Αποχαιρετισμός στον παλιό χρόνο και όχι μόνο

Μαζί με τον παλιό χρόνο αποχαιρέτησα και άλλα σημαντικά πράγματα, όχι ότι αυτό κόφτει τους περισσότερους νεοέλληνες. 1) Αποχαιρέτισα το τελικό ν Η γλώσσα μοιάζει με το βουνό.
Αν σε ένα βουνό ανοίξεις έναν χωματόδρομο, χαλάς την ισορροπία του χώματος, η οποία χρειάστηκε πολύ χρόνο για να επιτευχθεί. Με τις βροχές τα εκτεθειμένα χώματα καταρρέουν, προκαλούνται κατολισθήσεις, πέφτουν δέντρα και το τοπίο αλλάζει τελείως μέχρι να επιτευχθεί νέα ισορροπία. Και μερικές φορές η καταστροφή είναι πλήρης. Ολόκληρη η πλαγιά (το έχω δει σε κάποια σημεία) μετατρέπεται σε ένα άγριο, άδεντρο και αφιλόξενο συνονθύλευμα βράχων. Για την γλώσσα ο χωματόδρομος είναι οι μικρές ΚΑΙΡΙΕΣ αλλαγές που φέρνουν οι νεο-βάνδαλοι «εκσυγχρονιστές». Πρώτο και καλύτερο παράδειγμα είναι το τελικό ν. Άρκεσε αυτή η μικρή αλλαγή στους κανόνες για να ξεκινήσει η καταστροφή. Έτσι σήμερα συναντώνται όλο και πιο συχνά σε εφημερίδες, κανάλια και λοιπά μέσα στραβομάρας (σόρι ενημέρωσης ήθελα να πω) τραγικές εκφράσεις όπως τοι παρακάτω: -ανέβασε το πήχη -δε το ήθελε για προπονητή 2) Αποχαιρέτισα επίσης τις ΕΟΡΤΕΣ. Μάταια έψαχνα να ακούσω ή να διαβάσω τις παρακάτω πρώην συνηθισμένες φράσεις: -εορταστικό κλίμα (έγινε γιορταστικό κλίμα) -εορτάζοντες (έγινε γιορτάζοντες) - ημέρες των εορτών (έγινε ημέρες των γιορτών) -εορταστικές εκδηλώσεις (έγινε γιορταστικές εκδηλώσεις) Βέβαια οι περισσότεροι δεν το πήρατε είδηση. Πρωταρχική σημασία προφανώς είχε το νέο εισαγόμενο «έξυπνο» γκάτζετ το οποίο θα αγοράζατε σαν δώρο στον εαυτό σας. Με βλέπω να πηγαίνω προς Τουρκία μεριά για να πάρω υπηκοότητα. Εκτός από το ότι θα γίνω «εθνικά υπερήφανος», θα μπορώ να μάθω και ελληνικά, αφού οι τούρκοι τα διδάσκουν στα πανεπιστήμιά τους. Γκιαούρηδες έ γκιαούρηδες.