Φανταστείτε
ότι υπάρχει ένα ζώο που:
-Μπορεί να
επιζήσει σε ραδιενέργεια 570 χιλιάδων βαθμών Ραίντγκεν.
-Μπορεί να
επιζήσει σε εντελώς στεγνό περιβάλλον για τουλάχιστον 10 χρόνια (τα 150 χρόνια
είναι επιβεβαιωμένα κατά τύχην σε δείγμα βρύων από κάποιο εργαστήριο).
-Μπορεί να
επιζήσει στο κενό του διαστήματος.
-Μπορεί να
επιζήσει σε πίεση χιλιάδων ατμοσφαιρών.
-Μπορεί να
επιζήσει μέχρι τους -200 βαθμούς Κελσίου.
-Μπορεί να
επιζήσει μέχρι τους +150 βαθμούς Κελσίου.
Ο άνθρωπος
πεθαίνει αμέσως στα 570 Ραίνγκεν, επιζεί χωρίς νερό για μερικές μέρες, πεθαίνει
αμέσως στο κενό του διαστήματος και αντέχει θερμοκρασίες από 0 μέχρι 40 βαθμούς
Κελσίου, αρκεί να μην εκτεθεί σε αυτές πάνω από μερικά λεπτά.
Θα μου πείτε
ότι δεν υπάρχει ζωντανός οργανισμός στην γη που να μπορεί να αντέξει τέτοιες
ακραίες καταστάσεις;
Θα μου πείτε
ότι τέτοιο όν μόνο εξωγήινο θα μπορούσε να είναι;
Σφάλμα!
Η αρκούδα
του νερού, αυτό είναι το όνομα του «τερατώδους» πλάσματος, έχει μήκος μέχρι
ενάμιση χιλιοστό. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες φυσικά επιζεί πέφτοντας σε ένα
είδος «νάρκης». Το σημαντικό βέβαια είναι ότι επιζεί σε καταστάσεις αδιανόητες
για εμάς.
Και εδώ μου
γεννιούνται κάποιες απορίες:
-Όταν οι
επιστήμονες λένε ότι ψάχνουν να βρουν ζωή σε άλλους πλανήτες, ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ έχουν
κατά νου;
-Τι θα
εμπόδιζε την Εξέλιξη να δημιουργήσει ένα ανθρωποειδές πλάσμα, που να είναι
ανθεκτικό σαν την «αρκούδα»;
-Με όσα
βλέπουμε πάνω στην γη, από πού αντλούμε την βεβαιότητά μας ότι το άπειρο σύμπαν
είναι χωρίς ζωή;
Το συμπέρασμα είναι ότι η επιστήμη, έστω και αν πολλλοί επιστήμονες αυτο-θεωρούνται σαν άπιστοι, δεν έχει ξεφύγει ακόμη από την ανθρωποκεντρική πεποίθηση της θρησκείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου