πάθος για δόξα, πλούτο και δύναμη.
Εάν (υποθετικά πάντοτε) διαλύαμε τους στρατούς και το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό που ασχολείται στην βιομηχανία όπλων ασχολιόταν με έργα ειρήνης, αυτομάτως οι απαιτούμενες ώρες εργασίας για να επιβιώσει κάποιος θα μειώνονταν στις τέσσερις ώρες!
Και αν όλοι απέρριπταν την μανία του ΠΙΟ πολλά λεφτά, ΠΙΟ πολλή διασκέδαση, ΠΙΟ πολλή δόξα κλπ τότε ένα είναι σίγουρο: η γη θα ήταν ένας παράδεισος όπου τα προϊόντα θα έφταναν για όλους και όλοι θα είχαν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα: τροφή, υγεία, εκπαίδευση και ασφάλεια.
Ζητάω όμως πολλά, έ;

Η παγκόσμια απάτη

Κάθε τόσο πέφτω πάνω σε κείμενα σχετικά με την οικονομία. Άλλα είναι παντελώς ηλίθια (δράστες συνήθως είναι στελέχη τραπεζών, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιποί οικονομικοί «ειδήμονες») και άλλα κάνουν αποκαλύψεις για διάφορα επί μέρους οικονομικά γεγονότα, τα οποία έχουν σημαντική βαρύτητα.
Όλα είναι φορτισμένα συναισθηματικά, εκφράζοντας οργή και πάθος για δικαιοσύνη. Βέβαια, το ποιος έχασε την δικαιοσύνη, την δημοκρατία, την ανθρωπιά, κλπ για να τα βρει ο τόσο κακαρισμένος σύγχρονος ΔΗΘΕΝ πολιτισμός μας είναι άλλο θέμα.
Προσωπικά γνωρίζω ότι οι λέξεις δικαιοσύνη, δημοκρατία, ανθρωπιά κλπ είναι απλές λέξεις-μπαλαντέρ στο λεξικό, τις οποίες οι «έχοντες και κατέχοντες», οι βασιλείς του κόσμου τούτου, χρησιμοποιούν κατά τα συμφέροντά τους. Δεν μπορώ να σας πείσω επ’ αυτού, αφού οι περισσότεροι μεγαλώσατε με την ΙΣΧΥΡΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ότι πολιτισμός είναι τα κινητά τηλέφωνα, τα ακριβά αμάξια, τα ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΥΦΙΑ ΛΟΓΙΑ και η ενασχόληση με την πολιτική και τα οικονομικά. Θα παραθέσω μόνο ένα επιχείρημα και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Τελευταία μεταφράζω το βιβλίο The Trillion-Dollar Conspiracy του Jim Marrs, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε στα αγγλικά από εδώ. Σε τελείως χονδροειδή περιγραφή, ασχολείται με το πώς οι ΗΠΑ καταστρέφονται σιγά-σιγά μετατρεπόμενες από απλή δημοκρατία που ήταν ΚΑΠΟΤΕ, σε στυγνό σοσιαλιστικό καθεστώς! Μιλάει για τις χρηματοοικονομικές κομπίνες πολυεθνικών και τραπεζών σχετικά με την οικονομική αφαίμαξη των πολιτών και την μετατροπή τους σε «σκλάβους του χρέους».
Και αν αυτό ισχύει για τις ΗΠΑ, ισχύει πολύ περισσότερο για τους δορυφόρους της όπως η ΕΕ και η Ελλάδα εν προκειμένω. Στο κείμενο αναφέρεται κάτι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, το οποίο είπε ο Κένεντι: «Ένα δολάριο σε μια τράπεζα μπορεί πραγματικά να οδηγήσει σε οκτώ ή δέκα δολάρια σε δάνεια για οικογένειες και επιχειρήσεις, δημιουργώντας ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης».
Αν από αυτό δεν μπορείτε να καταλάβετε την χρηματοοικονομική φούσκα-απάτη στην οποία βρισκόσαστε καλά να πάθετε!
Επίσης στο βιβλίο αναφέρεται και αυτό που είπε ο Χένρυ Φόρντ (ο γνωστός βιομήχανος αυτοκινήτων), στο μακρινό μυθολογικό παρελθόν του εικοστού αιώνα:
«Είναι αρκετά καλό το ότι οι άνθρωποι του έθνους δεν καταλαβαίνουν το τραπεζικό και νομισματικό μας σύστημα, διότι αν καταλάβαιναν, πιστεύω ότι θα γινόταν επανάσταση πριν ξημερώσει».
Συμπληρώνω ότι ως οξύνους επιχειρηματίας είχε πει και κάτι άλλο ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ενδιαφέρον:
«Η σκέψη είναι η πιο δύσκολη δουλειά που υπάρχει, και αυτό πιθανώς είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο λίγοι ασχολούνται με αυτήν».
Αν περιμένετε ότι θα αποκτήσετε ποτέ την δημοκρατία που ονειρεύεστε «πλανάσθε πλάνην οικτράν».
Αν περιμένετε ότι θα αποκτήσετε ποτέ τα υλικά αγαθά που ονειρεύεστε «πλανάσθε πλάνην οικτράν». Αν περιμένετε ότι θα ικανοποιήσετε όλα τα καπιταλιστικά όνειρα που σας ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ να ονειρεύεστε «πλανάσθε πλάνην οικτράν».
Αν είσαστε τυχεροί θα ζήσετε μία αλυσίδα ευχάριστων και δυσάρεστων συμβάντων. Στα ευχάριστα θα είσαστε καλά και στα δυσάρεστα χάλια. Και θα υποφέρετε από το ανεβοκατέβασμα των συναισθημάτων σας σε αυτό το ψυχολογικό τραινάκι.
Αν είσαστε άτυχοι θα βρισκόσαστε μία ζωή κάτω από πίεση και δυσάρεστα γεγονότα «μέχρι να βγει η ψυχή σας». Αυτό βέβαια δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έζησε για πάντα και είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε έτσι κι αλλιώς, είτε πλούσιοι είτε φτωχοί, είτε ευτυχισμένοι είτε δυστυχισμένοι.
Απλά καλόν θα ήταν πριν πεθάνετε να αρχίσετε να σκέφτεστε και λιγάκι…
Για το καλό σας το λέω...