Άμυνα στο σπίτι [εργαλεία]

Ζούμε σε μία αρκετά δύσκολη εποχή. Η βία και ο φόβος έχει εξαπλωθεί στις άλλοτε ειρηνικές πόλεις μας. Μόλις πριν 50 χρόνια στην Αθήνα κοιμόμασταν τα καλοκαίρια με ανοιχτά παράθυρα, στις αυλές και στις ταράτσες. Αυτό είναι πλέον αδιανόητο σήμερα, αφού οι συμμορίες μπαίνουν ακόμα και σε καλά προφυλαγμένα σπίτια, ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Με την αστυνομία να θεωρείται απούσα [έτσι που την έχουν καταντήσει οι πολιτικοί] και τον κόσμο να φοβάται πλέον και την σκιά του, το μόνο μέσον άμυνας που σας έμεινε είναι το ηθικό σας.
Έτσι εκτός από την απόφαση να αντιμετωπίσετε [σε λογικά πλαίσια] εκείνον που θα έρθει να σας ληστέψει, θα πρέπει να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποια αντικείμενα στο σπίτι. Σε αυτήν την σειρά από βιντεάκια θα σας δώσω μερικές ιδέες.

Πρωτότυπη διακόσμηση σκουπιδοτενεκέ

Οι σκουπιδοντενεκέδες είναι πολύ χρήσιμοι αλλά ταυτόχρονα και άσχημοι. Ορίστε μία απλή μέθοδος για να τους ομορφύνετε.

«ΜΟΥ» και «ΠΙΟ» οι δύο κρυφές αιτίες της δυστυχίας μας

Πολλοί άνθρωποι δείχνουν ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί πάνω στην γη. Πόλεμοι, πείνα, καταστροφή του περιβάλλοντος, εγκλήματα σε ένταση που ποτέ πριν δεν είχαμε συναντήσει καθώς και ΣΠΑΝΙΕΣ ασθένειες τις οποίες ποτέ πριν δεν είχαμε δει.
Κατά καιρούς διαβάζω διάφορα άρθρα, ανακοινώσεις, καλέσματα για μάζεμα υπογραφών αλλά και σχόλια αναγνωστών. Και πάντοτε μου μένει μια πικρή γεύση. Ο λόγος είναι ότι ο κάθε ένας κάνει ένα σχόλιο/ανάρτηση/δράση με σκοπό να επιδείξει τον «εσωτερικό εαυτό» του. Σχολιάζει μόνο και μόνο για να «δείξει» την ευαισθησία του και όχι για να αναζητήσει την λύση του προβλήματος.
Γενικότητες όπως «να ξεσηκωθούμε…», «όταν καταλάβει ο κόσμος…», «μόνο η συσπείρωση των…», «πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα…» δεν οδηγούν πουθενά και κυρίως δεν προσφέρουν κανενός είδους ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ για τον λόγο για τον οποίο φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση.
Πίσω από όλα αυτά υπάρχει μία κρυφή αιτία. Μια αιτία που είναι μπροστά στα μάτια μας αλλά δεν την βλέπει κανείς. Η περιγραφή είναι πανεύκολη και ταυτόχρονα δύσκολα κατανοητή. Κρυμμένο βαθιά μέσα στον ψυχισμό μας υπάρχει κάτι που λέγεται Εγώ.
Αυτό το Εγώ χρησιμοποιεί μόνο δύο μικρές λέξεις για να επιφέρει όλη αυτήν την φρικώδη καταστροφή η οποία τόσο πολύ τρομάζει όλον τον κόσμο.
Είναι οι λέξεις «μου» και «πιο».
Εγώ είμαι «πιο» έξυπνος, «πιο» μορφωμένος, «πιο» πολιτισμένος κλπ από εσένα.
Αυτό είναι το σπίτι «μου», το παιδί «μου», οι ιδέες «μου» κλπ.
Το Εγώ μας κρατάει σε μία υπνωτική κατάσταση. Δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Αντιλαμβανόμαστε μόνο αυτό που μας περιγράφει σαν πραγματικότητα το Εγώ μας. Έτσι ο κάθε ένας μας παραμένει αυτο-υπνωτισμένος, ενώ ταυτόχρονα αυτο-δικαιολογείται για τις πράξεις του.
-Ο Χίτλερ ήθελε «πιο» καθαρή φυλή και αιματοκύλισε τον κόσμο.
-Ο λαίμαργος θέλει να φάει «πιο» πολύ
-Ο επιχειρηματίας θέλει να βγάλει «πιο» πολλά χρήματα.
-Οι εργάτες θέλουν «πιο» μεγάλο μισθό.
-Οι πολυεθνικές θέλουν «πιο» πολλά κέρδη.
-Οι καταναλωτές θέλουν «πιο» φθηνά προϊόντα.
-Οι πολιτικοί θέλουν «πιο» πολλή δόξα και δύναμη.
-Ο παραπάνω κατάλογος συνεχίζεται ατελείωτος και μπορεί να συνδυαστεί με τον επόμενο προκαλώντας εκρηκτικά αποτελέσματα
-Η «δική μου» θρησκεία είναι η καλύτερη.
-Η «δική μου» γλώσσα είναι η καλύτερη.
-Το «δικό μου» κόμμα είναι το καλύτερο.
-Η «δική μου» ομάδα είναι η καλύτερη.
-Γενικά οτιδήποτε είναι «δικό μας» το θεωρούμε σαν το καλύτερο από όλα.
Το ΕΓΩ, με εργαλεία το «ΔΙΚΟ ΜΟΥ» και το «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ» μας κρατάει όλους κοιμισμένους βαθιά:
Μπορεί να δικαιολογήσει οποιοδήποτε ανθρωπιστικό/οικονομικό/πολιτικό έγκλημα.
Μπορεί να δικαιολογήσει την άθλια κατάσταση που επιβάλουν οι «αναπτυγμένες» χώρες στον Τρίτο Κόσμο.
Μπορεί να δικαιολογήσει κάθε σφαγή, κάθε πόλεμο, κάθε ηθική παρεκτροπή, κάθε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κάθε έγκλημα κατά της Φύσης.
Αφού μία εταιρεία θέλει «πιο» πολλά κέρδη και εσείς «πιο» φθηνά κινητά τηλέφωνα δεν είναι λογικό ότι μέσα στις στενές σήραγγες ενός τριτοκοσμικού ορυχείου, θα σέρνονται μικρά παιδιά, ώστε η πρώτη ύλη να βγει με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος; Ποιος μπορεί να διαμαρτυρηθεί ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ για την παιδική εκμετάλλευση χωρίς να πάρει επάνω του ένα μέρος της ευθύνης;
Μετά από όλα αυτά ποιος μπορεί να αναρωτιέται για τον λόγο που υπάρχει τόση μιζέρια στον κόσμο; Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός και εμείς είμαστε το κυρίαρχο κομμάτι του:
-Πρέπει να υπάρχουν ορυχεία που βγάζουν ουράνιο για τους αντιδραστήρες, διαμάντια για τις κυρίες, χρυσό για τα σταυρουδάκια μας, σπάνια μέταλλα για τα κομπιούτερ μας…
-Πρέπει να έχουμε κάθε τόσο καινούρια ρούχα…
-Πρέπει να έχουμε κάθε τόσο καινούρια αυτοκίνητα…
-Πρέπει να έχουμε κάθε τόσο καινούριες ηλεκτρικές συσκευές…
-Πρέπει να τρώμε εξωτικά ΦΘΗΝΑ τρόφιμα, μεταφερμένα με αεροπλάνα από την άλλη άκρη του κόσμου…
-Πρέπει να κερδίζουμε, να παράγουμε και να καταναλώνουμε όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο φθηνά, όλο και πιο πολύ.
Και όλα αυτά τα «πρέπει», τα οποία πιστεύετε ότι είναι ο σκοπός της ζωής μας, μπορούν να επιτευχθούν ΜΟΝΟ με δούλους-εργάτες, με καταστροφή του περιβάλλοντος και με πολέμους για να έχουν οι υπερδυνάμεις την κυριαρχία των πρώτων υλών.
Τα δάση χάνονται, το νερό δηλητηριάζεται, τα ψάρια γίνονται γατοτροφές για τα καλομαθημένα «pet» που έχουμε στο σπίτι και η ραδιενέργεια ξεχειλίζει παντού. Υπάρχουν τόσα πυρηνικά όπλα που μπορούν να σκοτώσουν 150 φορές κάθε άνθρωπο επάνω στην γη.
Τι ωφέλησε τα παιδιά της Αφρικής που οι Αμερικανοί πάτησαν στην Σελήνη;
Τι κατάλαβαν από αυτήν την κατάκτηση τα παιδιά στις Φιλιππίνες, τα οποία εκδίδονται για μία μπύρα στους «πολιτισμένους τουρίστες» που πάνε με αεροπλάνα και κρουαζιερόπλοια τελευταίας τεχνολογίας για σεξοτουρισμό;
Πάνω από πέντε χιλιάδες παιδιά τυφλώνονται από την ασιτία μόνο στην Αφρική κάθε χρόνο. Θα πρέπει να είναι όμως πολύ υπερήφανα που έχουμε πάει στην Σελήνη και θα χαίρονται για τα τεράστια και υπερσύγχρονα αεροπλάνα μας, τα αυτοκίνητά μας, τις τηλεοράσεις μας και γενικά για την τρομερή τεχνολογία μας. Θα διασκεδάζουν πολύ που έχουμε τα πάντα και δεν έχουν τίποτε.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο: υπάρχει άραγε λύση σε αυτό;
Η απάντηση δεν θα σας αρέσει καθόλου: Από τα τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπους ποιο είναι το ποσοστό εκείνων που «θέλουν να αλλάξουν» τα πράγματα; Σας πληροφορώ ότι απαιτείται η «πλειοψηφία του 50% συν ένα» για να υπάρξει αλλαγή. Και σίγουρα δεν θα βρείτε πουθενά τρία με τέσσερα [αυτήν την στιγμή] δισεκατομμύρια ανθρώπους διατεθειμένους να αλλάξουν τον κόσμο. Πολύ απλά ΟΛΟΙ θέλουν ΠΙΟ πολλά λεφτά και ΠΙΟ καλές συνθήκες ζωής. Και αν για έναν πειναλέο σκλάβο αυτό το «ΠΙΟ ΠΟΛΥ» είναι θέμα επιβίωσης, από ένα σημείο και μετά δεν θα διαφέρει σε τίποτε από το «ΠΙΟ ΠΟΛΥ» των χορτασμένων και καλομαθημένων Δυτικών.
Ο καθένας φυσικά μπορεί να συνεχίσει να βοηθά με τον τρόπο που νομίζει σαν πιο σωστό είτε σε περιβαλλοντικές οργανώσεις, είτε σε εράνους για τους πεινασμένους του κόσμου. Στο κάτω-κάτω είναι μια ανθρώπινη υποχρέωσή μας. Όμως παρακαλώ μην «κοιμάστε όρθιοι» πιστεύοντας ότι έτσι θα αλλάξει κάτι.
-Όσο εγώ (ο κάθε άνθρωπος δηλαδή) θα θέλω να έχω «πιο» πολλά αγαθά και θα θέλω όλοι να αποδέχονται τις ιδέες «μου», γιατί εγώ φυσικά τα ξέρω όλα, τότε πάντα θα πεθαίνουν τα παιδιά από πείνα. Πάντα θα γίνονται πόλεμοι. Πάντα ο άνθρωπος θα εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Και πάντα η φύση θα καταστρέφεται.
Μην υποτιμάτε τον κίνδυνο τον οποίο κρύβει ο ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΣ ΥΠΝΟΣ του «δικό μου» και του «πιο πολύ». Κρύβει τον φριχτότερο εγωισμό που μπορείτε να φανταστείτε όταν βρίσκεστε μέσα στον χειρότερο εφιάλτη σας. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι πόσο βαθύς είναι αυτός ο ανθρώπινος ύπνος. Και αισθάνομαι λύπη από την αδυναμία της πλειοψηφίας των ανθρώπων να καταλάβουν το παραμικρό. Όλοι θα μπορούσαν να καταλάβουν. Αλλά για κάποιον άγνωστο[;] λόγο οι περισσότεροι εκλέγουν να μην προσπαθήσουν καν.
Αφήστε που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα το να καταλαβαίνεις κάτι από το να το βάζεις σε εφαρμογή. Η απλή διανοητική πληροφόρηση θεωρείται από πολλούς σαν «κατανόηση». Απλούστερο παράδειγμα το αδυνάτισμα και το τσιγάρο. Σκεφτείτε πόσες φορές «καταλάβατε» ότι πρέπει να αδυνατίσετε ή να κόψετε το τσιγάρο, πόσες φορές «δηλώσατε» την απόφασή σας και πόσες φορές υπαναχωρήσατε.
Αλλά τελικά μην ανησυχείτε δεν είναι όλα μαύρα…
Κάποια ημέρα η Γη θα εκνευριστεί. Θα σηκωθεί και με βδελυγμία θα τινάξει από πάνω της την σκόνη-ανθρωπότητα μέσω μίας ωραίας παγκόσμιας περιβαλλοντικής καταστροφής/αναταραχής.
Αλλά τα πουλιά, τα ψάρια, τα ζώα και τα έντομα θα παραμείνουν. Μπορεί να πεθάνουν πολλά από αυτά αλλά η Φύση θα παραμείνει ζωντανή.
Ο ήλιος θα λάμπει, ο ουρανός θα είναι γαλάζιος, στα ψηλά βουνά θα υπάρχουν κάτασπρα χιόνια και το νερό θα τρέχει καθαρό και διάφανο στις κοίτες του.
Και ο μόνος που θα λείπει θα είναι ο ΑΘΛΙΟΣ ανθρώπινος πολιτισμός ο δομημένος επάνω στο «ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ» και στο «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ».
Ίσως να είμαι εκεί για να το δω αλλά μου αρέσει η σκέψη...

