Πάντως η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο αυτοί όροι αντιπροσωπεύουν δύο αληθινές καταστάσεις. Το πρόβλημα έγκειται στο να μπορείς να ξεχωρίσεις το Σύστημα από την Επανάσταση γιατί αυτό που πλασάρεται σαν επανάσταση συνήθως είναι κάτι εύκολο και σαν εύκολο δεν μπορεί παρά να είναι ο καλύτερος υποστηρικτής και τροφοδότης του Συστήματος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το βιντεάκι από τον Τοίχο των Pink Floid. Το συγκρότημα (σε κατάσταση σπάνιας έμπνευσης) έγραψε έναν καταπληκτικό δίσκο-σενάριο που κατέληξε να γυριστεί στο γνωστό έργο «The Wall». Αν κατά λάθος δεν το έχετε δει να το πάρετε να το δείτε.
Στο τμήμα αυτό παρουσιάζεται με χαρακτηριστικό τρόπο η ομογενοποίηση των ανθρώπων από το Σύστημα. Ταυτόχρονα όμως μπαίνει και η παγίδα. Οι μαθητές εξεγείρονται και καίνε το σχολείο. Και εδώ είναι το ζουμί:
Αν η Επανάσταση είναι εξωτερική (όπως ΕΥΚΟΛΑ θα την πάρουν οι περισσότεροι) και όπως εκφράζεται από το ηλίθιο ψευτο-αναρχικό σύνθημα «Τα σχολεία φωτίζουν καλύτερα όταν καίγονται» τότε η πράξη αναζωογονεί το Σύστημα: Δίνει αιτία για περισσότερη καταστολή και ταυτόχρονα παράγει ανειδίκευτους βλάκες, κάτι που το Σύστημα χρειάζεται απεγνωσμένα και προσπαθεί όσο μπορεί να τους παράγει στα υποβαθμισμένα σχολεία.
Ένας αρχαίος πολεμικός κανόνας λέει: «Αν σε τραβάνε σπρώξε. Αν σε σπρώχνουν τράβα. Μην στηρίζεις τον αντίπαλο στην επίθεσή του».
Για την Εσωτερική Επανάσταση όμως απαιτείται Εξυπνάδα και κατ’ επέκτασιν Έξυπνη Δράση. Αλλά και τα δύο αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σημερινού ανθρώπου ο οποίος έχει βέβαια γαλουχηθεί από το Σύστημα να πιστεύει ότι είναι έξυπνος και ανεξάρτητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου