Να ένα άρθρο από την Αγγλία που σίγουρα πέρασε απαρατήρητο από τα ελληνικά(;) ΜΜΕ που ασχολούνται μόνο με σοβαρά θέματα όπως το ποδόσφαιρο, οι «σελέμπριτις» κλπ. Μπορείτε να το βρείτε εδώ:
http://www.telegraph.co.uk/education/educationnews/7917191/Ancient-Greek-to-be-taught-in-state-schools.html
Ancient Greek 'to be taught in state schools'
Ancient Greek will be taught in state primary schools to boost children’s language skills, it emerged today.
Το θέμα είναι βέβαια τα Αρχαία Ελληνικά που θα αρχίσουν να διδάσκονται σε κάποια δημοτικά σχολεία με την αιτιολογία ότι η Αρχαία ελληνική είναι μια εκπληκτική γλώσσα, με όμορφες λέξεις και συναρπαστικές ιδέες. Επιπλέον ενισχύει τις γλωσσικές ικανότητες των μαθητών!!!
Σίγουρα βέβαια πρόκειται για πιλοτικό πρόγραμμα. Δείχνει ότι οι Άγγλοι ενδιαφέρονται για την Παιδεία τους αρκετά ώστε να ξεκινούν τέτοιες διαδικασίες εν μέσω του «χειμώνα της οικονομίας».
Όμως στο πολυπολιτισμικό/ντημοκρατικό Ελλαντιστάν η Διαμαντοπούλου θα συνεχίσει την «καλή δουλειά» που βρήκε από τους προκατόχους της βάζοντας τα αγγλικά στην πρώτη δημοτικού και μετατρέποντας έτσι αργά αλλά σταθερά τα παιδιά μας σε αγγλόφωνα υβρίδια.
Εμείς βέβαια ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ.
Σημασία έχει:
-Σε ποιόν θα πάνε οι μετοχές της ομάδας.
-Οι επερχόμενες εκλογές (η χαρά κάθε ηλίθιου που περιμένει να βγει ο «δικός» του για να τον βολέψει).
-Τι έκανε χθες η τάδε στο πάρτι με τους σελέμπριτις.
-Οι χαζές και αενάως επαναλαμβανόμενες οικονομικές ειδήσεις (αλλάζουν μόνο τα ονόματα).
-Τα νέα γκάτζετς.
-Οι «επώνυμοι».
-ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ και πάλι το νέο βίντεο της Τζούλιας (με ή χωρίς βρακί).
Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι.
7 Σεπτεμβρίου 2010
30 Αυγούστου 2010
Το νέο μικρότερο ανέκδοτο
Το μάθατε το νέο μικρότερο ανέκδοτο;
«Το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται για την Παιδεία».
Για να μην διαμαρτυρηθούν οι πασοκτζήδες να τονίσω ότι το ανέκδοτο ισχύει για όποιο κώμα (όχι κόμμα όπως θα έπρεπε) κυβερνάει. Απλώς μετά τις εκλογές αλλάξτε το όνομα στο ανέκδοτο.
Σε δύο (αν δεν κάνω λάθος) μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Αλλά η κυρία Διαμαντοπούλου δεν έχει υπογράψει ΑΚΟΜΑ τις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών. Δεν έχει υπογράψει ούτε καν αυτές των διευθυντών στα σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.
Αυτό σημαίνει ένα μεγάλο αλαλούμ στην λειτουργία της Παιδείας (όσης έχει απομείνει).
Αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα για την κυρία Διαμαντοπούλου. Το όνειρο της ζωής της είναι να καθιερώσει τα αγγλικά σαν κύρια γλώσσα στα σχολεία (ελληνικά τα παιδιά έτσι κι αλλiώς δεν μιλάνε πια). Και αφού τα ιδιωτικά φροντιστήρια ξένων γλωσσών λειτουργούν κανονικά και οι ελληνόπαιδες μπορούν να συνεχίσουν να μαθαίνουν ξένες γλώσσες πριν καλά καλά μάθουν να μιλάνε την δικιά τους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Όσοι έχουν πρόβλημα θα είναι κάτι ελληνολάγνοι, φασίστες και εθνικιστές σαν και μένα.
ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ του καθάρματος.
«Το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται για την Παιδεία».
Για να μην διαμαρτυρηθούν οι πασοκτζήδες να τονίσω ότι το ανέκδοτο ισχύει για όποιο κώμα (όχι κόμμα όπως θα έπρεπε) κυβερνάει. Απλώς μετά τις εκλογές αλλάξτε το όνομα στο ανέκδοτο.
Σε δύο (αν δεν κάνω λάθος) μέρες ανοίγουν τα σχολεία. Αλλά η κυρία Διαμαντοπούλου δεν έχει υπογράψει ΑΚΟΜΑ τις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών. Δεν έχει υπογράψει ούτε καν αυτές των διευθυντών στα σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.
Αυτό σημαίνει ένα μεγάλο αλαλούμ στην λειτουργία της Παιδείας (όσης έχει απομείνει).
Αυτό βέβαια δεν είναι πρόβλημα για την κυρία Διαμαντοπούλου. Το όνειρο της ζωής της είναι να καθιερώσει τα αγγλικά σαν κύρια γλώσσα στα σχολεία (ελληνικά τα παιδιά έτσι κι αλλiώς δεν μιλάνε πια). Και αφού τα ιδιωτικά φροντιστήρια ξένων γλωσσών λειτουργούν κανονικά και οι ελληνόπαιδες μπορούν να συνεχίσουν να μαθαίνουν ξένες γλώσσες πριν καλά καλά μάθουν να μιλάνε την δικιά τους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Όσοι έχουν πρόβλημα θα είναι κάτι ελληνολάγνοι, φασίστες και εθνικιστές σαν και μένα.
ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ του καθάρματος.
28 Αυγούστου 2010
Περί δέντρων, ζέστης και νεοελληνικής βλακείας
Άρτι αφιχθείς εκ του εξωτερικού (διακοπές στο βουνό όπου κοιμόμασταν με κουβέρτες και κλειστά παράθυρα) πέρασα από την Θεμιστοκλέους (διασταύρωση Θηβών και Παναγή Τσαλδάρη) στο Περιστέρι.
Επιτέλους άνοιξε ο δρόμος που ήταν κλειστός για κάπου δύο χρόνια και έπνιγε την κίνηση. Βέβαια ο σταθμός δεν δόθηκε ακόμα (πάμε για δεύτερο χρόνο καθυστέρηση και φυσικά κάμποσα εκατομμύρια φέσι όπως γίνεται συνήθως) αλλά το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς είτε δεξιοί, είτε πασόκοι, είτε αριστεροί, είτε όποιος άλλος είναι κυβέρνηση οι ρεμούλες θα πηγαίνουν σύννεφο.
Το πρόβλημά μου είναι τα δέντρα. Στο σημείο αυτό υπήρχαν παλιά τουλάχιστον δέκα τεράστιοι ευκάλυπτοι με διάμετρο κορμού ίσως πάνω από ένα μέτρο. Με τις διαπλατύνσεις και τελικά με την στάση του μετρό εξαφανίστηκαν όλοι. Η περιοχή έμεινε με ένα τεράστιο ασφάλτινο μαύρο σταυροδρόμι που μαζί με τις γύρω επίσης τεράστιες οικοδομές θα πνίξει την περιοχή στην ζέστη.
Με παρόμοιο τρόπο εξαφανίστηκαν επίσης αρκετοί ευκάλυπτοι από την πλατεία του Περιστερίου και από την Θηβών στο ύψος του νεκροταφείου των Αγίων Θεοδώρων στο Ίλιο.
Άντε και εις ανώτερα.
Μαθαίνω ότι στο Ελληνικό σχεδιάζονται από καιρό «πολυτελείς πολυκατοικίες». Όπου συμβαίνει αυτό ξεφυτρώνουν ως δια μαγείας (και δια κάποιων λαδωμάτων βεβαίως βεβαίως) πολυκαταστήματα (νεοελληνιστί sypermarkets), μαγαζιά, περίπτερα, γκαράζ, MAL (μην είμαστε και καθυστερημένοι) και άλλα νεοελληνικά καλούδια. ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΧΕΖΕΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ!
Έτσι σιγά και σταθερά εξαφανίζεται το οποιοδήποτε πράσινο στην κάποτε δροσερή, πράσινη και ανοιχτή Αθήνα. Κάηκε ο Υμηττός, η Πεντέλη και η Πάρνηθα. Τα ελεύθερα ρέματα που είχαν κάποια πρασινάδα και κάποτε έφερναν δροσερό αέρα στην πόλη κλείνονται και γίνονται δρόμοι, ενώ όλοι οι Αθηναίοι συναγωνίζονται ποιος θα αφήσει τον λιγότερο ελεύθερο χώρο με πράσινο.
Στην γειτονιά μου υπήρχε ένα παλιό γωνιακό σπιτάκι με δώδεκα ελιές στο πεζοδρόμιο και πηγάδι στην αυλή! Τώρα είναι ένα «θαυμάσιο» και «πολυτελές» πολυόροφο γυμναστήριο με πλάκες παντού και (μαντέψτε) με ΟΛΕΣ τις ελιές του πεζοδρομίου ΚΟΜΜΕΝΕΣ.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις άλλες ελληνικές πόλεις.
Εκτός της ζέστης μήπως αισθάνεστε και την νεοελληνική βλακεία μας;
Επιτέλους άνοιξε ο δρόμος που ήταν κλειστός για κάπου δύο χρόνια και έπνιγε την κίνηση. Βέβαια ο σταθμός δεν δόθηκε ακόμα (πάμε για δεύτερο χρόνο καθυστέρηση και φυσικά κάμποσα εκατομμύρια φέσι όπως γίνεται συνήθως) αλλά το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς είτε δεξιοί, είτε πασόκοι, είτε αριστεροί, είτε όποιος άλλος είναι κυβέρνηση οι ρεμούλες θα πηγαίνουν σύννεφο.
Το πρόβλημά μου είναι τα δέντρα. Στο σημείο αυτό υπήρχαν παλιά τουλάχιστον δέκα τεράστιοι ευκάλυπτοι με διάμετρο κορμού ίσως πάνω από ένα μέτρο. Με τις διαπλατύνσεις και τελικά με την στάση του μετρό εξαφανίστηκαν όλοι. Η περιοχή έμεινε με ένα τεράστιο ασφάλτινο μαύρο σταυροδρόμι που μαζί με τις γύρω επίσης τεράστιες οικοδομές θα πνίξει την περιοχή στην ζέστη.
Με παρόμοιο τρόπο εξαφανίστηκαν επίσης αρκετοί ευκάλυπτοι από την πλατεία του Περιστερίου και από την Θηβών στο ύψος του νεκροταφείου των Αγίων Θεοδώρων στο Ίλιο.
Άντε και εις ανώτερα.
Μαθαίνω ότι στο Ελληνικό σχεδιάζονται από καιρό «πολυτελείς πολυκατοικίες». Όπου συμβαίνει αυτό ξεφυτρώνουν ως δια μαγείας (και δια κάποιων λαδωμάτων βεβαίως βεβαίως) πολυκαταστήματα (νεοελληνιστί sypermarkets), μαγαζιά, περίπτερα, γκαράζ, MAL (μην είμαστε και καθυστερημένοι) και άλλα νεοελληνικά καλούδια. ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΧΕΖΕΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ!
Έτσι σιγά και σταθερά εξαφανίζεται το οποιοδήποτε πράσινο στην κάποτε δροσερή, πράσινη και ανοιχτή Αθήνα. Κάηκε ο Υμηττός, η Πεντέλη και η Πάρνηθα. Τα ελεύθερα ρέματα που είχαν κάποια πρασινάδα και κάποτε έφερναν δροσερό αέρα στην πόλη κλείνονται και γίνονται δρόμοι, ενώ όλοι οι Αθηναίοι συναγωνίζονται ποιος θα αφήσει τον λιγότερο ελεύθερο χώρο με πράσινο.
Στην γειτονιά μου υπήρχε ένα παλιό γωνιακό σπιτάκι με δώδεκα ελιές στο πεζοδρόμιο και πηγάδι στην αυλή! Τώρα είναι ένα «θαυμάσιο» και «πολυτελές» πολυόροφο γυμναστήριο με πλάκες παντού και (μαντέψτε) με ΟΛΕΣ τις ελιές του πεζοδρομίου ΚΟΜΜΕΝΕΣ.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις άλλες ελληνικές πόλεις.
Εκτός της ζέστης μήπως αισθάνεστε και την νεοελληνική βλακεία μας;
19 Ιουλίου 2010
Σύστημα και Επανάσταση
Οι όροι Σύστημα και Επανάσταση είναι δύο όροι πολύ της μόδας. Όλοι τους χρησιμοποιούν κατά το μέτρο τους και όπως τους συμφέρει.
Πάντως η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο αυτοί όροι αντιπροσωπεύουν δύο αληθινές καταστάσεις. Το πρόβλημα έγκειται στο να μπορείς να ξεχωρίσεις το Σύστημα από την Επανάσταση γιατί αυτό που πλασάρεται σαν επανάσταση συνήθως είναι κάτι εύκολο και σαν εύκολο δεν μπορεί παρά να είναι ο καλύτερος υποστηρικτής και τροφοδότης του Συστήματος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βιντεάκι από τον Τοίχο των Pink Floid. Το συγκρότημα (σε κατάσταση σπάνιας έμπνευσης) έγραψε έναν καταπληκτικό δίσκο-σενάριο που κατέληξε να γυριστεί στο γνωστό έργο «The Wall». Αν κατά λάθος δεν το έχετε δει να το πάρετε να το δείτε.
Στο τμήμα αυτό παρουσιάζεται με χαρακτηριστικό τρόπο η ομογενοποίηση των ανθρώπων από το Σύστημα. Ταυτόχρονα όμως μπαίνει και η παγίδα. Οι μαθητές εξεγείρονται και καίνε το σχολείο. Και εδώ είναι το ζουμί:
Αν η Επανάσταση είναι εξωτερική (όπως ΕΥΚΟΛΑ θα την πάρουν οι περισσότεροι) και όπως εκφράζεται από το ηλίθιο ψευτο-αναρχικό σύνθημα «Τα σχολεία φωτίζουν καλύτερα όταν καίγονται» τότε η πράξη αναζωογονεί το Σύστημα: Δίνει αιτία για περισσότερη καταστολή και ταυτόχρονα παράγει ανειδίκευτους βλάκες, κάτι που το Σύστημα χρειάζεται απεγνωσμένα και προσπαθεί όσο μπορεί να τους παράγει στα υποβαθμισμένα σχολεία.
Αν όμως η Επανάσταση είναι ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ (όρος απίστευτα δύσκολος να γίνει κατανοητός) τότε το Σύστημα έχει σοβαρό πρόβλημα. Δεν εξεγείρεσαι, δεν σπας, δεν καις. Αποτέλεσμα ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ το Σύστημα στην δράση του.
Ένας αρχαίος πολεμικός κανόνας λέει: «Αν σε τραβάνε σπρώξε. Αν σε σπρώχνουν τράβα. Μην στηρίζεις τον αντίπαλο στην επίθεσή του».
Για την Εσωτερική Επανάσταση όμως απαιτείται Εξυπνάδα και κατ’ επέκτασιν Έξυπνη Δράση. Αλλά και τα δύο αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σημερινού ανθρώπου ο οποίος έχει βέβαια γαλουχηθεί από το Σύστημα να πιστεύει ότι είναι έξυπνος και ανεξάρτητος.
Πάντως η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο αυτοί όροι αντιπροσωπεύουν δύο αληθινές καταστάσεις. Το πρόβλημα έγκειται στο να μπορείς να ξεχωρίσεις το Σύστημα από την Επανάσταση γιατί αυτό που πλασάρεται σαν επανάσταση συνήθως είναι κάτι εύκολο και σαν εύκολο δεν μπορεί παρά να είναι ο καλύτερος υποστηρικτής και τροφοδότης του Συστήματος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βιντεάκι από τον Τοίχο των Pink Floid. Το συγκρότημα (σε κατάσταση σπάνιας έμπνευσης) έγραψε έναν καταπληκτικό δίσκο-σενάριο που κατέληξε να γυριστεί στο γνωστό έργο «The Wall». Αν κατά λάθος δεν το έχετε δει να το πάρετε να το δείτε.
Στο τμήμα αυτό παρουσιάζεται με χαρακτηριστικό τρόπο η ομογενοποίηση των ανθρώπων από το Σύστημα. Ταυτόχρονα όμως μπαίνει και η παγίδα. Οι μαθητές εξεγείρονται και καίνε το σχολείο. Και εδώ είναι το ζουμί:
Αν η Επανάσταση είναι εξωτερική (όπως ΕΥΚΟΛΑ θα την πάρουν οι περισσότεροι) και όπως εκφράζεται από το ηλίθιο ψευτο-αναρχικό σύνθημα «Τα σχολεία φωτίζουν καλύτερα όταν καίγονται» τότε η πράξη αναζωογονεί το Σύστημα: Δίνει αιτία για περισσότερη καταστολή και ταυτόχρονα παράγει ανειδίκευτους βλάκες, κάτι που το Σύστημα χρειάζεται απεγνωσμένα και προσπαθεί όσο μπορεί να τους παράγει στα υποβαθμισμένα σχολεία.
Ένας αρχαίος πολεμικός κανόνας λέει: «Αν σε τραβάνε σπρώξε. Αν σε σπρώχνουν τράβα. Μην στηρίζεις τον αντίπαλο στην επίθεσή του».
Για την Εσωτερική Επανάσταση όμως απαιτείται Εξυπνάδα και κατ’ επέκτασιν Έξυπνη Δράση. Αλλά και τα δύο αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σημερινού ανθρώπου ο οποίος έχει βέβαια γαλουχηθεί από το Σύστημα να πιστεύει ότι είναι έξυπνος και ανεξάρτητος.
16 Ιουλίου 2010
Μακεδονία-ΜaKedonski-Σόρος και "συμπτώσεις"
1. Το παρόν σάιτ (εικόνα) είναι όπως βλέπετε είναι προπαγάνδα υπέρ των Σκοπίων (http://www.soros.org.mk/default.asp?lang=eng&menuid=34).
Το ίδρυμα του Εβραίου Τζ. Σόρος είναι ο χρηματοδότης των Σκοπίων, ο οποίος κατοχύρωσε όπως βλέπουμε στην κόκκινη γραμμούλα την κατάληξη .mk, δηλαδή ΜaKedonski (Μακεδονία), το αντίστοιχο δηλαδή .gr (greece). Βλέπουμε δηλαδή έναν Εβραίο που χρηματοδοτεί την προπαγάνδα των Σκοπίων για να πάρει από την Ελλάδα τι; το όνομα ή το όνομα και σιγά σιγά τα εδάφη;
3. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωσε στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων η οποία ονομάζεται "Μακεδονία" με κεντρικό σύνθημα: "ΒΕΤΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ". Ο τίτλος από την επίσημη ιστοσελίδα τους "Ελληνομακεδονικό βέτο στον εθνικισμό"... ειρήνη, συνύπαρξη, αντιΕθνικισμός κτλ, ΟΜΩΣ την αποκαλούν Μακεδονία, δηλαδή μας περνάνε με ειρηνικό αντιΕθνικιστικό τρόπο να δεχθούμε ότι έχουν δικό τους το όνομα Μακεδονία.(http://www.epohi.gr/portal/?option=com_content&task=view&id=707&Itemid=33)
4. Η σχέση του Βαλλιανάτου με τον Σόρος (http://www.youtube.com/watch?v=VkNRYn4uqzA), ο Βαλλιανάτος παραδέχεται ότι το "Παρατηρητήριο Ελσίνκι", η Μ.Κ.Ο στην οποία ηγείται, χρηματοδοτείται από τον Σόρος.
5. Η σχέση του Βαλλιανάτου με το Σκοπιανικό κόμμα στην Φλώρινα "Ουράνιο Τόξο:
6. Η σχέση του Ουράνιου Τόξου με τον Τρεμόπουλο και τους Οικολόγους Πράσινους: http://www.youtube.com/watch?v=LyEpEoxsLnY
7. η σχέση των οικολόγων πράσινων με το Πασόκ: http://www.youtube.com/watch?v=xuH_ZiHgyNM
8. Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους Οικολόγους Πράσινους:http://www.youtube.com/watch?v=COHFK6sq1yY
6 Ιουλίου 2010
Τούρκοι υπήκοοι οι Κρήτες ιεράρχες;
Ανοικτή επιστολή στη σεβαστή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Κρήτης
Submitted by antibaro on Mon, 05/07/2010 - 19:58
Για την εκ μέρους των Ιεραρχών της Κρήτης αποδοχή της τουρκικής πρότασης για λήψη τουρκικής υπηκοότητας
"Σεβασμιότατοι,
Με έντονη ανησυχία αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο να λάβουν τουρκική υπηκοότητα οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, αποδεχόμενοι τη σχετική «προσφορά» της Τουρκίας. Η ανησυχία αυτή οφείλεται στην επίγνωση της Ιστορίας, η οποία μας διδάσκει ότι:
α) η Τουρκία δεν προσφέρει ποτέ τίποτα χωρίς σκοπιμότητα – δεν πρέπει λοιπόν να μας προβληματίσει το ότι φαίνεται τόσο «γενναιόδωρη» στην προκείμενη περίπτωση;
β) η Τουρκία επίσης δεν έπαψε ΠΟΤΕ να διεκδικεί την Κρήτη, και μάλιστα έντονα. Μέχρι τώρα διέθετε ως γέφυρα για τη Μεγαλόνησο τους ελληνόφωνους Τουρκοκρητικούς (στην πραγματικότητα απογόνους εξισλαμισμένων Ελλήνων, αλλά στην πράξη εκτουρκισμένων, ίσως και λόγω της δικής μας ολιγωρίας – όπως αφήνουμε ως χώρα να εκτουρκίζονται οι αδελφοί μας Έλληνες Πομάκοι της Θράκης), τώρα όμως επιχειρεί να αποχτήσει και δεύτερη γέφυρα, το να διοικείται η εν Κρήτη Ορθόδοξη Εκκλησία από Ιεράρχες που θα έχουν διπλή υπηκοότητα, ελληνική και τουρκική!...
Η εκτίμηση των συνεπειών από την αποδοχή της πρότασης αυτής, κατά την άποψή μας, είναι κάτι που υπερβαίνει τη σημερινή πραγματικότητα. Οι συνέπειες αυτές μπορεί να εκδηλωθούν στα προσεχή δέκα χρόνια, αλλά και στα προσεχή πενήντα ή εκατό χρόνια, όταν θα έχει ξεχαστεί ο τρόπος που ελήφθη η τουρκική υπηκοότητα και θα είναι ευκολότερο για τη γείτονα χώρα να διοχετεύσει στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινότητα μύθους για δήθεν συνεχή τουρκική παρουσία στο νησί. Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να υποψιαστεί ότι μεθοδεύεται η μετατροπή της Κρήτης σε Κύπρο. Οι παλιοί Κρητικοί γνώριζαν (και το είχαν αποτυπώσει σε τραγούδια και λαϊκές ρήσης, που δε θέλουμε να αναφέρουμε) ότι δεν πρέπει να πέφτουν σε παγίδες ανθρώπων που έχουν αποδειχτεί αφερέγγυοι, πολύ περισσότερο όταν είναι πλημμελώς καλυμμένες και συνεπώς ορατές.
Μην πέσετε λοιπόν, άγιοι Ιεράρχες, σε αυτή την παγίδα, γιατί είναι άγνωστο τι περιέχει – και μην ενεργήσετε, σας παρακαλούμε, ενάντια στη βούληση του ορθόδοξου κρητικού λαού, που (αν και επί του προκειμένου δεν ερωτήθηκε) είναι πάντα καχύποπτος με τις «γενναιοδωρίες» της γειτονικής μας χώρας.
Τα ανωτέρω τα γράφουμε με μεγάλη αγάπη και απεριόριστο σεβασμό, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ Ή ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟΥ (πολλώ δε μάλιστα κακοπροαίρετου) προς την Ιεραρχία της Κρήτης, αλλά και πλήρη επίγνωση ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν εξουσιαστικοί θεσμοί και ένας λαϊκός κατοχυρώνεται θεσμικά να εκφράσει την άποψή του έναντι των αποφάσεων όχι μόνο ενός πατριάρχη (από την εκκλησιαστική ιστορία έχουμε αρκετά παραδείγματα απλών μοναχών, ακόμη και λαϊκών, που άσκησαν – καλοπροαίρετη και επιβεβλημένη – κριτική σε επισκόπους και πατριάρχες), αλλά ακόμη και μιας συνόδου.
Η υποστήριξη του αγίου Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πρέπει αδιαμφισβήτητα να είναι ενεργός, αλλά να κινηθεί προς άλλες κατευθύνσεις. H αναγνώριση από πλευράς μας της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου (σε αντίθεση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας, που το θεωρεί αποκλειστικά τουρκικό ίδρυμα) επιβάλλει το λιγότερο την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας, ώστε οι υπαγόμενοι στη δικαιοδοσία του Ιεράρχες να μπορούν να εκλεγούν στη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη χωρίς προϋποθέσεις.
