ΕΕ και Νέα Τάξη

Σήμερα έπεσα επάνω σε ένα βιβλίο γραμμένο το 1989.
Η συγγραφέας αναλύει τα γεγονότα της έλευσης του Αντίχριστου όπως εμφανίζονται στα κείμενα της Αγίας Γραφής.
Κάνει την ανάλυσή της μέσα με την απλοϊκή ματιά του απλοϊκού χριστιανού που πιστεύει το απλοϊκό παραμύθι που μαθαίνουμε στο σχολείο: του καλού ισραηλιτικού λαού που στα καλά καθούμενα τον εξέλεξε ο θεός σαν «λαό του», τον κακό Αντίχριστο και την τελική επικράτηση του θεού.
Παρ’ όλα αυτά η παροιμία λέει ότι «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Και «από απλοϊκό» θα συμπλήρωνα εγώ.
Διαβάστε παρακάτω τα όχι απλοϊκά συμπεράσματα, της κατά τα άλλα απλοϊκής και αθώας ανάλυσης της απλοϊκής συγγραφέως (ή απλοϊκιάς συγγραφικίνας στην νεοελληνική τραγωδία).
Τα συμπεράσματα δικά σας…

«Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς πως είναι δυνατόν ο κυβερνήτης ενός έθνους να εγκαταλείψει τα συμφέροντά του και την δόξα του και να παραχωρήσει τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας του σε άτομο το όποιο ούτε καν την ίδια εθνικότητα δεν θα έχει με αυτόν; 
Σε παλαιότερες εποχές κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο. 
Στην εποχή μας όλα πλέον είναι πιθανά, αν αναλογιστούμε και την τεράστια οικονομική και πολιτικό-στρατιωτική δύναμη την όποια έχει αποκτήσει ο διεθνής Σιωνισμός. Κατά πάσαν πιθανότητα θα προκαλέσουν τέτοια αναστάτωση, σύγχυση και θλίψη στον κόσμο, ώστε οι λαοί να πέσουν στην παγίδα ότι με μια παγκόσμια κυβέρνηση θα έρθει ή πολυπόθητη ειρήνη στην γη.
Σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, όταν ο Βασιλεύς ημών, ο Βασιλεύς του Ισραήλ, θα φορέσει στο πανίερο και πάνσοφο κεφάλι του το στέμμα που θα του προσφέρει η Ευρώπη, τότε θα γίνει Πατριάρχης όλης της Οικουμένης (βλέπε το τέλος του 15ου κεφαλαίου των Πρωτοκόλλων).
Τα παραπάνω είναι πολύ διαφωτιστικά και μας οδηγούν στην σκέψη πως έτσι εξηγείται ή τόση σπουδή να δημιουργηθεί μια ενωμένη Ευρώπη σαν τρίτη υπερδύναμη στον κόσμο.
Αν δεν γίνει η ένωση, ασφαλώς θα είναι αδύνατο να συμφωνήσουν τα κράτη της όλα μαζί για την ανακήρυξη του βασιλιά του Ισραήλ. Η δημιουργία λοιπόν της Ε.Ο.Κ. πρέπει να είναι έργο κυρίως του διεθνούς Σιωνισμού».

Ποσότητα αλλά όχι ποιότητα

Ζούμε στον καιρό της αφθονίας. Στην αγορά βρίσκετε ότι θέλετε και σε όποια ποσότητα θέλετε, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές όπου τα πράγματα ήταν ελάχιστα.
Μόνο ένα πράγμα δεν μπορείτε να βρείτε: ΠΟΙΟΤΗΤΑ.

Γνωμικά

Ο ανόητος χαίρεται όταν ικανοποιούνται οι επιθυμίες του. Ο σοφός χαίρεται ούτως ή άλλως.

Ο λόγος είναι ότι δεν είναι ένα με τις επιθυμίες του. Ο σοφός γνωρίζει ότι είναι χωρισμένος στα δύο. Στον ανώτερο και στον κατώτερο. Ο κατώτερος είναι ο «επιθυμών εαυτός» που θέλει μόνο να ικανοποιούνται οι επιθυμίες του. Ο ανώτερος είναι διαρκής, έξω από επιθυμίες και ευχάριστα ή δυσάρεστα γεγονότα. Ο σοφός προτιμάει να προσπαθεί να αναπτύσσει τον ανώτερο εαυτό του.
Και αυτή η προσπάθεια από μόνη της είναι πηγή ευχαρίστησης. Ούτως ή άλλως.

