Γερμανίδα βουλευτής ξεσκεπάζει την οικονομική απάτη του Σόιμπλε

Ανακάλυψα αυτό το βίντεο στην «αποθήκη» μου. Προφανώς κάποια στιγμή διέγραψα από λάθος το κείμενο που βάζω πάντα σας συνοδεία για να ξέρω την πηγή. Έτσι δεν ξέρω σε ποιόν ανήκουν τα εύσημα.. Το αναρτώ και εγώ γιατί είναι πολύ καλό.
Η γερμανίδα είναι μία φωτεινή όαση λογικής στο διεφθαρμένο οικονομικό καθεστώς της Ευρώπης. Φυσικά είναι μειοψηφία και δεν θα καταφέρει τίποτε. Τουλάχιστον είναι μία παρηγοριά για εμάς ότι και στην Ευρώπη έχουν απομείνει μερικοί άνθρωποι.
Πάντως αν συνεχίσετε να πιστεύετε στους τυχάρπαστους και πληρωμένους «σωτήρες» του κάθε κόμματος, και συνεχίσετε να ψηφίζετε σαν τα πρόβατα το «κόμμα σας», το κρίμα για την καταστροφή της Ελλάδας και για την μετατροπή των παιδιών σας σε νεόπτωχους σκλάβους στον λαιμό σας.

Δήλωση ενός Έλληνα

Δείτε ένα πολύ ωραίο βίντεο, το οποίο δείχνει αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες νοιώθουν για τους «φίλους και συμμάχους μας. Βέβαια όπως λέει και η παροιμία: «άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς».
Παρά τα πολλά και σοβαρά ελαττώματά μας σαν λαός, όσα παρουσιάζονται στο βίντεο είναι απολύτως σωστά. Κρίμα όμως που οι «πολιτισμένοι» και «τίμιοι» Δυτικοί δεν έχουν συμφέρον να δουν το θέμα από αυτήν την σκοπιά. Μπορώ να θέσω ένα μικρό παράδειγμα:
Εδώ εμείς πετάμε τα σκουπίδια όπου βρούμε. Αυτό δεν μπορώ να πω ότι είναι καλό, αν και μπορώ να το δικαιολογήσω με κάποιους τρόπους. Σίγουρα το να πετάς παντού σκουπίδια δείχνει αυτό που δείχνει και είναι μία ακραία συμπεριφορά η οποία θα έπρεπε να σταματήσει.
Αλλά επίσης ακραία συμπεριφορά είναι να φοβάσαι να ρίξεις ένα χαρτάκι από το αυτοκίνητο, γιατί ο οδηγός που έρχεται από πίσω, θα ειδοποιήσει την τροχαία που θα σε περιμένει στην επόμενη διασταύρωση.
Παραδείγματος χάριν ο Καναδάς μπορεί να είναι καθαρός  αλλά αυτό δεν οφείλεται στον πολιτισμό των ανθρώπων, αλλά στον ΦΟΒΟ της τιμωρίας. Αυτό μου το «φανέρωσε» συγγενής που μένει εκεί πάνω από σαράντα χρόνια.
Ο συγγενής ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΕ όταν είδε την γυναίκα μου να πετάει έξω από το παράθυρο την απόδειξη των διοδίων. Περίμενε ανά πάσα στιγμή να μας περικυκλώσουν περιπολικά με σειρήνες και φώτα.
Έτσι δεν ξέρω τελικά ποιος είναι πιο πολιτισμένος: εκείνος που φοβάται να ρίξει το χαρτάκι επειδή θα τον συλλάβουν αμέσως ή εκείνος που για ολόκληρες γενιές δεν τον έμαθαν ότι δεν πρέπει να το ρίξει.
Tο βίντεο είναι κλόπη-ράιτ από τον Enicolo

Πόσα θα πληρώσουμε τώρα;

Ο ΓΑΠ αποτελείωσε την καταστροφή που άρχισε ο πατέρας του. Πληρώσαμε στην Λέχμαν Μπράδερς ένα δις ευρώ για να αποφανθεί ότι πρέπει να μπούμε σε μνημόνιο.
Τώρα η αριστερή (χα, χα, χα) κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αναθέτει στην άκρως καπιταλιστική εταιρεία των Ρότσιλντ να αναλάβει να μας βγάλει στο κλαρί, εεεμμμ συγγνώμη στις αγορές ήθελα να πω…
Άραγε πόσα δις θα μας στοιχίσει αυτή η ανάθεση; Και πότε θα βγούμε από την κρίση; Αν και μάλλον θα μας ξεπουλήσουν κομμάτι-κομμάτι…
Εκτός και γίνει κάποιο θαύμα το Ελλαδιστάν φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του.
Υπάρχει και άλλο ένα ερώτημα:
Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο ΓΑΠ και οι συν αυτώ πήραν ρεγάλο κάπου 2,5 δις για να μας πουλήσουν στους δανειστές. Άραγε πόσο να είναι το ρεγάλο για τον ΣΥΡΙΖΑ που μας πούλησε στους Ρότσιλντ, οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν μετοχές της Εθνικής Τράπεζας από τότε που δημιουργήθηκε;

Η σκληρή φύση

Η φύση μπορεί να είναι ωραία, σοφή, γενναιόδωρη, αλλά είναι επίσης και σκληρή. Απαιτεί από τα όντα να είναι σκληροτράχηλα, γρήγορα, δυνατά και ετοιμοπόλεμα.
Η φύση δεν συγχωρεί ασθένειες, ολιγωρίες και αδυναμία. Αυτό μπορείτε να το δείτε και στην ανθρώπινη κοινωνία. Οι αδύναμοι γίνονται πάντοτε θύματα των ισχυρών.
Στην εικόνα βλέπετε τα απομεινάρια από μία καρδερίνα που δεν ήταν αρκετά γρήγορη, ούτε βρισκόταν σε επιφυλακή. Δεν σας θυμίζουν την Ελλάδα;

Ρομποτικά υβρίδια

Στις 03/11/2015 κυκλοφόρησε στο ελληνικό διαδίκτυο μία είδηση που πέρασε απαρατήρητη. Αυτό ήταν απόλυτα φυσικό αφού δεν περιείχε ούτε τούρκικο σήριαλ, ούτε ποδόσφαιρο, ούτε γκάτζετ νέας γενιάς.
Η είδηση ήταν τελείως αποστειρωμένη και έκρυβε την πραγματική διάστασή της. Με λίγα λόγια ένα στρατιωτικό ελικόπτερο, εξοπλισμένο με νέο λογισμικό, είχε την ικανότητα αυτο-πλοήγησης χρησιμοποιώντας ρομποτική δραστηριότητα.
Έ καλά, θα πείτε, τίποτε τρομερό που ένας υπολογιστής πετάει ένα ελικόπτερο.
Όμως τα πράγματα δεν είναι ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι. Το ελικόπτερο πρέπει να πέταξε με έναν φρανκενστάιν υβριδικό εγκέφαλο, δηλαδή έναν ζωντανό εγκέφαλο συνδεδεμένο με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα δημιουργήθηκε «κυβερνητικός εγκέφαλος», από την σύνδεση τμήματος ζωντανού εγκέφαλου αρουραίου με ηλεκτρονικό υπολογιστή, μετά από έρευνα του Δρ Thomas DeMarse καθηγητή Βιοϊατρικής Μηχανικής. Το 2004, ο κυβερνητικός εγκέφαλος κατάφερε να πετάξει στον προσομοιωτή πτήσης ένα μαχητικό αεριωθούμενο F-22. Αυτός ο εγκέφαλος-φρανκενστάιν «έμαθε» να ελέγχει τον προσομοιωτή πτήσης χρησιμοποιώντας μόνο 25.000 νευρώνες!
Ο «ζωντανός υπολογιστής» κατασκευάσθηκε από 25.000 νευρώνες προερχόμενους από τον εγκέφαλο ενός αρουραίου και συναρμολογημένους επάνω στο πλέγμα ηλεκτροδίων ενός τρυβλίου Petri. Τα κύτταρα του εγκεφάλου συνδέθηκαν μεταξύ τους, σχηματίζοντας διασυνδέσεις, οι οποίες τελικά συνέθεσαν τον «ζωντανό υπολογιστή».
Μετά ο εγκέφαλος συνδέθηκε με έναν προσομοιωτή πτήσης και εγκαθίδρυσε μια αμφίδρομη σύνδεση παρόμοια με εκείνη με την οποία οι νευρώνες λαμβάνουν και ερμηνεύουν τα σήματα από κάθε άλλο νευρώνα με σκοπό τον έλεγχο του σώματος.
Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο CNN.com (Brain' in a dish flies flight simulator http://edition.cnn.com/2004/TECH/11/02/brain.dish/), αναφέρθηκε ότι ο Φρανκενστάιν αυτός θα μπορούσε μια ημέρα να χρησιμοποιηθεί για να πετάξουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Και αφού το 2004 επετεύχθη κάτι, που προφανώς βρισκόταν σε εξέλιξη πολλά χρόνια πριν, και ανακοινώθηκε μόλις το 2015, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ΗΔΗ οι στρατιωτικοί μελετάνε την σύνδεση πιο περίπλοκων εγκεφάλων.
Το επόμενο βήμα θα είναι να συνδυαστεί ο εγκέφαλος ενός πρωτεύοντος θηλαστικού με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Οι στρατιωτικοί ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν ποτέ ανθρώπινο εγκέφαλο, αλλά αυτό είναι ένα προφανές ψέμα. Όταν θα καταφέρουν να χρησιμοποιήσουν τον εγκέφαλο από έναν σκύλο, άλογο, χιμπατζή κλπ, τότε ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα είναι το επόμενο λογικό βήμα, εφόσον πάντοτε θα υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη υπολογιστική ικανότητα, περισσότερες δυνατότητες και μεγαλύτερη ευστροφία και ικανότητα λύσης προβλημάτων.
Αλλά επειδή όλα αυτά είναι αποκυήματα φαντασίας, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Εξάλλου με τις άφθονες βλακείες που αναρτούν καθημερινά οι χιλιάδες όψιμοι ερευνητές-συνομωσιολόγοι, το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για μία ωραία θεωρία συνομωσίας.
Οπότε μπορούμε με άνεση να παίξουμε με τα κινέζικα ντρόουνς, τα κινητά και τα άλλα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή μας γκάτζετς.