Επ’ αυτού, επαναλαμβάνουμε τις ορθές επισημάνσεις του Ρεθεμνιώτη νομικού και ευσεβούς χριστιανού κ. Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη στο άρθρο του «Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες: Νίκη ή ήττα;», που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο (http://www.antibaro.gr/node/1647 κ.α.). Γράφει:
«Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.
Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε. Η ανοχή της Ελλαδικής πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά. Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους. Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών.
Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους Ιεράρχες των Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε δεκτή ποικιλοτρόπως. Το σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή από όλους μας της θέσης της ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι οικουμενικός, κι ότι απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους. Εδώ λοιπόν μετράμε μια πρώτη ήττα. Γιατί το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη δραστηριότητά του.
Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε; Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται εκεί. Έχει προταθεί να μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να ασκηθούν πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π. Επιπλέον, η φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να δούμε τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό δυνάμεων και τη βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.
Έτσι, αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των τετελεσμένων της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα θεσμό που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας της επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π. […]
Σήμερα, στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από τους Τούρκους […] ενός κλίματος κοινού ελληνοτουρκικού παρελθόντος της Κρήτης. Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής ΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς, που στοχεύει ευθέως στην απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό. Αυτό γίνεται από πλευράς Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό κλίμα.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται Τούρκοι πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές προθέσεις και με συγκεκριμένο στόχο, αυτόν της διάσωσης και της διαιώνισης του Πατριαρχείου. Είναι το ίδιο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το ίδιο θέμα.
Είναι χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι Τούρκοι στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.
Αλλά αυτό δε μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν όλους μας από πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.»
Με ειλικρινή σεβασμό, αλλά και έντονη ανησυχία
Βραχνάκη Ειρήνη
Γιάνναρης Στράτος
Δασκαλάκης Μάρκος
Κανιολάκης Ιωάννης
Κοπανάκη Αναστασία
Κουκουράβα Ευαγγελή
Μαυρουδή Μαρία
Μιχελουδάκης Αντώνιος
Ρηγινιώτης Θεόδωρος
Κρήτες θεολόγοι
Η επιστολή απευθύνεται προς:
Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, Ηράκλειο.
Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Ηράκλειο.
Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Κρήτης, έδρες τους.
Κοινοποίηση:
Α.Θ.Π. Οικουμενικό Πατριάρχη, ΚΠολη.
Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, Αθήνα.
Περιφερειάρχη Κρήτης, Ηράκλειο.
Έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ
Submitted by antibaro on Mon, 05/07/2010 - 19:58
Για την εκ μέρους των Ιεραρχών της Κρήτης αποδοχή της τουρκικής πρότασης για λήψη τουρκικής υπηκοότητας
"Σεβασμιότατοι,
Με έντονη ανησυχία αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο να λάβουν τουρκική υπηκοότητα οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, αποδεχόμενοι τη σχετική «προσφορά» της Τουρκίας. Η ανησυχία αυτή οφείλεται στην επίγνωση της Ιστορίας, η οποία μας διδάσκει ότι:
α) η Τουρκία δεν προσφέρει ποτέ τίποτα χωρίς σκοπιμότητα – δεν πρέπει λοιπόν να μας προβληματίσει το ότι φαίνεται τόσο «γενναιόδωρη» στην προκείμενη περίπτωση;
β) η Τουρκία επίσης δεν έπαψε ΠΟΤΕ να διεκδικεί την Κρήτη, και μάλιστα έντονα. Μέχρι τώρα διέθετε ως γέφυρα για τη Μεγαλόνησο τους ελληνόφωνους Τουρκοκρητικούς (στην πραγματικότητα απογόνους εξισλαμισμένων Ελλήνων, αλλά στην πράξη εκτουρκισμένων, ίσως και λόγω της δικής μας ολιγωρίας – όπως αφήνουμε ως χώρα να εκτουρκίζονται οι αδελφοί μας Έλληνες Πομάκοι της Θράκης), τώρα όμως επιχειρεί να αποχτήσει και δεύτερη γέφυρα, το να διοικείται η εν Κρήτη Ορθόδοξη Εκκλησία από Ιεράρχες που θα έχουν διπλή υπηκοότητα, ελληνική και τουρκική!...
Η εκτίμηση των συνεπειών από την αποδοχή της πρότασης αυτής, κατά την άποψή μας, είναι κάτι που υπερβαίνει τη σημερινή πραγματικότητα. Οι συνέπειες αυτές μπορεί να εκδηλωθούν στα προσεχή δέκα χρόνια, αλλά και στα προσεχή πενήντα ή εκατό χρόνια, όταν θα έχει ξεχαστεί ο τρόπος που ελήφθη η τουρκική υπηκοότητα και θα είναι ευκολότερο για τη γείτονα χώρα να διοχετεύσει στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κοινότητα μύθους για δήθεν συνεχή τουρκική παρουσία στο νησί. Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να υποψιαστεί ότι μεθοδεύεται η μετατροπή της Κρήτης σε Κύπρο. Οι παλιοί Κρητικοί γνώριζαν (και το είχαν αποτυπώσει σε τραγούδια και λαϊκές ρήσης, που δε θέλουμε να αναφέρουμε) ότι δεν πρέπει να πέφτουν σε παγίδες ανθρώπων που έχουν αποδειχτεί αφερέγγυοι, πολύ περισσότερο όταν είναι πλημμελώς καλυμμένες και συνεπώς ορατές.
Μην πέσετε λοιπόν, άγιοι Ιεράρχες, σε αυτή την παγίδα, γιατί είναι άγνωστο τι περιέχει – και μην ενεργήσετε, σας παρακαλούμε, ενάντια στη βούληση του ορθόδοξου κρητικού λαού, που (αν και επί του προκειμένου δεν ερωτήθηκε) είναι πάντα καχύποπτος με τις «γενναιοδωρίες» της γειτονικής μας χώρας.
Τα ανωτέρω τα γράφουμε με μεγάλη αγάπη και απεριόριστο σεβασμό, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ Ή ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟΥ (πολλώ δε μάλιστα κακοπροαίρετου) προς την Ιεραρχία της Κρήτης, αλλά και πλήρη επίγνωση ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν εξουσιαστικοί θεσμοί και ένας λαϊκός κατοχυρώνεται θεσμικά να εκφράσει την άποψή του έναντι των αποφάσεων όχι μόνο ενός πατριάρχη (από την εκκλησιαστική ιστορία έχουμε αρκετά παραδείγματα απλών μοναχών, ακόμη και λαϊκών, που άσκησαν – καλοπροαίρετη και επιβεβλημένη – κριτική σε επισκόπους και πατριάρχες), αλλά ακόμη και μιας συνόδου.
Η υποστήριξη του αγίου Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πρέπει αδιαμφισβήτητα να είναι ενεργός, αλλά να κινηθεί προς άλλες κατευθύνσεις. H αναγνώριση από πλευράς μας της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου (σε αντίθεση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας, που το θεωρεί αποκλειστικά τουρκικό ίδρυμα) επιβάλλει το λιγότερο την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας, ώστε οι υπαγόμενοι στη δικαιοδοσία του Ιεράρχες να μπορούν να εκλεγούν στη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη χωρίς προϋποθέσεις.
Επ’ αυτού, επαναλαμβάνουμε τις ορθές επισημάνσεις του Ρεθεμνιώτη νομικού και ευσεβούς χριστιανού κ. Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη στο άρθρο του «Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες: Νίκη ή ήττα;», που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο (http://www.antibaro.gr/node/1647 κ.α.). Γράφει:
«Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.
Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε. Η ανοχή της Ελλαδικής πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά. Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους. Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών.
Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους Ιεράρχες των Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε δεκτή ποικιλοτρόπως. Το σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή από όλους μας της θέσης της ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι οικουμενικός, κι ότι απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους. Εδώ λοιπόν μετράμε μια πρώτη ήττα. Γιατί το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη δραστηριότητά του.
Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε; Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται εκεί. Έχει προταθεί να μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να ασκηθούν πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π. Επιπλέον, η φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να δούμε τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό δυνάμεων και τη βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.
Έτσι, αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των τετελεσμένων της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα θεσμό που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας της επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π. […]
Σήμερα, στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από τους Τούρκους […] ενός κλίματος κοινού ελληνοτουρκικού παρελθόντος της Κρήτης. Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής ΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς, που στοχεύει ευθέως στην απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό. Αυτό γίνεται από πλευράς Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό κλίμα.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται Τούρκοι πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές προθέσεις και με συγκεκριμένο στόχο, αυτόν της διάσωσης και της διαιώνισης του Πατριαρχείου. Είναι το ίδιο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το ίδιο θέμα.
Είναι χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι Τούρκοι στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.
Αλλά αυτό δε μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν όλους μας από πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.»
Με ειλικρινή σεβασμό, αλλά και έντονη ανησυχία
Βραχνάκη Ειρήνη
Γιάνναρης Στράτος
Δασκαλάκης Μάρκος
Κανιολάκης Ιωάννης
Κοπανάκη Αναστασία
Κουκουράβα Ευαγγελή
Μαυρουδή Μαρία
Μιχελουδάκης Αντώνιος
Ρηγινιώτης Θεόδωρος
Κρήτες θεολόγοι
Η επιστολή απευθύνεται προς:
Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, Ηράκλειο.
Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Ηράκλειο.
Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Κρήτης, έδρες τους.
Κοινοποίηση:
Α.Θ.Π. Οικουμενικό Πατριάρχη, ΚΠολη.
Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, Αθήνα.
Περιφερειάρχη Κρήτης, Ηράκλειο.
Έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ
Μια μεγάλη αγάπη
Όταν ο Ήλιος και η Σελήνη συναντήθηκαν για πρώτη φορά, ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά και ξεκίνησε μια μεγάλη αγάπη. Ο κόσμος ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί και την ημέρα που ο Θεός αποφάσισε να τον φτιάξει, τους έδωσε το φως τους. Αποφασίστηκε ότι ο Ήλιος θα φώτιζε την μέρα και η Σελήνη την νύχτα. Και έτσι θα ζούσαν χώρια.
Η Σελήνη παρ' όλη την λάμψη της, άρχισε να απομονώνεται και ο Ήλιος από την πλευρά του, παρ' όλο που είχε κερδίσει τον τίτλο του «Βασιλιά των Αστέρων», δεν ήταν ευτυχισμένος.
