Τί δεν καταλαβαίνετε;

Μόλις μου ἦρθε στὸ ἠλεκτρονικὸ ταχυδρομεῖο μία εἰκόνα.

Ἀλλὰ γιὰ μένα αὐτὴ καθεαυτὴ ἡ ἐδῶ εὑρισκόμενη εὐρηματικὴ σκέψη δὲν εἶναι τόσο σημαντική, ὅσο μία δευτερεύουσα πληροφορία:
Οἱ ἀστυνομικοὶ παίρνουν 600 εὐρώ!!!
Καλὰ αὐτὰ τὰ καθίκια, αὐτοὶ οἱ «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» παίρνουν ΑΚΟΜΑ 600 εὐρώ;
Γιὰ αὐτὸ δὲν πάει καλὰ καὶ ἡ οἰκονομία μας!
Νὰ κατέβουμε ὅλοι στοὺς δρόμους. Νὰ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ σὰν «μία γροθιὰ» νὰ κατέβει ὁ μισθός τους στὰ 400 εὐρὼ ἢ καὶ ἀκόμα παρακάτω. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν τέτοιοι ὑψηλόμισθοι κρατικοὶ ὑπάλληλοι.
Εἴδατε πόσο μεγάλο ὄφελος ὑπάρχει στὴν οἰκονομία τώρα ποὺ μειώθηκαν οἱ μισθοὶ τῶν δεητζήδων, τοῦ ΟΣΕ, τοῦ ΟΤΕ, τῆς Ὀλυμπιακῆς κλπ, κλπ, κλπ.
Μήπως πάλι δὲν καταλάβατε;

Υαλοκαθαριστήρες

Ὅλος ὁ κόσμος ἔχει πρόβλημα μὲ τοὺς ὑαλοκαθαριστῆρες. Τρίζουν, δὲν καθαρίζουν καλὰ ἢ ἀφήνουν γραμμές. Ἔτσι θὰ πρέπει νὰ τοὺς ἀλλάζετε ὑπερβολικὰ συχνά. Οἱ ρημάδηδες οἱ ὑαλοκαθαριστῆρες τὰ ἔχουν τὰ λεφτά τους, ἀλλὰ ἐπιπλέον εἶναι καὶ ἐκνευριστικοὶ ὅταν τρίζουν.
Σήμερα ἔμαθα ἀπὸ ἕναν τεχνικὸ τὸν λόγο, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπο συντήρησης. Εἰδικὰ τώρα τὸ καλοκαίρι θὰ πρέπει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ νὰ ρίχνετε νερὸ στὸ παρμπρὶζ καὶ νὰ τοὺς χρησιμοποιεῖτε. Αὐτὸ βοηθάει τὰ λάστιχα νὰ μὴν ξεραθοῦν καὶ νὰ ἀντέξουν περισσότερο.
Νὰ λοιπὸν ἄλλος ἕνας τρόπος οἰκονομίας. Ἐλπίζω νὰ εἶναι καὶ πραγματικός!

Το τραγούδι των πολεμιστών

Ζητώ συγνώμη από τους φίλους επισκέπτες για την διαγραφή του ήχου. Η ηλίθια διαδικασία της διαφύλαξης των ιερών κερδών της εταιρείας βλέπετε. 

Ἂν ὅλος ὁ κόσμος εἶχε τὰ δικά μου (στριφνᾶ) μουσικὰ κριτήρια σᾶς βεβαιῶ ὅτι θὰ ὑπῆρχαν ἐλάχιστοι τραγουδιστές, ἐλάχιστοι συνθέτες καὶ ἀκόμα πιὸ ἐλάχιστα τραγούδια. Βγάζω σπυριὰ ἀκούγοντας τόσες ἀνεγκέφαλες μποῦρδες νὰ παίζονται καὶ νὰ ξαναπαίζονται παντοῦ.
Ἀλλὰ ὅμως κάποιες φορὲς ζηλεύω καὶ μισῶ κάποιους στιχουργοὺς καὶ κάποιους συνθέτες. Ὑλοποιοῦν πράγματα ποὺ μπορῶ μόνο νὰ τὰ ὀνειρευτῶ. Ποῦ ἀνήκουν σὲ μία ξεχασμένη ἐποχή. Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου ὑπῆρχε ἀνδρεία καὶ εὐθύτητα καὶ ὅπου ἡ δόξα καὶ τὸ χρῆμα βρίσκονταν σὲ δεύτερη μοίρα.
Ὁ πρίγκιπας (ἐρωτευμένος ὅπως φαίνεται πιὸ κάτω στὸν στίχο) ζητάει τὰ κεντίδια τῆς νέας (ποὺ βρίσκεται σὲ πένθος) γιὰ νὰ τὴν θυμᾶται στὰ ἄγρυπνα βράδια του. Δὲν ὅρμησε μὲ τὸν στρατό του νὰ λεηλατήσει τὰ κεντίδια καὶ τὴν κοπελιά.
Καὶ ἡ κοπελιὰ δὲν φοβήθηκε τὸν ἰσχυρὸ καὶ πλούσιο γόνο. Περήφανη ἀγόρασε ἕνα φιλὶ τοῦ πρίγκιπα χωρὶς νὰ ζητάει τίποτε ἄλλο.
Ποιὸς ἀπὸ ἐσὰς θὰ συμπεριφερόταν ἔτσι;
Ποιὸς δὲν θὰ χρησιμοποιοῦσε τὴν δύναμή του;
Ποιὰ δὲν θὰ ἔδινε τὰ κεντίδια της ἀπὸ φόβο ἢ ὑπολογισμό;
Ἡ καρδιά μου πονάει στὴν ἐνθύμηση τῶν χαμένων πολεμιστῶν καὶ στὸν ἀπόηχο τῆς λεβεντιᾶς καὶ ἀθωότητας ποὺ κάποτε ὑπῆρχε καὶ πιὰ δὲν εἶναι.
Ἡ καρδιά μου πονάει.
Καταραμένοι, καταραμένοι τραγουδοποιοί…

Χρυσαυγίτες και δημοκράτες

Μετὰ τὰ τελευταῖα ἐπεισόδια ὅπου τα ΜΑΤ ἐμπόδισαν μὲ ξύλο καὶ δακρυγόνα τὴν ΧΑ νὰ μοιράσει τρόφιμα σὲ Ἕλληνες πολίτες ἔχει ξεκινήσει ἕνα ἀπίστευτο ὄργιο «δημοκρατικῆς» καὶ «χριστιανικῆς» εὐαισθησίας. ‘Όλοι οἱ δημοκράτες (ἀριστεροὶ συνήθως) δημοσιεύουν ἐμετικὰ κείμενα ἀπίστευτης ἠλιθιότητας σχετικὰ μὲ τὴν προσπάθεια τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς νὰ μοιράσει τρόφιμα σὲ συγκεκριμένη ὁμάδα ἀνθρώπων. Καὶ φυσικὰ ΚΑΝΟΥΝ ΓΑΡΓΑΡΑ τὴν βία ἐναντίον τους.
Μπορεῖ νὰ συγκινεῖστε ἢ νὰ ἐξοργίζεστε μὲ τὰ δακρύβρεκτα κείμενα ποὺ καταγγέλλουν τὴν βλακεία τῶν Χρυσαυγιτῶν. Ἐγὼ ἀπὸ τὴν μεριά μου θὰ συμφωνήσω ὅτι οἱ χρυσαυγίτες εἶναι καθίκια, φασίστες, ἀνεγκέφαλοι, ἐπικίνδυνοι καὶ ὅτι ἄλλο ἐπίθετο βρεῖτε.
Ἀλλὰ θὰ ἤθελα νὰ ρωτήσω ὅλους ἐσὰς μὲ τὶς πολυπολιτισμικές, «χριστιανικὲς» καὶ «δημοκρατικὲς» εὐαισθησίες:
1) Ἔχουμε δημοκρατία ἢ ὄχι;
2) Σὲ μία δημοκρατία ὁ καθένας (ἀκόμα καὶ οἱ φασίστες) δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ κάνουν ὅτι θέλουν ἀρκεῖ νὰ μὴν δέρνουν τὸν κόσμο καὶ νὰ μὴν παραβιάζουν τοὺς νόμους τῆς «εὐνομούμενης» πολιτείας;
3) ΟΙ πρώην «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» τῶν ΜΑΤ τώρα μετατράπηκαν ξαφνικὰ σὲ ἀγγελούδια μὲ δημοκρατικὲς ἀνησυχίες ποῦ βαρᾶνε δικαιολογημένα τοὺς κακοὺς φασίστες;
4) Μὲ ποιὸ δικαίωμα ὁ ὁποιοσδήποτε «δημοκράτης» ἀξιωματοῦχος ἐμποδίζει μὲ τὴν βία τὸν ὁποιονδήποτε πολίτη νὰ κάνει ὅτι θέλει;
5) Ἀπὸ πότε ἡ βία εἶναι δικαιολογημένη ἐναντίον ὁποιουδήποτε;
6) Μήπως βγῆκαν οἱ Χρυσαυγίτες νὰ σπάσουν αὐτοκίνητα, νὰ λεηλατήσουν μαγαζιὰ  καὶ νὰ κάψουν τράπεζες ὅπως ἔκαναν πιὸ παλιὰ κάποιοι «ἐπαναστάτες»;
7) Μήπως ἔκλεισαν τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας καὶ ἄρχισαν νὰ δέρνουν ὅποιον ἔβρισκαν μπροστά τους;
8) Γιατί οἱ Χρυσαυγίτες εἶναι καταδικαστέοι ἐπειδὴ θέλουν νὰ «κάνουν δῶρο» σὲ συγκεκριμένη ὁμάδα πληθυσμοῦ;
9) Ἐὰν οἱ Χρυσαυγίτες μοίραζαν τρόφιμα ΜΟΝΟ σὲ λαθρομετανάστες ΑΡΑΓΕ θὰ ἐπενέβαιναν τὰ ΜΑΤ;
10) Ἐὰν οἱ Χρυσαυγίτες μοίραζαν τρόφιμα ΜΟΝΟ σὲ λαθρομετανάστες καὶ ἐπενέβαιναν τὰ ΜΑΤ,  θὰ γράφατε δακρύβρεκτα κείμενα γιὰ νὰ καταδικάσετε τοὺς Χρυσαυγίτες;
12) Μήπως εἶναι καιρὸς νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ μονόφθαλμη, βλακώδης καὶ ΑΚΡΩΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ νοοτροπία του νὰ βαφτίζετε φασίστα ὅποιον δὲν συμφωνεῖ μὲ ἐσάς;
13) Μήπως εἶναι καιρὸς νὰ ἀρχίσετε νὰ σκέφτεστε καὶ λίγο;

Ηριδανός το αρχαίο ποτάμι

Τὸ παλιὸ ποτάμι τοῦ Ἠριδανοῦ ἐπιζεῖ ἀκόμα καὶ τρέχει κάτω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Σήμερα ἕνα κομμάτι τοῦ μπορεῖτε νὰ δεῖτε στὴν πλατεία στὸ Μοναστηράκι. Ἕνα μέρος εἶναι καλυμμένο μὲ τζάμι καὶ ἕνα ἄλλο ΔΥΣΤΥΧΩΣ εἶναι ἀνοιχτό. Ἐκεῖ καταλήγουν μερικὰ ἀπὸ τὰ σκουπίδια τῶν ἐπισκεπτῶν τῆς πλατείας. Ἄραγε θὰ καταδέχεται ὁ δῆμος νὰ στέλνει κάποιον νὰ τὰ μαζεύει ἢ θὰ γίνουμε ρεζίλι στοὺς ὅποιους τουρίστες θὰ καταδεχθοῦν νὰ σκύψουν καὶ νὰ δοῦν τὶς ἀρχαῖες πέτρες ἀντὶ γιὰ τὴν συνήθη ζωοπανήγυρη τῆς πολύπαθης πλατείας;

Το παραμύθι της Ελληνικής διάσωσης

Μιὰ φορὰ καὶ ἕναν καιρὸ ἦταν ἕνα μικρὸ προβατάκι ποὺ τὸ ἔλεγαν Ἑλλάδα. Ἔβοσκε ἥσυχο στὴν παραλία δίπλα στὰ κύματα τοῦ εὐτυχισμένου πελάγους τῶν χρηματιστηρίων, τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς καὶ τῆς ἀνάπτυξης. Ὅμως ἡ φτωχὴ Ἑλλάδα ἤθελε νὰ φάει ἀπὸ τὰ νόστιμα χόρτα ποὺ φυτρώνουν κοντὰ στὰ βράχια. Ἔτσι πλησίασε πολὺ στὴν ἄκρη, γλίστρησε καὶ ἔπεσε στὸ νερὸ ποὺ ξαφνικὰ μετατράπηκε σὲ ἀφρισμένο  πέλαγος οἰκονομικῆς δυσπραγίας.

Τὸ γλίστρημα ὀφείλεται στὸ κακὸ κράτος μὲ τὰ τεράστια ἐλλείμματα καὶ στοὺς κακοὺς δημόσιους ὑπάλληλους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ὑπεράριθμοι καὶ τεμπέληδες.
Τώρα θὰ μοῦ πεῖτε πὼς γίνεται καὶ τὰ κράτη τῆς ΕΕ μὲ τὰ τεράστια χρέη καὶ τοὺς πολὺ περισσότερους δημόσιους ὑπάλληλους νὰ μὴν ἔχουν πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα; Έ, αὐτὸ ἔχει μία ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση: στὰ παραμύθια ΟΛΑ γίνονται!

Ὅμως εὐτυχῶς, που λέτε, τὸ καλὸ ΔΝΤ καὶ ἡ καλὴ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔτρεξαν μὲ ἀλτρουισμὸ νὰ σώσουν τὴν ἄμοιρη Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν πνιγμό.Δεν έχει σημασία που δανείζονταν με 1% και μετά μετά δάνειζαν την Ελλάδα με 7%. Τόσο κόπο έκαναν…

Μὲ ὑπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφεραν νὰ τὴν γλυτώσουν καὶ τώρα βρίσκεται σὲ πορεία ἀνάπτυξης ἀπὸ πέρσι ὁλότελα ὅπως εἶπε καὶ ὁ πρωθυπουργός. Καὶ ἂν δὲν τὸ βλέπετε, τότε τίποτε ἐθνικιστικὰ φασιστόμουτρα θὰ εἴσαστε.
Τώρα βέβαια ἐγὼ δὲν εἶμαι «ἔγκριτος» οἰκονομολόγος-μαϊντανὸς στὰ τηλεπαράθυρα, οὔτε καν «στέλεχος» τράπεζας, ἀλλὰ προσωπικὰ ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι τελικὰ ΔΕΝ τὴν σώσανε τὴν Ἑλλάδα. Οἱ σκοποὶ τοὺς ἦταν τελείως διαφορετικοί.

