Μέχρι τώρα, κάνοντας μία ανάρτηση δεν περίμενα από όλους όσους την διαβάσουν να συμφωνούν μαζί μου ή έστω να ενδιαφέρονται για το θέμα που αναλύω. Υπέθετα όμως ότι καταλάβαιναν αυτό που εννοούσα, ειδικά όταν δεν επρόκειτο για τίποτε δυσνόητα πράγματα. Η ζωή όμως μου απέδειξε ότι αυτή η υπόθεση δεν είναι παρά μία φαντασία.
Στις 3/12/2016 ήταν η παγκόσμια ημέρα των ΑΜΕΑ και για αυτό έκανα μία ανάρτηση με τίτλο «Ο χορός των ΑΜΕΑ». Περιείχε και ένα βιντεάκι που είχα ανεβάσει στο Youtube. Εκεί έλεγα διάφορα πράγματα και αναπαριστούσα τον χορό που είχα δει να χορεύει ένας ανάπηρος (ή στην πολιτικά ορθή γλώσσα «άτομο με ειδικές ικανότητες») όταν ήμουνα μικρός.
Θεωρούσα ότι αυτά που έλεγα ήταν απολύτως απλά και ξεκάθαρα. Όμως έπεσα από τα σύννεφα, όταν στο Youtube κάποιος έκανε σχόλιο ρωτώντας με αν κοροϊδεύω τους ΑΜΕΑ!!!
Οπότε, αν σε ένα τόσο απλό θέμα μπορεί να υπάρξει μία τόσο μεγάλη παρεξήγηση, τότε τι γίνεται με άλλα πολύ πιο περίπλοκα και πολύ πιο σοβαρά θέματα, τα οποία προσπαθώ να αναλύσω -φυσικά- με την δική μου υποτυπώδη λογική;
Ξαφνικά άρχισα να αισθάνομαι πλέον πολύ, μα πολύ απελπισμένος…
5 Μαρτίου 2017
Πολιτική ορθότητα…
Στο 1984 του Όργουελ, το Υπουργείο αλήθειας φρόντιζε να διαστρέφει την κάθε έννοια της κάθε λέξης. Και κατά κάποιον τρόπο το ίδιο ακριβώς κάνει και η νεοταξίτικη μόδα του «politically correct», δηλαδή του «πολιτικά ορθού» σε ελληνική μετάφραση. Πρόκειται για την μόδα του να αλλάζεις τον τρόπο έκφρασης θεωρώντας κάποιες λέξεις σαν προσβλητικές ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
Με λίγα λόγια δεν μπορείτε να πείτε κάποιον χοντρό γιατί είναι προσβλητικό. Θα τον πείτε «άτομο με πρόβλημα βάρους» ή «μεγαλόσωμο». Και ο άλλος δεν είναι καραφλός, αλλά «έχει πρόβλημα τριχοφυΐας».
Αυτή η τελείως γελοία μόδα, όπως και όλοι οι νεωτερισμοί ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Κατέληξε σε ένα είδος δικτατορίας, αφού κυριολεκτικά απαγορεύει την χρήση ορισμένων λέξεων επειδή δήθεν είναι προσβλητικές.
Όλοι οι παντελώς ηλίθιοι υποστηρικτές της παντελώς ηλίθιας νεοταξικής αυτής συνήθειας, ξεχνούν ότι μία απόλυτα ευγενική λέξη μπορεί να γίνει απόλυτα προσβλητική από τoν τρόπο που θα την πεις ή και απλά από την έκφραση του προσώπου σου.
Έφτασε δε σε τέτοια δικτατορικά επίπεδα ώστε να απαγορεύει τα χριστουγεννιάτικα δέντρα ή τους σταυρούς στα δικαστήρια με την δικαιολογία ότι μπορεί να προβληθούν οι εβραίοι ή οι μουσουλμάνοι!
Η μόδα αυτή δεν μπορεί παρά να παράγει απίστευτα μαργαριτάρια, τα οποία «διαπράττονται» από τους ημιμαθείς αγγλόφωνους των 500 λέξεων. Ένα τέτοιο μαργαριτάρι ανακάλυψα τυχαία, σε ένα από τα εκατοντάδες προχειρο-μεταφρασμένα άρθρα που αναρτώνται καθημερινά στο ελληνικό διαδίκτυο.
Ένα άρθρο για την υγεία των γυναικών που αθλούνται, αναφέρεται στην συνήθεια των γυναικών να μην φοράνε εσώρουχα κατά την άθληση, επειδή είναι βολικότερο. Επίσης επεσήμαινε την σχέση μεταξύ της συνήθειας αυτής και των συχνών κολπικών μολύνσεων.
Και λέει λοιπόν το άρθρο που αναφέρει τις γυναίκες σαν «ανθρώπους» γιατί προφανώς αν τις πεις «γυναίκες» τις προσβάλλεις:
«… σε μερικούς ανθρώπους που είναι επιρρεπείς σε κολπικές μολύνσεις…».
Να λοιπόν που έμαθα ότι αν φοράω ιδρωμένο σώβρακο κινδυνεύω από κολπική μόλυνση!
Θα πρέπει να αρχίσω να προσέχω περισσότερο την υγιεινή μου…
Με λίγα λόγια δεν μπορείτε να πείτε κάποιον χοντρό γιατί είναι προσβλητικό. Θα τον πείτε «άτομο με πρόβλημα βάρους» ή «μεγαλόσωμο». Και ο άλλος δεν είναι καραφλός, αλλά «έχει πρόβλημα τριχοφυΐας».
Αυτή η τελείως γελοία μόδα, όπως και όλοι οι νεωτερισμοί ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Κατέληξε σε ένα είδος δικτατορίας, αφού κυριολεκτικά απαγορεύει την χρήση ορισμένων λέξεων επειδή δήθεν είναι προσβλητικές.
Όλοι οι παντελώς ηλίθιοι υποστηρικτές της παντελώς ηλίθιας νεοταξικής αυτής συνήθειας, ξεχνούν ότι μία απόλυτα ευγενική λέξη μπορεί να γίνει απόλυτα προσβλητική από τoν τρόπο που θα την πεις ή και απλά από την έκφραση του προσώπου σου.
Έφτασε δε σε τέτοια δικτατορικά επίπεδα ώστε να απαγορεύει τα χριστουγεννιάτικα δέντρα ή τους σταυρούς στα δικαστήρια με την δικαιολογία ότι μπορεί να προβληθούν οι εβραίοι ή οι μουσουλμάνοι!
Η μόδα αυτή δεν μπορεί παρά να παράγει απίστευτα μαργαριτάρια, τα οποία «διαπράττονται» από τους ημιμαθείς αγγλόφωνους των 500 λέξεων. Ένα τέτοιο μαργαριτάρι ανακάλυψα τυχαία, σε ένα από τα εκατοντάδες προχειρο-μεταφρασμένα άρθρα που αναρτώνται καθημερινά στο ελληνικό διαδίκτυο.
Ένα άρθρο για την υγεία των γυναικών που αθλούνται, αναφέρεται στην συνήθεια των γυναικών να μην φοράνε εσώρουχα κατά την άθληση, επειδή είναι βολικότερο. Επίσης επεσήμαινε την σχέση μεταξύ της συνήθειας αυτής και των συχνών κολπικών μολύνσεων.
Και λέει λοιπόν το άρθρο που αναφέρει τις γυναίκες σαν «ανθρώπους» γιατί προφανώς αν τις πεις «γυναίκες» τις προσβάλλεις:
«… σε μερικούς ανθρώπους που είναι επιρρεπείς σε κολπικές μολύνσεις…».
Να λοιπόν που έμαθα ότι αν φοράω ιδρωμένο σώβρακο κινδυνεύω από κολπική μόλυνση!
Θα πρέπει να αρχίσω να προσέχω περισσότερο την υγιεινή μου…
4 Μαρτίου 2017
Γερμανική φτώχεια
Επειδή οι Γερμανοί πίνουν το αίμα όλης της Ευρώπης και ειδικά το δικό μας, και έχουν πλεόνασμα πολύ περισσότερο από όσο τους επιτρέπει το δίκαιο της ΕΕ, δεν σημαίνει ότι όλοι οι Γερμανοί περνάνε καλά και ότι όλα στην Γερμανία είναι ρόδινα.
Πριν πολλές δεκαετίες, σε μία εποχή που ο κόσμος ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ διαφορετικός από τον σημερινό, είχα διαβάσει δύο ειδήσεις στις τότε μεγάλου μεγέθους εφημερίδες:
Πρώτη είδηση: με νόμο τα γερμανικά λουκάνικα επιτρεπόταν να έχουν ένα ποσοστό χαλασμένου κρέατος στην σύνθεσή τους! Προφανώς θα ήταν λουκάνικα για τους γερμανούς φουκαράδες ή για εξαγωγή σε χώρες σαν την δική μας.
Δεύτερη είδηση: Πολλοί γερμανοί συνταξιούχοι της εποχής αναγκάζονταν να τρώνε κονσέρβες για σκύλους(!!!), επειδή η σύνταξή τους ήταν μηδαμινή.
Να προσθέσω τα δημοσιεύματα για την τεράστια και κρυφή «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά της κεντρικής γερμανικής τράπεζας, την κρυφή ανεργία του «γκέτο» του ανατολικού Βερολίνου και τα τεράστια σκάνδαλα των «ηθικών» και «δουλευταράδων» γερμανών (πχ τα καυσαέρια αυτοκινήτων της Volkswagen ή τα σκάνδαλα χρηματισμού) που κουκουλώνονται όπως όπως.
Εχθές κυκλοφόρησε η είδηση ότι πάνω από 330.000 γερμανοί ζουν χωρίς ηλεκτρικό, αφού ο ιδιώτης «πάροχος» τους κόβει στο άψε-σβήσε την σύνδεση ακόμα και για 100 ευρώ. Πρόκειται για ένα σημαντικό ποσοστό στα περίπου 80 εκατομμύρια του πληθυσμού, κάπου ένας κάθε 240 άτομα. Προσθέστε τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους και θα έχετε μία καλύτερη εικόνα της «αναπτυγμένης» Γερμανίας.
Οπότε, μην νομίζετε ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν άνεργοι, άστεγοι και αναξιοπαθούντες. Υπάρχουν παντού, σε όλες τις «μεγάλες» και πλούσιες χώρες. Το νεοταξικό παγκόσμιο σύστημα χρειάζεται μία μεγάλη μερίδα φτωχών για να συντηρείται η οικονομική πυραμίδα που εκμεταλλεύεται τους προλετάριους. Και όταν λέω προλετάριους εννοώ οποιουσδήποτε δεν βρίσκονται στο δύο-τρία τα εκατό του πληθυσμού που έχει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη στα χέρια του.
Πριν πολλές δεκαετίες, σε μία εποχή που ο κόσμος ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ διαφορετικός από τον σημερινό, είχα διαβάσει δύο ειδήσεις στις τότε μεγάλου μεγέθους εφημερίδες:
Πρώτη είδηση: με νόμο τα γερμανικά λουκάνικα επιτρεπόταν να έχουν ένα ποσοστό χαλασμένου κρέατος στην σύνθεσή τους! Προφανώς θα ήταν λουκάνικα για τους γερμανούς φουκαράδες ή για εξαγωγή σε χώρες σαν την δική μας.
Δεύτερη είδηση: Πολλοί γερμανοί συνταξιούχοι της εποχής αναγκάζονταν να τρώνε κονσέρβες για σκύλους(!!!), επειδή η σύνταξή τους ήταν μηδαμινή.
Να προσθέσω τα δημοσιεύματα για την τεράστια και κρυφή «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά της κεντρικής γερμανικής τράπεζας, την κρυφή ανεργία του «γκέτο» του ανατολικού Βερολίνου και τα τεράστια σκάνδαλα των «ηθικών» και «δουλευταράδων» γερμανών (πχ τα καυσαέρια αυτοκινήτων της Volkswagen ή τα σκάνδαλα χρηματισμού) που κουκουλώνονται όπως όπως.
Εχθές κυκλοφόρησε η είδηση ότι πάνω από 330.000 γερμανοί ζουν χωρίς ηλεκτρικό, αφού ο ιδιώτης «πάροχος» τους κόβει στο άψε-σβήσε την σύνδεση ακόμα και για 100 ευρώ. Πρόκειται για ένα σημαντικό ποσοστό στα περίπου 80 εκατομμύρια του πληθυσμού, κάπου ένας κάθε 240 άτομα. Προσθέστε τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους και θα έχετε μία καλύτερη εικόνα της «αναπτυγμένης» Γερμανίας.
Οπότε, μην νομίζετε ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν άνεργοι, άστεγοι και αναξιοπαθούντες. Υπάρχουν παντού, σε όλες τις «μεγάλες» και πλούσιες χώρες. Το νεοταξικό παγκόσμιο σύστημα χρειάζεται μία μεγάλη μερίδα φτωχών για να συντηρείται η οικονομική πυραμίδα που εκμεταλλεύεται τους προλετάριους. Και όταν λέω προλετάριους εννοώ οποιουσδήποτε δεν βρίσκονται στο δύο-τρία τα εκατό του πληθυσμού που έχει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη στα χέρια του.
3 Μαρτίου 2017
Παιδοφιλική διαφήμιση
Στην ανάρτηση «Σύμφωνο συμβίωσης και ανθρώπινα δικαιώματα (3)», είχα γράψει
Παιδοφιλία: Οι παιδόφιλοι έχουν ήδη δημιουργήσει πολιτικά κόμματα και συλλόγους και πιέζουν νομικά κατεβάζοντας όλο και περισσότερο το όριο ηλικίας στο οποίο κάποιος παιδί μπορεί να κάνει σεξ. Σε μερικές χώρες είναι ήδη τα 12!
Εξάλλου το Χόλυγουντ εκπαιδεύει εντατικά τις νέες γενιές. Σε προχθεσινή χριστουγεννιάτικη (και φυσικά κατάλληλη) ταινία μία μικρή της τρίτης δημοτικού αναρωτιέται αν θα πρέπει να αρχίσει να φιλάει ένα αγόρι που της αρέσει. Και φυσικά το επόμενο βήμα είναι η μικρή να αρχίσει να αναζητάει πιο έμπειρους στο θέμα. Και υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι για κάτι τέτοιο.Επίσης κυκλοφορούν και άρθρα με τίτλο «Παιδόφιλος είμαι όχι τέρας» που προσπαθούν να μετατρέψουν την παιδοφιλία σε κάτι φυσικό και σε «επιλογή».
Δεν περίμενα ότι τα γεγονότα θα αρχίσουν να «δείχνουν» τόσο γρήγορα:
Πριν αρκετές δεκαετίες είδα ένα κινηματογραφικό έργο στο οποίο ο πρωταγωνιστής δεν μπορούσε να πηδήξει την κοπέλα του παρά μόνο από πίσω και μόνο αν αυτή υποκρινόταν ότι ήταν αγόρι! Είχα ξεχάσει την φρικτή αυτή ταινία και το φρικτό συναίσθημα που μου είχε δημιουργήσει μέχρι πριν λίγες ημέρες.
Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017, το μεσημέρι άνοιξα το Youtube για να παρακολουθήσω τυχαία κάποιο από τα κινηματογραφικά έργα που είναι ανεβασμένα εκεί. Η ποιότητα σεναρίου, ήχου και εικόνας είναι άθλια, αλλά αποτελούν έναν άμεσο και πρόχειρο τρόπο να περάσει λίγο η ώρα μετά το φαγητό.
Έκπληκτος, είδα την εξής σκηνή:
Δύο συμμορίτες από δύο διαφορετικές συμμορίες «κάνουν μπίζνες». Μέσα στο δωμάτιο, μερικά κορίτσια λικνίζονται στον ρυθμό της μουσικής. Ο «καλεσμένος» τρώει αδιάφορος, ενώ ο «οικοδεσπότης» προσπαθεί να τον δελεάσει με τα κορίτσια και λέει σε μια στιγμή:
-Κοίτα αυτήν. Ο κώλος της είναι σαν εννιάχρονου αγοριού!
Έμεινα έκπληκτος από το γεγονός και το θεώρησα ως ένα από τα «πολλά περίεργα» που συμβαίνουν συνήθως στις ταινίες.
Όμως το ίδιο βράδυ στο Σταρ, αυτόν τον δημοσιογραφικό βράχο ηθικής και πολιτισμού, είδα λίγο την αρχή της μεταμεσονύχτιας ταινίας «Doom». Μία ομάδα στρατιωτών, κάπου στο μέλλον, ετοιμάζεται να φύγει για την άδειά της. Ένας λοιπόν από τους μελλοντικούς ήρωες της ταινίας έλεγε όλο προσμονή το σχέδιό του για την άδεια:
-Θα πάω και θα κλειστώ στο ξενοδοχείο μαζί με τρία θηλυπρεπή αγοράκια!
Υποθέτω, επομένως, ότι θα υπάρχουν δεκάδες άλλες ταινίες που θα έχουν παρόμοια «διαφημιστικά». Και επειδή η παροιμία λέει «πες το πες το το κοπέλι κάνει την γριά και θέλει», σε μερικά χρόνια όλοι θα είναι τόσο εξοικειωμένοι με τέτοιες εντυπώσεις ώστε όταν οι «δημοκράτες» θα ζητάνε αφηνιασμένοι ίσα δικαιώματα για την διαφορετικότητα των παιδεραστών ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ.
Πως θα μπορούσε άλλωστε; Η ίδια ακριβώς συνταγή δούλεψε θαυμάσια τις τελευταίες δεκαετίες και για τους γκέι/λεσβίες/κλπ.
Καπάκι διαβάζω για τον Μίλο Γιαννόπουλο, συνεργάτης του Τράμπ, ο οποίος δηλώνει ανερυθρίαστα σε βίντεο ότι είναι υπέρ των σεξουαλικών σχέσεων ενηλίκων με ανηλίκους, και ότι οι σχέσεις αυτές μπορεί να «βοηθήσουν τα παιδιά να ενηλικιωθούν».
Και ενώ ο ίδιος είχε πέσει θύμα βιασμού, απενοχοποιεί τον βιαστή λέγοντας ότι αυτός έφταιγε και όχι ο «αθώος» ενήλικος. Επιπλέον, δήλωσε ότι παύει να είναι γκέι, γιατί οι γκέι είναι πια μπανάλ.
Έτσι μπαίνει επίσημα πλέον στο τραπέζι η συζήτηση για τους παιδεραστές. Και φυσικά δεν θα θυμάστε αυτό το άρθρο αλλά σε καμιά δεκαριά χρόνια θα δείτε την νομιμοποίηση αυτής της διαβολικής συνήθειας να γίνεται αργά και σταθερά αποδεκτή από τον «πνευματικό κόσμο», τα ΜΜΕ, τους «καλλιτέχνες», τους «δημοκράτες» και λοιπούς.
Και φυσικά το θέμα στρέφει την προσοχή της άβουλης ανθρώπινης μάζας στους κακούς παιδεραστές, από την μία συνηθίζοντάς την στην ιδέα και από την άλλη αφήνοντας στην άκρη τους καλούς γκέι, αφού ως γνωστόν η παροιμία λέει «το μη χείρον βέλτιστον».
Με τις υγείες μας και εις ανώτερα.
Παιδοφιλία: Οι παιδόφιλοι έχουν ήδη δημιουργήσει πολιτικά κόμματα και συλλόγους και πιέζουν νομικά κατεβάζοντας όλο και περισσότερο το όριο ηλικίας στο οποίο κάποιος παιδί μπορεί να κάνει σεξ. Σε μερικές χώρες είναι ήδη τα 12!
Εξάλλου το Χόλυγουντ εκπαιδεύει εντατικά τις νέες γενιές. Σε προχθεσινή χριστουγεννιάτικη (και φυσικά κατάλληλη) ταινία μία μικρή της τρίτης δημοτικού αναρωτιέται αν θα πρέπει να αρχίσει να φιλάει ένα αγόρι που της αρέσει. Και φυσικά το επόμενο βήμα είναι η μικρή να αρχίσει να αναζητάει πιο έμπειρους στο θέμα. Και υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι για κάτι τέτοιο.Επίσης κυκλοφορούν και άρθρα με τίτλο «Παιδόφιλος είμαι όχι τέρας» που προσπαθούν να μετατρέψουν την παιδοφιλία σε κάτι φυσικό και σε «επιλογή».
Δεν περίμενα ότι τα γεγονότα θα αρχίσουν να «δείχνουν» τόσο γρήγορα:
Πριν αρκετές δεκαετίες είδα ένα κινηματογραφικό έργο στο οποίο ο πρωταγωνιστής δεν μπορούσε να πηδήξει την κοπέλα του παρά μόνο από πίσω και μόνο αν αυτή υποκρινόταν ότι ήταν αγόρι! Είχα ξεχάσει την φρικτή αυτή ταινία και το φρικτό συναίσθημα που μου είχε δημιουργήσει μέχρι πριν λίγες ημέρες.
Την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017, το μεσημέρι άνοιξα το Youtube για να παρακολουθήσω τυχαία κάποιο από τα κινηματογραφικά έργα που είναι ανεβασμένα εκεί. Η ποιότητα σεναρίου, ήχου και εικόνας είναι άθλια, αλλά αποτελούν έναν άμεσο και πρόχειρο τρόπο να περάσει λίγο η ώρα μετά το φαγητό.
Έκπληκτος, είδα την εξής σκηνή:
Δύο συμμορίτες από δύο διαφορετικές συμμορίες «κάνουν μπίζνες». Μέσα στο δωμάτιο, μερικά κορίτσια λικνίζονται στον ρυθμό της μουσικής. Ο «καλεσμένος» τρώει αδιάφορος, ενώ ο «οικοδεσπότης» προσπαθεί να τον δελεάσει με τα κορίτσια και λέει σε μια στιγμή:
-Κοίτα αυτήν. Ο κώλος της είναι σαν εννιάχρονου αγοριού!
Έμεινα έκπληκτος από το γεγονός και το θεώρησα ως ένα από τα «πολλά περίεργα» που συμβαίνουν συνήθως στις ταινίες.
Όμως το ίδιο βράδυ στο Σταρ, αυτόν τον δημοσιογραφικό βράχο ηθικής και πολιτισμού, είδα λίγο την αρχή της μεταμεσονύχτιας ταινίας «Doom». Μία ομάδα στρατιωτών, κάπου στο μέλλον, ετοιμάζεται να φύγει για την άδειά της. Ένας λοιπόν από τους μελλοντικούς ήρωες της ταινίας έλεγε όλο προσμονή το σχέδιό του για την άδεια:
-Θα πάω και θα κλειστώ στο ξενοδοχείο μαζί με τρία θηλυπρεπή αγοράκια!
Υποθέτω, επομένως, ότι θα υπάρχουν δεκάδες άλλες ταινίες που θα έχουν παρόμοια «διαφημιστικά». Και επειδή η παροιμία λέει «πες το πες το το κοπέλι κάνει την γριά και θέλει», σε μερικά χρόνια όλοι θα είναι τόσο εξοικειωμένοι με τέτοιες εντυπώσεις ώστε όταν οι «δημοκράτες» θα ζητάνε αφηνιασμένοι ίσα δικαιώματα για την διαφορετικότητα των παιδεραστών ΚΑΝΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ.
Πως θα μπορούσε άλλωστε; Η ίδια ακριβώς συνταγή δούλεψε θαυμάσια τις τελευταίες δεκαετίες και για τους γκέι/λεσβίες/κλπ.
Καπάκι διαβάζω για τον Μίλο Γιαννόπουλο, συνεργάτης του Τράμπ, ο οποίος δηλώνει ανερυθρίαστα σε βίντεο ότι είναι υπέρ των σεξουαλικών σχέσεων ενηλίκων με ανηλίκους, και ότι οι σχέσεις αυτές μπορεί να «βοηθήσουν τα παιδιά να ενηλικιωθούν».
Και ενώ ο ίδιος είχε πέσει θύμα βιασμού, απενοχοποιεί τον βιαστή λέγοντας ότι αυτός έφταιγε και όχι ο «αθώος» ενήλικος. Επιπλέον, δήλωσε ότι παύει να είναι γκέι, γιατί οι γκέι είναι πια μπανάλ.
Έτσι μπαίνει επίσημα πλέον στο τραπέζι η συζήτηση για τους παιδεραστές. Και φυσικά δεν θα θυμάστε αυτό το άρθρο αλλά σε καμιά δεκαριά χρόνια θα δείτε την νομιμοποίηση αυτής της διαβολικής συνήθειας να γίνεται αργά και σταθερά αποδεκτή από τον «πνευματικό κόσμο», τα ΜΜΕ, τους «καλλιτέχνες», τους «δημοκράτες» και λοιπούς.
Και φυσικά το θέμα στρέφει την προσοχή της άβουλης ανθρώπινης μάζας στους κακούς παιδεραστές, από την μία συνηθίζοντάς την στην ιδέα και από την άλλη αφήνοντας στην άκρη τους καλούς γκέι, αφού ως γνωστόν η παροιμία λέει «το μη χείρον βέλτιστον».
Με τις υγείες μας και εις ανώτερα.
Η επιστήμη που μας κρύβουν (συνέχεια)
Το παγκόσμιο Σύστημα φροντίζει να πνίγει εφευρέσεις και ανακαλύψεις, οι οποίες δεν το συμφέρουν για κάποιον λόγο. Μπορώ να σας δώσω δύο κλασσικά παραδείγματα.
-Στον τομέα της ενέργειας, της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής ο Βίλχελμ Ράιχ έκανε σημαντικές ανακαλύψεις. Μπορούσε να θεραπεύει «ανίατες» ασθένειες και να προκαλεί μετατροπές στο περιβάλλον με τους οργονοσυσσωρευτές του. Αλλά ΚΥΡΙΩΣ απελευθέρωνε ψυχολογικά τους ανθρώπους. Τον έκλεισαν στην φυλακή όπου και πέθανε ενώ έκαψαν δημόσια τα βιβλία του.
-Ο Τέσλα δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο τεχνολογικός πολιτισμός μας στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις κατασκευές του. Υπάρχουν ακόμα εφευρέσεις, γραμμένες στο χαρτί, τις οποίες σήμερα προσπαθούν να εφαρμόσουν διάφοροι ερευνητές. το μεγάλο σφάλμα του ήταν ότι ήθελε να χτίσει πύργους οι οποίοι θα προμήθευαν ΔΩΡΕΑΝ και άφθονο ηλεκτρικό ρεύμα σε ολόκληρη την γη, χωρία καλώδια, γεννήτριες και εταιρείες. Από εκεί και μετά τα οικονομικά προβλήματά του έγιναν τεράστια και ο Τέσλα πέθανε λησμονημένος.
Αν δεν πειστήκατε για το «πνίξιμο εφευρέσεων και πληροφοριών» θα κάνω μία τελική προσπάθεια.
Υπάρχει η δυνατότητα να έχετε φως, χρησιμοποιώντας κάποιες ιδιότητες που έχουν τα διαμάντια και οι υπόλοιποι πολύτιμοι ή ημιπολύτιμοι λίθοι.
Αυτό δεν το λέω εγώ βέβαια. Το λέει ο γνωστότατος άγγλος εφευρέτης του «σωλήνα κενού» και των «καθοδικών ακτίνων», ο William Crookes:
«Σε κενό, όταν εκτίθενται σε ρεύμα ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης, τα διαμάντια φωσφορίζουν με διαφορετικά χρώματα. Τα περισσότερα διαμάντια της Νότιας Αφρικής λάμπουν με ένα γαλαζωπό φως. Διαμάντια από άλλες περιοχές εκπέμπουν φωτεινό μπλε, βερικοκί, ανοιχτό μπλε, κόκκινο, κίτρινο-πράσινο, πορτοκαλί και ανοιχτό πράσινο φως. Τα διαμάντια που φωσφορίζουν πιο δυνατά είναι εκείνα τα οποία φθορίζουν στον ήλιο. Ένα όμορφο πράσινο διαμάντι στη συλλογή μου, όταν φωσφορίζει σε μεγάλο κενό αέρος, δίνει σχεδόν τόσο πολύ φως όσο ένα κερί, και μπορείτε εύκολα να διαβάσετε με τις ακτίνες του. Αλλά δεν έχει έρθει ακόμα ο χρόνος που τα διαμάντια μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως φωτιστικά».
Αυτό είναι κάτι που προφανώς όλοι το ξέρετε αφού το έχουν γράψει οι εφημερίδες και το ανέφεραν στην τηλεόραση, εκτός του ότι είναι γραμμένο στα σχολικά βιβλία.
Ή όχι;
-Στον τομέα της ενέργειας, της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής ο Βίλχελμ Ράιχ έκανε σημαντικές ανακαλύψεις. Μπορούσε να θεραπεύει «ανίατες» ασθένειες και να προκαλεί μετατροπές στο περιβάλλον με τους οργονοσυσσωρευτές του. Αλλά ΚΥΡΙΩΣ απελευθέρωνε ψυχολογικά τους ανθρώπους. Τον έκλεισαν στην φυλακή όπου και πέθανε ενώ έκαψαν δημόσια τα βιβλία του.
-Ο Τέσλα δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο τεχνολογικός πολιτισμός μας στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις κατασκευές του. Υπάρχουν ακόμα εφευρέσεις, γραμμένες στο χαρτί, τις οποίες σήμερα προσπαθούν να εφαρμόσουν διάφοροι ερευνητές. το μεγάλο σφάλμα του ήταν ότι ήθελε να χτίσει πύργους οι οποίοι θα προμήθευαν ΔΩΡΕΑΝ και άφθονο ηλεκτρικό ρεύμα σε ολόκληρη την γη, χωρία καλώδια, γεννήτριες και εταιρείες. Από εκεί και μετά τα οικονομικά προβλήματά του έγιναν τεράστια και ο Τέσλα πέθανε λησμονημένος.
Αν δεν πειστήκατε για το «πνίξιμο εφευρέσεων και πληροφοριών» θα κάνω μία τελική προσπάθεια.
Υπάρχει η δυνατότητα να έχετε φως, χρησιμοποιώντας κάποιες ιδιότητες που έχουν τα διαμάντια και οι υπόλοιποι πολύτιμοι ή ημιπολύτιμοι λίθοι.
Αυτό δεν το λέω εγώ βέβαια. Το λέει ο γνωστότατος άγγλος εφευρέτης του «σωλήνα κενού» και των «καθοδικών ακτίνων», ο William Crookes:
«Σε κενό, όταν εκτίθενται σε ρεύμα ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής τάσης, τα διαμάντια φωσφορίζουν με διαφορετικά χρώματα. Τα περισσότερα διαμάντια της Νότιας Αφρικής λάμπουν με ένα γαλαζωπό φως. Διαμάντια από άλλες περιοχές εκπέμπουν φωτεινό μπλε, βερικοκί, ανοιχτό μπλε, κόκκινο, κίτρινο-πράσινο, πορτοκαλί και ανοιχτό πράσινο φως. Τα διαμάντια που φωσφορίζουν πιο δυνατά είναι εκείνα τα οποία φθορίζουν στον ήλιο. Ένα όμορφο πράσινο διαμάντι στη συλλογή μου, όταν φωσφορίζει σε μεγάλο κενό αέρος, δίνει σχεδόν τόσο πολύ φως όσο ένα κερί, και μπορείτε εύκολα να διαβάσετε με τις ακτίνες του. Αλλά δεν έχει έρθει ακόμα ο χρόνος που τα διαμάντια μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως φωτιστικά».
Αυτό είναι κάτι που προφανώς όλοι το ξέρετε αφού το έχουν γράψει οι εφημερίδες και το ανέφεραν στην τηλεόραση, εκτός του ότι είναι γραμμένο στα σχολικά βιβλία.
Ή όχι;
Νεοταξικές επεμβάσεις
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μία δημοκρατία που λεγόταν ΗΠΑ. Μετά από έναν πόλεμο ανεξαρτησίας έφτασε σε έναν δεύτερο πόλεμο, αυτήν την φορά εμφύλιο. Στο ιστορικό παραμύθι που διδασκόμαστε στο σχολείο μας λένε ότι αυτό έγινε γιατί οι καλοί βόρειοι ήθελαν να ελευθερώσουν τους μαύρους από τους κακούς νότιους.
Στον εμφύλιο σκοτώθηκαν μπόλικοι αμερικανοί, η οικονομία διαλύθηκε, οι μαύροι ελευθερώθηκαν (αν και πρακτικά παραμένουν ακόμα πολίτες β’ κατηγορίας) και οι ευρωπαϊκές τράπεζες έβαλαν στο χέρι την αμερικανική οικονομία.
Ο Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck έγραψε το 1876 σχετικά με την δημοσιονομική πολιτική του Λίνκολν κάτι περίεργο:
«Ξέρω, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών σε ομοσπονδίες ίσης δύναμης αποφασίστηκε πολύ πριν από τον εμφύλιο πόλεμο από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης. Οι τραπεζίτες φοβήθηκαν ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμείνουν ενιαίες, θα επιτύχουν χρηματοδοτική και οικονομική ανεξαρτησία, η οποία θα ανέτρεπε την κυριαρχία των τραπεζιτών πάνω στην Ευρώπη και στον κόσμο. Φυσικά, στον «εσωτερικό Οικονομικό κύκλο» επικράτησε η φωνή των Ρότσιλντ. Είδαν την ευκαιρία για μια τεράστια λεία, αν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δύο αδύναμες δημοκρατίες που θα επιβαρύνονται με χρέος προς τους χρηματοδότες. Αυτές οι δύο θα αντικαθιστούσαν την μία ισχυρή και αυτάρκη Δημοκρατία. Έτσι, έστειλαν απεσταλμένους τους για να εκμεταλλευτούν το ζήτημα της δουλείας και να βάλουν μια σφήνα μεταξύ των δύο τμημάτων της Ένωσης. Η ρήξη μεταξύ του Βορρά και του Νότου έγινε αναπόφευκτη. Οι κάτοχοι των ευρωπαϊκών οικονομικών ενέπλεξαν όλες τις δυνάμεις τους για επιφέρουν την ρήξη και να την μετατρέψουν σε πλεονέκτημα».
Συμπεράσματα;
Κανένα βέβαια. Μην μας περάσουν και για γραφικούς συνομωσιολόγους…
Στον εμφύλιο σκοτώθηκαν μπόλικοι αμερικανοί, η οικονομία διαλύθηκε, οι μαύροι ελευθερώθηκαν (αν και πρακτικά παραμένουν ακόμα πολίτες β’ κατηγορίας) και οι ευρωπαϊκές τράπεζες έβαλαν στο χέρι την αμερικανική οικονομία.
Ο Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck έγραψε το 1876 σχετικά με την δημοσιονομική πολιτική του Λίνκολν κάτι περίεργο:
«Ξέρω, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών σε ομοσπονδίες ίσης δύναμης αποφασίστηκε πολύ πριν από τον εμφύλιο πόλεμο από τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης. Οι τραπεζίτες φοβήθηκαν ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμείνουν ενιαίες, θα επιτύχουν χρηματοδοτική και οικονομική ανεξαρτησία, η οποία θα ανέτρεπε την κυριαρχία των τραπεζιτών πάνω στην Ευρώπη και στον κόσμο. Φυσικά, στον «εσωτερικό Οικονομικό κύκλο» επικράτησε η φωνή των Ρότσιλντ. Είδαν την ευκαιρία για μια τεράστια λεία, αν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δύο αδύναμες δημοκρατίες που θα επιβαρύνονται με χρέος προς τους χρηματοδότες. Αυτές οι δύο θα αντικαθιστούσαν την μία ισχυρή και αυτάρκη Δημοκρατία. Έτσι, έστειλαν απεσταλμένους τους για να εκμεταλλευτούν το ζήτημα της δουλείας και να βάλουν μια σφήνα μεταξύ των δύο τμημάτων της Ένωσης. Η ρήξη μεταξύ του Βορρά και του Νότου έγινε αναπόφευκτη. Οι κάτοχοι των ευρωπαϊκών οικονομικών ενέπλεξαν όλες τις δυνάμεις τους για επιφέρουν την ρήξη και να την μετατρέψουν σε πλεονέκτημα».
Συμπεράσματα;
Κανένα βέβαια. Μην μας περάσουν και για γραφικούς συνομωσιολόγους…
Γνωμικά
Σήκω για να σε δουν. Μίλα για να σε ακούσουν. Σώπαινε για να σε εκτιμήσουν.
Να και μία παροιμία παντελώς ξεπερασμένη και χωρίς καμία εφαρμογή στην «πολιτισμένη» κοινωνία μας.
Αν ένας σοφός άνθρωπος σωπάσει θα ξεχαστεί ΑΚΑΡΙΑΙΑ από την μάζα, η οποία έχει ανατραφεί με το εύκολο, το εντυπωσιακό, το ασήμαντο, το χωρίς νόημα, και γενικά με τα σκουπίδια της σημερινής κατώτατης ανθρώπινης διανόησης.
Όχι βέβαια ότι τελικά θα τον άκουγε κανένας όσο και να φώναζε.
Αυτό το πρόβλημα είναι πανάρχαιο. Είναι το πρόβλημα που κατέστρεψε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και κάθε άλλον αρχαίο και ξεχασμένο πια πολιτισμό. Μερικοί σοφοί που θα δώσουν μία ώθηση, δεν αρκούν για να «σηκώσουν πνευματικά» ολόκληρη την αγνοούσα, ηλίθια και ψωροπερήφανη κοινωνία της εποχής τους. Το πολύ-πολύ να προκαλέσουν μία παροδική πνευματική λάμψη, η οποία θα εξαφανιστεί γρήγορα.
Αν ένας σοφός άνθρωπος σωπάσει θα ξεχαστεί ΑΚΑΡΙΑΙΑ από την μάζα, η οποία έχει ανατραφεί με το εύκολο, το εντυπωσιακό, το ασήμαντο, το χωρίς νόημα, και γενικά με τα σκουπίδια της σημερινής κατώτατης ανθρώπινης διανόησης.
Όχι βέβαια ότι τελικά θα τον άκουγε κανένας όσο και να φώναζε.
Αυτό το πρόβλημα είναι πανάρχαιο. Είναι το πρόβλημα που κατέστρεψε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και κάθε άλλον αρχαίο και ξεχασμένο πια πολιτισμό. Μερικοί σοφοί που θα δώσουν μία ώθηση, δεν αρκούν για να «σηκώσουν πνευματικά» ολόκληρη την αγνοούσα, ηλίθια και ψωροπερήφανη κοινωνία της εποχής τους. Το πολύ-πολύ να προκαλέσουν μία παροδική πνευματική λάμψη, η οποία θα εξαφανιστεί γρήγορα.
Μια μέρα ο Διογένης μιλούσε στην αγορά για ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά κανείς δεν τον πρόσεχε. Άρχισε λοιπόν να κάνει περίεργους ήχους με σφυρίγματα, κοάσματα και άλλα. Τότε (φυσικά) μαζεύτηκαν πολλοί γύρω του και αυτός τους είπε:
Μυαλό που έχετε! Όταν πρόκειται για φλυαρίες τρέχετε αμέσως, αλλά όταν πρόκειται για σπουδαία ζητήματα τότε αμελείτε και καθυστερείτε!
Αυτή η ιστορία σας θυμίζει καθόλου την σημερινή κατάσταση;
Μυαλό που έχετε! Όταν πρόκειται για φλυαρίες τρέχετε αμέσως, αλλά όταν πρόκειται για σπουδαία ζητήματα τότε αμελείτε και καθυστερείτε!
Αυτή η ιστορία σας θυμίζει καθόλου την σημερινή κατάσταση;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)