Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

24 Ιανουαρίου 2011

Τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι


Η πάμπλουτη κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου παίρνει μισθό από το ελληνικό κράτος 4853 και κάτι ψιλά ευρώ τον μήνα.
Αυτό βέβαια θα το διαβάσετε σε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο.
Εκείνο που με ενδιαφέρει εμένα είναι να μάθω την γνώμη των ανεγκέφαλων που πιστεύουν ή έστω έχουν το θράσος να λένε ότι για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος φταίνε οι «τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι.

22 Ιανουαρίου 2011

Και η απάτη συνεχίζεται


Ένας ασφαλιστής σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρία, σε συζήτηση που είχαμε, μου είχε πει ότι η ΕΕ έχει φτωχούς πολίτες (φορτωμένους δάνεια και κάρτες) που ζουν σε σπίτια που νοικιάζουν και πλούσιο κράτος. Η Ελλάδα όμως είχε πλούσιους πολίτες (χωρίς εξαρτήσεις από δάνεια και κάρτες) και φτωχό κράτος.
Είπε επίσης ότι θα κάνουν το ίδιο και στην Ελλάδα δημιουργώντας φτωχούς (και καταχρεωμένους) πολίτες σε ένα πλούσιο κράτος.
Μπορεί κανείς βέβαια να πει ότι το κράτος μας ήταν φτωχό από τις κλεψιές και τις μίζες. Είναι αλήθεια, αλλά πρόκειται για άλλη ιστορία.
Σημασία έχει ότι σιγά σιγά φαίνεται ότι ο ασφαλιστής επιβεβαιώνεται. Οι τράπεζες δίνουν φοροδάνεια μέχρι 40.000 ευρώ για να εξοφλήσετε την εφορία.
Τι συμπέρασμα βγάζετε από αυτό;
Εγώ τουλάχιστον έβγαλα το εξής:
1) Το κράτος φορολογεί άγρια όποιον δεν μπορεί (συνταξιούχους-μισθωτούς) ή είναι αρκετά ηλίθιος (σαν επιχειρηματίας) ώστε να μην φοροδιαφεύγει.
2) Μετά έρχεται η τράπεζα και δίνει την «σωτήρια σανίδα» που χρέος με τόκο.
3) Η εφορία παρουσιάζει αυξημένα έσοδα και τα νούμερα «πάνε καλά».
4) Το κράτος «πνίγει» τους νομιμόφρονες ηλίθιους με φόρους, εισφορές και γραφειοκρατία.
5) Αυτοί φορτώνονται με μεγαλύτερα χρέη, τα οποία μετά θα πάνε να ξαναδανειστούν για να τα πληρώσουν.
6) Ταυτόχρονα το κράτος θα ανεβάζει συνέχεια τις αντικειμενικές τιμές με αποτέλεσμα να φτάσουν τα ακίνητα να πουλιούνται σε τιμές ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ της αντικειμενικής.
Έτσι θα αγοράζεις ένα σπίτι των 100 ευρώ και θα πληρώνεις εφορία ας πούμε 200.
7) Καπάκι μπαίνει ο όρος του «πράσινου σπιτιού» όπου αρχίζεις ένα μαραθώνιο πληρωμών για να μπορέσεις να ενοικιάσεις ή να πουλήσεις το σπίτι που έχεις.
8) Το αποτέλεσμα είναι ότι σε λίγο θα χρωστάνε όλοι στις τράπεζες και τα σπίτια θα έχουν μικρή αξία για τους πολίτες.
ΕΤΣΙ θα γίνουμε σε λίγο και εμείς Ευρωπαίοι πολίτες-φυτά, θα ψηφίζουν οι ελάχιστοι οπαδοί κομμάτων ώστε να κυβερνάει μια κυβερνητική «πλειοψηφία» του 10 ή 15 %, οι τράπεζες και οι πολυεθνικές θα κονομάνε χοντρά και τα νούμερα θα ευημερούν.
Να θυμάστε την Βενεζουέλα. Έχει ρυθμό ανάπτυξης 4% τα τελευταία επτά χρόνια, αλλά η πλειοψηφία των πολιτών ζει με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και ένα στα δύο παιδιά πεθαίνει από ασιτία.
Σας θυμίζουν όλα αυτά τίποτε;

21 Ιανουαρίου 2011

Να ανησυχήσω;

Είναι γενάρης.
Αλλά ο καιρός δεν είναι γεναριάτικος.
Γενικά ο πολύς κόσμος έχει μια κοντόφθαλμη σχέση με το περιβάλλον και μερικοί λένε ότι είναι καλό που έχει ζέστη γιατί δεν καίνε πολύ πετρέλαιο για να ζεσταθούν.
Εγώ όμως λέω ότι τώρα θα έπρεπε να υπάρχουν χιόνια, πολύ κρύο, καταιγίδες και όλα αυτά τα ωραία που υπήρχαν τριγύρω όταν ήμουνα πιτσιρικάς. Σήμερα ανακάλυψα μέσα στο σπίτι το κουνούπι που βλέπετε στην φωτογραφία.

Είναι τεράστιο, ολόιδιο με τον "ανωφελή κώνωπα" (καμία σχέση με εκείνα τα πολύ μεγάλα και ακίνδυνα) και ακόμα και με τους 16 βαθμούς περίπου θερμοκρασία περιβάλλοντος θα έπρεπε να έχει ψοφήσει.
Ευτυχώς το είδα και το σκότωσα πριν ανακαλύψω αν τσιμπάει ή όχι.
Να ανησυχήσω για το περιβάλλον έτσι σκατά που το κάναμε ή δεν υπάρχει λόγος;

17 Ιανουαρίου 2011

Το Σύστημα

Υπάρχει κάτι που εγώ το ονομάζω Σύστημα. Δεν έχει άμεση σχέση με την πολιτική ή την οικονομία ή την θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο.
Δεν είναι κάτι χειροπιαστό ή ορατό. Δεν είναι πχ μια πολυεθνική τροφίμων ή όπλων ή ενεργείας που αφήνουν ίχνη που τις κάνουν ορατές.
Είναι λίγο δύσκολο να το περιγράψω ακριβώς. Έτσι περιγράφω διαφορετικές «περιφερειακές» όψεις του.
Μοιάζει λίγο με το ανέκδοτο των τυφλών που έπιασαν έναν ελέφαντα:
-Ο ένας είπε ότι έμοιαζε με κολώνα (έπιασε το πόδι).
-Ο άλλος ότι έμοιαζε με τοίχο (έπιασε την κοιλιά).
-Ο άλλος ότι έμοιαζε με φίδι (έπιασε την προβοσκίδα).
Το κομμάτι που θα πιάσω είναι το πολιτικό:
Ο Καρλ Λίμπκνεχτ  ήταν Γερμανός σοσιαλιστής πολιτικός. Οικογενειακώς θα έλεγα αφού ο πατέρας του ήταν στην φυλακή για τις σοσιαλιστικές του ιδέες. Αφού «πολέμησε την στρατοκρατία και τον οπορτουνισμό της σοσιαλδημοκρατίας» μαζί με την Ρόζα Λούξεμπουργκ, μετά από πολλούς «αγώνες» και συλλαλητήρια, τον σκότωσαν στις 15 Ιανουαρίου 1919.
Μπορείτε να διαβάσετε πολλά δακρύβρεκτα και ηρωικά κείμενα για αυτόν και για άλλους «λαϊκούς ήρωες» στο διαδίκτυο. Συνήθως αυτά τα κείμενα δημιουργούν μια ωραία κατανυκτική και ειδυλλιακή ατμόσφαιρα που θυμίζει έντονα εκκλησία. Κάθε απόπειρα να την αμφισβητήσεις επισύρει το μένος των οπαδών.
Εγώ θα μείνω σε κάτι που είπε, κάτι που φανερώνει την δράση του Συστήματος, και που δείχνει την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ γνώμη του «επαναστάτη» αυτού για το «προλεταριάτο».
«Δεν μας χρειάζονται οι χωρικοί για να κάνουμε την επανάσταση, μα καμία επανάσταση δεν μπορεί να πετύχει αν έχει εναντίον της τους χωρικούς».
Αν και πολλοί θα έχουν αντίρρηση, αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι το «προλεταριάτο» είναι μια αναλώσιμη μάζα, που μπορεί να θυσιαστεί με άνεση στον βωμό της όποιας επανάστασης.

