Η δικτατορία των πεποιθήσεων (τελευταίο)

Όπως ήταν αναμενόμενο, η σειρά αυτή των αναρτήσεων απέτυχε.
Όχι ότι ενδιαφέρομαι για αυτό (αφού ο στόχος μου ήταν διαφορετικός) αλλά η επισκεψιμότητα κατέβαινε με την αύξηση του αριθμού των αναρτήσεων. Έγιναν ελάχιστα λάικ και ελάχιστες ανατροφοδοτήσεις σε άλλες σελίδες.
Και ΚΥΡΙΩΣ δεν βρέθηκε ούτε ένας να αναρωτηθεί και να ρωτήσει: «Τι είναι τούτο ρε παιδί; Πως μπορούμε να αλλάξουμε αυτές τις πεποιθήσεις, αφού λες ότι είναι τόσο καταστροφικές; Και στο κάτω-κάτω αλλάζουν; Εγώ ποτέ δεν είχα ακούσει μέχρι τώρα για κάτι τέτοιο».
Και αυτό το τελευταίο ήταν ακόμα πιο αναμενόμενο για έναν απλό λόγο: αν μιλήσεις για πεποιθήσεις μιλάς για λάθη. Και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θέλει να παραδεχθεί ότι κάνει λάθος. Όλοι προτιμάνε την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ροζ ψυχολογική/ανθρωπιστική δήθεν επανάσταση που ήρθε μαζί με τις ινδικές φιλοσοφίες και θρησκείες.
Όλοι κάνουν με ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ότι τους έρχεται στο μυαλό (όσο κακό και αν προκαλούν στους άλλους) και μετά μιλάνε για θεούς, αγάπες, ευτυχίες, ανθρωπισμούς και άλλα τέτοια ωραία και γλυκανάλατα. Και αισθάνονται δικαιωμένοι, αφού σε αυτόν τον κόσμο «είσαι ότι δηλώσεις και είναι έτσι αν ΕΤΣΙ νομίζεις ότι είναι».
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι προσωπικά έμαθα κάτι περισσότερο για αυτές τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΟΡΑΤΕΣ πεποιθήσεις, τις οποίες όλοι αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν έστω και σαν δυνατότητα.
Ο εγωισμός πλημυρίζει τα πάντα και πνίγει οποιοδήποτε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ σκίρτημα της ψυχής σας, επιτρέποντας μόνο να έχετε «ροζ όνειρα γεμάτα με καλές προθέσεις».
Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι «το μονοπάτι που οδηγεί στην κόλαση είναι στρωμένο με αυτές τις καλές προθέσεις».
Αρνηθείτε το όσο θέλετε: την επιβεβαίωση σε αυτό που λέω την βλέπετε παντού γύρω σας.

Η προσευχή της βροχής

Αρχίζει σιγά-σιγά ο χειμώνας και επιτέλους βρέχει.
Θα ποτιστούν τα καμένα μέρη, οι ξεροί λόφοι, τα διψασμένα δέντρα.
Θα φύγει η αφρικανική σκόνη και θα δροσίσει ο αέρας.
Θα ανανεωθεί η φύση και θα ξεδιψάσουν τα ζώα.
Θα διαμαρτύρονται οι ανόητοι επειδή σε λίγο θα ανάψουν καλοριφέρ και θα βρέχονται οι άστεγοι.
Προστάτεψε τους άστεγους Κύριε, γιατί τραβάνε ήδη αρκετά.
Και βρέξε λίγο μυαλό στους ανόητους, γιατί έγιναν επικίνδυνα πολλοί.
Και σε ευχαριστώ που δεν είμαι ούτε άστεγος ούτε ανόητος (ακόμα τουλάχιστον).

Υπερηφάνεια

Ένα μεγάλο βουνό είναι κοντύτερο από το γρασίδι που φυτρώνει στην κορυφή του.

Εσείς σε τι ακριβώς στηρίζεστε για να δείχνετε τόση υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι τα ξέρετε όλα, ότι είσαστε τέλειοι, και έχετε το δικαίωμα να λειτουργείτε σαν το κέντρο του σύμπαντος;

Ποιος είμαι

Από καιρό ήθελα να κάνω μία ανάρτηση για την ταυτότητά μου.
Τελικά η ΗΡΩ με πρόλαβε με την δική της ταυτότητα.
Το βίντεο με περιγράφει τέλεια, αρκεί να το διαβάσετε στο αρσενικό  γένος!

Η δικτατορία των πεποιθήσεων (αναρωτηθήκατε;)

Μετά από όλα τα προηγούμενα, ΑΡΑΓΕ, αναρωτήθηκε κάποιος από εσάς:
-Τι είναι τελικά αυτή η «αόρατη» πεποίθηση;
-Εγώ έχω κάποια τέτοια πεποίθηση;
-Είναι σωστή ή λάθος;
-Προσπαθώ να την επιβάλλω στους άλλους ή όχι;
-Πως αλλάζει αν είναι λάθος;
Όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν σημασία αν έχετε το «κουσούρι» να θέλετε να αλλάξετε και να γίνετε καλύτεροι.
Αν αισθάνεστε τέλειοι και φυσικά ΠΙΟ καλοί, ΠΙΟ έξυπνοι, ΠΙΟ τίμιοι κλπ από τους άλλους, μην ασχολείστε με αυτήν την βλακώδη σειρά αναρτήσεων. Μπείτε στο facebook  και στο tweeter κάνοντας like, δείτε ηλίθια τούρκικα σήριαλ ή χαζές πολιτικές συζητήσεις (και τα δύο επιπέδου νοημοσύνης σαλιγκαριού), παίξτε προπό, λότο, στοίχημα, ξυστό, αγοράστε γκάτζετ, μάθετε τι έκαναν οι σελέμπριτις, ποιος πήδηξε ποιόν στην Μύκονο και γενικά ασχοληθείτε με όλα αυτά τα θαυμάσια που έχει βάλει το Σύστημα μπροστά σας για να χάνετε ευχάριστα τον χρόνο σας.
Αν όμως, κάποιος αναρωτήθηκε για την πεποίθηση, είναι σίγουρο ότι δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι η πεποίθηση ΟΥΤΕ και έχει δει κάποια.
Για αυτό θα δώσω -σαν βοήθεια- ένα απλοϊκό παράδειγμα πεποίθησης:
Πάτε στον χασάπη και αγοράζετε μισό κιλό κρέας και μισό κιλό κιμά. Πηγαίνετε στο σπίτι να τα ψήσετε. ΟΛΟΙ θα πλύνουν το κρέας ΚΑΛΑ (όπως διατάζουν εξάλλου οι τρομεροί τηλε-σεφ και οι τηλε-μαγείρισσες). Ο λόγος φυσικά είναι για να είναι «καθαρό» το κρέας. Μεγάλη βλακεία, αφού με το πλύσιμο θα μεταφέρετε στο κρέας τα όποια μικρόβια υπάρχουν στον νεροχύτη ή στα χέρια σας. Επιπλέον τα μικρόβια ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ επειδή θα ρίξετε λίγο νερό. Αν θέλετε καθαρό κρέας τότε να το πλένετε με σαπούνι και χλωρίνη!
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, τον κιμά, όταν έρθει η ώρα να τον μαγειρέψετε, δεν τον πλένετε ΟΥΤΕ σας έχει πει κανένας να τον πλένετε. Αυτό είναι παράλογο, γιατί η επιφάνεια του κιμά είναι τεράστια σε σχέση με την επιφάνεια του κρέατος. Έτσι δυνητικά έχει την δυνατότητα να μεταφέρει και να αναπτύσσει μικρόβια πολύ πιο εύκολα.
Αλλά τότε γιατί κανένας δεν πλένει τον κιμά;
Απλούστατα γιατί υπάρχει η σχετική πεποίθηση «πρέπει να πλένω το κρέας».
Τώρα είναι σίγουρο ότι κάποιοι μανιακοί με την καθαριότητα ή μικροφοβιακοί θα μετατρέψουν την επισήμανση για το πλύσιμο του κιμά σε μία νέα πεποίθηση. Εκτός και αν η παλιά για το κρέας είναι πολύ δυνατή και «δεν τους αφήσει».
Για να δούμε τώρα. Μπορείτε να βρείτε μία άλλη, μια δικιά σας πεποίθηση;

Η δικτατορία των πεποιθήσεων (ο μηχανικός άνθρωπος)

Θεωρητικά έχετε διαβάσει και ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ όσα έχω γράψει στις προηγούμενες αναρτήσεις για την δικτατορία των πεποιθήσεων.
Και θεωρητικά μπορείτε τώρα να ελέγξετε τις πεποιθήσεις σας, και να δείτε ποιες είναι σωστές και ποιες είναι λάθος ώστε να τις αλλάξετε.
Και εδώ μπαίνει το μεγάλο πρόβλημα: οι πεποιθήσεις είναι ΑΟΡΑΤΕΣ για εσάς.
Κινείστε, σκέφτεστε, και συμπεριφέρεστε με βάση κάποιες πεποιθήσεις, τις οποίες είναι τελείως αδύνατον να αντιληφθείτε ότι τις έχετε.
ΑΠΛΟΪΚΟ παράδειγμα: Γιατί πρέπει να λέτε καλημέρα και καλησπέρα;
Θα απαντήσετε ότι έτσι πρέπει ή έτσι κάνουν οι ευγενικοί άνθρωποι.
Καλύτερα θα ήταν να απαντούσατε ότι «έτσι σας έμαθαν». Πρόκειται για την πεποίθηση «είμαι ευγενικός άρα λέω καλημέρα». Τι θα γινόταν εάν μεγαλώνατε σε μία υποθετική χώρα όπου θα ήταν αγένεια να λέτε καλημέρα και καλησπέρα; Θα μεγαλώνατε με την πεποίθηση «είμαι ευγενικός άρα δεν λέω καλημέρα».
Ποια από τις δύο πεποιθήσεις άραγε είναι η ΠΙΟ σωστή;
Η μάνα μου διηγήθηκε κάποτε μία ιστορία από το χωριό. Κάπου στο 1920, κάποιος παραφύλαξε μία κοπέλα που βγήκε στην αυλή να απλώσει την μπουγάδα. Όταν η κοπέλα τεντώθηκε για να βάλει ένα ρούχο στην απλώστρα, σηκώθηκε λίγο η φούστα της και φάνηκε ο αστράγαλός της. Τότε ο τύπος εμφανίστηκε, είπε ότι είδε τον αστράγαλό της, και εκείνη αναγκάστηκε να τον παντρευτεί!!!
Σκεφτήκατε ποτέ πόσα τέτοια «πρέπει» έχουν εμφυτευθεί στην μνήμη σας από τότε που πρωτοείδατε το φως του ήλιου;
Σκεφτήκατε ποτέ πόσα τέτοια «πρέπει» έχουν  αντικατασταθεί με νέα «πρέπει» μέσα σε έναν μόλις αιώνα;
Όλα αυτά τα «πρέπει», τα οποία έχουν μεταβληθεί σε σιδερένιους κανόνες σας έχουν μετατρέψει σε μηχανικούς υπολογιστές που λειτουργούν με βάση το πρόγραμμα εγκατάστασης.
Και έχετε δει ποτέ κανέναν υπολογιστή να αναρωτιέται εάν το πρόγραμμα με βάση το οποίο λειτουργεί, το πρόγραμμα στο οποίο οφείλει κυριολεκτικά την ύπαρξή του είναι λάθος;

Η δικτατορία των πεποιθήσεων (ο κακός συνδυασμός)

Οι πεποιθήσεις από μόνες τους δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Χρησιμεύουν για «να κρατάνε τα χαλινάρια» στους εκ φύσεως απείθαρχους ανθρώπους και να διατηρούν κάποια τάξη στις ανθρώπινες ομάδες.
Για παράδειγμα, το ένστικτο του σεξ, θα μετέτρεπε τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους, σε μία αγέλη ζώων. Η ηθική και οι κοινωνικές απαγορεύσεις (διδαγμένες πεποιθήσεις και τα δύο) αποτελούν το χαλινάρι στο ζωώδες ένστικτο.
Και εδώ μπαίνει ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος αποτελεί κυριολεκτικά ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ σε όλες τις κουλτούρες. Πρόκειται για τον ελαττωματικό ψυχισμό, για τον εγωισμό, ή για τα ΕΓΩ όπως τα αναφέρω.
Κανένας δεν έχει διάθεση να του «πατήσουν τον κάλο» σε αυτό το θέμα. Ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία, και μάλιστα (προσέξτε) αυτήν που τον συμφέρει ψυχολογικά.
Η απλούστερη περιγραφή για το ΕΓΩ είναι η παρακάτω:
Το ΕΓΩ ή ελάττωμα είναι μία ανάγκη ή μία αρετή που έχει τραβηχτεί στα άκρα και έχει παραμορφωθεί εντελώς.
Δύο απλά παραδείγματα για να καταλάβετε:
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΩΤΟ: Υπάρχει η ανάγκη να τρώμε για να ζήσουμε.
Το ένα άκρο: Κάποιοι θα γίνουν  παχύσαρκοι και θα πεθάνουν από το πολύ φαγητό.
Το άλλο άκρο: Κάποιοι θα πάθουν νευρική ανορεξία και θα πεθάνουν από πείνα.
Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι ζουν και υπάρχουν στην κλίμακα μεταξύ των δύο άκρων.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Υπάρχει η αρετή του να λέμε την αλήθεια.
Το ένα άκρο:  Κάποιοι άνθρωποι θα γίνουν αθεράπευτοι ψεύτες λέγοντας ψέματα για οτιδήποτε και προκαλώντας την δυστυχία στους γύρω τους.
Το άλλο άκρο: Κάποιοι μπορεί να γίνουν αθεράπευτα φιλαλήθεις, σπέρνοντας εξίσου την δυστυχία και την καταστροφή. Φανταστείτε πχ κάποιον που αποκαλύπτει δημοσίως ότι κάποια γυναίκα απατάει τον άντρα της (ή το αντίθετο βέβαια). Μπορεί μεν να ισχυριστεί ότι λέει την αλήθεια, αλλά προκαλεί μεγάλη δυστυχία.
Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι ζουν και υπάρχουν στην κλίμακα μεταξύ των δύο άκρων. Έτσι (κακώς βέβαια) μπορεί να θεωρηθούν «καλύτεροι» και άλλοι «χειρότεροι», ανάλογα με την απόστασή τους από το «κακό» άκρο.
Και τώρα στο ζουμί: Ζώντας σε αυτήν την κλίμακα, συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Έτσι θεωρείτε ότι είσαστε ΠΙΟ καλοί, ΠΙΟ ειλικρινείς, ΠΙΟ κλπ από τους υπόλοιπους. Αποτέλεσμα; Αυτοανακηρύσσεστε σε αλάνθαστους, τίμιους, καλούς κλπ που πρέπει να σώσουν και να διδάξουν τους λανθασμένους.
Ο συνδυασμός των πεποιθήσεων και του εγωικού αισθήματος «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ … ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ» είναι η ρίζα των κακών της δύσμοιρης υφηλίου.