Η πρώτη πορτοκαλιά είναι ομφαλοφόρος, ενώ η δεύτερη, με πολύ λεπτή φλούδα, είναι για χυμό, γλυκόξινη με κουκούτσια.
Παρατηρώ λοιπόν το εξής φαινόμενο:
Η ξινή πορτοκαλιά έχει αρχίσει και φτιάχνει πορτοκάλια με αφαλό και κουκούτσια μαζί! Αυτό σημαίνει ότι γονίδια της ομφαλοφόρου έχουν μεταφερθεί στην ξινή. Αδιάψευστος μάρτυρας η φωτογραφία.
Επίσης τα γκρέιπ-φρουτ του δέντρου δίπλα στην ξινή πορτοκαλιά γίνονται σε μεγάλο ποσοστό μικρά σε μέγεθος και λεπτόφλουδα, ενώ τα κανονικά είναι μεγάλα με χοντρή φλούδα. Επίσης αδιάψευστος μάρτυρας η φωτογραφία.
Έτσι δημιουργεί η Φύση τις νέες ποικιλίες, διασταυρώνοντας γονίδια από συγγενικά είδη.
Σε αυτήν την φυσική τάση οφείλεται και ο κίνδυνος των μεταλλαγμένων που με τόση ηλίθια και υπερφίαλη συμπεριφορά προωθούν οι κάθε είδους ανεγκέφαλοι.
Όταν βάζεις γονίδια σκορπιού σε ένα φυτό για να αντέχει στην ξηρασία, νομίζεις ότι βελτιώνεις την φύση. Τίποτε πιο ανόητο από το να νομίζει ένα κατασκεύασμα ότι μπορεί να διορθώσει τον κατασκευαστή του.
Το μόνο που επιτυγχάνεται με την μίξη γονιδίων είναι να μετατρέπουμε σε συγγενικά δύο είδη που δεν θα μπορούσαν να ανακατέψουν τα γονίδιά τους «στον αιώνα τον άπαντα».
Έτσι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ τι νέα είδη υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθούν, και πόσο επικίνδυνα θα είναι για τους ανθρώπους. Γιατί ένα πράγμα (εκτός του ότι όλοι θα πεθάνουμε) είναι σίγουρο σε αυτόν τον κόσμο:
Η Φύση δεν παθαίνει ΤΙΠΟΤΕ. Μπορεί να διαμορφώνει και να αλλάζει με αργούς ή γρήγορους ρυθμούς τα είδη των όντων που την αποτελούν, αλλά πάντα θα βρίσκεται σε μία δική της εσωτερική αρμονία και ισορροπία.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ. Παίζοντας με τις λεπτές ισορροπίες της Φύσης, μπορεί να βάλουμε σε κίνηση μία χιονοστιβάδα καταιγιστικών αλλαγών, από τις οποίες ίσως να μην επιβιώσουμε όντας τόσο αποκομμένοι από την Μητέρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου