Κουνούπι τέρας

Τελικά η Ελλάδα δεν κάνει καλό μόνο στους λαθρομετανάστες. Κάνει καλό και στα κουνούπια τίγρεις από την Αφρική.
Θυμάμαι ότι τα πρώτα κουνούπια-τίγρεις που είχα δει πριν δύο χρόνια ήταν πολύ μικρά. Σήμερα όμως σκότωσα με την ηλεκτρική ρακέτα ένα. Από μακριά νόμιζα ότι επρόκειτο για κάποιο κουνουποειδές έντομο από αυτά που δεν τσιμπάνε. Τελικά όμως ήταν κουνούπι-τίγρης-ελέφαντας.
Για του λόγου το αληθές η φωτογραφία.
Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι ότι αν και τυπικός φασίστας (αφού έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν μου αρέσει η «δημοκρατική» λατρεία των μεταναστών), φαίνεται ότι τα κουνούπια-μετανάστες με έχουν συμπαθήσει, αφού φέτος δεν έχω ούτε ένα τσίμπημα μέχρι τώρα!

Προτιμώ την εποχή των σπηλαίων

Τι θα λέγατε για μία ΔΗΘΕΝ πολιτισμένη, ΔΗΘΕΝ αναπτυγμένη, ΔΗΘΕΝ ευνομούμενη και ΔΗΘΕΝ δημοκρατική χώρα που στην πρωτεύουσά της υπάρχουν 33.000 άστεγοι μαθητές οι οποίοι ζητιανεύουν για να μην κοιμηθούν στον δρόμο;
Η Νέα Υόρκη, αυτό το παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού, είναι το μέρος της φρικτής αυτής πραγματικότητας. Στην φωτογραφία βλέπετε έναν από αυτούς τους μαθητές που ζει το περίφημο «αμερικανικό όνειρο».
Η πολυλογία είναι το κύριο χαρακτηριστικό των «πολιτισμένων» αυτής της γης. Και όπου πολιτισμένος να διαβάζετε ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ.
Γιατί το δεύτερο χαρακτηριστικό των «πολιτισμένων» είναι η υποκρισία.
Κανένα ΔΗΘΕΝ έγκυρο κανάλι, κανένας ΔΗΘΕΝ μαχόμενος δημοσιογράφος, κανένας ΔΗΘΕΝ δημοκράτης πολιτικός, κανένας ΔΗΘΕΝ αγωνιστής κόμματος δεν θα ασχοληθεί με το σημερινό θέμα. Και αν ασχοληθεί είτε θα το θεωρήσει σαν κάτι φυσικό που δεν αξίζει και πολύ την προσοχή μας, είτε θα ρίξει το φταίξιμο σε κάποιον πολιτικό αντίπαλο.
Να χαίρεστε όλοι μαζί την ανάπτυξή σας, τα γκάτζετ σας, τα ριάλιτί σας, τους επωνύμους σας, τα υβριδικά αυτοκίνητά σας, τους πόντους που κερδίζετε από τις κάρτες σας, και όλα τα «σας» που δημιουργούν αυτό το εγκληματικά άδικο, άπληστο, καταστροφικό, απάνθρωπο, ηλίθιο Παγκόσμιο Σύστημα.
Εγώ προτιμώ τις σπηλιές.
Έχω άδικο άραγε;

Κατασκευή θήκης μαχαιριού

Για όσους ενδιαφέρονται για «παιχνίδια» επιβίωσης και κατασκευές, μερικές βασικές οδηγίες για την κατασκευή μίας θήκης για το μαχαίρι τους.

