Οι τέσσερις σύζυγοι

Στους αρχαίους χρόνους, υπήρξε ένας πλούσιος έμπορος που είχε τέσσερις συζύγους. Αγάπησε την τέταρτη σύζυγο πιο πολύ από όλες, της αγόραζε ωραία ρούχα, της έφερνε τα νοστιμότερα φαγητά στο τραπέζι, την πρόσεχε πάρα πολύ και της έδινε ότι καλύτερο υπήρχε
Αγάπησε επίσης την τρίτη σύζυγό του πάρα πολύ. Ήταν πολύ υπερήφανος για αυτήν και την παρουσίαζε στους φίλους του. Εντούτοις ήταν πάντα σε μεγάλο φόβο ότι θα φύγει μακριά του με κάποιον άλλον.
Επίσης, αγάπησε την δεύτερη σύζυγό του. Ήταν πολύ διακριτική, υπομονετική και την συμβουλευόταν. Όποτε ο έμπορος αντιμετώπιζε προβλήματα, γύριζε πάντα στην δεύτερη σύζυγό του που πάντα τον βοηθούσε.
Η πρώτη σύζυγος του εμπόρου ήταν πολύ πιστή συνεργάτις και είχε την μεγαλύτερη συνεισφορά στη διατήρηση του πλούτου και της επιχείρησής του καθώς επίσης και την φροντίδα της οικογένειας. Εντούτοις, ο έμπορος δεν την αγάπησε και αν και αυτή τον αγαπούσε βαθιά αυτός μόλις που την πρόσεχε.
Μια ημέρα, ο έμπορος έπεσε άρρωστος. Ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει σύντομα. Σκέφτηκε την πολυτελή ζωή του και είπε: «Τώρα έχω τέσσερις συζύγους. Αλλά όταν πεθάνω, θα είμαι μόνος. Πόση μοναξιά θα νιώθω!»
Έτσι είπε στην τέταρτη σύζυγο:
-Σε αγάπησα πιο πολύ, σου έδωσα ότι καλύτερο είχα και σε πρόσεχα συνέχεια. Τώρα που πεθαίνω, θα έρθεις να μου κρατήσεις συντροφιά;
-Με τίποτα! Είπε εκείνη και έφυγε αμέσως.
Παρόμοιες απαντήσεις έδωσαν η τρίτη και η δεύτερη σύζυγος. Τότε μια φωνή του είπε:
-Θα έρθω εγώ μαζί ρου. Θα σε ακολουθήσω όπου και να πας.
Ο έμπορος κοίταξε και είδε την πρώτη σύζυγό του και πολύ θλιμμένος είπε:
-Έπρεπε να σε έχω προσέξει πολύ περισσότερο!
Πραγματικά, κάθε ένας μας έχει τέσσερις συζύγους στην ζωή του:
-Η τέταρτη σύζυγος είναι το σώμα μας. Όσο και να το περιποιηθούμε θα μας αφήσει όταν πεθάνουμε.
-Η τρίτη σύζυγός μας αντιπροσωπεύει την θέση και τον πλούτο μας. Όταν πεθαίνουμε, όλα πηγαίνουν σε άλλους.
-Η δεύτερη σύζυγος είναι η οικογένεια και οι φίλοι μας. Ανεξάρτητα από το πόσο στενά δεμένοι ήταν μαζί μας όταν είμαστε ζωντανοί, το περισσότερο που μπορούν να μείνουν με μας είναι μέχρι τον τάφο.
-Η πρώτη σύζυγος είναι, στην πραγματικότητα, η ψυχή μας, που την παραμελούμε συχνά όταν αναζητάμε υλικά αγαθά και απολαύσεις.

Από ένα παλιό ινδικό συναξάρι...

Κάποτε βαθιά μέσα στον χρόνο όλοι οι άνθρωποι ήταν θεοί. Καταχράστηκαν όμως σε τέτοιο βαθμό την θεία δύναμή τους ώστε ο Μπράχμα αποφάσισε να τους αφαιρέσει την θεία φύση τους και να την κρύψει κάπου όπου δεν θα μπορούσαν να την ξαναβρούν. Οι Θεοί που συγκεντρώθηκαν για να βρουν λύση πρότειναν να την θάψουν βαθιά στην γη όμως ο άνθρωπος θα έσκαβε και θα την εύρισκε. Σκέφτηκαν να την ρίξουν στα βάθη της θάλασσας. Αλλά ο Μπράχμα ήταν σίγουρος ότι οι άνθρωποι κάποτε θα εξερευνούσαν τους βυθούς και θα την έφερναν στην επιφάνεια. Έτσι οι Θεοί δεν είχαν τι να προτείνουν γιατί δεν ήξεραν μέρος απροσπέλαστο στον άνθρωπο.

Τελικά ο Μπράχμα είπε:

-Θα κρύψουμε την θεότητα του ανθρώπου βαθιά μέσα του. Είναι το μόνο μέρος που δεν θα σκεφτεί ποτέ για να ψάξει.

Από τότε ο άνθρωπος κάνει τον γύρο της γης, εξερευνά, αναρριχάται, καταδύεται και σκάβει μάταια ψάχνοντας για κάτι που βρίσκεται μέσα του.

