Ἡ ἀνασφάλεια καί ἡ μοναξιά προέρχονται ἀπό τόν φόβο.
Ὅλοι
μας ἔχουμε ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ διεστραμμένο ψυχικό κόσμο.
Παρατηρεῖστε τά μωρά πού ἀκόμα
δέν ἔχουν «μολυνθεῖ» ἀπό τίς πεποιθήσεις τῶν μεγάλων. Δέν ἐνδιαφέρονται
ἄν εἶσαι ἄσπρος, μαῦρος, ψηλός ἤ κοντός, ὄμορφος ἤ ἄσχημος. Καί ἀκόμα
καί ἄν εἶναι μόνα τους δέν αἰσθάνονται μοναξιά. Μποροῦν νά παίζουν μέ
τίς ὦρες μέ ἕνα παιχνίδι χωρίς νά θέλουν τίποτε ἄλλο. Δέν ἐνδιαφέρονται
γιά τιμές, λεφτά καί ὅλα τά κουραφέξαλα πού θέλουν οἱ μεγάλοι. Κάθονται
γυμνά χωρίς ντροπή. Δέν κρίνουν τίποτε καί κανέναν.
Ἀλλά ἐπειδή εἶναι
«ἄγραφα χαρτιά» οἱ μεγάλοι γράφουν ἐπάνω τούς ὅλες τίς κακίες, τούς
φόβους καί τίς δεισιδαιμονίες τους, μετατρέποντας τά σέ ἀντίγραφά τους.
Ἔτσι εἶναι τό πώς χάνεται ὁ Παράδεισος.
Ἔτσι
εἶναι τό πώς διαιωνίζεται τό ἀνθρώπινο μίσος, ἡ βλακεία καί ἡ ἄπειρη
μοναξιά πού ὅλοι αἰσθάνονται ἀκόμη καί μέσα στό πλῆθος, ἀκόμη καί μέσα
στήν παρέα τους.
Νά γιατί κάνουν θραύση τά παράνομα ναρκωτικά καθώς καί
τά νόμιμα (ἀλκοόλ καί τσιγάρα).
Παντοῦ καί πάντα θά εἶναι ὅλοι μόνοι
τους καί ὅλοι θά αἰσθάνονται μοναξιά, μέχρι νά γυρίσουν στήν ἀρχέγονη
ἐκείνη κατάσταση τοῦ μωροῦ πού τήν ἔχασαν καί τώρα δέν ξέρουν κάν πώς νά
τήν ξανά-ἀποκτήσουν.
Καί τό μόνο πού ξέρουν νά κάνουν εἶναι νά μισοῦν, νά φοβοῦνται καί νά αἰσθάνονται μόνοι τους.