Μέρκελ κόψε κι άλλα, οι ανεγκέφαλοι αντέχουν

Διάβασα ένα ξυστό παιχνίδι -από 23 έως 29 Ιανουαρίου 2017- μοίρασε 3.800.000 ευρώ στους νικητές.
Με δεδομένο ότι το παιχνίδι δίνει σαν κέρδη περίπου το 62% του ποσού που παίζουν οι παίκτες (πράγμα για το οποίο προσωπικά πολύ αμφιβάλλω) τότε με μια απλή πράξη βγαίνει το συμπέρασμα ότι εκείνη την εβδομάδα παίχθηκαν 6.129.032 ευρώ.
Με λίγα λόγια, στο Ελλαντιστάν της φτώχειας, της οικονομικής διάλυσης και της ανεργίας ένα σημαντικό ποσοστό νεοελλαντιστανών παίζουν κάθε εβδομάδα το γιγάντιο ποσόν των έξι εκατομμυρίων ευρώ ΜΟΝΟ σε ένα παιχνίδι. Αν προσθέσετε λότο, πρότο, προπό, λαχεία και ότι άλλο υπάρχει φαίνεται ότι το εβδομαδιαίο νούμερο θα πάει σε δυσθεώρητα ύψη.
Με λίγα λόγια οι ιθαγενείς, αφού αγοράσουν κινέζικα γκάτζετ, άθλιες πατάτες Αιγύπτου, πλαστικά τυριά Ευρώπης, και ότι άλλο εισαγόμενο σκουπίδι υπάρχει, καταφέρνουν και εξοικονομούν μερικά ευρώ και μετά πάνε και τα ακουμπάνε στις πολυεθνικές τυχερών παιχνιδιών.
Οπότε τι συμπέρασμα πρέπει να βγάλει κανείς;
Μόνο ότι υπάρχει ακόμα πολύ χρήμα που μπορούν να το αρμέγουν από τους ανεγκέφαλους μέχρι να γίνουμε νότιο Σουδάν. Ξέρετε, εκείνο το τεχνητό «νέο κράτος», που παράγει πετρέλαιο, αλλά είναι το φτωχότερο στον κόσμο;

Γνωμικά

Το κακό με την ισότητα είναι ότι την θέλουμε μόνο με τους ανώτερους.

Το να πιστεύει κάποιος ότι «αξίζει κάτι» λέγεται αυτοεκτίμηση. Όλοι «αξίζουν κάτι». Όλοι έχουν μία ικανότητα που μπορεί να χρησιμεύσει σε άλλους που δεν την έχουν.
Όμως το να πιστεύει κάποιος ότι «αξίζει τα πάντα» πρόκειται για μία πολύ επικίνδυνη ψυχική διαταραχή. Πρόκειται για την πιο διαδεδομένη έκφραση του εγωιστικού ψυχισμού των ανθρώπων.
Έτσι εσείς αξίζετε την αναγνώριση της αξίας σας περισσότερο από τους υπόλοιπους.
Πρόκειται για ανεξέλεγκτο ψυχολογικό φασισμό.
Και θα τον δείτε να εφαρμόζεται σε κάθε γωνιά της γης, προκαλώντας κάθε είδους γενοκτονία και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, και να πλημυρίζει την υφήλιο με πείνα, πόνο, και φτώχεια.

Αισιόδοξος, απαισιόδοξος ή ρεαλιστής;

Δεν έφτανε:
- το εμφανώς παράνομο χρέος που έχουμε στο κεφάλι
- η πλήρης απαξίωση και η διαφθορά του πολιτικού συστήματος της Ευρώπης
- που μας δικάζει η ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ Ντόιτσε Μπανκ
- που οι γερμανοί το παίζουν αδιάφθοροι, παρά τα παγκοσμίου επιπέδου σκάνδαλά τους
- που η ΕΕ κατάντησε γερμανική επαρχιακή υπηρεσία
- που οι μισές χώρες της ΕΕ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ στο ευρώ (για αυτό εξάλλου έχουν και καλή οικονομία)
- που ο πόλεμος μαίνεται εδώ και δεκαετίες στην γειτονιά μας
- που οι ετοιμόρροποι Τούρκοι φαντασιώνονται ότι είναι υπερδύναμη
Τώρα μας προέκυψε και ο Τράμπ.
Έχοντας δική του άποψη για τα πολιτικά και οικονομικά πράγματα, θέλει να ξεθεμελιώσει ότι απέμεινε από «την Ευρώπη των λαών» για να κυριαρχήσει οικονομικά στο βόρειο ημισφαίριο.
Όλα έχουν γίνει ένα τεράστιο μπάχαλο, με τους Ευρωπαίους να συνεχίζουν να πριονίζουν το κλαδί επάνω στο οποίο κάθονται, με το πριόνι που τους έδωσαν οι Αμερικανοί. Το τι θα γίνει στο μέλλον είναι θέμα επιστημονικής φαντασίας πλέον. Έτσι κι αλλιώς «μαύρο φίδι που μας έφαγε».
Οπότε τίθεται το ερώτημα: Τι κάνει ο Έλληνας μπροστά σε αυτήν την κατάσταση;
Απάντηση:
Ο αισιόδοξος μαθαίνει γερμανικά.
Ο απαισιόδοξος μαθαίνει τούρκικα.
Ο ρεαλιστής καθαρίζει το κυνηγετικό του…

