Απο-Χαιρετισμός στην ζωή

Σήμερα ξαφνικά εμφανίστηκε ένα από τα μικρά γατάκια μου χωρίς όρεξη, με πρησμένο σαγόνι και πολλά πηχτά σάλια. Από τότε που γεννήθηκε ήταν πιο ασθενικό από τα δύο αδέλφια του. Είχε πολλά προβλήματα στα μάτια και του τα καθάρισα αμέτρητες φορές βάζοντάς του το κατάλληλο οφθαλμικό διάλυμα.
Το έπιασα και του άνοιξα το στόμα του. Έτσι όπως ήταν σε άσχημο χάλι γουργούριζε! Είχε ένα μεγάλο γκρίζο έλκος στον ουρανίσκο, και μάλλον είχαν σαπίσει και όλα τα δόντια του στην δεξιά μεριά. Προφανώς υπέφερε μέρες πριν πάρει την κάτω βόλτα και φανεί έτσι ξαφνικά και έντονα η ασθένειά του.
Έμεινε απομονωμένο επάνω σε ένα πετσετάκι με μόνη συντροφιά την αδελφή του…

Μετά μερικές ώρες ψόφησε και η αδελφή του απλά καθόταν δίπλα του επάνω στο πανί.

Ήταν ένας συμπαθέστατος, ζωηρός και φουντωτός γατούλης.
Έπαιζε στα χόρτα με τα άλλα γατιά.
Σκαρφάλωνε στα δέντρα και πάλευε ανάμεσα στους μεγάλους για να φάει.
Ερχόταν και έξυνε τα νύχια του στο παντελόνι μου γουργουρίζοντας.
Τώρα έχει πεθάνει γιατί έτσι διάλεξε η Μητέρα Φύση.
Και εγώ κοιτάω όλη την διαδικασία στεναχωρημένος για τον συμπαθή γατούλη μου. ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΩΟΦΙΛΟΣ. Γιατί θα είχα στειρώσει την πανέμορφη, φουντωτή και πανέξυπνη μάνα του. Και θα είχα χάσει τα πάντα:
την εμφάνισή του σαν ένα μικροσκοπικό «ποντικάκι»…
τις αγριάδες του επειδή με φοβόταν που τον πλησίαζα να τον χαϊδέψω…
τα κόλπα του όταν πάλευε με τις άλλες γάτες…
τα γουργουρητά του όταν τριβόταν επάνω μου…
το γεμάτο προσμονή βλέμμα του όταν περίμενε να τον ταΐσω…
το πραγματικά περίεργο γουργουρητό του όταν εξέταζα το στόμα του…
Είμαι ένας άγριος άνθρωπος, με φρικτό ψυχισμό, και άγρια ένστικτα, ικανός να προκαλέσω γενοκτονίες αν είχα την δυνατότητα χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου.
Αλλά μπροστά στις διαδικασίες της Μητέρας Φύσης και μπροστά στον Άγγελο του Θανάτου δεν μπορώ παρά να πω ταπεινά:
Ας είναι όλα τα όντα ευτυχή. Ας είναι όλα τα όντα μακάρια. Ας είναι όλα τα όντα σε ειρήνη. [ακόμα και οι άνθρωποι]