Τα λάθη των γονιών

Όπως λέει και ο Χαλίλ Γκιμπράν, οι γονείς είναι το τόξο και τα παιδιά τα βέλη. Το τόξο έχει απλά την υποχρέωση να πετάξει το βέλος όσο καλύτερα μπορεί. Η επιτυχία ή η αποτυχία έγκειται στην ικανότητα του βέλους και στον Θεό ή στην Μοίρα ή στην Τύχη ή σε ότι άλλη ανώτερη από εσάς αιτία προτιμάτε.
Όμως τα περισσότερα «τόξα» κάνουν το φρικτό λάθος να σπρώχνουν τα «βέλη» τους, προς την κατεύθυνση των δικών τους ονείρων, πιέζοντας και επιδιώκοντας να εκπληρωθούν τα εγωικά τους όνειρα για οικονομική και κοινωνική καταξίωση, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ευτυχία και την κλίση των άμοιρων παιδιών τους.
Έχω προσωπική πείρα από ένα τέτοιο γεγονός.
Όταν ήμουνα στην τρίτη του τότε Γυμνασίου είχαμε πάρει ελέγχους. Οι βαθμοί μου κυμαίνονταν από δέκα μέχρι δεκατρία. Πέρασα δίπλα από κάποια μητέρα που εκτός εαυτού φώναζε στον γιό της. Περίεργος για το πόσο χαμηλούς βαθμούς είχε, κοίταξα τον έλεγχο όπως πέρναγα από δίπλα. Είχε όλο εικοσάρια, ένα δύο δεκαενιάρια και ένα 17, και έκπληκτος άκουσα την μάνα που μάλωνε το παιδί της για το 17!!!
Εάν ο πιτσιρίκος έχει επιζήσει μέχρι τα 62 που είμαι εγώ τώρα, το πιθανότερο θα είναι ότι θα έχει μεταβληθεί (εκτός από επιτυχημένο επαγγελματία) σε καταναλωτή φαρμάκων και αμφιβάλλω αν θα έχει ζήσει μία ημέρα ηρεμίας και ευτυχίας. Αλλά αυτός είναι ο παγκόσμιος εγωικός ψυχισμός που έχει φέρει την ανθρωπότητα σε αυτό το σημείο που βρίσκεται σήμερα.