Ο ψήφος εμπιστοσύνης

Διάβασα ότι κάποιες εταιρείες έδωσαν «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ελληνική οικονομία. Ορίστε μερικές και ο λόγος που μας «τίμησαν»:
H ισπανική πετρελαϊκή εταιρεία Repsol, με παρουσία σε 40 χώρες, που μπήκε (προφανώς σχεδόν τζάμπα) στα ελληνικά «οικόπεδα».
Η γερμανική Fraport, που νοίκιασε τα αεροδρόμιά μας με δάνειο που πήρε στο οποίο είμαστε εμείς οι εγγυητές!
Η αμερικανική Wyndham Hotel Group, με 8.000 ξενοδοχεία, και η επίσης αμερικανική Varde Partners, που δραστηριοποιείται στα ακίνητα και διαχειρίζεται 12 δισ. δολάρια, που θα αρχίσουν να παίρνουν ελληνικά φιλέτα για ένα κομμάτι ψωμί για να θησαυρίζουν από τα κοπάδια των τουριστών που θα έρχονται στο Ελλαδιστάν.
Τέλος, η Philip Morris, που θα επενδύσει 300 εκατομμύρια ευρώ, στο εργοστάσιο Παπαστράτος. Εκεί, οι σκλάβοι των 400 ευρώ μικτών (μεταξύ αυτών όλο και κάποιος έλληνας θα είναι) θα δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και θα κατεργάζονται τα φύλλα καπνού που θα έρχονται αφορολόγητα στο κινέζικο λιμάνι του Πειραιά, με καράβια ξένων εφοπλιστών που θα έχουν μαύρους για πλήρωμα, και μετά θα μοσχοπουλιούνται στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, με όλο το χρήμα να ρέει στις αμερικανικές τσέπες, ενώ ο Τσίπρας (και όποιος τον διαδεχθεί βέβαια) θα καυχιέται ότι γίνονται επενδύσεις στην Ελλάδα…
Σταματώ για να πάρω ανάσα για να θαυμάσω το οικονομικό θαύμα και την έξοδο στις αγορές.

Ο πλάτανος και η επική ελληνική αδιαφορία

Είχα δει κάποτε ένα ντοκιμαντέρ από την Ιαπωνία. Ένα συνεργείο «θεράπευσε» ένα δέντρο ηλικίας κάπου έξι αιώνων. Έκοψε τα ξερά κλαδιά, καθάρισε το ξερό ξύλο από τις κουφάλες, έβαψε με απολυμαντικό κάθε πληγή του δέντρου και έκλεισε τις κουφάλες με σιδερένιο πλέγμα και μπετόν. Τον επόμενο χρόνο το δέντρο είχε ανανεωθεί και είχε αρχίσει να επεκτείνεται φρέσκος φλοιός επάνω στο τσιμεντένιο «τραυμαπλάστ».
Φυσικά εμείς δεν είμαστε γιαπωνέζοι, είμαστε προοδευτικοί και πολιτισμένοι και δεν καταδεχόμαστε να κάνουμε τέτοιες βλακείες και περιττά έξοδα. Απόδειξη ο εξακοσίων (ίσως και βάλε) γιγάντιος πλάτανος που βρίσκεται στην κεντρική Εύβοια.
Επάνω στην Ε.Ο. Χαλκίδας-Αιδηψού, σχεδόν στην μέση της διαδρομής Προκόπι-Μαντούδι, βρίσκεται ένα «θηρίο» που επέζησε σε όλη την τουρκοκρατία, αλλά φυσικά δεν θα επιζήσει από την ελλαδιστανοκρατία.
Αν προσέξετε πολύ, θα δείτε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ μικροσκοπική πινακίδα. Από εκεί και μετά και με αρκετή τύχη θα καταφέρετε να βρείτε, περνώντας έναν άθλιο χωματόδρομο, τον ετοιμοθάνατο πλάτανο.
Τον είχα ανακαλύψει και επισκεφθεί τυχαία πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια. Σήμερα είναι ένα κούτσουρο που ετοιμάζεται να πεθάνει, γεμάτος κουφάλες και με τα γιγάντια κλαδιά του πεσμένα.
Κανένας από τους κρατικούς φορείς (ούτε καν οι ντόπιοι κοινοτάρχες) δεν ενδιαφέρονται για το δέντρο-μνημείο.
Βέβαια, αν το δέντρο είχε την τύχη να ανήκει σε Γερμανούς ή Γάλλους κλπ, θα είχε έναν γεωπόνο από κοντά να το φροντίσει και οι τουρίστες θα πέρναγαν με τα πούλμαν καθημερινά για να τον θαυμάσουν και να ακούσουν από τους ξεναγούς τις τοπικές ιστορίες και τους θρύλους που συνδέονται με το δέντρο.
Θα πάει όπως πήγε η ελιά του Πλάτωνα, όπως η ελιά που αργοπεθαίνει στο παρκάκι των Αγίων Αναργύρων, όπως οι πανάρχαιες ελιές στην Αίγινα που τις έκοβαν για καυσόξυλα, όπως η 2000 χρόνων κληματαριά στην Πελοπόννησο και όπως «Κύριος είδε» πόσα άλλα τέτοια φυσικά μνημεία.
Εδώ που τα λέμε καλά να πάθει, αφού δεν καταδέχθηκε τόσα χρόνια να γραφτεί σε κάποιο κόμμα.