Ζήτω η 21η Απριλίου

Η 21η Απριλίου είναι ένα ορόσημο στην πάλη των δύο μεγάλων δυνάμεων μέσα στην δύσμοιρη χώρα μας. Και ήταν η αφετηρία για την καθολική καταστροφή μας. Εκτός από την ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου, επέφερε και μία ακόμα μεγαλύτερη εθνική καταστροφή.
Η πτώση της υπήρξε η ευκαιρία για τις αριστερές «δημοκρατικές» δυνάμεις να πάρουν το πάνω χέρι στα πολιτικά πράγματα. Όλοι οι «επαναστάτες» του Πολυτεχνείου μετετράπησαν σε καρεκλοκένταυρους και έφαγαν τον άμπακο. Οι καταχρήσεις και η ληστεία του δημόσιου κορβανά πήγαν σύννεφο. Το αποτέλεσμα το βλέπετε σήμερα.
Δεν θα ασχολιόμουν αν δεν τύχαινε να δω τους δύο δήθεν δημοκράτες δημοσιογραφίσκους της ΕΡΤ να λιβανίζουν πρωί-πρωί την σημερινή «δημοκρατία», λέγοντας ότι ο λαός δεν αντέδρασε στην δικτατορία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (λες και σήμερα αντιδρά).
Το Σύστημα (προσέξτε κορόιδα ψηφοφόροι) χρειάζεται έναν εχθρό για να τον δείχνει στα πρόβατα που το στηρίζουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Το 1967 επρόκειτο για τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Σήμερα που μας έχει κάτσει στον σβέρκο ένα σκληρό άθεο, αντιλαϊκό, ανθελληνικό και φασιστικότατο σταλινικό καθεστώς, ο κίνδυνος μετετράπη πλέον σε «δεξιό» και δεν είναι άλλος από την Χρυσή Αυγή, τον φασισμό και τις ακροδεξιές πολιτικές απόψεις.
Έτσι το σημερινό καθεστώς, μπορεί να διαφημίζεται μέσω των καλοπληρωμένων ΜΜΕ ότι είναι δημοκρατικό (ζήτω λοιπόν η 21η Απριλίου).
Και φυσικά τα περισσότερα από τα πρόβατα-ψηφοφόρους που χρυσοπληρώνουν τους αγωνιστές σύμβουλους και τους συγγενείς που διορίζει στο δημόσιο ο ΣΥΡΙΖΑ τους πιστεύουν.
Κάτι λίγοι που απομένουν είναι ηλιθιωδώς σκόρπιοι σε παναθηναϊκούς και ολυμπιακούς, θρησκευόμενους και άπιστους, δεξιούς και αριστερούς, πανωχωρίτες και κατωχωρίτες και δέρνονται μεταξύ τους αφήνοντας τα νεοταξικά πιόνια να αλωνίζουν.
Και είναι προφανές ότι αυτό που οι Ρωμαίοι, οι φανατικοί χριστιανοί, το Βυζάντιο και οι τέσσερις αιώνες σφαγών και εξανδραποδισμών της τουρκοκρατίας απέτυχαν να καταφέρουν μέσα σε δύο χιλιετίες, θα το καταφέρει τσάκα-τσάκα η σημερινή «δημοκρατία».
Κάνω λάθος;
Πιστέψτε με.
Τίποτε δεν θα με ευχαριστούσε περισσότερο από το να αποδειχθεί κάτι τέτοιο.

Ποιος φοβάται τον Ερντογάν;