Το χαμένο ελληνικό όπλο

Με την ευκαιρία που θυμήθηκα την ένδοξη στρατιωτική μου θητεία στο «θηρίο» Αετός (όπως την περιέγραψα στην ανάρτηση Τουρκικός χαλβάς), έχω να αναφέρω και ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό που συνέβη το 1979.
Κατά την διάρκεια ενός «Ξιφία» (περιπολία στα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου) κάθε τόσο σταματούσαμε για διανυκτέρευση σε διάφορα νησιά. Βγαίναμε εξόδου, τρώγαμε διάφορα (ευχάριστη αλλαγή από το συνήθως άνοστο φαγητό του καραβιού) και κάναμε βόλτα στην πόλη.
Σε κάποιο νησί (δεν θυμάμαι τώρα πια ποιο ήταν) είδα στην προκυμαία ένα περίεργο σκάφος. Δεν το παρατήρησα και πολύ καλά τότε. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από 36 χρόνια θα έκανα ανάρτηση για αυτό στο διαδίκτυο!
Στην ζωγραφιά παρακάτω θα δείτε το γενικό σχέδιό του.
Επρόκειτο για ένα ταχύπλοο με μήκος κάπου δέκα μέτρα. Από πάνω ήταν τελείως επίπεδο και πρέπει να εξείχε περίπου ένα μέτρο από το νερό. Στο πίσω μέρος υπήρχε ένας «τηλεφωνικός θάλαμος» μέσα στον οποίο στεκόταν ο χειριστής. μόνο ο θάλαμος αυτός προεξείχε από την προκυμαία. Ήταν βαμμένο γκρι (τυπικό πολεμικό χρώμα) και κάποιος καθόταν επάνω με πολιτικά και το φύλαγε. Τον πλησίασα και τον ρώτησα. Μου είπε τις εξής λεπτομέρειες:
Το σκάφος ήταν αλουμινένιο. Είχε δύο μηχανές που το έφταναν στα 50 μίλια. Είχε πλήρωμα δύο ατόμων. Ο ένας το κυβερνούσε από τον «τηλεφωνικό θάλαμο» ενώ ο άλλος καθόταν μέσα. Το σκάφος ήταν πρωτότυπο και του έκαναν δοκιμές. Έβρισκαν αδύναμα σημεία, όπου δημιουργούνταν ρωγμές από τους κραδασμούς και τα ενίσχυαν. Το πλήρωμα φορούσε πάντα πολιτικά για να μην δίνει στόχο και έτρωγε στα μαγαζιά του νησιού που πήγαιναν κάθε φορά, αφού δεν υπήρχε χώρος για μαγείρεμα.
Δεξιά και αριστερά από την καμπίνα του κυβερνήτη υπήρχαν βάσεις, επάνω στις οποίες μπορούσαν να τοποθετηθούν (σε περίοδο πολέμου) τρία αντιαρματικά ευθείας βολής από κάθε πλευρά, σύνολο έξι.
Η χρησιμότητα ήταν η εξής: ένα τόσο χαμηλό και γρήγορο σκάφος, κρύβεται εύκολα ακόμα και πίσω από έναν βράχο. Μετά την ενέδρα πετάγεται ταχύτατα, φτάνει σε δευτερόλεπτα στο πλάι του εχθρικού πολεμικού σκάφους και ρίχνει με τα αντιαρματικά.
Μπορείτε να φανταστείτε τι θα πάθει ένα πανάκριβο πολεμικό πλοίο αν δεχθεί ξαφνικά και από κάποια σχετικά μικρή απόσταση μια ομοβροντία έξι αντιαρματικών. Θα διαλυθεί στα εξ ών συνετέθη. Έτσι με κάμποσα τέτοια πάμφθηνα και θανάσιμα ταχύπλοα οι Τούρκοι απλά δεν θα μπορούσαν ούτε να ξεμυτίσουν στο Αιγαίο σε περίπτωση σύγκρουσης.
Δεν ξέρω τι απέγινε αυτό το πάμφθηνο και θανατηφόρο καραβάκι. Το πιθανότερο είναι ότι πετάχτηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή πουλήθηκε έναντι πινακίου φακής στους Αμερικανούς ή άλλους.
Πάντως θα μπορούσε να έχει μετεξελιχθεί στον Ωκύαλο (ο γρήγορος της θάλασσας) ελληνικής κατασκευής που δοκιμάζεται από τις δυνάμεις υποβρυχίων καταστροφών, σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων τον Δεκέμβριο του 2014.

Τουρκικός χαλβάς

Οι Τούρκοι αποτελούν την στρατιωτική ξεφτίλα της περιοχής μας. Είναι ανίκανοι για οτιδήποτε σοβαρό εκτός από φανφαρονισμούς. Η μόνη τους ικανότητα είναι να βγάζουν τον όχλο εναντίον ανυπεράσπιστων ανθρώπων, όπως έκαναν στις ταραχές της Πόλης.
Στην Συρία, όπου το έπαιξαν τοπική υπερδύναμη, έχουν σπάσει τα μούτρα τους.
Η «επιτυχία» τους στην Κύπρο ήταν ΣΤΗΜΕΝΗ από τους Άγγλους και τους Αμερικάνους. Αν δεν είχαν αφοπλιστεί τα βόρεια παράλια και αν δεν είχαν φύγει οι στρατιώτες οι Τούρκοι θα κοιτούσαν ακόμα από απέναντι. Ακόμα και έτσι είχαν τεράστιες και ντροπιαστικές απώλειες, αφού βύθισαν μόνοι τους ένα δικό τους πολεμικό πλοίο.
Το 1922, αν δεν παρενέβαιναν οι Μεγάλες Δυνάμεις, που δημιούργησαν χάος στα μετόπισθεν και προβλήματα στον ελληνικό στρατό, τώρα δεν θα υπήρχε Τουρκία.
Θα ήθελα να σας διηγηθώ την μικρή προσωπική μου εμπειρία από την εποχή που υπηρέτησα στο πολεμικό ναυτικό.
Βρισκόμουν στον Αετό, ένα από τα λεγόμενα τέσσερα «θηρία» (Αετός, Ιέραξ, Πάνθηρ, Λέων). Αναλαμβάναμε κάθε μήνα ένα καράβι να κάνει περιπολία από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Καστελόριζο. Το καράβι ήταν μία άθλια σακαράκα του 1945. Με το ζόρι έπιανε τα δέκα μίλια, αφού όταν ήταν ολοκαίνουριο υποτίθεται ότι έπιανε τα 16 μίλια! Εξίσου άθλια με το καράβι ήταν τα ρούχα που είχαμε. Οι φόρμες ήταν φτιαγμένες με πολύ κακής ποιότητας ύφασμα και σκίζονταν εύκολα. Κάπου κάπου έπρεπε να τις ράβεις ή να τους βάζεις μπάλωμα.
Μία μέρα συνέβη το εξής:
Η θάλασσα ήταν απόλυτα ήρεμη, φύσαγε ένα απαλό αεράκι και ο ήλιος έκαιγε στον καταγάλανο ουρανό. Όσοι δεν είχαμε βάρδια λιαζόμασταν στο επίστεγο. Κάποιος είχε φέρει έναν χαρταετό. Τον είχαμε δέσει στο κάγκελο και τον τράβαγε το καράβι. Ο αετός πετούσε ψηλά και εμείς τον χαζεύαμε μέσα στην απεραντοσύνη του ουρανού.
Τότε έτυχε να χρειαστεί να πλεύσουμε για λίγη ώρα παράλληλα με ένα περιπολικό των Τούρκων που έπλεε στην γραμμή των θαλάσσιων συνόρων. Επρόκειτο για έναν ερειπωμένο κουβά που τον είχαν βάψει γκρι για να παριστάνει το πολεμικό σκάφος.
Από μία απόσταση λιγότερη των 40 μέτρων παρατήρησα τους τούρκους ναύτες που βρίσκονταν στο κατάστρωμα. Είχαν τόσο απίστευτα άθλια και θλιβερή εμφάνιση, φορώντας τις τραγικά κουρελιασμένες φόρμες τους, ώστε, εγώ με την σκισμένη μου φόρμα, αισθανόμουν σαν να φόραγα σμόκιν.
Επιπλέον, κόντευε να τους πέσει το σαγόνι. Έκαναν λες και έβλεπαν ιπτάμενο δίσκο. Κοίταζαν τον αετό, τον έδειχναν κατάπληκτοι και έλεγαν διάφορα ο ένας στον άλλον δείχνοντας κατάπληξη. Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό τους ότι κάποιος ναύτης έκανε κάτι τέτοιο επάνω στο πολεμικό σκάφος.
Το επεισόδιο έληξε μετά από μερικά λεπτά. Ο πλοίαρχος διέταξε να γυρίσουν το κανόνι προς την μεριά των Τούρκων. Ο κουβάς εξαφανίστηκε πολύ γρήγορα και εμείς επιστρέψαμε στην ρουτίνα μας.
Αυτή ήταν η μοναδική επαφή που είχα με τους Τούρκους. Αλλά ξέρω ότι η «ισορροπία» που υπήρχε τότε συνεχίζει να υπάρχει και σήμερα. Και ο μόνος τρόπος να καταφέρουν κάτι στο Αιγαίο τα μεμέτια είναι ΦΥΣΙΚΑ να βάλουν το χεράκι τους οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί.
Αλλιώς μαύρο φίδι που τους έφαγε.