Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

13 Ιουνίου 2016

Το στριφνό βιβλίο (Ο ΤΟΞΟΤΗΣ)

Ο άνθρωπος με το τόξο έμοιαζε με άγαλμα. Το βλέμμα του απλανές φαινόταν καρφωμένο στο άπειρο. Κουφός στον θόρυβο και αναίσθητος στον χώρο βρισκόταν πουθενά. Δεν υπήρχε κόσμος γύρω του. Ούτε τρεχαλητά και πηδήματα και φωνές παιδιών. Περιβαλλόταν από μία απέραντη έρημο.
Προσπάθησα να διακρίνω την κίνηση του στήθους του. Έδειχνε να μην αναπνέει. Η μόνη ένδειξη ζωής ήταν η αποφασιστικότητα του προσώπου του. Το τόξο τεντωμένο στα όρια της καμπύλης του. Η χορδή γυάλιζε στο φως του απομεσήμερου. Και μετά από μια στιγμιαία αιωνιότητα τα δάχτυλά του χαλάρωσαν. Ελευθερωμένη η χορδή ίσιωσε με έναν αλαφρύ παλμό. Το κουδούνισμά της, ανακατεμένο με το βουητό του βέλους που πέταξε προς τον στόχο, μου προκάλεσε έντονη ανατριχίλα στο ραχοκόκαλο. Στο κέντρο του στόχου υπήρχαν τώρα πέντε βέλη καρφωμένα σε τέλεια σειρά.
Η προσοχή του τοξότη στράφηκε προς το μέρος μου. Είχε την ίδια ακριβώς επίδραση όπως αν με σημάδευε με το τόξο του.
-Αυτό δεν το πετυχαίνει κανείς εύκολα. Έτσι δεν είναι; Αλλά είναι δυνατόν να το πετύχει οποιοσδήποτε.
-Δεν το νομίζω, είπα δειλά δειλά.
-Να το νομίζεις, απάντησε επιτακτικά. Γιατί όλα εξαρτώνται από αυτό που αντιλαμβάνεσαι και από αυτό που θέλεις. Και τελικά από αυτό που είσαι. Για πες μου τι βλέπεις εκεί.
Έδειξε έναν θάμνο.
-Τι χρώμα έχει; Και μην πεις πράσινο γιατί το βράδυ φαίνεται μαύρος. Και αν είχες αχρωματοψία στο κίτρινο θα φαινόταν μπλε. Και αν μπορούσες να δεις το υπέρυθρο, όπως το χρυσόψαρο, πως θα έμοιαζε άραγε;
Το κάθε τι έχει μια φύση εύκολα ή δύσκολα διακριτή.
Έτσι ο στόχος είναι φτιαγμένος να έλκει τα βέλη. Και το βέλος να καρφώνεται στον στόχο.
Και το τόξο να πετάει το βέλος. Και ο τοξότης να τεντώνει το τόξο.
Αν η επιθυμία παρέμβει σε αυτή την διαδικασία τότε τίποτε δεν πάει σωστά. Γι’ αυτό και εγώ κάνω αυτό που μπορώ. Τεντώνω το τόξο όσο πιο καλά γίνεται, ξεχνώντας τον λόγο που το κάνω.
Εσύ πως τεντώνεις το τόξο σου;
Σε τι κόσμο ζεις;
Σίγουρα δεν το σκέφτηκες ποτέ. Ούτε και ενδιαφέρθηκες.
Για να σε βοηθήσω θα σου περιγράψω πως είναι ο δικός μου κόσμος:
Περίπλοκος, δαιδαλώδης, γεμάτος αδιέξοδα.
Σκληρός και ανελέητος. Ερημικός.
Υποφέρει από την φωτιά, το νερό, τον αέρα και την σκόνη.
Φριχτοί τριγυρίζουν άνθρωποι. Υπακούοντας σε νόμους ποταπούς. Με βρωμερές προθέσεις και επιθυμίες ανήκουστες. Εγκληματικά μυαλά.
Πόνος, δάκρυα και απέραντη θλίψη. Πράξεις αναίτια κακές και ποταμοί αίματος. Με λόγους αίματος. Εθισμένοι στο Μαύρο. Με νόμο την αδικία και απέχθεια στο καλό. Τριγυρνούν καταστρέφοντας για δικό τους όφελος.
Αν εσύ δεν βοηθήσεις τον εαυτό σου κανείς δεν μπορεί το κάνει.
Αντίθετα όλοι σου φέρνουν εμπόδια. Ακόμη και αυτοί που διακηρύσσουν ότι σε αγαπούν, άρα θέλουν να σε βοηθήσουν.
Είναι οι χειρότεροι.
Ο ντόμπρος εχθρός είναι καλύτερος από έναν ύπουλο φίλο.
Γι’ αυτό η πόρτα του Παραδείσου είναι χαμηλή.
Πρέπει να σκύψεις για να μπεις.
Όπως το καλάμι υποχωρεί στην λαίλαπα και επιζεί.
Όπως το νερό που, ταπεινά παραμερίζει στο παραμικρό εμπόδιο αλλά στο τέλος, φτάνει στην Μεγάλη Θάλασσα.
Για αυτό τον λόγο τεντώνεις το τόξο σου όσο πιο καλά μπορείς.
Ξεχνώντας τον στόχο σου.
Ξέροντας ότι βρίσκεται μακριά.
Και ότι δεν μπορείς να τον φτάσεις.
Διότι η επιθυμία σου σε εμποδίζει να τον φτάσεις.
Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να υπάρχει μόνο η σωστή προσπάθεια.
Το τόξο αναπήδησε στα χέρια του. Η χορδή ντιντίνισε άγρια και το βέλος χτύπησε λοξά στην άκρη του στόχου πέφτοντας στο έδαφος. Ο νεαρός έβγαλε μια κραυγή πόνου και κούνησε πάνω κάτω τα πονεμένα δάχτυλά του. Έβρισε πνιχτά. Μια έκφραση ντροπής φάνηκε στο πρόσωπό του καθώς ξεκάρφωσε το μοναδικό βέλος που υπήρχε στον στόχο. Μάζεψε τα υπόλοιπα από γύρω και έφυγε φανερά απογοητευμένος.
Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν ένα άθλημα που ήθελε κότσια.
Και αναρωτήθηκα αν τα είχα.
Το τόξο μάλλον δεν ήταν απαραίτητο.

11 Ιουνίου 2016

Εύκολο βάψιμο τοίχου

Το πιο εύκολο από όλα είναι να πληρώσετε κάποιον να σας βάψει τους τοίχους στο σπίτι. Αν όμως δεν έχετε χρήματα τότε θα βάψετε μόνοι σας.
Ίσως να το αποφεύγετε σκεπτόμενοι όλη αυτήν την φασαρία με το πιτσίλισμα του ρολού και τα καθαρίσματα. Όμως ένα απλό κόλπο θα σας βοηθήσει να κάνετε την δουλειά εύκολα και γρήγορα. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα κομμάτι χαρτόνι. Θα ακουμπήσει στον τοίχο και θα γλυτώσει το δάπεδο από τις ελάχιστες αναπόφευκτες πιτσιλιές.

8 Ιουνίου 2016

Το μακαρόνι και τα 99 χρόνια

Κάθε τόσο τυχαίνει να διαβάσω κάποιο κείμενο για την κατάσταση του Ελλαδιστάν.
Πραγματικά μένω έκπληκτος από την τεράστια κενότητα των «επιστημόνων» γενικώς και των κειμένων τους. Κοιτάνε ένα γεγονός και το περιγράφουν μέσα από μία απίστευτα στενή οπτική γωνία.
Παράδειγμα;
Τι θα λέγατε για έναν δημοσιογράφο που περπατάει στον δρόμο, παρατηρεί μέσα από ένα μακαρόνι και περιγράφει αυτό που βλέπει; Θα θεωρούσατε αξιόπιστο αυτό που θα περιέγραφε; Φυσικά όχι.
Κανένας όμως δεν σκέφτεται ότι το «μακαρόνι» είναι στο μάτι του κάθε «ειδικού» που απλά περιγράφει όχι αυτό που υπάρχει αλλά αυτό που τον έχουν μάθει απορρίπτοντας οτιδήποτε άλλο σαν άσχετο. Το τελευταίο κείμενο που διάβασα μιλούσε για την φάση ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας που όμως θα έχει πάντοτε τα πάνω και τα κάτω της. Τι πρωτότυπο!
Λες και μέχρι τώρα συνέβαινε κάτι διαφορετικό. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος και πτυχιούχος για να ξέρεις ότι σε λίγο θα υπάρξει «ανάπτυξη». Στην σύγχρονη ιστορία συμβαίνει ακριβώς αυτό: μικροί και μεγάλοι κύκλοι οικονομικής ανάπτυξης και ύφεσης που συνοδεύονται ΠΑΝΤΟΤΕ από μικρούς ή μεγάλους πολέμους.
Η πληθώρα των άρθρων από «ειδικούς» δεν είναι παρά απλά υποτυπώδη και ανούσια κείμενα που περιγράφουν ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ αυτό που συμβαίνει σε μία δεδομένη στιγμή χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τίποτε άλλο. Για τους ειδικούς υπάρχει μόνο οικονομία ή πολιτική ή θρησκεία ή πολιτισμός, κλπ. Η μόνη τους χρησιμότητα είναι να δείχνουν ότι οι ειδικοί είναι χρήσιμοι και γνωρίζουν τα πάντα.
Η δική μου «ειδικότητα» είναι διαφορετική: προσπαθώ να δείξω στους άλλους ότι έχουν ένα μακαρόνι στο μάτι. Και αυτό δεν το κάνω από αλτρουισμό, αλλά επειδή θέλω να απαλλαγώ από το προσωπικό μου μακαρόνι.
Ο καλύτερος τρόπος να αρχίσετε να προσπαθείτε να δείτε χωρίς μακαρόνι είναι να πάρετε είδηση ότι υπάρχει. Για αυτό θα σας πω ένα παραμύθι που ΚΑΝΕΝΑΣ ειδικός δεν κάθεται να θυμάται.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία υπόδουλη χώρα. Τελικά το 1821 κατάφερε να ανακτήσει την ανεξαρτησία της και να εμφανιστεί σαν κράτος. Πέρασε πολλά αλλά είχε ένα μειονέκτημα. Βρισκόταν σε ένα στρατηγικό σημείο. Και αυτό την έκανε στόχο σε όσους «προστατεύουν τα συμφέροντά τους».
Η χώρα αυτή είναι ο Παναμάς. Κάποια στιγμή νοίκιασε (έτσι λέγεται το ξεπούλησε στην γλώσσα των ειδικών) ένα κομμάτι της εθνικής περιουσίας του στους Αμερικανούς για 99 χρόνια. Φυσικά το ξεπούλησε εεε… το νοίκιασε ήθελα να πω για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι αμερικανοί έφτιαξαν εκεί την διώρυγα του Παναμά, ένα έργο παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας. Άραγε πρέπει να είσαστε ειδικοί για να καταλάβετε ότι από εκεί και μετά ο Παναμάς θα βρισκόταν υπό καθεστώς άγριας επικυριαρχίας;
Μετά λοιπόν από 99 χρόνια δικτατοριών και δήθεν δημοκρατίας ήρθε η στιγμή της ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ. Ο τότε δικτάτορας της χώρας θέλησε να πάρει την διώρυγα υπό τον έλεγχό του. Οπότε τι έκαναν οι δημοκράτες, πολιτισμένοι αμερικανοί που τόσο ανησυχούν για την παγκόσμια ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Έκαναν το μόνο πράγμα που κάνουν καλά: Εισβολή!
Τα αμερικανικά στρατεύματα εισέβαλλαν στον Παναμά επιβάλλοντας με δημοκρατικές διαδικασίες άλλον δικτάτορα. Και ΩΩΩ του ΘΑΥΜΑΤΟΣ!!!
Ο νέος δικτάτορας ξανανοίκιασε για άλλα 99 χρόνια την διώρυγα στους Αμερικανούς….
ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΣ «ειδικός επιστήμων» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ώστε όταν θα ζεις στην περίοδο της επόμενης διαπραγμάτευσης να μην ξέρεις ότι θα συμβεί και πάλι το ίδιο;
Στο ελλαδιστάν, από την στιγμή που καταφέραμε και βγήκαμε από μία δισχιλιετή και βάλε σκλαβιά, υποφέρουμε από αυτό το εκ γενετής ελάττωμα: βρισκόμαστε σε στρατηγικό σημείο.
Πιστεύετε ότι ο Χίτλερ θα ερχόταν να κάνει εισβολή και να καταλάβει τελικά την Κρήτη, και οι Αμερικανοί θα είχαν βάση εκεί αν δεν ήταν στρατηγικό σημείο;
Πιστεύετε ότι η Κρήτη χαρακτηρίζεται τζάμπα σαν «αεροπλανοφόρο»; Επιτηρεί όλη την Μέση Ανατολή αλλά και την διώρυγα της Αιγύπτου.
Πιστεύετε ότι όταν ο Στάλιν έδωσε στον Τσόρτσιλ τον κατάλογο με τις χώρες που ήθελε, ο Τσόρτσιλ θα αρνιόταν να του παραχωρήσει την Ελλάδα αν αυτή δεν είχε στρατηγική σημασία;
Πιστεύετε ότι οι Τούρκοι (οι ευρωπαίοι δηλαδή) θα έκαναν εισβολή στην Κύπρο αν δεν ήταν στρατηγικό σημείο;
Πιστεύετε ότι θα έσκαγε κανείς για εμάς αν δεν αποτελούσαμε το κύριο στήριγμα της αγαπημένης χώρας των Δυτικών, της Τουρκίας, και δεν εμποδίζαμε έτσι την Ρωσία να κυριαρχήσει στην Μεσόγειο;
Με λίγα λόγια το Ελλαδιστάν βρίσκεται στην μέση του δρόμου των πετρελαίων, του αερίου, των ναρκωτικών και των εμπορικών δρόμων. Βρίσκεται στην μέση των κοιτασμάτων πετρελαίου της περιοχής. Μόνο ένας ειδικός θα πίστευε ότι ολόκληρη η περιοχή (από Ρουμανία και Αλβανία μέχρι Μέση Ανατολή και Λιβύη) μπορεί να έχει πετρέλαιο, ενώ εδώ να υπάρχει μόνο μία υποτυπώδης πηγή στον Πρίνο.
Οπότε
Πάντοτε θα έχουμε στο Ελλαδιστάν τρία κόμματα εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων, τα ίδια ακριβώς που είχαμε και όταν αποκτήσαμε την επίφαση της ελευθερίας μας το 1921: το ΑΓΓΛΙΚΟ (καπιταλισμός), το ΓΑΛΛΙΚΟ (σοσιαλισμός) και το ΡΩΣΙΚΟ (κομμουνισμός).
Πάντοτε θα βρισκόμαστε υπό την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική κυριαρχία των «φίλων και συμμάχων» μας.
Πάντοτε θα υφιστάμεθα οικονομική αφαίμαξη για να πηγαίνουν καλά τα λογιστικά της εκάστοτε Μέρκελ.
Πάντοτε θα μας έρχεται ένας νέος «σωτήρας» για να επιβάλλει χειρότερα από τον προηγούμενο.
Και αυτό θα το καταλάβετε μόνο αν βγάλετε το μακαρόνι από το μάτι σας. Εκτός και αν είσαστε ειδικοί…

5 Ιουνίου 2016

Γνωμικά

Ο νους σας είναι το όριό σας. Όσο ο νους σας μπορεί να φανταστεί κάτι εσείς μπορείτε να το επιτύχετε.

Αυτό επαναλαμβάνεται σε όλες τις φιλοσοφίες με πολλές διαφορετικές μορφές.
Σκεφτείτε το λίγο και θα καταλάβετε γιατί το Σύστημα σας θέλει χαζούς και άβουλους καταναλωτές ηλίθιων τηλεοπτικών εκπομπών, που ξέρουν τα πάντα για το μουντιάλ, το Χόλυγουντ και τους ντόπιους «επώνυμους», πηγαίνουν αγεληδόν να ψηφίζουν κάθε φορά εκείνον που θα τους κοροϊδέψει περισσότερο και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνουν οι λέξεις «έξυπνος» και «ευφυής» στην ξένη και πεθαμένη γλώσσα που λέγεται αρχαία  ελληνικά, αλλά όμως πιστεύουν ότι είναι καί έξυπνοι καί ευφυείς.

29 Μαΐου 2016

Κλέφτης υγρών

Για όσους ασχολούνται με πληροφορίες για επιβίωση, ο κλέφτης υγρών είναι ένα καλό εφόδιο. Μπορεί να βγάλει νερό, πετρέλαιο, λάδι ή οποιοδήποτε άλλο υγρό από ένα δοχείο από το οποίο δεν υπάρχει παρά ένα μικρό στόμιο. Για παράδειγμα θα μπορούσατε να βγάλετε λίγο-λίγο πετρέλαιο από την υπόγεια δεξαμενή ενός βενζινάδικου, όταν σε κάποια περίεργη κατάσταση δεν θα υπάρχει πλέον ηλεκτρικό ρεύμα.
Είναι επίσης μία καλή μέθοδος για να μοιράζετε ίσες μερίδες νερό, λάδι κλπ σε κατάσταση επιβίωσης.
Ο Κλέφτης χρησιμοποιεί την πίεση της ατμόσφαιρας και παλιά τον χρησιμοποιούσαν στα ιστιοφόρα για να βγάζουν μερίδες νερό από τα βαρέλια. Τον χρησιμοποιούσαν επίσης σχετικά πρόσφατα και στις σωστικές λέμβους για τον ίδιο λόγο, αλλά δεν ξέρω αν τον χρησιμοποιούν ακόμα.

28 Μαΐου 2016

Για τους φοβιτσιάρηδες

Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες.
Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι έχουν κυριευθεί από τις αδυναμίες τους.
Είναι ΕΠΙΣΗΣ σίγουρο ότι υπάρχουν άνθρωποι που πολεμούν με τις επιθυμίες τους για να ελευθερωθούν.
Αυτοί οι άνθρωποι λέγονται Πολεμιστές!
Μπορεί να μην έχουν γαλόνια και δόξα, μπορεί να είναι τελείως άσημοι, αλλά το σίγουρο είναι ότι αξίζουν πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους «που ζουν κλεισμένοι στο μαντρί», φοβούμενοι και την σκιά τους, φοβούμενοι να σκεφθούν καν.
Παρακάτω θα διαβάσετε μερικά αποφθέγματα τέτοιων Πολεμιστών. Άλλα προέρχονται από αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, άλλα από σύγχρονους συγγραφείς και άλλα από άγνωστους.
Όλα έχουν κάτι να σας διδάξουν σχετικά με τον θάνατο και τον φόβο, αρχής γενομένης από μία μουσουλμανική προσευχή:
Κύριε: Αν σε λατρεύω από φόβο για την κόλαση, ρίξε με σε αυτήν.
Αν σε λατρεύω από αγάπη για τον παράδεισο, αρνήσου μου τον παράδεισο.
Το φοβερό δεν είναι ο θάνατος, αλλά οι ζωές που ζουν οι άνθρωποι και αυτά που δεν ζουν μέχρι να έρθει ο θάνατος.
Ο φόβος ενός κακού, πολλές φορές μας οδηγεί σε άλλο χειρότερο.
Μόνο σε αυτούς που δεν φοβούνται να πεθάνουν, τους αξίζει να ζουν.
Θέλουμε την ειρήνη, την δίκαιη όμως ειρήνη. Επιζητούμε την ειρήνη, γιατί νομίζουμε πως μόνο αυτή φέρνει χαρά στους ανθρώπους, και όχι γιατί φοβόμαστε.
Δεν μπορώ να επιδοκιμάσω εκείνον που δεν υποβάλλει τους φόβους του στην δοκιμασία της λογικής.
Με τον φόβο δεν βοηθάς την κατάσταση.
Ο φόβος είναι μετά την υπεροψία ο μεγαλύτερος εχθρός.
Κράτα τους φόβους σου για τον εαυτό σου, αλλά μοίρασέ το κουράγιο σου με τους άλλους.
Το μόνο πράγμα που θα πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο ίδιος ο φό¬βος.
Να φοβάσαι το τίποτα, ποτέ το λίγο.
Δεν με τρομάζει να πεθάνω. Θλίβομαι που θα πάψω να ζω. Και δεν είναι το ίδιο. Προσέξτε όλους εκείνους που έχουν πάψει να ζουν επειδή φοβούνται να πεθάνουν.
Μην φοβάσαι πριν δεις κι ας ακούς θόρυβο.
Το να φοβάται κανείς τον θάνατο είναι μεγάλος παραλογισμός, γιατί είναι για όλους μας αναπόφευκτος.
Μη φοβάσαι όταν προχωράς αργά. Να φοβάσαι όταν ακόμα στέ¬κε¬σαι.