Σήμερα μπορείτε να διαβάσετε και να ακούσετε κάθε είδους μπαρούφες σχετικά με το ότι κινδυνεύουμε από τον Ερντογάν, τους Τούρκους και τους εισαγόμενους μουσουλμάνους.
Μην σκάτε με τέτοιες σαχλαμάρες. Δεν έχουμε καμία ανάγκη τους μουσουλμάνους για να εξαφανιστούμε. Και ο λόγος είναι απλός.
Έχοντας υιοθετήσει -εδώ και τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες- μία εντατική νεοταξική/αθεϊστική εκπαίδευση (ΟΧΙ δεν είμαι «θρησκευόμενος») μέσα από το σχολείο και την τηλεόραση έχουμε καταφέρει τα εξής:
-Το ποσοστό γεννήσεων είναι πλέον μικρότερο από το ποσοστό θανάτων.
-Ένα ποσοστό νέων (οι πιο ικανοί και εκπαιδευμένοι) μεταναστεύει λόγω της πολιτικής των ελληνικών(;) κομμάτων και φυσικά δεν θα ξαναγυρίσει.
-Ένα ποσοστό νέων μένουν ανύπαντροι για λόγους οικονομικής δυσπραγίας.
-Ένα ποσοστό νέων μένουν ανύπαντροι επειδή «προτιμούν την καριέρα» τους.
-Ένα ποσοστό νέων κάνουν μόνο ένα παιδί, και όσοι έχουν τρία παιδιά θεωρούνται πλέον πολύτεκνοι.
-Ένα ποσοστό ανθρώπων κάνουν παιδιά (μεγάλη ηλικία, άθλια σύγχρονη διατροφή, μόλυνση, άγχος) στηριζόμενοι σε ευγονικές μεθόδους. Έτσι έχουν αυξηθεί τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά με κακή υγεία, αλλά και οι θάνατοι ανήλικων από γεροντικά νοσήματα, όπως πχ οι καρδιακές προσβολές.
-Ένα ποσοστό νέων καταστρέφεται από την ασύδοτη χρήση νόμιμων (τσιγάρα, ποτά, δυτική μουσική) και παράνομων (χασίς, κλπ) ναρκωτικών.
-Ένα ποσοστό νέων εξολοθρεύεται στις πολεμικές συγκρούσεις της ασφάλτου. Κάθε χρόνο έχουμε 850 νεκρούς και 11.600 τραυματίες (πολλοί από αυτούς μένουν ανάπηροι) σε τροχαία ατυχήματα.
Οι αμερικανοί, κατά την εντεκαετή εισβολή στο Ιράκ, είχαν κατά μέσον όρο 400 νεκρούς και 2.900 τραυματίες τον χρόνο.
Επομένως ποιος φοβάται τον Ερντογάν; Και γιατί να σκάσει να κάνει εισβολή στο μισητό Ελλαδιστάν;
Δεν χρειάζεται παρά να περιμένει, αφού ο χρόνος δουλεύει εναντίον της Ελλάδας και εμείς βοηθάμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Ποιος βοηθάει την Βόρειο Κορέα;

Η βόρειος Κορέα είναι το τυπικό υπόλειμμα της διαμάχης μεταξύ δύο παγκόσμιων δικτατοριών: της σοβιετικής (που τόσο λατρεύεται από τους αριστερούς «δημοκράτες» της χώρας μας) και του αμερικανικού καπιταλισμού (που τόσο λατρεύεται από τους δεξιούς «δημοκράτες» της χώρας μας).
Με έκταση λίγο μικρότερη της Ελλάδας έχει υπερδιπλάσιο πληθυσμό από εμάς.
Σχεδόν το ένα τρίτο των βορειοκορεατών είναι στρατιωτικοί υπάλληλοι, ενώ οι μάχιμοι στρατιώτες είναι 1.210.000! Επιπλέον διαθέτει πυρηνικά όπλα και αναπτύσσει βαλλιστικούς πυραύλους.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διάνοια για να καταλάβει ότι στην χώρα ζει βασιλικά μία νομενκλατούρα αξιωματούχων και πλούσιων, ενώ οι υπόλοιποι κάνουν «το σκατό τους παξιμάδι».
Εξάλλου αυτό φροντίζουν να το διαλαλούν με κάθε τρόπο τα δυτικά «δημοκρατικά» μέσα ενημέρωσης που πουλάνε δυτικό δημοκρατικό σανό στα δυτικά πρόβατα και δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ.
Εκείνο όμως που δεν έχω δει πουθενά είναι το να αναρωτιέται κάποιος: ΠΟΙΟΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΚΟΡΕΑ;
Ποιος τροφοδοτεί το απολυταρχικό αυτό καθεστώς με την υψηλή τεχνολογία που απαιτείται για να κατασκευαστούν, να συντηρηθούν και να αναπτυχθούν πυρηνικά όπλα και πύραυλοι;
Ποιος τροφοδοτεί το απολυταρχικό αυτό καθεστώς με υπολογιστές, πλακέτες ηλεκτρονικών, ουράνιο, μηχανήματα καθαρισμού ουρανίου, μηχανολογικά και άλλα εξαρτήματα για τους πυραύλους, σπάνια μέταλλα και λοιπά καλούδια της πυρηνικής εποχής;
ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ: με τι χρήμα οι βορειοκορεάτες αγοράζουν όλα αυτά τα πανάκριβα παιχνίδια;
Μην μου πείτε ότι κάνουν εξαγωγή ρύζι για να πατσίσουν.
Τελικά ποιος στηρίζει αυτήν την δικτατορική μαριονέτα μόνο και μόνο για να φαίνεται ότι ο δυτικός «πολιτισμός» παρέχει ασφάλεια, δημοκρατία και ελευθερία;
Σιγά μην καταφέρετε να βρείτε την απάντηση…

Γνωμικά

Ο αισιόδοξος πιστεύει ότι έχουμε πολλές δυνατότητες σήμερα. Ο απαισιόδοξος φοβάται ότι αυτό είναι αλήθεια.

Έχετε προσέξει την σημερινή σας κατάσταση;
Θυμάστε πως αντιμετωπίζατε την ζωή όταν ήσασταν μικροί;
Ποια ήταν τα όνειρά σας;
Θέλατε να γίνετε γιατροί, αστροναύτες, στρατηγοί, βασιλιάδες;
Παιδικά όνειρα θα μου πείτε.
Τελικά, καταντήσατε υπάλληλοι που τρέχουν για το μεροκάματο ή «μαγαζάτορες» που παλεύουν να κρατήσουν ανοιχτή την επιχείρηση ληστεύοντας και ληστευόμενοι;
Έχετε καταλάβει τι είναι αυτό που σας έφερε στην σημερινή σας «μη ονειρική» κατάσταση;
Ήταν βόλεμα; αμυαλιά; τεμπελιά; ατυχία;
Πάντως ότι και αν ήταν το φαινομενικό πρόβλημα που σας έφερε σε αυτήν την κατάσταση, ένα είναι σίγουρο: κάπου κάτω από την προσωπικότητα, κρυμμένος πίσω από δεκάρικους λόγους για την αξία σας, το πόσο άτυχοι σταθήκατε και το πόσο αγνώμονες ήταν οι άλλοι απέναντί σας, κρύβεται ο κύριος φταίχτης: το αγαπημένο ΕΓΩ και ο Φόβος. Και αν δεν το γνωρίζετε, ο φόβος είναι το κύριο κίνητρο της δράσης του ανθρώπου.
Το ξέρω ότι εσείς (αντίθετα από τους άλλους ανθρώπους) είσαστε άφοβοι, θαρραλέοι και τρομεροί.
Αλλά καλόν θα ήταν να κλειστείτε στο δωμάτιό σας, χωρίς να σας βλέπει κανείς, και να ομολογήσετε μπροστά στον καθρέπτη σας όλα εκείνα που σας τρομοκρατούν και θέλετε ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ να τα ξεχάσετε.
Λοιπόν;
Φοβάστε μήπως μείνετε άνεργοι;
Μήπως αρρωστήσετε;
Μήπως σας απατήσει ο σύντροφός σας;
Μήπως δεν αναγνωρίσουν οι άλλοι την αξία σας;
Μήπως σας προδώσουν;
Μήπως κακολογήσουν;
Μήπως σας παρεξηγήσουν;
Μήπως μείνετε μόνοι;
Μήπως σας ληστέψουν;
Βρείτε τον φόβο ή μάλλον τους φόβους σας και έπειτα σκεφτείτε:
Μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτούς;
Αν δείτε το θέμα ψύχραιμα θα διαπιστώσετε ότι αυτά που μπορείτε να κάνετε είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Και όσο και αν παιδευόσαστε, το μόνο που καταφέρνετε είναι τελικά να ζείτε μέσα στον φόβο ΧΩΡΙΣ να μπορείτε ν αποφύγετε οποιοδήποτε ατυχές συμβάν.
Τότε (ίσως) θα βγάλετε το συμπέρασμα ότι δεν αξίζει τον κόπο να φοβόσαστε.
Με αυτήν την μέθοδο, δεν θα αποκτήσετε περισσότερα λεφτά ή καλή υγεία, δεν θα γίνετε διάσημοι, δεν θα αναγνωρίσουν την «αξία» σας.
Αλλά σας εγγυώμαι ότι σίγουρα θα αισθανθείτε καλύτερα. Και ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί τελικά. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας λέει:
«Πρέπει να μάθουμε να μην φοβόμαστε. Όταν τελειώνει ο φόβος, τότε η ζωή επιφυλάσσει στον άνθρωπο πολλές ευχάριστες εκπλήξεις».