Μια μέρα, ένας σοφός Ινδός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους
μαθητές του:
-Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;
-Γιατί χάνουν την ηρεμία τους απάντησε ο ένας.
-Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται
δίπλα τους; ξαναρωτά ο σοφός.
-Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος
είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
-Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμία δεν ικανοποίησε τον
δάσκαλο..
-Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε
θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους
απομακρύνονται πολύ… και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει
να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση…
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να
φωνάξουν για να ακουστούν. Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση
μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται
ούτε καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι
πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον
άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
-Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν,
μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα
γίνει τόσο μεγάλη που τα λόγια σας δεν θα βρίσκουν πια τον δρόμο του γυρισμού.
καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιτελους ηρ8ες στα λογια μου :ρρρρρρρρρρρρρρρρρ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερεςςςςςςςς
Οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται (σε μια κουβέντα-συζήτηση) για δύο λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, είτε γιατί γνωρίζουν πολύ καλά για το θέμα που μιλάνε αλλά ο "απέναντι" είναι άνθρωπος με παρωπίδες, προκατειλημμένος, βαθειά νυχτομένος, αδαής, είτε γιατί δεν γνωρίζουν τίποτα για το θέμα που μιλάνε και φωνάζουν για να δημιουργήσουν συνθήκες ζούγλας (όπου επιβιώνει ο δυνατότερος ή αυτός που φωνάζει - άρα τους τρομάζει- περισσότερο) και να επιβληθούν μέσω των κραυγών τους.
Το παράδειγμα με τις καρδιές νομίζω οτι έχει λογική μόνο όταν αυτοί οι δύο που συζητάνε γνωρίζονται μεταξύ τους.Εάν είναι άγνωστοι μεταξύ τους, οι καρδιές τους ποτέ δεν βρέθηκαν κοντά η μία στην άλλη (άρα δεν τίθεται θέμα απομάκρυνσης των καρδιών).
Πράγματι φίλε Καλύτερε.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍμως ἡ πείρα δείχνει ὅτι ἕνας ἤρεμος ἄνθρωπος μπορεῖ νά προσεγγίζει τούς ἀνθρώπους εὐκολότερα ἀπό κάποιον πού εἶναι ἐκνευρισμένος. Ὑπάρχει καί μία λαϊκή παροιμία πού λέει «μέ τό ξύδι δέν πιάνεις μύγες».
Φυσικά αὐτό δέν τό κάνει ὁ καθένας μας ἀλλά μόνο ἕνας σοφός.