Η επανάσταση των Μπολσεβίκων έγινε με Γερμανικά χρήματα και εβραϊκή διοργάνωση. Ένας από τους στόχους ήταν η υπονόμευση του ρώσικου μετώπου κατά τον πρώτο  παγκόσμιο πόλεμο.
 Η μικρασιατική καταστροφή ήταν κάτι που επεδίωξαν οι κομμουνιστές όπως έγραψε και ο Ζαχαριάδης.
Και συνήθως αυτή η όποια επανάσταση γίνεται για άλλους λόγους από εκείνους που γίνονται γνωστοί.

Σκεφτείτε το λίγο πριν αρχίσετε τις τυποποιημένες αντιρρήσεις ανθρώπων που δέχονται κάτι χωρίς να το έχουν μελετήσει ιδιαίτερα.

13 Ιανουαρίου 2011

5.200 υπάλληλοι του αμερικάνικου Πενταγώνου κατηγορούνται για αγορά παιδικής πορνογραφίας

Οι Αμερικανοί, οι προστάτες μας, οι σωτήρες του ελεύθερου κόσμου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας…
Αυτοί οι θρήσκοι άνθρωποι που όταν ξεκινούν έναν πόλεμο προσεύχονται θερμά στον θεό για την ειρήνη…

Έχουν αυτήν την δημοκρατική κρατική υπηρεσία που λέγεται Πεντάγωνο, και το 20% των υπαλλήλων της είναι παιδεραστές και μάλιστα με έξοδα του κράτους!

Πέντε χιλιάδες διακόσιοι (!!!) υπάλληλοι του αμερικάνικου Πενταγώνου, κατηγορούνται επίσημα για αγορά παιδικής πορνογραφίας και κατέβασμα του υλικού με χρήση υπηρεσιακών υπολογιστών, συνδέσεων και e-mail διευθύνσεων.
Το αμερικάνικο Πεντάγωνο απασχολεί είκοσι τρεις χιλιάδες στρατιωτικούς και πολιτικούς υπαλλήλους και περίπου τρεις χιλιάδες υπαλλήλους άλλων ειδικοτήτων.

Τα καλά αυτά παιδιά χρησιμοποιούσαν το σύστημα των υπολογιστών του Πενταγώνου και τις ταυτότητές τους στην πολυπολιτισμική αυτή απασχόληση.
Θα ήταν ενδιαφέρον βέβαια να δούμε ανάλογες ΕΔΕ και στις θεάρεστες ΣΙΑ, NSA, κλπ, κλπ, κλπ που δουλεύουν νυχθημερόν (όποτε δεν προσεύχονται) για να μας σώσουν από τους τρομοκράτες.
Αν και το ποσοστό θα είναι περίπου το ίδιο…
Αλλά για ποιόν λόγο βγήκε άραγε στην φόρα αυτή η έρευνα; Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για κάποιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Πάντοτε τέτοιου είδους ξεκαθαρίσματα γίνονται κάτω από το κάλυμμα της ηθικής.
Αν σας ενδιαφέρει ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το κατεβάσετε με μορφή PDF:
Πεντάγωνο Παιδική πορνογραφία
Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον πρόκειται για δάκτυλο τρομοκρατών, εχθρών του ελεύθερου κόσμου…

11 Ιανουαρίου 2011

Ένα καθυστερημένο χριστουγεννιάτικο παραμύθι

Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματα της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.
Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, αλλά δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλα του.
«Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.
Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».
Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη».
Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις».
«Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της.
«Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της.
«Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».
«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς».
«Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα».
Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, να αγοράσεις παπούτσια».
Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της.
«Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ να απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσικής. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουγε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα.
«Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του.
«Ποιος είναι;», ρώτησε ένας.
«Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος.
«Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος.
«Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος.
«Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.
Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: «Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

10 Ιανουαρίου 2011

Μια ζωή τα ίδια χάλια...

«Γύριζε, μὴ σταθῆς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»
Κωστής Παλαμάς (1908)