Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

11 Σεπτεμβρίου 2018

Γνωμικά

Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές.

Δεν το βλέπετε. Δεν σας είπαν ποτέ για αυτό. Αλλά είναι υπαρκτό και αν προσέξετε λίγο θα το δείτε να λειτουργεί. Είναι το Μεγάλο Εκκρεμές, ο Συμπαντικός Νόμος των Αντιθέτων.
Αυτός ο μηχανισμός θέτει τα πάντα σε μία κυκλική λειτουργία:
Στην ζωή μας βιώνουμε μία αλυσίδα ευχάριστων και δυσάρεστων γεγονότων. Υπάρχει ημέρα και νύχτα, φως και σκοτάδι, ζέστη και κρύο, ευτυχία και δυστυχία, καλό και κακό, όμορφο και άσχημο, υγεία και ασθένεια, πόλεμος και ειρήνη, γέννηση και θάνατος.
Η γη γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ο ήλιος γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ο γαλαξίας γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Το ίδιο το σύμπαν γεννήθηκε και κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο θα πεθάνει.
Ακόμα και εσείς οι ίδιοι, οι φοβεροί και τρομεροί, που πιστεύετε ότι είσαστε το κέντρο του κόσμου, γεννηθήκατε και κλείνοντας έναν απειροελάχιστα μικρό κύκλο θα πεθάνετε.
Και ίσως όλα αυτά να έχουν ξαναγεννηθεί και πεθάνει πολλές φορές υπακούοντας σε ένα αδιανόητα Κυκλώπειο Εκκρεμές.
Και αν όλα αυτά τα γιγάντια προαναφερθέντα «όντα» το κάνουν αυτό, γιατί άραγε να μην συμβαίνει το ίδιο και για αυτό το βραχύβιο κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός;
Το άθλιο αυτό κατασκεύασμά μας διαρκεί συνήθως όσο μία σπίθα φωτιάς. Γεννιέται από μία λάμψη ηθικής και πεθαίνει πνιγμένο από ένα κύμα ανηθικότητας. Το διδάσκει η ιστορία που εμείς οι ίδιοι γράφουμε, αλλά εκλέγουμε να μην την λαμβάνουμε υπόψιν μας.
Και σήμερα βρισκόμαστε στο ναδίρ του σημερινού πολιτισμού μας, ο οποίος σβήνει σταθερά και πρόκειται να χαθεί. Όπως χάθηκαν τόσοι πολιτισμοί σαν σταγόνες μέσα στον ωκεανό του Χρόνου.
Δεν το πιστεύετε;
Δείτε τους νάνους που κυριαρχούν παντού: στην πολιτική, στην τέχνη, στην θρησκεία. Όσο πιο νάνος, όσο πιο άθλιος, όσο πιο ΕΓΩΙΚΟΣ είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο πολλά ψέματα λέει, τόσο πιο πολλές απάτες κάνει, τόσο πιο πολύ αποκτάει χρήματα και δόξα, και τόσο πιο πολύ επιβραβεύεται.
Τι άλλο να πω για να σας πείσω;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου