Ο Μεγάλος Αδελφός είναι εδώ 8

Δυστυχώς οι θεωρίες συνομωσίας, τις οποίες μπορεί «ο κάθε πικραμένος» να βγάλει ή να διαδώσει, κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά στην όποια προσπάθεια αποκάλυψης της παγκόσμιας συνομωσίας του Μεγάλου Αδελφού.
Εξάλλου είναι γνωστό το φαινόμενο του «σπασμένου τηλέφωνου»: μια ιστορία υφίσταται μικρές αλλαγές κάθε φορά που λέγεται. Έτσι μετά από μερικές φορές μπορεί να καταντήσει τελείως αγνώριστη.
Ένα βασικό πρόβλημα που έχουμε είναι ότι ζούμε σε έναν διανοητικό κόσμο.
Παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να έχουν όσοι αυτοθεωρούνται άθεοι, άπιστοι, υλιστές κλπ, και δηλώνουν ότι «πιστεύουν μόνο τα μάτια τους», τα πράγματα δεν είναι έτσι. Σε αυτόν τον διανοητικό κόσμο, τον άπιαστο και αόρατο, ζούμε κυριολεκτικά μέσα στις σκέψεις μας.
Σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα λειτουργούν σαν αντίθετα. Ψηλό και κοντό, όμορφο και άσχημο, καλό και κακό παλεύουν συνέχεια σε έναν αέναο κύκλο, όμοιο με αυτόν του Γιν και του Γιάγκ.
Τίποτε δεν είναι απόλυτα κακό ή απόλυτα καλό. Όμως εμείς πάντοτε του δίνουμε ακραίες έννοιες, γιατί αυτή είναι η λειτουργία του νου μας.
Επιπλέον έχουμε και μία άλλη διανοητική «ικανότητα». Ο νους μας συνδυάζει συνεχώς πράγματα. Έτσι μπορεί να φτιάξει ένα άλογο από έναν ψύλλο μόνο και μόνο γιατί τα άλογα μπορεί να έχουν ψύλλους.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που καμία συζήτηση δεν φτάνει ποτέ σε ένα ουσιαστικό τέλος. Πάντοτε παρεκτρέπεται προς κάποια άλλη κατεύθυνση, μέσα σε ένα απέραντο πλέγμα πιθανοτήτων.
Έτσι ο Μεγάλος Αδελφός έχει δύο απόψεις, την ορατή και την αόρατη. Την υλική και την διανοητική.
Είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστούν και να αναλυθούν οι δύο αυτές απόψεις.
Και δεν ξέρω αν αξίζει καν τον κόπο να συνεχίσω να προσπαθώ να διαλευκάνω το θέμα, όπως το βλέπω εγώ. Η αόρατη άποψη, η ψυχολογική, είναι ιδιαίτερα απεχθής στους ανθρώπους και την αποφεύγουν πάση θυσία.
Το πιθανότερο είναι ότι η ανάλυση θα γίνει τόσο περίπλοκη ώστε οι αναγνώστες θα πέσουν στην διανοητική παγίδα των αντιθέτων

Η δημοκρατία-πλυντήριο

Και να που η δημοκρατία στην Ελλάδα νίκησε!
Οι τυφλοί εισαγγελείς είδαν το φως τους.
Οι παράλυτοι δικαστές μπόρεσαν να διατάξουν.
Η φασιστική αστυνομία που μόνη της δουλειά και σκοπός ήταν να καταπιέζει τον λαό, τους μετανάστες και τους οπαδούς του Σύριζα, μετετράπη εν μια νυκτί σε δημοκρατική και έπιασε τους κακούς Χρυσαυγίτες.
Τελικά το παράλογο, γραφειοκρατικό, δυσκίνητο, πολυδάπανο κράτος κίνησε ταχύτατα τους μηχανισμούς του και συνέλαβε την φασιστική, εγκληματική, απάνθρωπη οργάνωση που την έβαλαν στην «Ελληνική» Βουλή αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες φασίστες και εγκληματίες ψηφοφόροι. Επ’ ευκαιρία να ρωτήσω: πόσο ελληνική είναι αυτή η βουλή μέσα στην οποία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να αναρτηθεί η ελληνική σημαία;
Μέσα στα διάφορα που ακούστηκαν, σχετικά με το πόσο γρήγορα έδρασε η Δικαιοσύνη, «έπιασα» τις εξής φράσεις:
-Ξέπλυμα χρήματος.
-Η βουλευτική ασυλία δεν ισχύει για όσους διαπράττουν ή υποκινούν εγκλήματα.
-Η βουλευτική ασυλία δεν ισχύει για όσους φτιάχνουν συμμορίες.
Βασισμένος σε αυτά θα ήθελα να ρωτήσω:
1) Γιατί δεν αποτελούν ξέπλυμα χρήματος οι υπεράκτιες (of shore στα νεοελληνικά) εταιρίες που μετατρέπουν σε νόμιμα τα παράνομα χρήματα;
2) Γιατί δεν είναι σύσταση συμμορίας αυτό το πλέγμα δεξιο-αριστερο-κεντρώων πολιτικών, βουλευτών και παραγόντων που αλληλοκαλύπτουν τις μίζες, τις ρεμούλες και τα τόσα σκάνδαλα εις βάρος του ελληνικού δημοσίου;
3) Γιατί δεν αποτελούν εγκληματική οργάνωση όλοι αυτοί οι πολιτικοί που με τις εμφανώς παράνομες ενέργειές τους έχουν προκαλέσει τόση δυστυχία και εκατοντάδες θανάτους στον ελληνικό λαό; Και δεν εννοώ μόνο τις αυτοκτονίες, αλλά και αυτούς που πεθαίνουν από την αδυναμία τους να πληρώσουν φάρμακα και εγχειρήσεις ή από τις  πολύμηνες αναμονές για εξετάσεις;
4) Γιατί δεν αποτελούν υποκίνηση σε εγκληματικές ενέργειες, οι δηλώσεις Τσίπρα όταν καιγόταν η Αθήνα; Για να σας το θυμίσω δικαιολογούσε τους φασίστες που κατέστρεφαν τότε την Αθήνα και τον ελληνικό τουρισμό λέγοντας ότι «τα παιδιά έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται».
5) Γιατί δεν αποτελεί εγκληματική ενέργεια η παρακολούθηση των τηλεφώνων της κυβέρνησης επί Καραμανλή;
6) Γιατί δεν αποτελεί εγκληματική ενέργεια το ψεύτικο φούσκωμα του χρέους από τον Παπανδρέου;

Θα μπορούσα να συνεχίσω επ’ αόριστον με τέτοιες ερωτήσεις, που θάφτηκαν στην σκόνη της ιστορίας των τελευταίων σαράντα χρόνων. Αλλά έτσι κι αλλιώς το συμπέρασμα είναι ένα:
Η «δημοκρατία» μας λειτουργεί σαν ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ. Με μπόλικη δόση σαπούνι «Χρυσή Αυγή», μαλακτικό «Φασισμός» και αποσκληρυντικό «Εγκλήματα και Συμμορίες», δίνει άφεση αμαρτιών στις πολιτικές συμμορίες που μας έχουν φέρει σε αυτό το χάλι.
Τις πλένει, τις καθαρίζει και τις λευκαίνει και θα τις αποδώσει πεντακάθαρες στα ανεγκέφαλα πλήθη των ψηφοφόρων-προβάτων.
Κανονικά αυτό δεν θα έπρεπε να με στεναχωρεί. Το ίδιο έργο παίζεται συνέχεια σε όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο. Συνέχεια, συνέχεια…

Κόλπο για ξύρισμα

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανδρών:
1) Αυτοί που δεν έχουν γένια.
2) Αυτοί που έχουν γένια και δεν έχουν πρόβλημα στο ξύρισμα.
3) Αυτοί που έχουν γένια και έχουν πρόβλημα στο ξύρισμα.
Όντας στην τελευταία κατηγορία, γενικά υπέφερα από το ξύρισμα. Κοβόμουν και πολλές τρίχες μεγάλωναν απευθείας μέσα στο δέρμα και δημιουργούσαν σπυράκια.
Η ηλεκτρική ξυριστική μηχανή με παίδευε άσχημα (έχω σγουρές τρίχες) και ερέθιζε το δέρμα, ενώ το ξύρισμα απαιτούσε πολλή ώρα.
Τα ξυραφάκια επίσης με τις διπλές και τριπλές λεπίδες ξύριζαν υπερβολικά βαθιά και οι τρίχες έμπαιναν στο δέρμα.
Για τις περιπτώσεις που για κάποιον λόγο έπρεπε να ξυριστώ έκανα υπομονή μέχρι να «γιατρευτούν οι πληγές».
Τώρα όμως με τα καλοκαιρινά μπάνια είχα (και πάλι) σοβαρό πρόβλημα. Μου αρέσει πολύ να βλέπω μέσα στην θάλασσα. Πρακτικά αν δεν έχω μάσκα και πτερύγια δεν με ενδιαφέρει να βρέξω τα πόδια μου. Οι τρίχες όμως δεν άφηναν την μάσκα να έχει καλή επαφή με το δέρμα και έτσι έμπαινε νερό.
Τελικά μου έκοψε και έκανα μια μετατροπή σε μια παλιά ξυριστική μηχανή.
Στην εικόνα βλέπετε (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι) μια από αυτές τις ξυριστικές μηχανές που κυκλοφοράνε ακόμα.

 Η λεπίδα μπαίνει ανάμεσα σε δύο πλάκες και κάνει ένα αρκετά καλό ξύρισμα. Λιγοστεύει τα κοψίματα, αλλά δεν κάνει πολύ βαθύ ξύρισμα.
 
Αφαίρεσα την μέσα πλάκα και το ξυραφάκι μεταμορφώθηκε.

Η λεπίδα συνεχίζει να κρατιέται σταθερά από την λαβή και την εξωτερική πλάκα.
Τώρα δίνει την αίσθηση του παλιού μεγάλου ξυραφιού που χρησιμοποιούν ακόμα κάποιοι παλιοί κουρείς. Μία από τις ευχάριστες αλλαγές είναι ότι δεν μπουκώνει από τις τρίχες και έτσι δεν χρειάζεται ξέβγαλμα κάθε τόσο.
Επίσης κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν τα μικροκοψίματα!
Τέλος μπορώ να ξυριστώ όποια στιγμή θέλω, χωρίς να σκέφτομαι τις παρενέργειες που κρατούσαν πάνω από εβδομάδα.
Φυσικά θα πρέπει να προσέχετε λίγο. Αν τραβήξετε λίγο λοξά το ξυράφι θα σας κόψει. Αλλά αυτό με λίγη προσοχή δεν αποτελεί πρόβλημα.
Καλά ξυρίσματα κύριοι συνάδελφοι με τα ανακατεμένα γένια που πρέπει να ξυρίζεστε για οποιονδήποτε λόγο.