Μπορεῖ κανένας νὰ μοῦ ἀλλάξει αὐτὴν τὴν ἐμφανῶς λανθασμένη καὶ προφανώς καταδικαστέα ἐθνικιστικὴ ἄποψη;

Οικονομική κρίση(;)

Τελικὰ ἔχουμε πέσει θύματα ἐθνικιστικῆς προπαγάνδας.
Διάφοροι ἀνεγκέφαλοι ἐθνικιστές, ποὺ μιλᾶνε συνήθως γιὰ πατρίδα καὶ ἄλλα τέτοια φασιστικά μας παραπληροφοροῦν.
Μὴν ξεχάσω νὰ ἀναφέρω καὶ τοὺς Χρυσαυγίτες. Χωρὶς μία ἀναφορὰ σὲ αὐτὰ τὰ ἀποβράσματα, αὐτοὺς τοὺς φασίστες, πῶς θὰ φανεῖ ὅτι τὸ κείμενο τὸ γράφει κάποιος μὲ δημοκρατικὲς ἀνησυχίες;
Ἄρχισα νὰ ὑποψιάζομαι λοιπὸν ὅτι αὐτὰ τὰ περὶ οἰκονομικῆς κρίσης εἶναι ψέματα ἐχθὲς ποὺ πῆγα σὲ μιὰ ὑπεραγορὰ (συγνώμη γιὰ τὸν ἐθνικισμό, σοῦπερ μάρκετ ἤθελα νὰ πῶ) γιὰ νὰ ἀγοράσω κάτι. Ἐκεῖ εἶδα κάτι ἀποκαλυπτικό: Ρόδια Ἰνδίας μὲ τιμὴ 7,8 εὐρώ!!!
-Ἂν εἶναι δυνατόν, εἶπα κατάπληκτος. Ποιὸς θὰ τὰ ἀγοράσει μὲ τέτοια τιμή;
Καὶ ἡ πωλήτρια μὲ ὕφος ἀπολογητικό μου εἶπε:
-Μὰ ἀφοῦ μᾶς τὰ ζητᾶνε!
Ἔμεινα ξερὸς καὶ δὲν κοίταξα ἂν ἡ τιμὴ ἦταν γιὰ τὸ κιλὸ ἢ γιὰ τὸ κομμάτι (πράγμα ἀκόμα χειρότερο). Καὶ μᾶλλον ἦταν γιὰ τὸ κομμάτι, γιατί προχθὲς στὴν λαϊκὴ κάποιος πουλοῦσε ρόδια μὲ τέσσερα εὐρὼ τὸ κιλό, ἐπειδὴ λέει «τελείωσε ἡ ἐποχή τους».
Καπάκι σὲ ὅλα αὐτά, ἐχθὲς τὸ βράδυ βγῆκα γιὰ μία βόλτα. Ἔπεσα ἐπάνω σε ἕνα περίπτερο μὲ ἕναν ἀπίστευτο ἀριθμὸ περιοδικῶν γιὰ κάθε γοῦστο. Ἄρχισα νὰ μετράω καὶ σταμάτησα στὰ 45!
Παρακάτω ἔξω ἀπὸ ἕνα ΓΕΜΑΤΟ προποτζίδικο δύο ἡλικιωμένοι τύποι μιλοῦσαν ἔντονα. Ὑποθέτοντας ὅτι μιλᾶνε γιὰ πολιτικά, πέρασα δίπλα τους καὶ ἄκουσα:
-Νὰ μοῦ πεῖς γιὰ τὴν Μπαρτσελόνα ἢ γιὰ τὴν Λάτσιο νὰ συμφωνήσω…
Πιὸ κάτω στὴν πλατεία οἱ καφετέριες ἦταν πήχτρα στοὺς νέους. Καθόντουσαν ὅλοι καὶ παρακολουθοῦσαν κάποιον ἀγώνα στὶς τηλεοράσεις.
Γιὰ μένα τὸ συμπέρασμα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἁπλό: ἡ κρίση εἶναι ἕνα καλοστημένο παραμύθι ἐθνικιστικῶν κύκλων ποὺ θέλουν νὰ διαταράξουν τὴν οἰκονομικὴ πρόοδο στὴν ἥσυχη πολὺ-πολιτισμικὴ χώρα μας.