Πρέπει να μάθουμε να μην φοβόμαστε. Όταν τελειώνει ο φόβος, τότε η ζωή φυλάει στον άνθρωπο πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
Δεν θα ήταν όμορφο να αποφασίσουμε να περάσουμε όλη μας την ζωή σαν ήρωες και πολεμιστές και όχι σαν φοβισμένοι τυφλοπό¬ντι¬κες;
Αυτός που φοβάται να πλησιάσει την κυψέλη δεν είναι άξιος της κερήθρας.
Εκείνου που γεννιέται είναι βέβαιος ο θάνατος. Εκείνου που πεθαίνει η γέννηση. Έτσι δεν πρέπει να λυπάσαι για κάτι το αναπόφευκτο.
Προτίμησε να πεθάνεις από κούραση και όχι από ανία
Όταν είσαι αετός και βλέπεις, πώς υπάρχουν ερπετά γύρω, δεν μπορείς να πεις «θα κόψω τα φτερά μου και θα γίνω ερπετό, για να ζω κι εγώ όπως ζουν τα ερπετά». Ο μαδημένος αετός δεν είναι ένα ερπετό. Είναι ένας μελλοθάνατος.
Οι άνθρωποι ζουν σαν να πρόκειται να μην πεθάνουν και πεθαίνουν σαν να μην έζησαν.
Να δημιουργείς σαν αθάνατος. Να ζεις σαν ετοιμοθάνα¬τος.
Εάν πεθάνεις πριν πεθάνεις δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις.
Όλοι είμαστε ετοιμοθάνατοι. Ο θάνατος δεν είναι παρά ο υπηρέ¬της της ζωής.
Πρέπει να είσαι σοφός για να πεθάνεις μία φορά. Οι πολλοί πεθαίνουν για μικροπράγματα κάθε μέρα.
Αφού γεννηθήκαμε, τελικά όλοι θα πεθάνουμε. Αλλά ο θάνατος του καθενός θα έχει διαφορετική αξία. Άλλος έχει την βαρύτητα ενός βουνού και άλλος ενός φτερού.
Λαός που βαδίζει προς το θάνατο τραγουδώντας, βαδίζει προς την ζωή.
Διαβάστε και σκεφτείτε. Το να φοβάστε δεν είναι κακό. Όμως το να παγώνετε από τον φόβο και να περιμένετε μοιρολατρικά να έρθει κάποιος να σας σώσει δεν είναι μια έξυπνη δράση.
Επίσης το να χλευάζετε από φόβο αυτά τα πράγματα, προσποιούμενοι ότι δεν σας ενδιαφέρουν δεν είναι ούτε αυτό έξυπνη δράση.
Η παροιμία λέει «Πληροφορημένος, προστατευμένος».
Πληροφορηθείτε και προστατευθείτε. Αφήστε τον καναπέ και αρχίστε να ζείτε στην πραγματική ζωή και όχι στην ψεύτικη των χρηματιστηρίων και των φόρων.
Για σκεφτείτε: όταν πεθάνετε πού θα πάνε οι φόβοι και οι φροντίδες σας; Πού θα πάνε τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και οι περιουσίες;
Τι θα μείνει από όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που σας έμαθαν ότι είναι η ζωή;
Για αυτό επειδή «γεννηθήκαμε με μία ανίατη ασθένεια: πρόκειται να πεθάνουμε», είναι περιττό να φοβάστε οτιδήποτε άλλο εκτός από ότι μπορεί να σκοτώσει την ψυχή σας.

27 Μαΐου 2016

Η απάτη της ψυχολογίας

Παρακινήθηκα για αυτήν την ανάρτηση από μία προώθηση που έκανε μία φίλη σχετικά με ένα άρθρο δήθεν ψυχολογίας. Θα την στεναχωρήσω λίγο, αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Θα μπορούσα να κατηγορήσω τους ασχολούμενους με τα «θέματα ψυχής» σαν απατεώνες. Λένε μισές αλήθειες ανακατεμένες με ψέματα, προσωπικές προτιμήσεις και ιδέες (συνήθως ανατολίτικες) «διασήμων δασκάλων». Ο αποπροσανατολισμός και η παραπληροφόρηση για αυτά τα τόσο σοβαρά θέματα είναι τρομακτικός, και κατά ένα ποσοστό ευθύνεται για την σημερινή παγκόσμια κατάσταση.
Τελικά όμως οι άνθρωποι είναι «ειλικρινείς λανθασμένοι». Έχοντας καλές προθέσεις, παραπληροφορήθηκαν και εξαπατήθηκαν, και έτσι στην συνέχεια, αυτοεξαπατώμενοι εξαπατούν άλλους ανθρώπους. Και η αλυσίδα συνεχίζεται.
Ο κύριος αίτιος της απάτης είναι το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας  και ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ. Πρόκειται κυριολεκτικά για έναν δαίμονα που μας έχει καταλάβει, και όπως αναφέρεται στην μοναστική φιλολογία «Ο σατανάς μας μπερδεύει καί όταν μπαίνει στην καρδιά μας καί ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΦΕΥΓΕΙ».
Το ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ μας  και ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ κάνει ακριβώς το ίδιο, ρίχνοντας το σφάλμα στους άλλους, αφού αν παρατηρήσατε ΠΟΤΕ δεν φταίμε εμείς για κάτι. Πάντα φταίνε οι άλλοι, η κακιά ώρα, ή οι περιστάσεις, ενώ θα δικαιολογηθούμε με εκφράσεις του τύπου «δεν το ήθελα», «δεν κατάλαβα» κλπ. (αν θέλετε διαβάστε την ανάρτηση Το τερατώδες ΕΓΩ)
Θα σας δώσω ένα χονδρικό παράδειγμα για να δείτε πως κρύβεται το Εγώ, πως ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους και πως αλλοιώνεται η έννοια των λέξεων.
1) Τα βρήκατε με τον εαυτό σας, ξεμπλοκαριστήκατε, καταλάβατε την αξία σας…
Τίποτε ΕΓΩΙΚΟΤΕΡΟ από αυτό. Ξέρετε κανέναν που να μην θεωρεί ότι αξίζει;
Πιστεύετε ότι όταν «έχετε καταλάβει τι αξίζετε» διαφέρετε από τα υπόλοιπα επτά δις ανθρώπους που σκέφτονται ακριβώς το ίδιο πράγμα; Επτά δις άνθρωποι με ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΜΕΝΟ ΨΥΧΙΣΜΟ πιστεύουν ότι «αξίζουν» και μάλιστα περισσότερο από τους άλλους.
2) Έχετε μάθει να συγχωρείτε τους άλλους, έχετε γίνει μεγαλόψυχοι, αλλά τώρα είναι που συνειδητοποιείτε ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ανεύθυνοι, εκνευριστικοί και απογοητευτικοί και ατομιστές...
Πως γίνεται να ισχυρίζεστε ότι είσαστε μεγαλόψυχοι και ότι συγχωρείτε, αλλά να καταδικάζετε τους άλλους ανθρώπους σαν ανεύθυνους και ατομιστές; Αυτό ΜΟΝΟ ένας ατομιστής (με τεράστιο ΕΓΩ) μπορεί να το κάνει
3) Έχετε μετριάσει τον θυμό σας και την υπερβολική χαρά και έχετε γίνει άνθρωπος του μέτρου. Δεν ξεσπάτε, δεν κλαίτε με το παραμικρό και δεν εξωτερικεύετε τα συναισθήματά σας. Δυστυχώς, δεν είναι καλό για την υγεία σας να μην ξεσπάτε.
Να εδώ μία γιγαντιαία παραπληροφόρηση.
Αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έχεις μετριάσει τον θυμό σου ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣ. (αν θέλετε διαβάστε την ανάρτηση Ο άνθρωπος-«χύτρα ταχύτητος») Η εσωτερική αρετή δεν αφήνει τα εξωτερικά γεγονότα να σας προκαλέσουν διανοητική και συγκινησιακή ταύτιση, η οποία σας κάνει να υποφέρετε και να θέλετε να ξεσπάσετε.
Αυτό που το κείμενο εννοεί σαν «άνθρωπος του μέτρου» δεν είναι παρά η καταπίεση των συναισθημάτων σας προκειμένου να υποκριθείτε στους άλλους ότι είσαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Με τέτοιου είδους κείμενα, τα οποία κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στο διαδίκτυο και στα περιοδικά, μαθαίνετε να είσαστε υποκριτές, να δυναμώνετε το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ σας, να πιστεύετε ότι βελτιωνόσαστε και να ρίχνετε πάντα το φταίξιμο στους άλλους.
Και όλη αυτή η απάτη θεωρείται «ψυχολογία»!