Ο Μεγάλος Αδελφός είναι εδώ 7

Η προπαγάνδα είναι ένα από τα βασικά εργαλεία της Νέας Τάξης. Αργά και σταθερά και στοχεύοντας συνήθως στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου επιβάλλει συνήθειες και τρόπους ζωής.
Γνωρίζετε τον Edward Bernays; Είναι  ανιψιός του Σίγκμουντ Φρόιντ. Ήξερε πολύ καλά την δύναμη των δημοσίων σχέσεων. Ήταν ένας «καλλιτέχνης» της προπαγάνδας, και της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης στις αρχές του εικοστού αιώνα. Το 1928, ο Bernays δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Προπαγάνδα» όπου περιγράφει τις μεθόδους του για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης, της στάσης και της συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Ορίστε ένα μικρό δείγμα από το κείμενό του:
Αυτοί που χειρίζονται το αόρατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν μία αόρατη κυβέρνηση, η οποία είναι η πραγματική κυρίαρχη δύναμη της χώρας μας. Είμαστε κυβερνώμενοι, τα μυαλά μας μορφοποιούνται, τα γούστα μας διαμορφώνονται, οι ιδέες μας προτείνονται, σε μεγάλο βαθμό από άνδρες που δεν τους έχουμε ακούσει ποτέ μας. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο οργανώνεται η δημοκρατική κοινωνία μας. Τεράστιος αριθμός ανθρώπων πρέπει να συνεργάζονται με αυτόν τον τρόπο, εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ως ομαλά λειτουργούσα κοινωνία. Σχεδόν σε κάθε πράξη της ζωής μας, είτε στη σφαίρα της πολιτικής ή των επιχειρήσεων στην κοινωνική συμπεριφορά μας ή την ηθική σκέψη μας, καθοδηγούμαστε από τον σχετικά μικρό αριθμό των ατόμων που κατανοούν τις διανοητικές διαδικασίες και τα κοινωνικά πρότυπα των μαζών. Είναι αυτοί που κινούν τα καλώδια που ελέγχουν τον κοινό νου. Αυτό είναι εντυπωσιακά παράλληλο με αυτό που έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ στο «1984» όταν είπε: «Όλες οι πεποιθήσεις, οι συνήθειες, οι προτιμήσεις, τα συναισθήματα, η ψυχική στάση που χαρακτηρίζουν την εποχή μας πραγματικά έχουν σχεδιαστεί για να διατηρηθεί η αίγλη του Κόμματος και να αποτρέψει να γίνεται αντιληπτή η πραγματική φύση της σημερινής κοινωνίας».

Ορίστε και δύο από τα κύρια κατορθώματά του ως προς την διαμόρφωση των κοινωνικών συνηθειών:

1) Το 1929 προσελήφθη από την αμερικανική εταιρεία καπνού, προκειμένου να διαφημίσει το κάπνισμα. Αυτός προσέλαβε μια ομάδα από όμορφες γυναίκες, οι οποίες θα συμμετείχαν στην παρέλαση της Νέας Υόρκης ανάβοντας τσιγάρα και καταρρίπτοντας έτσι το ταμπού που δεν επέτρεπε στις γυναίκες να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους.
Ο Bernays επικοινώνησε επίσης με τον Τύπο λέγοντας ότι οι γυναίκες θα ανάψουν «Φακούς της Ελευθερίας» για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών. Την επόμενη μέρα, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο «Ομάδα των κοριτσιών κάπνισε τσιγάρα σαν μία χειρονομία Ελευθερίας» (Group of Girls Puff at Cigarettes as a Gesture of Freedom, 1 Απριλίου 1929).
Στόχευσε στην ανθρώπινη ματαιοδοξία. Για να βοηθήσει τις γυναίκες να απελευθερωθούν -υποτίθεται- από την κοινωνική καταπίεση τις έκανε αυτό που ήθελε η εταιρία καπνού: καταναλώτριες. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με ισότητα ή απελευθέρωση.

