Μια ευκαιρία για σκέψη

Σέ ἕνα τσίρκο ὑπῆρχε ἕνας ἐλέφαντας, μεγάλος καί πολύ δυνατός, τό ἀγαπημένο ζῶο ὅλων τῶν παιδιῶν. Στίς παραστάσεις ἔκανε ἐπίδειξη τῆς τρομερῆς του δύναμης καί τοῦ τεράστιου ὄγκου του. Μετά τόν κρατοῦσαν δεμένο μέ μία ἁλυσίδα σέ ἕνα μικροσκοπικό παλούκι, χωμένο μερικά ἑκατοστά στό ἔδαφος. Ἕνα παιδάκι παρατήρησε πόσο μικρό εἶναι τό παλούκι πού τόν ἁλυσόδεναν καί πόσο εὔκολο ἦταν νά τό ξεριζώσει. Ρώτησε τόν θηριοδαμαστή:

-Μά δέν φοβάστε μήπως σας φύγει; μέ μία κίνηση μπορεῖ πανεύκολα νά τό ξεριζώσει καί νά τό σκάσει;

Ὁ θηριοδαμαστής χαμογέλασε καί τοῦ ἀπάντησε:

-Ὁ ἐλέφαντας δέν θά τό σκάσει ποτέ, γιατί ἀπό τότε πού ἦταν πολύ πολύ μικρός καί ἀδύναμος τόν ἔδεναν σέ αὐτό τό ἴδιο παλούκι. Τότε δέν μποροῦσε, ἀλλά δέν σκέφτηκε πώς ὅταν μεγαλώσει θά μπορεῖ. Καί τώρα δέν πρόκειται νά προσπαθήσει... 

Η κοινωνική δια-μόρφωση (από την οικογένεια, τους φίλους καιτα σχολεία), την οποία υφίσταται ένα μικρό παιδί, δημιουργεί ένα ισχυρό εγωιστικό "παλούκι". Σας κρατάει δεμένους σε συγκεκριμένες ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ (όχι δράσεις), από τις οποίες δεν σκέφτεστε καν να απαλλαγείτε. 

και αν τυχόν κάποιος πάει να σας υποδείξει τον τρόπο θα γίνει αυτομάτως ο μεγαλύτερος εχθρός σας.