Ἡ δράση τοῦ ἀφυπνισμένου ἀνθρώπου

Ἦταν Παρασκευή ὅταν πῆγαν στό τζαμί γιά τήν προσευχή. Ὅταν ὁ Κάρυ (ἱερέας τῶν μουσουλμάνων) ἄρχισε τίς προσευχές, ὁ Νάβαμπ καί ἡ ἀκολουθία τοῦ γονάτισαν σύμφωνα μέ τήν μωαμεθανική ἱεροτελεστία. Ὅμως ὁ Νάνακ ἔμεινε ὄρθιος, ἀκίνητος, ἀμίλητος. Ὅταν τελείωσε ἡ ἱεροτελεστία ὁ Νάβαμπ ρώτησε ὀργισμένος τόν Νάνακ:
-Γιατί δέν συμμετεῖχες στήν ἱεροτελεστία ὅπως ἔπρεπε; Εἶσαι ψεύτης καί ἀπατεώνας. Δέν θά ἔπρεπε νά ἔρθεις ἐδῶ καί νά κάνεις αὐτό πού ἔκανες.
Ὁ Νάνακ ἀπάντησε:
-Ἐσεῖς γονατίσατε μέ τό πρόσωπό σας στό πάτωμα, ἐνῶ ὁ νοῦς σας πετοῦσε στά σύννεφα, γιατί σκεπτόσασταν τά ἄλογα τοῦ Κάνδαρ πού ἔπρεπε νά φέρετε καί ὄχι τήν προσευχή πού λέγατε. Ὅσον ἀφορᾶ τόν ἱερέα ἔκανε μηχανικά τήν τελετουργία, καθώς σκεπτόταν πώς μποροῦσε νά σώσει τήν φοράδα του, πού πρίν δυό μέρες εἶχε γεννήσει. Πῶς θά μποροῦσα ἐγώ νά προσεύχομαι μαζί μέ ἄτομα πού γονατίζουν ἀπό συνήθεια καί ἐπαναλαμβάνουν λόγια σάν παπαγάλοι;