2) Σήμερα δεν νοείται (τουλάχιστον στην Αμερική) να κάνει κάποιος πρότασης γάμου χωρίς να δώσει και ένα γιγάντιο μονόπετρο στην καλή του. Η μόδα αυτή όμως είναι πολύ ακριβή και έτσι συνεχίζει να διαφημίζεται μέσα από σειρές της τηλεόρασης και κινηματογραφικά έργα. Ο Bemays βρίσκεται πίσω και από αυτήν την απάτη. Η έκφραση αγάπης δεν μπορεί να συνδέεται με διαμαντένια δαχτυλίδια. Συνδέεται όμως με την ανθρώπινη ματαιοδοξία και απληστία.
Η εταιρεία διαμαντιών De Beers προσέλαβε τον Bemays για να διαμορφώσει έτσι το μυαλό του κοινού, ώστε να συνδυάζει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι με την αγάπη. Μέχρι τότε, χρησιμοποιούνταν απλές χρυσές βέρες. Όμως ο Bernays έπεισε τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες ότι αν ένας άνθρωπος θέλει να προτείνει γάμο σε μια γυναίκα, θα πρέπει να το κάνει με ένα μεγάλο διαμαντένιο δαχτυλίδι.
Ο Bernays δούλεψε επίσης στο διοικητικό συμβούλιο της επιτροπής των ΗΠΑ για τη δημόσια πληροφόρηση (Committee on Public Information), η οποία ήταν μια κυβερνητική υπηρεσία που έχει συσταθεί ειδικά για να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να πείσει το κοινό ότι η Αμερική θα πρέπει να πάρει μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μόνο ένα πλήρως ηλίθιος θα πίστευε ότι οι κρατικές υπηρεσίες ή οι ιδιωτικές εταιρείες δεν θα συνεχίσουν να επηρεάζουν την κοινή γνώμη χρησιμοποιώντας μαζικά τα ΜΜΕ.
Ακόμη όμως και όσοι περιμένουν κάτι τέτοιο, συχνά μένουν έκπληκτοι από την έκταση και την δύναμή της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας που εξαπολύεται.

Η δόξα του γκράφιτι

Τα γκράφιτι ξεκίνησαν στην Αμερική. Οι συμμορίτες σημάδευαν με υπογραφές στους τοίχους την επικράτεια της συμμορίας τους.
Σήμερα (ελέω παγκοσμιοποίησης) τα γκράφιτι μετατράπηκαν σε «τέχνη» και σε «τρόπο έκφρασης» των νέων.
Πρακτικά χρησιμεύουν για να εθίζουν τον ανθρώπινο ψυχισμό στην ασχήμια της βλακώδους πολυπλοκότητας των υπογραφών του κάθε «επαναστάτη».
Αν λοιπόν υποστηρίζετε τέτοιου είδους πολυπολιτισμικές και παγκοσμιοποιητικές επαναστατικότητες, επικροτείστε, χειροκροτείστε και δοξάστε τον ΗΛΙΘΙΟ που «επαναστάτησε» και «εκφράστηκε» μέσα στο μετρό.
Προφανώς τόσο όμορφο είναι το περιβάλλον στο οποίο θέλετε να ζείτε.

Χημικά στις οδοντόκρεμες

Κυκλοφοράει στο διαδίκτυο μία εξήγηση για την χρωματική σήμανση, η οποία βρίσκεται στο κάτω μέρος του σωληναρίου της οδοντόκρεμας. Μου την έστειλε μία φίλη με email. Δεν είχα προσέξει ποτέ αυτήν την λεπτομέρεια. Στο επάνω μέρος της εικόνας βλέπετε τρία χρώματα: μαύρο, κόκκινο και μπλε.

Ανακύκλωση;

Η προσπάθεια της ανακύκλωσης στην Ελλάδα συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν φταίει μόνο η οικονομική κρίση. Πολλοί επιμένουν να πετάνε όπου βρουν τα σκουπίδια τους. Έχω δει χαρτόκουτες και άλλα χρήσιμα μέσα στον κάδο για τα σκουπίδια. Και μέσα στον κάδο της ανακύκλωσης, επανειλημμένα, πετάγονται τρόφιμα, μισογεμάτα κυπελάκια καφέ, αποφάγια και άλλα που καταστρέφουν τελικά και τα ανακυκλούμενα υλικά ή έστω δυσκολεύουν την ανακύκλωσή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σακούλα με τις ελιές. Και τις ελιές , σίγουρα, δεν τις πέταξε κάποια γιαγιά που δεν έχει ιδέα για ανακύκλωση.