Η υποκριτική προπαγάνδα του ΚΚΕ [ΛΟΑΤΚΙ]

Το ΚΚΕ είναι το μακροβιότερο κώμα [νέα γραφή του κόμμα] στην Ελλάδα. Έχει ένα τεράστιο αρχείο από το οποίο μπορεί κανείς να ξετρυπώσει πραγματικά μαργαριτάρια.
Αποτελεί το διαχρονικό κλασσικό παράδειγμα κόμματος που διαστρεβλώνει κάθε γεγονός και παραπληροφορεί έτσι όπως είναι το πολιτικό συμφέρον της στιγμής.
Και μην νομίζετε ότι τα βάζω ειδικά με το ΚΚΕ. ΟΛΑ τα ελληνικά κώματα ακολουθούν μόνιμα την ίδια τακτική παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης.

Άμυνα στο σπίτι [κουζίνα]

Ζούμε σε μία αρκετά δύσκολη εποχή. Η βία και ο φόβος έχει εξαπλωθεί στις άλλοτε ειρηνικές πόλεις μας. Μόλις πριν 50 χρόνια στην Αθήνα κοιμόμασταν τα καλοκαίρια με ανοιχτά παράθυρα, στις αυλές και στις ταράτσες. Αυτό είναι πλέον αδιανόητο σήμερα, αφού οι συμμορίες μπαίνουν ακόμα και σε καλά προφυλαγμένα σπίτια, ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Με την αστυνομία να θεωρείται απούσα [έτσι που την έχουν καταντήσει οι πολιτικοί] και τον κόσμο να φοβάται πλέον και την σκιά του, το μόνο μέσον άμυνας που σας έμεινε είναι το ηθικό σας.
Έτσι εκτός από την απόφαση να αντιμετωπίσετε [σε λογικά πλαίσια] εκείνον που θα έρθει να σας ληστέψει, θα πρέπει να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποια αντικείμενα στο σπίτι. Σε αυτήν την σειρά από βιντεάκια θα σας δώσω μερικές ιδέες.

Τρόπος ζωής και περιβάλλον

Οι μεγάλες πόλεις έχουν μεταβληθεί πλέον σε φυλακές από το πανταχού παρόν Σύστημα [ή Νέα Τάξη αν προτιμάτε]. Οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε αυτές και υποφέρουν. Η λύση θα ήταν να φύγουν και να επιστρέψουν στα χωριά τους. Με την ίδια ποσότητα εργασίας θα μπορούσαν να ζήσουν καλύτερα και πιο ποιοτικά έστω και με λιγότερα χρήματα.
Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο για δύο λόγους:
1]  Οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να πιστεύουν ότι το να ζεις σημαίνει να βρίσκεσαι μόνιμα μέσα σε φασαρία, φώτα και πολυκοσμία.
2] Η εξοχή απαιτεί γνώσεις και δεξιότητες τις οποίες οι άνθρωποι δεν διαθέτουν πλέον και το ίδιο το Σύστημα τους αποτρέπει να τις αποκτήσουν.
Το βιντεάκι δείχνει μία βασική διαφορά της ζωής στην πόλη ή στην επαρχία.

Άμυνα στο σπίτι [χαρτοκόπτης]

Ζούμε σε μία αρκετά δύσκολη εποχή. Η βία και ο φόβος έχει εξαπλωθεί στις άλλοτε ειρηνικές πόλεις μας. Μόλις πριν 50 χρόνια στην Αθήνα κοιμόμασταν τα καλοκαίρια με ανοιχτά παράθυρα, στις αυλές και στις ταράτσες. Αυτό είναι πλέον αδιανόητο σήμερα, αφού οι συμμορίες μπαίνουν ακόμα και σε καλά προφυλαγμένα σπίτια, ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Με την αστυνομία να θεωρείται απούσα [έτσι που την έχουν καταντήσει οι πολιτικοί] και τον κόσμο να φοβάται πλέον και την σκιά του, το μόνο μέσον άμυνας που σας έμεινε είναι το ηθικό σας.
Έτσι εκτός από την απόφαση να αντιμετωπίσετε [σε λογικά πλαίσια] εκείνον που θα έρθει να σας ληστέψει, θα πρέπει να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποια αντικείμενα στο σπίτι. Σε αυτήν την σειρά από βιντεάκια θα σας δώσω μερικές ιδέες.