Ο Ήλιος βλέποντάς την να υποφέρει αποφάσισε να της δώσει δύναμη και να την βοηθήσει να δεχτεί την απόφαση του Θεού. Παρ' όλα αυτά, αποφάσισε να ζητήσει μια χάρη από τον Θεό:
-Θεέ μου, βοήθησε την Σελήνη γιατί είναι πιο ευαίσθητη από μένα και δεν αντέχει την μοναξιά.
Η Σελήνη παρ' όλη την λάμψη της, άρχισε να απομονώνεται και ο Ήλιος από την πλευρά του, παρ' όλο που είχε κερδίσει τον τίτλο του «Βασιλιά των Αστέρων», δεν ήταν ευτυχισμένος.
Ο Ήλιος βλέποντάς την να υποφέρει αποφάσισε να της δώσει δύναμη και να την βοηθήσει να δεχτεί την απόφαση του Θεού. Παρ' όλα αυτά, αποφάσισε να ζητήσει μια χάρη από τον Θεό:
-Θεέ μου, βοήθησε την Σελήνη γιατί είναι πιο ευαίσθητη από μένα και δεν αντέχει την μοναξιά.
Και τότε ο Θεός της χάρισε τ' αστέρια.
Όταν η Σελήνη αισθάνεται μοναξιά, καταφεύγει στ' άστρα, που κάνουν τα πάντα για να την παρηγορήσουν, αλλά ποτέ δεν το πετυχαίνουν.
Λένε ότι ο Θεός ήθελε η Σελήνη να είναι πάντα γεμάτη και φωτεινή, αλλά δεν τα κατάφερε. Γιατί είναι γυναίκα και καμιά γυναίκα δεν μπορεί να ζει χωρίς αγάπη.
Όταν είναι ευτυχισμένη είναι γεμάτη και λάμπει. Όταν είναι δυστυχισμένη είναι μισή και ένα τέταρτο και τότε δεν είναι δυνατόν να φανεί η λάμψη της.
Πολλοί άντρες προσπάθησαν να την αποκτήσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Μερικοί πήγαν να την δουν από κοντά, αλλά και πάλι γύρισαν άπρακτοι. Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να την φέρει στην Γη ούτε και κανείς κατάφερε να την κάνει να ερωτευτεί.
Ο Θεός τότε αποφάσισε ότι κανένας έρωτας δεν θα είναι αδύνατος. Ούτε του Ήλιου και της Σελήνης. Τότε, δημιούργησε την έκλειψη.
Σήμερα ο Ήλιος και η Σελήνη, ζουν περιμένοντας αυτήν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ!
Αυτήν την ΣΤΙΓΜΗ που τους δόθηκε και που τόσο σπάνια συμβαίνει.
Όταν κοιτάζεις προς τον ουρανό από εδώ και μπρος και δεις τον Ήλιο να σκεπάζει την Σελήνη, θα είναι γιατί ξαπλώνει πάνω της και κάνουν έρωτα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτή η λάμψη πάθους, είναι τόσο μεγάλη, που συνιστάται να μην βλέπουμε προς τον ουρανό εκείνη την στιγμή, γιατί τα μάτια μας μπορεί να τυφλωθούν, αντικρίζοντας τόση αγάπη!
Όταν η Σελήνη αισθάνεται μοναξιά, καταφεύγει στ' άστρα, που κάνουν τα πάντα για να την παρηγορήσουν, αλλά ποτέ δεν το πετυχαίνουν.
Λένε ότι ο Θεός ήθελε η Σελήνη να είναι πάντα γεμάτη και φωτεινή, αλλά δεν τα κατάφερε. Γιατί είναι γυναίκα και καμιά γυναίκα δεν μπορεί να ζει χωρίς αγάπη.
Όταν είναι ευτυχισμένη είναι γεμάτη και λάμπει. Όταν είναι δυστυχισμένη είναι μισή και ένα τέταρτο και τότε δεν είναι δυνατόν να φανεί η λάμψη της.
Πολλοί άντρες προσπάθησαν να την αποκτήσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Μερικοί πήγαν να την δουν από κοντά, αλλά και πάλι γύρισαν άπρακτοι. Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να την φέρει στην Γη ούτε και κανείς κατάφερε να την κάνει να ερωτευτεί.
Ο Θεός τότε αποφάσισε ότι κανένας έρωτας δεν θα είναι αδύνατος. Ούτε του Ήλιου και της Σελήνης. Τότε, δημιούργησε την έκλειψη.
Σήμερα ο Ήλιος και η Σελήνη, ζουν περιμένοντας αυτήν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ!
Αυτήν την ΣΤΙΓΜΗ που τους δόθηκε και που τόσο σπάνια συμβαίνει.
Όταν κοιτάζεις προς τον ουρανό από εδώ και μπρος και δεις τον Ήλιο να σκεπάζει την Σελήνη, θα είναι γιατί ξαπλώνει πάνω της και κάνουν έρωτα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτή η λάμψη πάθους, είναι τόσο μεγάλη, που συνιστάται να μην βλέπουμε προς τον ουρανό εκείνη την στιγμή, γιατί τα μάτια μας μπορεί να τυφλωθούν, αντικρίζοντας τόση αγάπη!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)