Ενήλικες γάτες θηλάζουν την γιαγιά τους!

Η γάτα που βλέπετε στο βίντεο θηλάζει τα ενήλικα εγγόνια της. Αφού οι κυρίαρχοι γάτοι της περιοχής κατάφεραν και της έκλεψαν τα γατάκια που είχε γεννήσει πριν μερικές ημέρες, η γιαγιά παρηγορείται θηλάζοντας τα εγγόνια της, τα οποία είναι ήδη πάνω από ενός χρόνου και στο μέγεθός της.
Είναι η πρώτη φορά που βλέπω γάτα να έχει τέτοια μανία να θηλάζει όποιον βρει μπροστά της!
Πρόπερσι, όταν είχε γεννήσει μαζί με τις δύο κόρες της από πέντε μικρά, καθόταν και τα θήλαζε όλα μαζί, λες και ήταν γουρούνα. Πρώτη φορά είδα γάτα να θηλάζει δεκαπέντε μωρά ταυτόχρονα, όποιο προλάβαινε φυσικά, αφού δεν έχει τόσες θηλές.
Δίκαια λοιπόν παίρνει τον τίτλο της σούπερ μαμάς-γιαγιάς.

Γνωμικά

Στα αναπάντεχα της ζωής να μην κλαις ούτε να γελάς. Να καταλαβαίνεις.

Αυτή είναι μία ιδιότητα που ΔΕΝ την έχουν οι άνθρωποι.
Ο λόγος είναι ότι απαιτείται ψυχραιμία και παρατήρηση του γεγονότος. Ορίστε μία αναγκαστικά πολύ σύντομη και μικρή ανάλυση:
1) Οι άνθρωποι δεν είναι ψύχραιμοι γιατί έχουν την καταστροφική ψυχολογική τάση της υπερβολής. Με λίγα λόγια ΘΑ ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ με οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο, θετικό ή αρνητικό γεγονός της ζωής τους.
2) Οι άνθρωποι έχουν την εξίσου καταστροφική ψυχολογική τάση να βγάζουν συμπεράσματα πριν καλά-καλά δουν ή ακούσουν αυτό που συμβαίνει. Επομένως, με το να βγάζουν καταδικαστική ή επιδοκιμαστική απόφαση ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ το γεγονός.
Αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα και πολύ γρήγορα και κανένας δεν την προσέχει.
Παρατηρήστε το στον εαυτό σας. Με λίγη επιμονή και υπομονή, θα δείτε ότι από τις πρώτες λέξεις του συνομιλητή σας έχετε ήδη «καταλάβει» τι θέλει να πει, έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας, έχετε έτοιμη την απάντηση, και επιπλέον ΒΙΑΖΕΣΤΕ να απαντήσετε πριν ολοκληρώσει αυτό που λέει.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι «ξέρουν το σωστό» και θέλουν να διορθώσουν τους άλλους.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε την αιτία που τίποτε εποικοδομητικό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί στον κακόμοιρο αυτόν πλανήτη.

