Πανάθεμά σας γιὰ καπνιστὲς

Τὸ κάπνισμα εἶναι ἕνα πολὺ ἰδιαίτερο πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει πολὺ κόσμο. Ἡ νικοτίνη εἶναι μία ἰδιαίτερα ἐθιστικὴ οὐσία δεύτερη μετὰ τὴν ἡρωίνη, ἡ ὁποία γιὰ λόγους ποὺ γνωρίζουν μόνο οἱ πολυεθνικές, εἶναι νόμιμη οὐσία καὶ κατατάσσεται στὰ τρία νόμιμα ναρκωτικὰ (τσιγάρο, οἰνόπνευμα, ζάχαρη). Τὸ ὅτι πρόκειται γιὰ ναρκωτικὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ καπνιστὲς ἀδυνατοῦν νὰ κόψουν τὸ κάπνισμα. Ἔτσι κρύβουν τὸ πρόβλημα ἀλλὰ καὶ τὴν ἀδυναμία τοὺς πίσω ἀπὸ δηλώσεις τοῦ τύπου: «ἐγὼ γουστάρω νὰ καπνίζω» καὶ ἄλλα τέτοια μάγκικα. Μέχρι ἐδῶ ὅλα καλά. Κάποιοι ποὺ εἶναι ἐθισμένοι σὲ μία οὐσία ἀναγκαστικὰ κάνουν χρήση της. Δὲν κάνω τὴν καταχώρηση γιὰ ὅλους αὐτούς. Ἡ καταχώρηση γίνεται γιὰ μία μερίδα καπνιστῶν. Γίνεται γιὰ ἐκείνους τοὺς ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΒΛΑΚΕΣ ποὺ πετᾶνε ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ αὐτοκινήτου τοὺς ἀναμμένες γόπες καλοκαιριάτικα. Φέτος τὸ καλοκαίρι ἔμεινα στὴν Ἀθήνα καὶ πήγαινα γιὰ μπάνια στὰ λιμανάκια τῆς Βουλιαγμένης. Στὶς διαχωριστικὲς νησίδες ποὺ ξεκινᾶνε ἀπὸ τὸν πρώην ἱππόδρομο στὸ τέλος τῆς Συγγροῦ μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἀποκαΐδια ἀπὸ πολλὲς μικρὲς φωτιὲς ποὺ ἔχουν μπεῖ πρόσφατα. Εἰδικὰ τὸ κομμάτι ἀπὸ τὴν Συγγροὺ μέχρι τὴν ἀρχὴ τοῦ Φλοίσβου -καμιὰ τρακοσαριὰ μέτρα μῆκος- ἔχει καεῖ σχεδὸν ὁλόκληρο. Ἐγὼ ὁ ἴδιος εἶδα μία φορᾶ τὴν πυροσβεστικὴ νὰ σβήνει τὴν φωτιὰ στὴν νησίδα καὶ πρόσεξα ἄλλη μία φωτιὰ ποὺ τὴν εἶχαν σβήσει κάποια στιγμὴ τῆς ἡμέρας ποὺ δὲν εἶχα πάει γιὰ μπάνιο. Παρατηρώντας, εἶδα στὴν «βάση» τῆς Συγγροῦ καὶ μία ἄλλη πρόσφατη πυρκαγιὰ ποὺ εἶχε κάψει καμιὰ εἰκοσαριὰ εὐκαλύπτους, πέντε ἕξι ἄλλα δέντρα καὶ κάμποσους θάμνους. Στὸ σημεῖο ἐκεῖνο εἶναι πρακτικὰ ἀδύνατον νὰ πάει πεζός. Ποτὲ δὲν ἔχω δεῖ πεζὸ ἐκεῖ, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ «νεκρὸ σημεῖο» ὅπου δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κανενὸς εἴδους ἀνθρώπινη δραστηριότητα, ἀφοῦ εἶναι περικυκλωμένο ἀπὸ δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Ἔτσι ὁ φταίχτης εἶναι τὰ ἀναμμένα τσιγάρα ποὺ κάθε τόσο πετᾶνε οἱ καπνιστὲς ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν αὐτοκινήτων. Δὲν φτάνει ποὺ τὸ πράσινο εἶναι ἐλάχιστο… Δὲν φτάνει ποὺ σὲ κάθε νέα «πολυτελῆ» πολυκατοικία ποὺ χτίζεται στὰ ἐναπομείναντα οἰκόπεδα κόβουν ὅτι δέντρο ὑπάρχει (στὴν γειτονιά μου ἔχτισαν πολυώροφο γυμναστήριο κόβοντας ἀπὸ τὸ πεζοδρόμιο ΟΛΕΣ τὶς ἐλιὲς ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ (σύνολο 10)… Δὲν φτάνει ποὺ τὰ γύρω βουνὰ ἔχουν ἀρχίσει νὰ θυμίζουν ἔρημο… Τώρα ἔχουμε καὶ τοὺς ΗΛΙΘΙΟΥΣ καπνιστὲς νὰ πετᾶνε γόπες καίγοντας ὅτι ἀπέμεινε μέσα στὴν πόλη. Ἀδιάψευστος μάρτυς τῆς καπνιστικῆς ἠλιθιότητος, μία γυναίκα ὁδηγὸς στὸ ἀλσάκι τῆς Πετρούπολης. Περνώντας (μὲ δυνατὸ ἀέρα καὶ καύσωνα) ἔριξε στὸν δρόμο τὴν γόπα της. Εἶναι ἀπίστευτο τὸ πόσες σπίθες τινάχτηκαν καὶ ἔφτασαν σχεδὸν μέχρι τὸ ἀπέναντι πεζοδρόμιο σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ τὰ ξερὰ χόρτα τοῦ ἄλσους. Εὐτυχῶς ἡ γόπα ἔσβησε μὲ τὸ χτύπημα στὴν ἄσφαλτο. Μέχρι στιγμῆς τὸ ἀλσάκι ἔχει σταθεῖ τυχερό. Δὲν ξέρω μέχρι πότε, ἀφοῦ τὸ μέρος βρίσκεται σὲ ἄθλια κατάσταση: Τὰ αὐτοκίνητα τῆς πυροσβεστικῆς θὰ δυσκολευτοῦν νὰ μποῦν στὸν χῶρο καὶ τὸ σύστημα μὲ σωλῆνες πυρόσβεσης εἶναι κατεστραμμένο. Ἔτσι νομίζω ὅτι δικαιοῦμαι νὰ φωνάξω: Πανάθεμά σας γιὰ καπνιστὲς (οἱ ἠλίθιοι ποὺ πετᾶνε ἀναμμένες γόπες δηλαδή).

Ὁ δολοφόνος τῆς τράπεζας 1

Ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ ληστὴς δολοφόνος τῆς τράπεζας, ἦταν ἐνθουσιώδης ὀπαδὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. ΠΟΤΕ καὶ ΠΟΥΘΕΝΑ δὲν ἀναφέρθηκε αὐτή του ἡ ἰδιότητα. Μὲ τὸ ζόρι βγῆκε «στὰ ψιλά» του διαδικτύου. Δὲν συμφέρει τοὺς «προοδευτικούς» ποὺ θέλουν νὰ μᾶς ἐκπολιτίσουν μὲ τὸ ζόρι, νὰ συνδεθεῖ αὐτὴ ἡ ἀποτρόπαια πράξη μὲ τὶς ἀριστερὲς ἰδεολογίες. Σκεφτήκατε ποτὲ τί πανικὸς θὰ γινόταν ἐὰν ὁ ληστής-δολοφόνος ἦταν δεξιὸς ἢ ἀνῆκε στὴν Χρυσὴ Αὐγή; Τὸ θέμα θὰ παιζόταν μέχρι σήμερα συνεχῶς καὶ ἐπὶ εἰκοσιτετραώρου στὰ κανάλια.

Ὁ δολοφόνος τῆς τράπεζας

Ἀναρωτιοῦνται πολλοὶ σὲ βαθυστόχαστα ἄρθρα, πὼς γίνεται καὶ ἕνας νέο παιδί, ἀπὸ εὔπορη οἰκογένεια καὶ μορφωμένο νὰ καταλήγει νὰ γίνεται ἕνας σκληρὸς δολοφόνος σὲ ληστεία τράπεζας. Ἔχει περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸ βαθυστόχαστο μυαλὸ αὐτῶν τῶν βαθυστόχαστων ἀρθρογράφων ὅτι γιὰ αὐτὸ τὸ κατάντημα μπορεῖ νὰ φταίει ἡ ἀριστερὴ ἰδεολογικὴ προπαγάνδα, ποῦ πιπιλίζει τὰ μυαλὰ βολεμένων «ἐπαναστατῶν» σὰν τὸν ἠλίθιο δολοφόνο τῆς τράπεζας; Ἔχει περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸ βαθυστόχαστο μυαλὸ αὐτῶν τῶν βαθυστόχαστων ἀρθρογράφων ὅτι δὲν ὑπάρχουν περιπτώσεις ἀκροδεξιῶν ποὺ νὰ λήστεψαν τράπεζα καὶ νὰ σκότωσαν κόσμο; Καὶ ἂν ὑπάρχει θὰ ἤθελα λεπτομέρειες γιὰ νὰ γίνει σύγκριση. Οἱ ἀριστερές πολιτικὲς ἰδεολογίες δημιουργοῦν συγκεκριμένα ἀποτελέσματα εἰδικὰ στὴν περίπτωση καλομαθημένων βουτυρομπεμπέδων, ποὺ ζοῦν στὴν φαντασία τους. ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΕΞΙΟΣ.

Εἴκοσι νεκροὶ σὲ συντριβὴ ἀεροσκάφους στὸ Σουδᾶν

Ἕνας ὑπουργὸς τοῦ Σουδᾶν καὶ ἄλλοι 20 ἄνθρωποι ἔχασαν τὴ ζωὴ τοὺς ὅταν τὸ ἀεροσκάφος στὸ ὁποῖο ἐπέβαιναν συνετρίβη, ὅπως μετέδωσε τὸ ἀραβικὸ τηλεοπτικὸ κανάλι Ἂλ Ἀραμπίγια, ἐπικαλούμενο τὸν ἀνταποκριτή του στὴν χώρα. Σύμφωνα μὲ τὸ κανάλι στὸ ἀεροπλάνο ποὺ κατέπεσε ἐπέβαινε ὁ ὑπουργὸς Καθοδήγησης καὶ Παραγωγικῶν Πόρων Χαλὶλ Ἀμπντάλα. Μόνο ἕνας ΗΛΙΘΙΟΣ θὰ πιστέψει ὅτι τὸ συμβὰν αὐτὸ εἶναι τυχαῖο. Ὅταν εἶσαι αξιωματοῦχος, δικτάτορας, πρωθυπουργὸς κλπ καὶ ἐμπλέκεσαι σὲ διανομὴ φυσικῶν πόρων μὲ τὶς πολυεθνικὲς εἶναι καλὸ νὰ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ σὲ ἀεροπλάνο. Μία μικρὴ ἔρευνα στὸ διαδίκτυο θὰ μποροῦσε νὰ σᾶς πείσει σχετικά.

Ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα ἀφιερωμένα στὴν Μέρκελ

Σὲ κάποιο σημεῖο στὰ λιμανάκια τῆς Βουλιαγμένης, οἱ Γερμανοὶ εἶχαν ρίξει πολεμοφόδια κατὰ τὴν ἀποχώρησή τους ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Μπορεῖ κανεὶς νὰ βρεῖ ἀκόμα σφαῖρες, ὁλόκληρες, μισὲς ἢ σὲ δεσμίδες. Φυσικὰ εἶναι πιὰ κατεστραμμένες ἀπὸ τὴν διάβρωση καὶ δὲν ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ κανέναν. Ὁρίστε μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ «ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα».

 

Τὰ ἀφιερώνω στὴν Μέρκελ καὶ στοὺς Γερμανοὺς γενικά. Θὰ πρέπει νὰ χαροῦν πολύ. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ καμένα χωριὰ καὶ τὰ νεκροταφεῖα μὲ τὶς μαζικὲς ἐκτελέσεις αὐτὰ εἶναι τὰ μοναδικὰ δείγματα τοῦ γερμανικοῦ πολιτισμοῦ, τὰ ὁποία μπορεῖς νὰ βρεῖς σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη.

Ἀνθρώπινη ἔκφραση καὶ στολίδια

Ὁ φίλος yannidakis έκανε ἀνάρτηση γιὰ τοὺς τρόπους ἔκφρασης, ὅπως πχ τὰ τατουάζ. Ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνταν μὲ τὸ στόλισμα τοῦ σώματός τους κάνοντας οὐλές, τατουάζ, φορώντας περίεργα ροῦχα, κάνοντας περίεργα κουρέματα καὶ βάφοντας τὸ δέρμα τους μὲ χρώματα. Κάποτε μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶχαν κάποια χρησιμότητα. Ἕνα πολεμιστὴς βαμμένος μὲ ἔντονα χρώματα ἢ ἔχοντας μία περίεργη κόμμωση, «διαφήμιζε» τὴν παρουσία του στὸν ἐχθρὸ καλώντας τὸν ἔτσι σὲ ἀναμέτρηση: «Ἐδῶ εἶμαι, τολμᾶς νὰ μὲ ἀντιμετωπίσεις;». Οἱ ὑπόλοιποι κρύβονταν στὸ πλῆθος προτιμώντας τὴν ἀσφάλεια τῆς ἀφάνειας. Ὁρίστε μερικὰ ἁπλὰ παραδείγματα: -Οἱ Μαορὶ ἔκαναν περίπλοκα καὶ ὀδυνηρότατα τατουὰζ στὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἔγιναν ἄνδρες, ἀφοῦ ἕνας ἄνδρας μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὸν πόνο ἀλλὰ καὶ τὸν φόβο τοῦ πόνου. Ἐπιπλέον τὸ τατουὰζ ἔδειχνε τὴν ἀνδρεία του στοὺς πιθανοὺς ἀντίπαλους. -Διάφορες φυλὲς ὑποβάλλουν τοὺς ἔφηβους σὲ ἕνα εἶδος μύησης, μὲ χαράγματα στὸ σῶμα, μαστιγώματα, δηλητηριώδη μυρμήγκια καὶ ἄλλες τεχνικὲς ποὺ προκαλοῦν ἀφόρητο πόνο στοὺς ἐπίδοξους νέους «ἐνήλικες». Οἱ τελετὲς αὐτὲς εἶναι ἀπαραίτητες (σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τῆς φυλῆς) γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ ἔφηβος μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἐπιβάλλει ἡ ζωὴ ἑνὸς ἐνήλικα. -Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ φοροῦσαν «φανταχτερά» σημάδια τῆς ἰδιότητάς τους. Πχ οἱ Σπαρτιάτες βαθμοφόροι φοροῦσαν τὸ χαρακτηριστικὸ ἀντεστραμμένο λοφίο, τὸ ὁποῖο φανέρωνε αὐτομάτως τὴν ταυτότητά τους στὸν ἀντίπαλο. Καὶ ὅπως ὅλοι ξέρετε ὅλοι «κυνηγᾶνε» νὰ χτυπήσουν τοὺς ἀξιωματικούς, τόσο γιὰ λόγους γοήτρου, ὅσο καὶ γιὰ πρακτικοὺς λόγους. -Στὶς 25 Ὀκτωβρίου 1415, στὴν ἱστορικὴ μάχη τοῦ Ἀζινκούρ, μπορεῖ ὁ στρατὸς τοῦ Ἐρρίκου Ἐ' νὰ ἦταν κατὰ πολὺ μικρότερος (κάπου πέντε φορές) τοῦ γαλλικοῦ ἀλλὰ εἶχε ἕνα πλεονέκτημα ποὺ συνέβαλε στὴν θριαμβευτικὴ νίκη. Οἱ ἀναλυτὲς μιλοῦν γιὰ τὸ ἀγγλικὸ μακρὺ τόξο ἢ τὴν βαριὰ πανοπλία τῶν Γάλλων ποὺ τοὺς δυσκόλευε σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ λασπωμένο χῶμα. Ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα εἶναι ἄλλη: τὸ πλεονέκτημα τῶν Ἄγγλων ἦταν ὁ βασιλιὰς ποὺ φόρεσε τὸ χρυσὸ στέμμα του. Ἔτσι ἔγινε στόχος γιὰ ὁλόκληρο τὸν γαλλικὸ στρατό, ἀφοῦ ἐπιπλέον πολεμοῦσε καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ τοὺς ὁπλίτες του. Ἔτσι αὐτοὶ συνεπαρμένοι δὲν «ἄντεξαν» νὰ φοβηθοῦν καὶ συνέτριψαν τοὺς Γάλλους. Σήμερα δὲν ὑπάρχει πιὰ τέτοιου εἴδους «ἀνάγκη». Κανένας δὲν σοῦ ζητάει νὰ ἀποδείξεις ὅτι εἶσαι ἄνδρας. Μόνο οἱ ἀνεγκέφαλοι νεαροὶ (μὲ τὴν βοήθεια τῆς διαφήμισης) ἀρχίζουν νὰ πίνουν καὶ νὰ καπνίζουν γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι «μεγάλωσαν». Ἡ μοναδικὴ «ἀνάγκη» ἡ ὁποία ὑφίσταται πλέον εἶναι αὐτὴ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς μόδας. Τὰ περίεργα