Τι κάνουν στο εξωτερικό

Στο http://hoplitikon.com/index.htm (έδρα Αυστραλία) μπορείτε να δείτε διάφορα από εκείνους που φαίνονται στην προηγούμενη καταχώρηση. Αλλά μου φαίνονται εθνικιστές. 

Λέτε να μην ψηφίζουν Τσίπρα ή Παπαρήγα ή έστω το νέο Πασόκ;

Το πιθανότερο είναι ότι μάλλον ψηφίζουν τον φασίστα τον Καρατζαφέρη, που θέλει λέει, άκουσον άκουσον, να καταγράφονται οι μετανάστες και να τους δίνουν άδεια παραμονής.

Αυτά τα φασιστικά για τους μετανάστες δεν τα μπορώ καθόλου.

Αρχαίοι και σύγχρονοι Έλληνες

Στο Youtube υπάρχει μία πληθώρα από ξένα βίντεο, όπου γίνονται αναπαραστάσεις μάχης με Έλληνες οπλίτες. Όσο και αν μερικά από αυτά είναι χαζά, εν τούτοις φαίνεται πόσο θαυμάζουν οι ξένοι τον Ελληνικό πολιτισμό. Τώρα βέβαια εμείς που έχουμε φτάσει να ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες είναι μία "άλλη ιστορία". 
Δείτε στο ελληνικό βιντεάκι τους "αρχαίους οπλίτες". Υποθέτω ότι αν βλέπαμε πραγματικούς αρχαίους οπλίτες να προελαύνουν θα μας έκοβε κρύος ιδρώτας. 
Λόγω όμως της γνήσιας ηλιθιότητας που μας δέρνει, σκοτωνόμασταν μεταξύ μας κάνοντας πολέμους στην Μεγάλη Ελλάδα και αφήσαμε τους Ρωμαίους να "πάρουν κεφάλι". 
Καταντήσαμε λοιπόν να θεωρούμαστε από μερικούς "προοδευτικούς" απόγονοι κύναιδων και γυναικωτών.
Και μιας και ήρθε η κουβέντα για προοδευτικούς, είδατε τον Τσίπρα πως επεδείκνυε το "παιχνίδι" του στο πάρτυ των επισήμων;
Είχε σαν συνοδό του μια μαύρη ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ όπως θα ήταν φυσικό...
Στημένη η δουλειά για να φανεί ότι το παιδί είναι "υπεράνω". Αλλά όμως, φως φανάρι, δεν πήρε μαζί του καμμιά κοντόχοντρη ασχημομούρα Φιλιπινέζα από αυτές που τρέχουν για το μεροκάματο. Ούτε καμμιά από τις μαύρες που κάνουν πεζοδρόμιο πίσω από το Δημαρχείο της Αθήνας, στην "πολυπολιτισμική" κοινωνία που προωθεί ο αγνός αυτός πατριώτης.
Αντίθετα πήρε αγκαζέ μία μαύρη, ψηλή, όμορφη και εντυπωσιακή, "με το χρήμα να τρέχει από τα μπατζάκια της". Έ τί τώρα, σεμνό παιδί είναι, άνθρωπος του λαού!
Μην μου πείτε το αντίθετο...

Η διπρόσωπη σόγια!

Οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να ξεπεράσουν την φύση. Το ίδιο και οι φανατικοί χορτοφάγοι.

Αν όμως η φύση μας έδωσε κυνόδοντες, σημαίνει ότι μας έφτιαξε για να τρώμε και κρέας (φυσικά δεν μας έκανε τίγρεις).

Η σόγια διαφημίζεται περίπου σαν "φυτικό κρέας" πιο υγιεινό από το κανονικό. Αλλά είναι όμως έτσι;

Διαβάστε στο in.gr:

Η σόγια πιθανόν να προκαλεί ολιγοσπερμία στους άνδρες!

Επομένως επιστροφή στα παραδοσιακά προϊόντα.

Η κινέζικη ιατρική συστήνει την κατανάλωση τροφών που παράγονται στον τόπο που γεννήθηκες.

Φυσικά εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ζούσαν εκεί που γεννιόντουσαν.

Έτσι βέβαια που καταντήσαμε σήμερα...

Ο Τοίχος, το Εγώ, η Ελευθερία

Θα ήταν πολύ καλό εάν όλος ο κόσμος μπορούσε να ακολουθήσει τις συμβουλές του βίντεο. Όμως υπάρχει ένας ψυχολογικός παράγοντας που προκαλεί όλη την ανθρώπινη δυστυχία που υπάρχει σήμερα. Ονομάζεται Εγώ ή Ελάττωμα. Είναι αυτό που αναφέρω στην σελίδα μου σαν «μου» και «πιο». Όλος ο κόσμος μπερδεύει το Εγώ, που προκαλεί τις προσωπικές επιθυμίες του, με την Συνείδηση. Όμως το Εγώ είναι μία αχόρταγη άβυσσος. Όταν έχεις λεφτά θέλεις να αποκτήσεις περισσότερα. Όταν έχεις σπίτι θές ένα καλύτερο. Όταν έχεις φαγητό θές άλλο πιο νόστιμο κλπ. Έτσι σήμερα ο κόσμος δεν προλαβαίνει να αναπνεύσει. Κυνηγά το τελευταίο μοντέλο κινητό, γκάτζετς, μόδες, αυτοκίνητα, εξοχικά, καλλυντικά, τραγουδιστές και ότι άλλη αηδία προβάλλουν τα ΜΜΕ. Μόνο όταν χάσει κάτι από αυτά που είχε τότε βλέπει πόσο πολύ άξιζε. Θυμάται την παροιμία «υγεία μου πλούτη μου» μόνο όταν αρρωστήσει εξαιτίας του κυνηγητού για «το περισσότερο». Το «πολυαγαπημένο Εγώ» παρεμβαίνει παντού. Ακόμη και στους θρησκευόμενους που διαδηλώνουν την πίστη τους στον Θεό και ασχολούνται «με την ψυχή τους». Μία παροιμία λέει: «Μερικοί επιθυμούν με απληστία να μην είναι άπληστοι». Δεν μπορείς να πλησιάσεις το ανιδιοτελές μέσα από την ιδιοτέλεια. Έτσι βλέπουμε σε ολόκληρο τον κόσμο να συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που εύχεται το βίντεο. Οι άνθρωποι δυστυχούν χαμένοι στην αναζήτηση της ευτυχίας, χωρίς να σταματούν λίγο για να δουν το πόσο ευτυχισμένοι μπορούν να είναι σύμφωνα με τις συνθήκες ζωής τους. Αυτό συμβαίνει ακόμη και σε αυτούς που θα επικροτήσουν τις παραινέσεις του βίντεο και θα πουν «έτσι είναι» και θα αισθανθούν ότι «αυτό κάνουν».
Η δυσκολότερη τέχνη και η δυσκολότερη προσπάθεια που υπάρχει στον κόσμο είναι να καταφέρεις να δραπετεύσεις από την ψυχολογική σου φυλακή, από τον ψυχολογικό Τοίχο που υψώνει το Εγώ γύρω από την Συνείδησή σου και σε κρατάει εγκλωβισμένο στον φρικτό φαύλο κύκλο του «μου» και του «πιο». 
Μακάρι να υπάρχουν άτομα που να προσπαθούν να γκρεμίσουν τον Τοίχο.
Όμως προσοχή στον Τοίχο. Θα σας εγκλωβίσει ακόμη και όταν αισθάνεστε ότι έχετε ξεφύγει. Ειδικά τότε. Υπάρχει σε κάθε σκέψη σας, σε κάθε επιθυμία και κάθε σχέδιό σας. Και απαιτείται μια ιδιαίτερη ψυχολογική επανάσταση για να διαφύγετε από αυτόν.

Δημοσθένους λέξεις

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι πολιτικό. Μπορεί όμως να αποκτήσει μία τελείως "εσωτερική" χροιά. Αρκεί να το διαβάσεις με διαφορετικό μάτι. Είσαι εγκλωβισμένος μέσα σε μία εσωτερική ψυχολογική φυλακή. Όταν βγεις από εκεί θα είσαι μόνος σου γιατί στην ψυχολογική χώρα σου δεν θα υπάρχουν πια άνθρωποι. Όλα τα ελαττώματα που κουβαλάς (οι φίλοι) θα έχουν πεθάνει και η ψυχολογική σου χώρα θα σου είναι πλέον ξένη. Ελεύθερος θα "καβαλικεύεις" τον αέρα και όλοι θα σταθούν εκστατικοί μπροστά σου. Θα πεις στον φρουρό (τον εσωτερικό Νόμο) την εσωτερική λέξη που θα σου δώσει την ελευθερία σου...

Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θάναι αδειανοί
κι η πολιτεία μου πιό ξένη.

Τα καφενεία όλα κλειστά
κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει
κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή.

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί
μες τα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου
οι φίλοι μου και οι εχθροί.

Μαρμαρωμένοι θα σταθούν
οι ρήτορες κι οι λωποδύτες,
ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες
μαρμαρωμένοι θα σταθούν.

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ
με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι
θα χαιρετήσω το φρουρό.

Χωρίς βουλή, χωρίς Θεό
σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα
μπροστά στην πύλη θα σταθώ.

Το Παραπαίον Γήρας (Σουρής)

Τας τρίχας άσπρης κεφαλής
σκοπόν τας έχουν προσβολής
κι ειν' εμπαιγμός της μοίρας
το παραπαίον γήρας.

Όπου το πόδι μου σταθεί
και όπου περπατήσω
σιγά-σιγά μ' ακολουθεί
ο χάρος από πίσω.

Αυτό το έρημο κορμί
το τριγυρίζουν σκύλοι
και "χόρτασες κι εσύ ψωμί"
μου λεν εχθροί και φίλοι.

Ως φάσμα τρέχω της νυκτός
μακράν του δρώντος κόσμου
και όπου τάφος ανοικτός
μου φαίνεται δικός μου.

Επιστροφή και διαγωνισμός φαντασίας

Μόλις γύρισα από Σκιάθο-Σκόπελο.
Έχω πιασμένη μέση, δύο κιλά στο "σωσίβιο", ηλιοκαμένη καράφλα, ένα βουνό μπαγκάζια ανακατεμένα, 80 μηνύματα στο ταχυδρομείο και ένα κάρο δουλειές που τρέχουν.
Τα νησιά είναι καταπράσινα. Ειδικά η Σκόπελος. Έχει μεγάλα δάση από πεύκα και όλο το νησί μυρίζει βουνό. Δυστυχώς Δεν το βλέπω να παραμένει για πολύ πράσινο ακόμα. Έχουν φτιάξει απίστευτο αριθμό από δρόμους στα βουνά. Και ήδη έχει εμφανισθεί ένα καθαρά ελληνικό φαινόμενο. Σε ένα "στρατηγικό" σημείο με θέα έχει καεί το δάσος. Εκεί που πας μέσα στο πράσινο, ξαφνικά βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια απίστευτη καρβουνίλα.
Και η ερώτηση της ημέρας:
Τι υπάρχει κοντά στον δρόμο, ανάμεσα στα καμένα δέντρα;

Πάω στοίχημα τα υπόλοιπα μαλλιά μου ότι σε μερικά χρόνια στην περιοχή θα υπάρχει ένας θεσπέσιος πολυτελής οικισμός.
Και τα οικόπεδα θα είναι πολύ περισσότερα...