Διάβασα σε ανάρτηση ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ντα Βίντσι. Το κείμενο είναι το παρακάτω:
«Το παράδειγμα του Leonardo da Vinci είναι πια ξεκάθαρο για όλους κι αν
περιμένεις από τους άλλους να αλλάξουν τον δικό σου κόσμο τότε θα
πεθάνεις όπως γεννήθηκες μέσα σε μία σάπια κοινωνία.
Ενώ αν
ακολουθήσεις τα βήματα του δασκάλου της Αναγέννησης ακόμα κι αν σε
χτυπούν σκληρά λόγω της σπουδαιότητας του έργου σου τότε θα είσαι μία
προσφορά για τον Χρόνο και την Ανθρωπότητα.
Επιλογή δίχως κόστος,
δεν υπάρχει πουθενά άρα μην περιμένεις τίποτα αν δεν θυσιάσεις κάτι. Ο
κόσμος δεν αλλάζει παρά μόνο με τις πράξεις.
Μην κάθεσαι λοιπόν να κλαις και πάλεψε μαζί μας για να ζήσεις με τους ελεύθερους
δίχως συμβιβασμούς».
Ωραία και εντυπωσιακά αλλά ταυτόχρονα ανεφάρμοστα και νεφελώδη λόγια. Ο
επιφανειακός και λανθασμένος ψυχισμός του ανθρώπου (ο οποίος ανατράφηκε
μέσα στο Σύστημα ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ διάφορα για τον εαυτό του) φαίνεται
ξεκάθαρα μέσα στο συγκινητικό και «όλο νόημα» περιεχόμενο της ανάρτησης:
-Πρώτα πρώτα πότε καταδιώχθηκε ο Ντα Βίντσι; Πάντοτε δούλευε (όπως ήταν
φυσικό) με πλούσιους, με άρχοντες και την Εκκλησία , αφού όλοι αυτοί
διέθεταν τα χρήματα. Δούλευε δηλαδή με την πλουτοκρατία της εποχής.
-Από πού κι ως πού μπορείς να εξομοιώσεις έναν καλλιτέχνη σαν τον Ντα
Βίντσι ( που ήταν αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης,
μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας ) και που σίγουρα θα
πρέπει να γνώριζε Λατινικά και Ελληνικά, με εσένα κι εμένα δηλαδή τον
οποιονδήποτε βλάκα που με το ζόρι μιλάει την μητρική γλώσσα του και έχει
μηδενικές δεξιότητες;
-Πως παλεύει κανείς; Κάνοντας διαδήλωση;
Μένοντας σπίτι; Ψηφίζοντας δεξιά ή αριστερά ή πασόκ, ή, ή, ή; Κάνοντας
αποχή; Ρίχνοντας μολότοφ; Βάζοντας μπόμπες; Βρίζοντας την αστυνομία;
Τραγουδώντας ρομαντικά τραγουδάκια σε πορείες και συγκεντρώσεις;
Βγάζοντας πύρινους λόγους για την συναδέλφωση των λαών, την ελευθερία
και την αγάπη; Σκοτώνοντας τους άλλους στο όνομα της πίστης, των
ιδανικών, της θρησκείας ή των πολιτικών πεποιθήσεών του; Εναντίον ποιού
γίνεται η περίφημη αυτή πάλη;
-Ποιοι είναι αυτοί οι περίφημοι
ελεύθεροι; Πώς ορίζεις την έννοια ελευθερία; Πού μπορούμε να βρούμε την
ακριβή και κυρίως εφαρμόσιμη έννοια της ελευθερίας; Πχ να μπορώ να τρώγω
ή πίνω όσο θέλω; Να καπνίζω; Να κάνω «ότι μου κατεβάσει η κούτρα»; Να
απαιτώ τα πάντα χωρίς την αντίστοιχη θυσία; Να θυσιάζω τα πάντα για τους
άλλους; Να κλέβω ή να μην κλέβω; Να λέω ψέματα ή την «αλήθεια»; Να
δουλεύω ή να μην δουλεύω; Να κοιμάμαι όποτε θέλω; Να πιστεύω ότι θέλω;
Να είναι χριστιανός, μουσουλμάνος, βουδιστής ή άθεος; Θα είμαι ελεύθερος
αν προτιμήσω (επειδή έτσι νομίζω) να στηρίξω το διεφθαρμένο πολιτικό
σύστημα;
Πως ξέρεις ότι εσύ είσαι ελεύθερος; Σε τί ακριβώς στηρίζεις
αυτή σου την πεποίθηση; Πως ξέρεις ότι αυτό που νομίζεις σαν ελευθερία
δεν είναι παρά ένας τύπος ψυχολογικής σκλαβιάς, έξυπνα εμφυτευμένης από
το Σύστημα;
-Τι σημαίνει «δίχως συμβιβασμούς»; Το να κάνεις ότι
νομίζεις εσύ; Τότε και οι πολυεθνικές δεν κάνουν το ίδιο; Οι απατεώνες
δεν κάνουν το ίδιο; Οι μεγαλέμποροι δεν κάνουν το ίδιο; Οι μεγαλογιατροί
δεν κάνουν το ίδιο; Οι «αναρχικοί» που εμφανίζονται μόνο όταν βολεύει
το Σύστημα δεν κάνουν το ίδιο; Οι έμποροι ναρκωτικών δεν κάνουν το ίδιο;
Ο παιδεραστής δεν κάνει το ίδιο; Ο βιαστής δεν κάνει το ίδιο; Ο ληστής
δεν κάνει το ίδιο; Ο καπνιστής που καπνίζει σε ένα νοσοκομείο δεν κάνει
το ίδιο; Οι τούρκοι γενοκτόνοι (αρμένιοι-μικρασιάτες έλληνες) δεν έκαναν
το ίδιο; Οι Γερμανοί γενοκτόνοι (κάπου 60 εκατομμύρια στα στρατόπεδα
του β παγκόσμιου πόλεμου) δεν έκαναν το ίδιο; Οι Ισραηλινοί γενοκτόνοι
σήμερα δεν κάνουν το ίδιο;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να πας στην δουλειά σου;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να ζήσεις μέσα σε μία κοινωνία;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για να πας στον γιατρό περιμένοντας στην ουρά;
Δεν πρέπει να συμβιβαστείς για οτιδήποτε, ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ;
Η
πραγματική ελευθερία, ο πραγματικός αγώνας και η πραγματική ζωή χωρίς
συμβιβασμούς είναι ένα ιδανικό θαμμένο κάτω από χιλιάδες τόνους άγνοιας,
φανατισμού και εγωισμού. Και για να ξεκινήσετε να ζείτε ελεύθεροι και
χωρίς περιορισμούς, το πρώτο βήμα είναι να αποφασίστε ότι πρέπει να
ψάξετε να βρείτε τον ελαττωματικό εαυτό σας χωρίς να ρίχνετε το σφάλμα
σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από εσάς.
Όμως το αν θα τολμήσετε να ξεκινήσετε αυτήν την έρευνα ή αν θα επιτύχετε κάτι σε αυτήν είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα.