Κόλπο για την μπαταρία στο παπί

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να μην κάνουν τίποτε μόνοι τους, αλλά να αναζητούν «ειδικούς» για οτιδήποτε. Μηχανικά, σαν ρομπότ, αναζητούν κάποιον «που να έχει πτυχίο» για να τους κάνει την δουλειά, ακόμα και την απλούστερη.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να βάζετε χέρι σε πράγματα που δεν γνωρίζετε, ειδικά αν μπορείτε έτσι να προκαλέσετε σοβαρά προβλήματα. Όμως για όσους «πιάνουν τα χέρια τους» και δεν θεωρούν ότι ο μεντεσές στην πόρτα και ο πύραυλος της ΝΑΣΑ έχουν την ίδια περιπλοκότητα, έχω ένα μικρό κόλπο.
Ίσως να το έχετε σκεφτεί και να το έχετε κάνει ήδη.
Όσοι έχουν κάποιο παπί έχουν και ένα εκνευριστικό πρόβλημα. Οι μπαταρίες είναι μερικές φορές χωμένες και στριμωγμένες στο «πάτωμα». Είναι δύσκολο να τις βγάλουν για οποιονδήποτε λόγο.
Έτσι ένα απλό κόλπο είναι να τυλίξετε μερικές φορές την μπαταρία με ηλεκτρολογική μονωτική ταινία. Θα προσέξετε μόνο να μην την τεντώσετε, έτσι ώστε να αφήσει ένα «χεράκι από την πάνω μεριά. Κρατώντας αυτό το «χεράκι» μπορείτε να βάλετε και να βγάλετε την μπαταρία πανεύκολα.

Κουνούπι τέρας

Τελικά η Ελλάδα δεν κάνει καλό μόνο στους λαθρομετανάστες. Κάνει καλό και στα κουνούπια τίγρεις από την Αφρική.
Θυμάμαι ότι τα πρώτα κουνούπια-τίγρεις που είχα δει πριν δύο χρόνια ήταν πολύ μικρά. Σήμερα όμως σκότωσα με την ηλεκτρική ρακέτα ένα. Από μακριά νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο κουνουποειδές έντομο από αυτά που δεν τσιμπάνε. Τελικά όμως ήταν κουνούπι-τίγρης-ελέφαντας.
Για του λόγου το αληθές η φωτογραφία.
Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι ότι αν και τυπικός φασίστας (αφού έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν μου αρέσει η «δημοκρατική» λατρεία των μεταναστών), φαίνεται ότι τα κουνούπια-μετανάστες με έχουν συμπαθήσει, αφού φέτος δεν έχω ούτε ένα τσίμπημα μέχρι τώρα!

Προτιμώ την εποχή των σπηλαίων

Τι θα λέγατε για μία ΔΗΘΕΝ πολιτισμένη, ΔΗΘΕΝ αναπτυγμένη, ΔΗΘΕΝ ευνομούμενη και ΔΗΘΕΝ δημοκρατική χώρα που στην πρωτεύουσά της υπάρχουν 33.000 άστεγοι μαθητές οι οποίοι ζητιανεύουν για να μην κοιμηθούν στον δρόμο;
Η Νέα Υόρκη, αυτό το παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού, είναι το μέρος της φρικτής αυτής πραγματικότητας. Στην φωτογραφία βλέπετε έναν από αυτούς τους μαθητές που ζει το περίφημο «αμερικανικό όνειρο».
Η πολυλογία είναι το κύριο χαρακτηριστικό των «πολιτισμένων» αυτής της γης. Και όπου πολιτισμένος να διαβάζετε ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ.
Γιατί το δεύτερο χαρακτηριστικό των «πολιτισμένων» είναι η υποκρισία.
Κανένα ΔΗΘΕΝ έγκυρο κανάλι, κανένας ΔΗΘΕΝ μαχόμενος δημοσιογράφος, κανένας ΔΗΘΕΝ δημοκράτης πολιτικός, κανένας ΔΗΘΕΝ αγωνιστής κόμματος δεν θα ασχοληθεί με το σημερινό θέμα. Και αν ασχοληθεί είτε θα το θεωρήσει σαν κάτι φυσικό που δεν αξίζει και πολύ την προσοχή μας, είτε θα ρίξει το φταίξιμο σε κάποιον πολιτικό αντίπαλο.
Να χαίρεστε όλοι μαζί την ανάπτυξή σας, τα γκάτζετ σας, τα ριάλιτί σας, τους επωνύμους σας, τα υβριδικά αυτοκίνητά σας, τους πόντους που κερδίζετε από τις κάρτες σας, και όλα τα «σας» που δημιουργούν αυτό το εγκληματικά άδικο, άπληστο, καταστροφικό, απάνθρωπο, ηλίθιο Παγκόσμιο Σύστημα.
Εγώ προτιμώ τις σπηλιές.
Έχω άδικο άραγε;