Το τελευταίο πράγμα που θα υποψιαστείτε ποτέ είναι ότι η Κόλαση και ο Παράδεισος, η Ευτυχία και η Δυστυχία, η Σκλαβιά και το κλειδί της Ελευθερίας βρίσκονται μέσα σας. 
Ακόμα και οι πιστοί των θρησκειών, εναποθέτουν τις ελπίδες τους "κάπου έξω από αυτούς" σε έναν θεό "ψηλά στον ουρανό", έστω και αν η ίδια η θρησκεία τους ισχυρίζεται το αντίθετο.
Και σας διαβεβαιώ ότι το να λέτε "ναι έτσι είναι" έχει τεράστια απόσταση με το να το κατανοήσετε.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ

Το άγχος σήμερα είναι η κύρια ασθένεια του σύγχρονου ανθρώπου. Από αυτό πηγάζουν σχεδόν όλα του τα προβλήματα. Αιτία του άγχους είναι κυρίως ο εγωισμός μας. Και βασικό θεμέλιο του εγωισμού είναι δύο πολύ μικρές και απαρατήρητες λέξεις: το "μου" και το "πιο".
Ως εκ τούτου θα βάζω αναρτήσεις με συμβουλές ή σκέψεις ή απόψεις ή ...κλπ, με σκοπό να ξεδιπλώσω όσα γνωρίζω για το θέμα.
Και ξεκινάω με την πρώτη συμβουλή που είχα γράψει και στο "σβησμένο" blog:
Για δυο πράγματα δεν πρέπει να στεναχωριέται κανείς. Για όσα ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ και για όσα ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ.

Επ' ευκαιρία του Πάσχα...

Στην ιστοσελίδα της Γεωργίας κάποια κοπέλα ανέφερε ότι είχε πρόβλημα υγείας επειδή ήταν χορτοφάγος. Να και κάτι που θα έπρεπε να διαβάσουν οι φανατικοί χορτοφάγοι. Υπάρχει ένας μύθος που συντηρείται από τα "χορτοφαγικά κυκλώματα" (τα οποία συνήθως πουλάνε και πανάκριβα συμπληρώματα διατροφής) ότι μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς να τρώει κρέας. Προβάλλεται μάλιστα και σαν "ιδιότητα πολιτισμένου ανθρώπου" η μη κατανάλωση κρέατος για λόγους συμπόνιας για τα καημένα τα ζώα.
Ίσως να μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο εάν γίνεις ένας "φανατικός θρησκευόμενος" και χρησιμοποιείς συνέχεια επιλεγμένα προϊόντα και βοηθήματα "τρώγοντας" τις ώρες σου στην κουζίνα.
Αλλά δεν γίνεται από φυσιολογικούς ανθρώπους που τρώνε για να ζήσουν και δεν ζουν για να τρώνε. Κάποιοι μπορεί να εμφανίσουν και αναιμίες. Εκτός βέβαια και είσαι σαν μία γνωστή μου.
Είναι 65 χρονών, έχει αιματοκρίτη 43!!! και σιχαίνεται το κρέας. Απορεί μάλιστα και γιατί το κρέας αρέσει στους υπόλοιπους. Αν όμως ήταν 30 χρονών και είχε αιματοκρίτη 36 τότε θα καταλάβαινε την διαφορά.
Αντίθετα μία γνωστή μου, 45 χρονών, επειδή για καιρό δεν έτρωγε κρέας "έτσι" για αυτοπειθαρχία, κατάφερε να "μηδενίσει" τον αιματοκρίτη της.
Εξάλλου η φύση δεν υπερβαίνεται (εύκολα τουλάχιστον). Αν δεν έπρεπε να τρώμε καθόλου κρέας δεν θα μας είχε δώσει κυνόδοντες που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των σαρκοφάγων. Υποτίθεται βέβαια ότι θα τρώμε σε λογικές ποσότητες.
Όσο για το θέμα της συμπόνιας... Έ, είναι μεν έτσι αλλά και δεν είναι. Βασικός νόμος της φύσης είναι ότι ο ένας τρώει τον άλλον.
Και αυτός που τρώγεται υποφέρει είτε πρόκειται για αρνάκι, ψάρι, πουλί, ραπανάκι, καρότο ή πατάτα. Όλα είναι ζωντανά και όλα αισθάνονται έστω και αν εμείς δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.
Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να αισθάνεστε και άσχημα από πάνω:
Πεθαίνουν εκατομμύρια ζώα κάθε μέρα φαγωμένα από ανθρώπους ή άλλα ζώα.
Πεθαίνουν εκατομμύρια ψάρια για να γίνουν κονσέρβα για το "χαριτωμένο" γατάκι ή σκυλάκι μας.
Πεθαίνουν εκατομμύρια δέντρα για να φτιαχτούν καταναλωτικές βλακείες και χαζά περιτυλίγματα δώρων που αγοράζουμε όλοι "ελαφρά τη καρδία".
Πεθαίνουν εκατομμύρια φυτά που γίνονται τροφή των ζώων και των ανθρώπων.
Πεθαίνουν δισεκατομμύρια σπόροι για να γίνουν "οικολογική βενζίνη" (αν είναι δυνατόν!!!) και όχι τροφή.
Πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι γιατί δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό.
Πέντε χιλιάδες (τουλάχιστον) μικρά παιδιά τυφλώνονται κάθε χρόνο στην Αφρική επειδή δεν παίρνουν τις κατάλληλες θρεπτικές ουσίες.
Να μην συνεχίσω τον κατάλογο...
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε στο άλλο άκρο και θα γίνουμε αναίσθητοι μετατρεπόμενοι σε "τίγρεις"...
Έτσι;