Το περίεργο διαδίκτυο

Κάνοντας μεταφράσεις είμαι αναγκασμένος να ψάχνω αρκετά στο διαδίκτυο για να βρίσκω διάφορες λεπτομέρειες. Και μου έχει συμβεί μερικές φορές το εξής περίεργο.
Αριστερά στην εικόνα βλέπετε την αναζήτηση. Μία από όλες τις διευθύνσεις μου έβγαλε το αποτέλεσμα που βλέπετε στην δεξιά μεριά! Δηλαδή όχι αυτό ακριβώς, γιατί φρόντισα να βρω μία σεμνή σελίδα για να βάλω στην εικόνα…
Και πάλι καλά, γιατί κάποτε ένα τέτοιο σάιτ μου είχε κλειδώσει τον υπολογιστή. Άνοιγε στην οθόνη μία τσοντο-φωτογραφία, με την ειδοποίηση ότι είχα κολλήσει ιό και απαιτούσε να αγοράσω κάποιο πρόγραμμα για να τον καθαρίσει!
Επειδή αυτά τα προγράμματα κλέβουν διευθύνσεις, δεν είναι απίθανο να έχουν στείλει «εκ μέρους μου» πρόσκληση σε όσους έχω στο email μου, για να μπουν και να κάνουν οφθαλμόλουτρο!
ΦΥΣΙΚΑ, αν έχει συμβεί αυτό, αγνοήστε την «πρόσκλησή» μου. Δεν πρόκειται να με πειράξει…

Δυτικός πολιτισμός και παγκοσμιοποίηση

Όλο και περισσότερο, σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι άνθρωποι αρχίζουν να μοιάζουν μεταξύ τους.
Αν μπείτε σε ένα Γκούντις στην Βραζιλία και ένα στην Ελλάδα, η μόνη διαφορά θα είναι στην γλώσσα των επιγραφών. Όλα τα άλλα (μουσική, ντύσιμο, συμπεριφορά, κινητά) θα είναι ολόιδια.
Αυτό βασικά δεν είναι πρόβλημα, αφού πάντοτε οι άνθρωποι αντάλλασσαν συνήθειες και ντυσίματα.
Το πρόβλημα είναι ότι αργά αλλά σταθερά επικρατεί μία δυτική κακογουστιά, που δεν έχει σχέση ούτε με χρήματα αλλά ούτε και μορφωτικό επίπεδο. Πρόκειται απλά για κακογουστιά που διαδίδεται και κυριαρχεί βασισμένη στην βλακώδη και ΕΓΩΙΚΗ ανάγκη των ανθρώπων να ξεχωρίζουν.
Προσέξτε γύρω σας και θα δείτε. Νέοι (αλλά και κάποιοι γέροι που το παίζουν νεολαία) κυκλοφοράνε σαν μουσουλμάνοι με ξυρισμένο κεφάλι, παπαδίστικα γένια, με κοτσιδάκια, «φωλίτσες», ράστα, μωβ, πράσινα και μπλε μαλλιά, πανάσχημα φορέματα, βλακώδη τατουάζ και καρφιά στο πρόσωπο.
Αλλά και πάλι συγκρίνοντας την εικόνα αυτή με τις παρακάτω φωτογραφίες είναι σαν να ζούμε σε παράδεισο καλαισθησίας.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε πολυκατάστημα στον Καναδά. Εκεί έχουν να δουν πόλεμο πάνω από έναν αιώνα, ζουν πλουσιοπάροχα απομυζώντας χώρες ηλιθίων σαν και εμάς, και τους έχουν επιβληθεί (και τις έχουν αποδεχθεί) οι πολυπολιτισμικές μπαρούφες εδώ και πολλές δεκαετίες, ώστε όλοι είναι ανεκτικοί στην «διαφορετικότητα».
Όμως μην ανησυχείτε. Ο δυτικός πολιτισμός έρχεται και στο τέλος θα εκπολιτιστούμε πλήρως.

Γνωμικά

Υπάρχει μια παλιά έκφραση που λέει «το να δεις σημαίνει να πιστέψεις».
Αλλά είναι πιο ακριβές να πούμε ότι «το να πιστεύεις σημαίνει να βλέπεις».
Δηλαδή, έχετε την τάση να βλέπετε εκείνο που πιστεύετε ότι θα δείτε.
Αυτό σας κάνει να έχετε εμπειρία αυτού που περιμένετε.

Τα παραπάνω τα είπε ο Dr. Carl Sorensen, που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stanford. Ξέρουν πολλά εκεί, και καμιά φορά τους ξεφεύγει και τα λένε.
Αυτά τα λόγια περιγράφουν πολύ καλά αυτό που προσπαθώ να «διαφημίσω»: είναι το γεγονός ότι κοιμόμαστε κυριολεκτικά όρθιοι.
Δεν αντιλαμβανόμαστε το ακριβές περιβάλλον μας, αλλά μόνο εκείνο που νομίζουμε σαν αληθινό.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται ποτέ να σας επιστήσει την προσοχή σας επάνω σε αυτό το γεγονός. Αντιθέτως θα σας μαθαίνουν ότι είσαστε απόλυτα ξύπνιοι και απόλυτοι κύριοι της τύχης σας.
Τίποτε δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια από αυτό.
Και αν κάποιοι (συνήθως από «σχολές απελευθέρωσης» ινδικού τύπου) σας πουν ότι κοιμόσαστε θα πουν επίσης ότι αυτό δεν είναι σημαντικό και ότι αρκεί να ασχολείστε με κάποιες τελετουργίες ή να πιστεύετε ότι με τον χρόνο θα αλλάξουν όλα.
Την ίδια διαδικασία χρησιμοποιεί επιμελώς το Σύστημα. Σας κρατάει κοιμισμένους, φοβισμένους, απογοητευμένους και ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ με την θαυμαστή τεχνολογία του.
Βλέπετε δεν είναι εύκολο να πιστέψετε ότι κοιμάστε πραγματικά όρθιοι. Δεν είναι εύκολο να καταλάβετε ότι ενώ μιλάτε, τρώτε, δουλεύετε κλπ ταυτόχρονα κοιμόσαστε βαθιά ονειρευόμενοι.
Και ούτε περιμένω ότι θα το κάνετε. Ακόμα προσπαθώ να χωνέψω πως συμβαίνει αυτό.
Ακόμα και εμένα μου φαίνεται απίστευτο.

Το στριφνό βιβλίο (ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ)

Ένα τρομερό «γγγρρρρρρ» συνοδευμένο με κάτι σαν ξερόβηχα ακούστηκε πίσω μου. Έντονη ζέστη με χτύπησε στον σβέρκο. Μια κοκκινωπή λάμψη έφεξε λίγο κάνοντας σκιές τριγύρω.
Έκπληκτος, έχοντας αφαιρεθεί κοιτώντας έναν ψωραλέο σκύλο, γύρισα να δω την πηγή αυτής της αναστάτωσης. Δεν πίστευα στα μάτια μου καθώς αντίκρισα έναν δράκο να εκπνέει φλόγες. Επιφυλακτικός για την διανοητική μου κατάσταση έριξα μια ματιά γύρω. Το περιβάλλον δεν είχε αλλάξει. Υπήρχαν τα ίδια σπίτια και δέντρα. Όμως το φως ήταν μουντό κόκκινο και δεν υπήρχαν πουθενά άνθρωποι.
Ο δράκος, φολιδωτός, με μεγάλες τρίγωνες πλάκες να προστατεύουν την ράχη του, λοξοπάτησε το αριστερό του πόδι και γύρισε προς το μέρος μου. Οι γυαλιστερές και γαμψές άκρες των δαχτύλων του, ατσάλινα βελόνια, χώνονταν στο χώμα και χάραζαν τις πέτρες τρίζοντας απαίσια.
-Υπάρχουν τρεις κόσμοι, είπε κοιτώντας με. Ο Μέσα Κόσμος, ο Έξω Κόσμος και ο Πάνω Κόσμος. Περιδιαβαίνω στον Μέσα Κόσμο, προσπαθώντας να ισορροπήσω στον Έξω, για να μπορέσω κάποτε να επισκεφτώ τον Επάνω. Και πρέπει να δείχνω και τους τρεις σε όποιον βρίσκω μπροστά μου. Μην ανησυχείς λοιπόν. Δεν τρώγω συνηθισμένα πράγματα και εσύ δεν συμπεριλαμβάνεσαι στο καθημερινό διαιτολόγιό μου.
Τα μάτια του, ανθρώπινα στην ευφυΐα, ερπετού στην όψη και το χρώμα, αεικίνητα και φλογερά ερευνούσαν ασταμάτητα τα πάντα. Με μια αστραπιαία κίνηση άρπαξε μέσα από κάποιο θάμνο έναν μικρό (για αυτόν) Μινώταυρο που κρυβόταν ακίνητος. Εκείνος ούρλιαζε τρομοκρατημένος και τον χτύπαγε με μια πέτρα που κρατούσε στο χέρι του. Τα δυνατά σαγόνια έκλεισαν γύρω στο τριχωτό σώμα του συνθλίβοντάς τον.
Τα ανατριχιαστικά σπασίματα με πάγωσαν.
Αναγούλιασα από την μυρωδιά του αίματος καθώς τα κομμάτια του άψυχου σώματος σπέρνονταν γύρω.
Ο δράκος έφτυσε ένα σπασμένο δόντι και με ξανακοίταξε.
-Αυτός είναι ο Μέσα Κόσμος. Γεμάτος θηρία και τέρατα. Προκαλούν ανισορροπία στον Έξω Κόσμο. Φράζουν την πόρτα για τον Πάνω Κόσμο. Διαλύουν τον Μέσα. Προκαλούν άπειρο πόνο. Τρέφονται και μεγαλώνουν με πόνο. Και πολλαπλασιάζονται πνίγοντας τα πάντα σαν την αγριάδα στο χωράφι. Και εγώ τρέχω καθημερινά μασώντας και ξαναμασώντας τα απαίσια σώματα με την πικρή γεύση, μέχρι που να καθαρίσω τον Μέσα Κόσμο (μου).
Οι πληγές είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Η ξεκούραση άγνωστη. Δεν μπορώ να σταματήσω στιγμή. Δεν μπορώ να λυπηθώ τίποτα. Δεν μπορώ να συγχωρήσω κανέναν. Τα λάθη των άλλων είναι καταδικαστέα σαν να τα έχω κάνει εγώ. Γιατί αν δεν ήμουν εγώ τα λάθη τους δεν θα υπήρχαν.
Τώρα θα σου δείξω τον Έξω Κόσμο.
Μούγκρισε και ο ουρανός έγινε γαλανός και ο δράκος εξαφανίστηκε. Κόσμος κυκλοφορούσε γύρω. Κάποιος περαστικός κλώτσησε τον σκύλο που ούρλιαξε παραπονιάρικα. Τα πάντα έμοιαζαν φυσιολογικά εκτός από τον σκύλο που ήρθε μπροστά μου και μου μίλησε.
-Ο Έξω Κόσμος είναι εξίσου δύσκολος. Ούτε εδώ υπάρχει ξεκούραση. Τα όντα του Μέσα Κόσμου εκδηλώνονται και εδώ προκαλώντας με. Τα όρια των δύο κόσμων συγχέονται και ο κίνδυνος είναι διαρκής. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε μία στιγμή. Γι’ αυτό πρέπει να είμαι ταπεινός. Πρέπει να υποχωρώ και να υπομένω συνέχεια ακόμη και αν νοιώθω ότι αδικούμαι. Ο δρόμος για τον Πάνω Κόσμο είναι φτιαγμένος με πέτρες Υπομονής και με λάσπη Ταπείνωσης. Και φτιάχνεται τόσο δύσκολα…
Όμως καμιά φορά βλέπω από μια μικρή χαραμάδα τον Επάνω Κόσμο. Τότε παίρνω θάρρος και συνεχίζω το κυνήγι.
Ο σκύλος κούνησε την ουρά του. Το περιβάλλον εξαφανίστηκε μέσα σε μία έκρηξη γαλάζιου φωτός. Για μια στιγμή αισθάνθηκα τον ίλιγγο του ύψους καθώς το χώμα δεν στήριζε πια τα πόδια μου. Έπειτα εξαφανίστηκα και εγώ και δεν υπήρχε τίποτε. Μόνο το γαλάζιο χάος. Η φωνή του δράκου ακούστηκε βαθιά και χωρίς αντίλαλο.
-Αυτός είναι ο Πάνω Κόσμος. Ο κόσμος της Ανυπαρξίας. Σε αυτή την κατάσταση δεν θέλεις τίποτε, δεν χρειάζεσαι τίποτε, δεν δεσμεύεσαι από τίποτε. Πανευτυχής, δεν υπάρχεις. Ακίνητος, διαπερνάς τα πάντα. Μοναδικός, είσαι όλα τα πράγματα. Και υπακούς στον Μοναδικό Νόμο.
Το γαλάζιο χάθηκε ενώ όλα φάνηκε να υλοποιούνται ξαφνικά.
Ένας περαστικός κυνήγησε τον σκύλο που άρχισε να τρέχει με την ουρά στα σκέλια.
Και τον λυπήθηκα πιο πολύ από τον σκύλο.