κουρέματα, τὰ καρφιὰ στὸ πρόσωπο, τὰ τατουάζ, τὰ πάνκ-ντυσίματα, τὰ μαλλιὰ τὰ βαμμένα μὲ λαμπερὰ χρώματα κλπ Κάθε τεχνητὴ διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπινου σώματος (ἀκόμα καὶ τὸ γυναικεῖο μακιγιάζ) δὲν εἶναι παρὰ μία ἐκδήλωση ἄκρατου ἐγωισμοῦ. Δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶσαι ἠλίθιος, ἀγράμματος, ἄνεργος, χοντρός, βοδι-μπιλντερᾶς, φτωχὸς ἢ πλούσιος, ἄσημος ἢ διάσημος. Βάζεις ἕνα τατουὰζ καὶ αὐτόματα ΝΟΜΙΖΕΙΣ ὅτι ἔγινες κάτι. Οἱ ἄνθρωποι (λόγω μόδας) πάντα πιθηκίζουν ξένα πρότυπα. Γιὰ τοὺς Μαορὶ ἕνα τατουὰζ μπορεῖ νὰ εἶναι δεῖγμα ἀνδρισμοῦ, ἀφοῦ γιὰ νὰ τὸ κάνουν ὑποφέρουν ἄγρια. Ὅμως γιὰ ἕναν ὑπέρβαρο ἕλληνα βουτυρομπεμπὲ μὲ σωσίβιο στὴν μέση, τὰ χαζὰ ἀμερικανοφερμένα τατουὰζ μὲ δράκους, νεκροκεφαλὲς καὶ μαργαρίτες, καὶ τὸ διαμαντάκι στὸ αὐτὶ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα πιστοποιητικὸ χαζομάρας. Ὅσοι ἀντιδράσουν στὰ λεγόμενά μου ἴσως νὰ εἶναι πολὺ μοντέρνοι. Ἐγὼ ὅμως προτιμῶ νὰ εἶμαι «ὀπισθοδρομικός». Ἔτσι, τὰ μοναδικὰ σημάδια ποὺ μπορῶ νὰ δεχτῶ ἐπάνω στὸ ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι τὸ σημάδι ἀπὸ μία ἐγχείρηση ἢ ἕνα ἀτύχημα καὶ τὸ σημάδι ἀπὸ τραυματισμὸ στὸν πόλεμο (γιὰ ὅσους εἶχαν τὴν ἀτυχία καὶ συνάντησαν τον συγκεκριμένο κύριο). Τὸ πρῶτο εἶναι ἁπλῶς κάτι φυσικό. Ἕνα κάψιμο, ἕνα βαθὺ κόψιμο ἢ μία ἐγχείρηση θὰ ἀφήσουν ἕνα ἀποδεκτὰ φυσικὸ σημάδι. Τὸ δεύτερο εἶναι ἕνα σημάδι τιμῆς. Δυστυχῶς ὅμως ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ βλέπω, δὲν ξεχωρίζουν παρὰ τὰ σημάδια τῆς μόδας. Καὶ γιὰ νὰ μὴν παρεξηγούμαστε τὰ τατουὰζ δὲν μοῦ ἀρέσουν ΟΥΤΕ ἐπάνω σὲ ὡραία σώματα. Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερη ἢ καὶ πιὸ ἑλκυστικὴ μία ὡραῖα γυναίκα ποὺ θὰ ἔχει μία πεταλουδίτσα στὸν ὦμο ἢ κάποιο ἄλλο σαχλὸ σχέδιο στὰ νεφρά της. Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερος ἢ πιὸ ἑλκυστικὸς ἕνας ἀθλητὴς ποὺ ἔχει «βάψει» μὲ σχέδια τὸ μισὸ σῶμα του. Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει καλύτερος ὁ σὲφ-ταπετσαρία (μίας τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς μαγειρικῆς) ὁ ὁποῖος ἔχει τὰ χέρια σχεδὸν μαῦρο ἀπὸ τὰ τατουὰζ καὶ διδάσκει μαγειρικὴ (καὶ ἐπιπλέον βλακεία) σὲ πιτσιρίκια. Μήπως θὰ φτιάξει πιὸ νόστιμα φαγητά; Μήπως θὰ ἀποκτήσει ἔμπνευση γιὰ νέες συνταγές; Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω σὲ τί θὰ γίνει ὀμορφότερη ἢ καὶ πιὸ ἑλκυστικὴ μία δεκαπεντάχρονη, ἡ ὁποία δὲν ἱκανοποιεῖται ἀπὸ τὴν φρεσκάδα καὶ τὴν σφριγηλότητα τῆς ἡλικίας της καὶ σοβαντίζεται μὲ «τόνους» μακιγιὰζ μετατρεπόμενη σὲ μικρο-μέγαλη ἑταίρα. Συγχωρέστε τὴν βλακεία μου, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω ὅλο αὐτὸ τὸ ὑπερβολικὸ στόλισμα ποὺ ἐνῶ ὁ μόνος του στόχος εἶναι νὰ καλύψει τὴν ἀβυσσαλέα κενότητα τῶν ἀνθρώπων, τὸ μόνο ποὺ καταφέρνει τελικὰ εἶναι νὰ τὴν ἐπιδεικνύει. Παντοῦ καὶ πάντοτε -ὅλα αὐτὰ τὰ τεχνητὰ φτιασίδια- τὰ θεωρῶ ἀφύσικη παρεμβολὴ στὴν θαυμάσια ἐργασία τῆς Φύσης καὶ προσβολὴ στὴν συνειδητὴ φαντασία τῆς Δημιουργίας.

Ολυμπιακοί Βερολίνου 1936: Όταν οι Έλληνες αθλητές χαιρέτησαν ναζιστικά τον Χίτλερ [βίντεο-ντοκουμέντο]

Κυκλοφόρησε στὶς ἀρχὲς Αὐγούστου, σὲ πολλὰ μπλόγκ, μία ἀνάρτηση μὲ θέμα «Ὀλυμπιακοὶ Βερολίνου 1936: Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἀθλητὲς χαιρέτησαν ναζιστικὰ τὸν Χίτλερ [βίντεο-ντοκουμέντο]». Ἀναφέρεται ὅτι οἱ μόνοι ποὺ χαιρέτησαν φασιστικὰ ἦταν ἡ ἑλληνική, ἡ ἰταλική, ἡ γαλλική, ἡ αὐστριακὴ καὶ ἡ γερμανικὴ ἀντιπροσωπεία. Θὰ ἤθελα νὰ ρωτήσω πρὸς κάθε κατεύθυνση γιατί ἔχω κάποιες ἀπορίες: Ποιὸς εἶναι τελικὰ ὁ σκοπὸς αὐτῆς τῆς καταχώρησης; Ὁ «συγγραφέας» δὲν βγάζει κάποιο συμπέρασμα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέει.
Ποιὸς ἀνέβασε τὴν καταχώρηση πρῶτος; Πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἡ ΑΡΧΙΚΗ πηγή.
Γιατί ἡ ταινία εἶναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΟΜΜΕΝΗ μετὰ τὰ πρῶτα τρία μέλη τῆς ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπείας; Οἱ Ἕλληνες ἀθλητὲς ποὺ πῆραν μέρος ἦταν ὀκτώ. Προσέξτε λίγο ὅτι τὸ βίντεο εἶναι κομμένο. Πίσω ἀπὸ τοὺς τρεῖς πρώτους ἐκπροσώπους (στὸ 1:20) μόλις ποὺ ἐμφανίζεται τὸ χέρι ἑνὸς ἀτόμου τῆς ἑπόμενης σειρᾶς καὶ τὸ πόδι ἑνὸς ἄλλου. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ ὑπόλοιποί της ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπείας γιὰ κάποιον λόγο ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ νὰ ἐμφανιστοῦν στὴν ταινία; Μήπως ΔΕΝ χαιρέτησαν φασιστικὰ καὶ αὐτὸ δὲν συμφέρει τὸν «ἐκδότη» τῆς καταχώρησης;

Ἀφοῦ ἡ ἀναρτημένη ταινία εἶναι συρραφή, γιατί ἀναφέρεται φαρδιὰ πλατιὰ σὰν «βίντεο ντοκουμέντο»; Ποιὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ συμπέρασμα ἀπὸ αὐτὴν τὴν καταχώρηση; 
Ὅτι εἴμαστε φασίστες; 
Ὅτι οἱ Γάλλοι εἶναι φασίστες ἐνῶ οἱ Ἰάπωνες, Ἀμερικανοὶ καὶ Ἄγγλοι τῆς ἐποχῆς ἦταν δημοκράτες; 
Ἢ τί τέλος πάντων;
Τελικὰ τί ψάχνουμε νὰ ἐπιτύχουμε καὶ τί ἀκριβῶς συμβαίνει σὲ αὐτὴν τὴν πάλαι ποτὲ ἔνδοξη Ἑλλάδα καὶ νῦν χώρα-κωλοχανεῖο;