Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

22 Μαρτίου 2009

Πένθος ή φόβος;

Πένθος δεν υπάρχει. Εκείνο που υπάρχει είναι ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος για την ζωή μας και η λύπη γιατί χάνουμε ένα «αγαπημένο παιχνίδι».
Φόβος για το άγνωστο: Οι άνθρωποι φοβούνται εκείνο που δεν γνωρίζουν. Και ο θάνατος είναι ένα ΜΥΣΤΗΡΙΟ.
Οι άνθρωποι, παρά τα όσα λένε περί πίστης στον θεό κλπ, είναι ουσιαστικά άθεοι. Ο θεός τους βολεύει μέχρι να υπάρξει πρόβλημα. Τότε αρχίζουν να κλαίνε και να οδύρονται που τους έτυχε κάτι που ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ. Και κανείς δεν αναρωτιέται ότι για να τους τύχει, ΕΠΡΕΠΕ να συμβεί, αφού σύμφωνα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους ο θεός είναι δίκαιος.
Το ότι πρακτικά οι άνθρωποι είναι υλιστές, παρά τα όσα λένε, φαίνεται και από το παρακάτω περιστατικό:
Ένας συνάδελφος «βαμμένος» χριστιανός ορθόδοξος είχε πάει στον Άθω. Όταν επέστρεψε περιέγραφε σε έναν άλλον για την ωραία ατμόσφαιρα του χώρου, την ψυχική ανάταση που αισθανόταν, για την ηρεμία, τις ψαλμωδίες κλπ. Και συμπλήρωσε επί λέξει:
-Να πας και να πάρεις και τον γιό σου (ήταν δεκαπεντάρης τότε). Αλλά πρόσεξε να μην κολλήσει ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΑΣΕΙΣ.
Με λίγα λόγια θεωρούσε ότι το να πάει ο γιός του να γίνει καλόγερος και να «κερδίσει την αιώνια ζωή» ήταν δευτερευούσης σημασίας μπροστά στο γεγονός ότι δεν θα έμενε μαζί του, για να παντρευτεί και να του κάνει εγγόνια και ΦΥΣΙΚΑ να τον φροντίζει όταν γεράσει. Θεωρούσε ότι έχανε το παιδί του αν αυτό προσπαθούσε να μπει στον παράδεισο, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να εύχεται ολόψυχα και να το ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
Φόβος για τον θάνατο: όλοι έχουν την αίσθηση ότι θα ζήσουν αιώνια. Κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ότι:
~Γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε.
~Κάθε στιγμή που περνάει ερχόμαστε και πιο κοντά στο φυσικό μας τέλος.
~Έχουμε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΖΩΗΣ, γιατί μπορεί την επόμενη στιγμή να είμαστε πεθαμένοι για οποιονδήποτε λόγο όπως: τρακάραμε, πάθαμε καρδιακή προσβολή ή ηλεκτροπληξία, έγινε σεισμός και μας πλάκωσε το κτίριο, μας σκότωσαν στον δρόμο, πνιγήκαμε με το ίδιο μας το σάλιο κλπ, κλπ, κλπ.
Το ότι οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο φαίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται σε αυτόν που πέθανε:
~Κοιμήθηκε.
~Ταξίδεψε.
~Έφυγε.
~Μας άφησε.
~Απεδήμησε εις Κύριον.
Προσπαθούν με την λεκτική ωραιοποίηση να εξορκίσουν το αναπόφευκτο μπροστά στο οποίο πανικοβάλλονται. Ακριβώς όπως οι παλαιότεροι που δεν ανέφεραν ποτέ την λέξη καρκίνος: Πέθανε από τον ξορκισμένο.
Αυτός ακριβώς ο φόβος είναι άλλη μία απόδειξη ότι οι άνθρωποι είναι άπιστοι και υλιστές, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις τους περί του αντιθέτου.
Λύπη για το «αγαπημένο παιχνίδι»: οι άνθρωποι είμαστε όντα της συνήθειας. Έχουμε την τάση για ισχυρό ψυχολογικό εθισμό σε οτιδήποτε.
Αυτή είναι και η βάση του εθισμού στα ναρκωτικά, τον τζόγο, το αλκοόλ, το τσιγάρο, το φαγητό κλπ. Για να το καταλάβετε αυτό, δεν έχετε παρά να προσπαθήσετε να αλλάξετε μία μικρή συνήθεια που έχετε. Ας πούμε να πίνετε καφέ το πρωί της Κυριακής καθισμένοι στην βεράντα. Αντί για αυτό καθίστε να τον πιείτε στην κουζίνα. Ή φάτε πρώτα το κουλουράκι σας και μετά πιείτε τον καφέ χωρίς να το τρώτε στα ενδιάμεσα για να ανακατεύετε τις γεύσεις. Αλλάξτε τέλος πάντων κάτι απλό που έχετε συνηθίσει να κάνετε. Θα αισθανθείτε απίστευτα άβολα. Και ο λόγος είναι ότι δεν έχετε ακολουθήσει την «πεπατημένη».
Αν αυτό σας συμβαίνει για ένα κουλουράκι, φανταστείτε τι θα σας συμβεί αν δεν μπορείτε να ικανοποιήσετε την «συνήθεια του να βλέπετε και να ζείτε με τον δικό σας άνθρωπο».
Αν επιπλέον προσθέσετε τον φόβο για το άγνωστο και τον θάνατο τότε θα έχετε ολόκληρη «την εικόνα».
Μην διαμαρτυρηθείτε, που συγκρίνω ένα κουλουράκι με το παιδί σας, τον πατέρα σας, τον σύζυγό σας κλπ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ είτε σας αρέσει είτε όχι στα σκοτεινά και ανεξερεύνητα επίπεδα του υποσυνείδητού μας συμβαίνει ακριβώς έτσι. Ψυχολογικά αισθανόμαστε το κέντρο βαρύτητος του σύμπαντος και ΟΛΑ πρέπει να περιφέρονται γύρω μας και να μας εξυπηρετούν.
Αντίθετα θα έπρεπε οι άνθρωποι να έχουν άλλη αντιμετώπιση στον θάνατο:
~Αν πέθανε ένας γέρος να χαίρονται που πέθανε πλήρης ημερών.
~Αν πέθανε κάποιος νέος, να χαίρονται που πέθανε χωρίς να υποφέρει.
~Αν πέθανε υποφέροντας, να χαίρονται που επιτέλους σταμάτησε να υποφέρει.
~
~
~
Μπορείτε να προσθέσετε πολλές υπο-περιπτώσεις στον κατάλογο, γιατί ζούμε σε έναν διανοητικό κόσμο. Και στον κόσμο του νου λειτουργούν πάντοτε τα αντίθετα: άσπρο-μαύρο, καλό-κακό, όμορφο-άσχημο, πάνω-κάτω, μέσα-έξω, ζεστό-κρύο, αγάπη-μίσος κλπ.Ποτέ τίποτε δεν είναι απόλυτα καλό ή απόλυτα κακό. Πάντοτε θα βρείτε μια σταγόνα από το αντίθετό του, μέσα του.
Στο κόσμο του νου είμαστε υπερ-ήρωες:
Είμαστε ΠΙΟ έξυπνοι, όμορφοι, επιτυχημένοι, καλοί, τίμιοι κλπ από τους άλλους
Τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ υπάρχοντα είναι ΠΙΟ σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Λέμε το παιδί ΜΟΥ, το σπίτι ΜΟΥ, το αμάξι ΜΟΥ, η δουλειά ΜΟΥ, η υγεία ΜΟΥ, οι φίλοι ΜΟΥ, οι ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ κλπ, κλπ, κλπ.
Έτσι όταν έρχεται ο θάνατος να σου στερήσει ένα αγαπημένο ον, σε κατεβάζει από τον θρόνο σου, σε φέρνει αντιμέτωπο με τον δικό σου αναπόφευκτο χαμό (σου θυμίζει ότι υπάρχει θάνατος), σου στερεί το «ΔΙΚΟ ΣΟΥ» στο οποίο στηριζόσουν ψυχολογικά.
Και το χειρότερο σε φέρνει αντιμέτωπο με τις τύψεις. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο είδος τύψεων που έχουν να κάνουν όχι με τον άνθρωπο που χάνεις αλλά με το τι έκανες εσύ σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.
Αλλά το σίγουρο είναι οι άνθρωποι αποφεύγοντας τις προσωπικές τους ευθύνες, μετασχηματίζουν τις τύψεις αυτές σε «πόνο» για το αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε οριστικά και αμετάκλητα. Κλαίνε και οδύρονται «κουκουλώνοντας» έτσι την ευθύνη τους και αυτό που την φέρνει στο φως της ημέρας.
Υπάρχει και μία άλλη παράμετρος που δίνει περίεργες διαστάσεις στο θέμα. Οι άνθρωποι αγαπάνε τους πόνους τους και δεν τους αποχωρίζονται με τίποτε. Έτσι πολλοί θα αντιδράσουν σε αυτό που γράφω γιατί δεν θα δέχονταν με τίποτε να απαρνηθούν την «χαρά» και την «ευχαρίστηση» να περιγράψουν ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ στους άλλους το πόσο πολύ πόνεσαν για τον χαμό του προσφιλούς προσώπου, για το πόσο υποφέρουν και για το πόσο τους λείπει.
Έχετε προσέξει πόσο ευχαριστιέται ο κόσμος όταν περιγράφει ακούραστα για ώρες τα βάσανά του, τις αρρώστιες που πέρασε, το πόσο τον κορόιδεψαν ενώ αυτός ήταν τόσο καλός κλπ; Αυτό ονομάζεται «ψυχολογικό τραγούδι» και θα κάνω κάποια καταχώρηση στο μέλλον για αυτό το θέμα.
Σταματάω γιατί ήδη έγραψα πολλά και ήδη οι περισσότεροι θα χαθούν στις λεπτομέρειες του κειμένου.

21 Μαρτίου 2009

Πατημασιές ἡλικίας… 1,5 ἑκατ. ἐτῶν

Βρέθηκαν στήν Κένυα ἀπολιθωμένα ἴχνη ποδιοῦ. Τά ἴχνη δείχνουν ὅτι ἐκεῖνος πού τά ἄφησε, εἶχε σαφῆ ἀνθρώπινη κατασκευή. Ἐπιπλέον θά μποροῦσε νά φορέσει παπούτσι νούμερο 43, ἀπόδειξη ὅτι ἦταν ἀρκετά ψηλός.
Πότε ἄραγε θά σταματήσει αὐτό τό παραμύθι μέ τόν ἄνθρωπο πού ἐμφανίστηκε πρίν μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια καί ἦταν καί κοντός;
Οἱ ἐπιστήμονες καί τό ἐκπαιδευτικό σύστημα ἀρέσκονται στήν διατήρηση θεωριῶν πού ἔχουν καταρριφθεῖ ἀπό χρόνια.
Γιά παράδειγμα ἔχουν βρεθεῖ ἴχνη καλλιέργειας σιτηρῶν στήν Ἑλλάδα πολλές χιλιετίες πρίν τήν ὑποτιθέμενη ἐφεύρεση τῆς γεωργίας στήν Μεσοποταμία. Ἀλλά φυσικά κανείς δέν τό γνωρίζει αὐτό.
Ἀντίθετα εἴμαστε πολύ γρήγοροι στήν ἀλλοίωση τῆς ἱστορίας μας, μετατρέποντας τήν σφαγή τῆς Σμύρνης σέ «συνωστισμό».
Ἡ βλακεία εἶναι ἕνα βασικό συστατικό της ἀνθρώπινης ψυχοσύνθεσης.

20 Μαρτίου 2009

Προσοχή στα κινητά

Πονοκέφαλος το κινητό...
Το 95% των εφήβων, που κάνουν κατάχρηση του τηλεφώνου τους, δηλώνουν ότι παρουσιάζουν συχνά ζάλη, άγχος, αίσθημα κόπωσης και δυσκολία συγκέντρωσης
Αύξηση των πονοκεφάλων, ειδικά σε παιδιά και εφήβους, προκαλεί η κατάχρηση των κινητών τηλεφώνων.
Στο συμπέρασμα αυτό κατατείνουν ερευνητές απ όλο τον κόσμο ύστερα από σειρά πρόσφατων μελετών. Τα ευρήματά τους είναι παραπάνω από σαφή για τις μικρότερες ηλικίες, με το 95% των εφήβων - χρηστών να δηλώνουν ότι έχουν συχνά πονοκέφαλο, ζάλη, άγχος, δυσκολία συγκέντρωσης, αίσθημα κόπωσης και διαταραχές ύπνου. Τα κορίτσια εμφανίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τα ενοχλήματα, ενώ η χρήση των «χαντς φρι» δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα.
Τα παραπάνω ανέφεραν χθες η διευθύντρια του Νευρολογικού Τμήματος του Κρατικού της Αθήνας κ. Κλημεντίνη Καραγεωργίου, ο ψυχίατρος κ. Αλέξανδρος Ρομποτής, ο παθολόγος κ. Τάσος Σπαντιδέας και ο νευρολόγος κ. Δήμος Μητσικώστας, με αφορμή το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τις κεφαλαλγίες, το οποίο πραγματοποιείται αύριο και μεθαύριο στην Αθήνα.
Επικαλούμενη τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η κ. Καραγεωργίου είπε ότι οι ανησυχίες για την υγεία από τα κινητά τηλέφωνα υπολείπονται των ωφέλιμων αποτελεσμάτων τους. Οι επιστήμονες δεν τα εξορκίζουν, αλλά καλούν τους πολίτες να τα χρησιμοποιούν με φειδώ.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει πρόσφατη μελέτη δανικού πανεπιστημίου (Aarhus), για την πιθανή επίπτωση της ραδιοσυχνότητας των κινητών τηλεφώνων και των επίγειων σταθμών σε 80 άτομα, ηλικίας 15 έως 16 ετών και 25 έως 40 ετών. Οι ειδικοί τόνισαν πως η μελέτη δεν εντόπισε διαταραχές της γνωσιακής λειτουργίας, αλλά μια αύξηση της συχνότητας των πονοκεφάλων στο σύνολο του πληθυσμού.
Αγόρια - κορίτσια
Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα ακόμη μιας μελέτης, η οποία διεξήχθη από το Ογκολογικό Τμήμα σουηδικού πανεπιστημίου (Orebro). Σε αυτή συμμετείχαν 2.000 Σουηδοί έφηβοι, ηλικίας 15 έως 19 ετών, από τους οποίους το 99,6% είχαν κινητό τηλέφωνο. Τα κορίτσια έκαναν πιο συστηματική χρήση των κινητών τους τηλεφώνων, σε σύγκριση με τα αγόρια, με αποτέλεσμα να έχουν πιο συχνά πονοκεφάλους.
Οι ειδικοί συνέδεσαν τις κεφαλαλγίες και με το άγχος, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι σε περιόδους μεγάλων κοινωνικών αναστατώσεων, όπως η οικονομική κρίση που βιώνουμε, καταγράφεται έξαρση των πονοκεφάλων. Ανέφεραν, χαρακτηριστικά, ότι στις ΗΠΑ υπάρχει μία αύξηση 25% έως 30% στην προσέλευση ανθρώπων στα εξωτερικά ιατρεία, με κύριο σύμπτωμα τον πονοκέφαλο.
http://www.alfavita.gr/typos/typos19_3_9_1050.php

19 Μαρτίου 2009

Άλλη μια ελληνική πρωτιά στο τραγούδι

Να σας πω την «αμαρτία» μου η νέα ελληνική μουσική δεν που αρέσει καθόλου. Δεν μου αρέσουν ούτε οι στίχοι, ούτε η μουσική. Δεν μου αρέσει που δεν είναι πια τραγούδια αλλά καινές περιεχομένου χορευτικές νταπαντουπάδικες επιδείξεις.
Αλλά τουλάχιστον κάπου κάπου μας επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις. Παράδειγμα η Άννα Βίσσυ:
Σαρωτική ήταν η "Πυρά" στο πέρασμα της, κατορθώνοντας να είναι το πιο πολυσυζητημένο video! Στο δημοφιλές YouTube σε λιγότερο από 48 ώρες, απέκτησε 28 Τιμές (honors) - αριθμός ρεκόρ για την ελληνίδα Star, που το νέο της μουσικό video μπήκε στα most viewed charts της Γερμανίας, Αυστραλίας, Καναδά, Γαλλίας, Ιταλίας, Νορβηγίας, Τσεχίας, Σουηδίας ενώ έφτασε μέχρι το Νο 5 της Μεγάλης Βρετανίας!
Κατακτώντας την κορυφή για το video με τις περισσότερες video ανταποκρίσεις στην μουσική παγκοσμίως για την πρώτη εβδομάδα επισκεψιμότητας του (Νο1 Μost Responded) και φτάνοντας μέχρι την 4η θέση του πιο πολυσυζητημένου μουσικού video από όλες τις χώρες (#4 - Most Discussed (Today) - Music).
Η Άννα Βίσση και το Στην Πυρά μόλις ξεκίνησαν... Το διάσημο διεθνές gay e-magazine ΟhlalaMag ανέρτησε στην κεντρική του το μουσικό video που η Απόλυτη συναντάει την υποψήφια για Oscar, Patricia Field , ενώ το είδαμε και στο μεγαλύτερο μουσικό Bρετανικό site ΝΜΕ, ανάμεσα στα νέα Video της Βritney, Duffy, Pink κ.α!
Στις παρακάτω διευθύνσεις υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες:
YouTube Honors: http://i260.photobucket.com/albums/ii29/fannatics/28honors.jpg
OhlalaMag: http://i260.photobucket.com/albums/ii29/fannatics/ohlalamag.jpg
NME: http://i260.photobucket.com/albums/ii29/fannatics/nme.jpg

Άντε, να έχουμε και άλλες τέτοιες πρωτιές

Σβήνουμε το φως στις 28 Μαρτίου
Πρώτη στον κόσμο η Ελλάδα για την Ώρα της Γη
 Παγκόσμια πρωτιά κατακτά η Ελλάδα για την Ώρα της Γης, τη μεγαλύτερη συμβολική δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή, με το δυναμικό «παρών» 270 δήμων και κοινοτήτων και την προσωπική συμμετοχή περισσότερων από 18.000 πολιτών.
Η Ελλάδα καταφέρνει να ξεπεράσει ακόμη και τους Αυστραλούς, τους εμπνευστές της πρωτοβουλίας της Ώρας της Γης, οι οποίοι βρέθηκαν στην τρίτη θέση με δεύτερο τον Καναδά.
«Η πραγματική δύναμη του μηνύματος της Ώρας της Γης παραμένει η ενεργή συμμετοχή του κάθε πολίτη ξεχωριστά, μέσα από την ξεκάθαρη δήλωση όλων ότι απαιτούνται εδώ και τώρα γενναία μέτρα για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής» δήλωσε ο Γιώργος Βελλίδης, επικεφαλής του τμήματος Επικοινωνίας του WWF Ελλάς.
Περισσότεροι από 18.000 Έλληνες έχουν ήδη δηλώσει ηλεκτρονικά την προσωπική συμμετοχή τους αποδεικνύοντας ότι όλοι μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην πολιτική ηγεσία για να εντείνει τις προσπάθειές της ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
Η ελληνική συμβολή όμως στην παγκόσμια εκστρατεία της Ώρας της Γης δεν εξαντλείται στη μαζική συμμετοχή.
Ελληνικά μνημεία και τοπόσημα παγκόσμιας ακτινοβολίας θα προσθέσουν αίγλη στην διεθνή αυτή πρωτοβουλία.
Με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, πολιτιστικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Παρθενώνας, ο Ιερός Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ο Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά και το Μνημείο του Φιλοπάππου θα προσδώσουν λάμψη στην Ώρα της Γης με τη συσκότιση τους…
Όλα αυτά στις 28 Μαρτίου, 20:30 - 21:30 το βράδυ...

Ανακύκλωση

Ἐπιτέλους καί μία καλή εἴδηση.
Στό ΑΒ Βασιλόπουλος Ἑλληνικοῦ ἐδῶ καί 2 ἑβδομάδες ὑπάρχει δοχεῖο ὅπου μπορεῖς νά ρίχνεις τό τηγανισμένο λάδι. Ὑπάρχει ἑταιρεία πού τό συγκεντρώνει καί τό μετατρέπει σέ Βιοκαύσιμα: http://www.revive.gr/
Εἶναι πολύ ἁπλό : Χρησιμοποιῆστε ἕνα ἄδειο πλαστικό μπουκάλι ἀπό ἀναψυκτικό ὅπου θά συγκεντρώνετε τά χρησιμοποιημένα λάδια. Ὅταν γεμίσει κάνετε μία βόλτα ἀπό τό ΑΒ καί τό ἀδειάζετε στόν εἰδικό κάδο.
Στήν συγκεκριμένη ὑπεραγορά (στά ἑλληνικά super market) λειτουργεῖ κέντρο ἀνακύκλωσης ὅπου μπορεῖτε ἐπίσης νά ἀνακυκλώνετε χαρτί, πλαστικό, γυαλί, ἀλουμίνιο, μικρές ἠλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα, μπαταρίες.
Ἐλπίζω νά ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι τό παράδειγμά του ΑΒ.
Καί ἐμεῖς πρέπει νά συμμετέχουμε ὅσο μποροῦμε.
Μέ τό νά ρίχνουμε τά λάδια στόν νεροχύτη μολύνουμε τό νερό, εἰδικά ἄν δέν ὑπάρχει βιολογικός καθαρισμός.

18 Μαρτίου 2009

Στά κομμάτια γιά blog!

Μέρες τώρα προσπαθῶ νά γίνω ἀναγνώστης στούς ἀναγνῶστες μου! Ὄχι ὅτι θά προλαβαίνω νά μπαίνω σέ τόσα ἄτομα καί νά διαβάζω τίς καταχωρήσεις τους. Ἀλλά ἀφοῦ μέ τιμοῦν μέ τήν ἐγγραφή τους, τό λιγότερο πρέπει νά ἀνταποδίδω ἔστω καί μέ τυπική ἐγγραφή στούς δικούς τους ἀναγνῶστες.
Ἄσε πού ὅλο καί κάποιο ἐνδιαφέρον ἀρθράκι θά πετύχω γιά διάβασμα καί κλοπυράιτ!
Ἀλλά τό μπίπ τό σύστημα δέν μέ ἀφήνει. Μέ δυσκολεύει ἀφάνταστα. Πρίν λίγες μέρες, σέ μία τέτοια προσπάθεια, γράφτηκα ἀναγνώστης τοῦ ἑαυτοῦ μου! Μαῦρο ρεζιλίκι τοῦ κερατᾶ μιλᾶμε. Εἶδα καί ἔπαθα νά βρῶ ἄκρη καί νά αὐτό-σβηστῶ. Δέν ὑπῆρχε πουθενά ἡ ἐπιλογή πού ὑπῆρχε στούς ὑπόλοιπους «κανονικούς» ἀναγνῶστες.
Ὅποτε ἐγκαταλείπω τήν προσπάθεια.
Ἁπλά ὅταν θά ἔχω λίγο χρόνο θά προσπαθῶ νά μπαίνω τουλάχιστον σέ ἐκείνους πού ἀφήνουν κάποιο σχόλιο.