Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

6 Ιουνίου 2021

Άνθρωποι-ζώα και ζώα-άνθρωποι

Συνηθίζουμε να βρίζουμε τους ανθρώπους λέγοντάς τους ζώα. Τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Θα έλεγα μάλιστα ότι κάτι τέτοιο είναι προσβλητικό για τα ζώα τα οποία δείχνουν συνήθως πολύ περισσότερη ανθρωπιά από εμάς. Ορίστε μερικά παραδείγματα:

1] Σίγουρα όλοι έχετε δει τα σχετικά βίντεο με τα λιοντάρια που δείχνουν την αγάπη τους στους ανθρώπους οι οποίοι τα μεγάλωσαν ή τα περιέθαλψαν.

2] Υποθέτω ότι όλοι έχετε εμπειρία από σκύλους οι οποίοι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μεγαλωμένοι στον δρόμο. Δείχνουν απέραντη φιλικότητα και σε συνοδεύουν στην βόλτα για χιλιόμετρα.

3] Η κόρη της γάτας μου [αν και μόλις ενός έτους] γέννησε τέσσερα γατάκια. Μόλις γεννήθηκε το πρώτο, η «γιαγιά» μπήκε γουργουρίζοντας στην κούτα και έγλυφε και την κόρη της και τα γατιά βοηθώντας την να γεννήσει. Από τότε είναι και οι δύο μέσα στην κούτα προσέχοντας τα μικρά τους.

4] Η μάνα μου είχε στην αυλή για συντροφιά παπαγαλάκια, καναρίνια και μερικές κότες-νανάκια. Κάποια στιγμή της έδωσαν και δύο μικρές γάτες. Οι γάτες μεγαλώνοντας βρήκανε σαν παιχνίδι να κυνηγάνε έναν μαύρο κόκορα-νάνο ο οποίος ήταν και νεαρότερος από τον άλλον άρα και λιγότερο τσαμπουκάς. Μία ημέρα ο μαύρος κόκορας χτύπησε (δεν ξέρω πως) το πόδι του και όλη μέρα καθόταν κάτω με το πόδι παράλυτο. Οι γάτες ΔΕΝ ΞΑΝΑΕΠΑΙΞΑΝ μαζί του και τον άφησαν στην ησυχία του. Ο κόκορας σιγά σιγά άρχισε να κυκλοφοράει κουτσαίνοντας.

Έπειτα η μία γάτα επέστρεψε χτυπημένη από αμάξι. Φαινόταν να είναι μισοπαράλυτη στα πίσω πόδια. Έβγαζε και λίγο αίμα από την μύτη, ενώ τα μάτια της ήταν κόκκινα. Η γάτα αφού παραπονέθηκε βγάζοντας περίεργα νιαουρίσματα, σύρθηκε κάτω από την σκάλα σε ένα πανί όπου κοιμόταν.

Ο μαύρος κόκορας πήγαινε συνέχεια κούτσα-κούτσα κοντά της. Καθόταν δίπλα της, την σκέπαζε με το φτερό του και καμιά φορά την «ψείριζε» κιόλας με το ράμφος του βγάζοντας τιτιβίσματα.

Η μάνα μου συγκινημένη είχε πει με κρητική προφορά: «Τα μιαρά (ζώα) κάνουνε σα τζι αθρώπους και οι άθρωποι σκοτώνονται».

Η φωτογραφία δεν είναι και πολύ καθαρή γιατί είναι βγαλμένη με κινητό της εποχής,

Για αυτό όταν θέλετε να ευχηθείτε σε κάποια γιορτή είναι καλύτερο να απευθύνετε την ευχή στα ζώα, γιατί στους ανθρώπους μάλλον θα πάει χαμένη…



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου