Η καρδιά σκέπτεται

SKY στις 2/3/2008, 10 το βράδυ.
Ντοκυμανταίρ σχετικά με την καρδιά με τίτλο «Μνήμες από το παρελθόν».
Ο Πολ Πίρσαλ έκανε μεταμόσχευση μυελού των οστών στην Χονολουλού το 1980 και άρχισε να ερευνά το φαινόμενο των εμπειριών που ανήκουν στον δότη. Έγραψε το βιβλίο «Κώδικας καρδιάς». Αργότερα συνεργάστηκε με τον Γκάρι Σουόρτζ, ο οποίος ερευνούσε και αυτός το ίδιο φαινόμενο.
Ο Γκάρι Σουόρτζ, στο Πανεπιστήμιο του Γέϊλ, έχει μία νέα θεωρία περί μνήμης. Δεν έχει ανακαλυφθεί στον εγκέφαλο ένα κέντρο που να ασχολείται αποκλειστικά με την μνήμη. Η καρδιά επιπλέον έχει στην διάθεσή της έναν αριθμό από νευρώνες που παίζουν τον ρόλο ενός «μικρού εγκεφάλου». Από αυτά τα δύο είναι πιθανόν ο φορέας της μνήμης να βρίσκεται σε όλο το νευρικό σύστημα.
Η καρδιά έχει 100 φορές πιο έντονο ηλεκτρομαγνητισμό από τον εγκέφαλο. Μπορεί δε να ανιχνευθεί από απόσταση δύο μέτρων!
Πειράματα έχουν αποδείξει την ύπαρξη ηλεκτροκαρδιακής διαίσθησης. Στο πείραμα έδειχναν φωτογραφίες που προκαλούσαν ακραία συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά). Τα ηλεκτρονικά όργανα μέτρησης έδειξαν ότι πριν εμφανισθεί η εικόνα, η καρδιά ήδη αντιδρούσε!
Όσον αφορά τους μεταμοσχευμένους υπάρχει η πιθανότητα να μεταφέρονται μνήμες στον δέκτη, οι οποίες είναι αποθηκευμένες στον «καρδιακό εγκέφαλο» του δότη.
Έγιναν έρευνες με ερωτηματολόγια προς την οικογένεια του δότη και προς την οικογένεια του δέκτη. Προσπάθησαν να ανακαλύψουν ομοιότητες στην συμπεριφορά και τις συνήθειες του δότη και του δέκτη, που να παρουσιάστηκαν όμως μετά την εγχείρηση.
Ένα ποσοστό 5 έως 10% των δεκτών καρδιάς βιώνει σημαντικές αλλαγές στις συνήθειες και τα συναισθήματά του. Έχει επίσης «αναμνήσεις» που δεν είναι δικές του. Στις περιπτώσεις αυτές φαίνεται ότι ο δέκτης «κολλάει» τις συνήθειες και τις μνήμες του δότη.
Σε μία περίπτωση κάποιος, μετά την εγχείρηση, άρχισε να ακούει κλασσική μουσική ενώ πριν δεν του άρεσε να ακούει καθόλου μουσική. Ανακάλυψε τελικά ότι ο δότης ήταν βιολιστής.
Μία γυναίκα που δεν άντεχε καθόλου την βία, μετά την μεταμόσχευση της καρδιάς ενός πυγμάχου, βλέπει ράγκμπι μαζί με τον άνδρα της, φωνάζει και βρίζει!
Ένας τρίτος μετατράπηκε σε αθλητή παρά το γεγονός ότι μέχρι την μεταμόσχευση δεν είχε καμία έφεση στον αθλητισμό.
Αν και δεν υπάρχουν ακόμη αδιάσειστες αποδείξεις για το θέμα, οι ερευνητές βγάζουν το συμπέρασμα ότι «σκεπτόμαστε με την καρδιά» και ότι επιπλέον θα ήταν καλό εάν σκεπτόμασταν έτσι πολύ περισσότερο.

«Οτιδήποτε πολύ είναι αντίθετο στην φύση» Ιπποκράτης

Τα πάντα στην φύση είναι θέμα ισορροπίας.
Από τον κανόνα δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν οι βιταμίνες και τα σκευάσματα υγιεινής διατροφής. Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και θα καταλάβετε.

Τα πολλά αντιοξειδωτικά μειώνουν τη διάρκεια ζωής
Η λήψη πολλών "αντιοξειδωτικών" βιταμινούχων συμπληρωμάτων μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο ζωής, αναφέρει έρευνα του πανεπιστήμιου της Κοπεγχάγης.
Οι αναφορές 68 κλινικών ερευνών στις οποίες έλαβαν μέρος περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έδειξαν ότι υπάρχει αύξηση της θνησιμότητας κατά 16% αυτών που καταναλώνουν συχνά και σε μεγάλες δόσεις βιταμίνη Α. Η Β-καροτίνη αυξάνει τη θνησιμότητα κατά 7% και η βιταμίνη Ε κατά 4%.
Η ερευνητική ομάδα της Κοπεγχάγης ανακάλυψε επίσης ότι οι μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C και σεληνίου δεν προκαλούν προβλήματα. Ωστόσο δεν κατέγραψαν κάποια ιδιαίτερα οφέλη.
Πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν αντιοξειδωτικά συμπληρώματα για να εξουδετερώσουν τις "ελεύθερες ρίζες" στον οργανισμό τους.
Όμως οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι "ελεύθερες ρίζες" μπορεί να συμβάλουν σε σημαντικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, και μια εξασθένιση αυτών των αντιδράσεων μπορεί να αποβεί επιβλαβής.

Έχει κανείς αντίρρηση ότι ζούμε στον αιώνα της υπερβολής;

Εγκέφαλος, αυτός ο άγνωστος.

Καθίστε σε μία καρέκλα, σηκώστε το δεξί σας πόδι από το δάπεδο και κάνετε κύκλους κατά την φορά των δεικτών του ρολογιού.
Ενώ το κάνετε αυτό, σηκώστε το δεξί σας χέρι και σχηματίστε στον αέρα τον αριθμό έξι.
Το πόδι σας θα αλλάξει διεύθυνση κίνησης!
Οι περισσότεροι θα δυσκολευτούν να επιτύχουν ή και δεν θα επιτύχουν τελικά τον συνδυασμό των δύο αυτών κινήσεων
Ο λόγος είναι ο ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίον είναι «ρυθμισμένα» τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας.
Αν και περίπλοκος, θεωρούμενος σαν το τελειότερο και περιπλοκότερο όργανο που κατασκεύασε ο Θεός ή η Φύση ή η Τύχη (διαλέξτε ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σας), δεν παύει να είναι μία μηχανή. Και σαν μηχανή λειτουργεί αυτόματα κάνοντας συγκεκριμένες κινήσεις και έχοντας συγκεκριμένες δυνατότητες.
Εκείνο όμως που κάνει την διαφορά στο θαυμάσιο αυτό όργανο, είναι «κάτι» που υπάρχει λανθάνον (αυτό που διαφεύγει από την προσοχή) μέσα στον εγκέφαλο, τον διαποτίζει και τον κάνει να είναι ανθρώπινος ή όχι.
Αυτό το «κάτι» είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μόνο που κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι αυτό που κάνει το μυαλό μας είναι και αυτό που μπορούμε να επιτύχουμε εμείς.
Λάθος!
Αυτό που μπορεί να κάνει το μυαλό μας είναι αυτό που μας περιορίζει. Κυριολεκτικά κοιμόμαστε όρθιοι. Όμως εάν ΚΑΠΟΤΕ «ξυπνήσουμε» τότε αυτά που μπορούν να γίνουν είναι πλέον απεριόριστα και μπορούν να καταταχτούν στα απίστευτα. Και για του λόγου το αληθές ο Μπρους Λη έμεινε παράλυτος μετά από κάποιο ατύχημα. όμως η θέληση και η επιμονή του τον έκαναν τελικά αυτό που έγινε: έναν τρομερό αθλητή πολεμικών τεχνών.
Και επειδή το μυαλό μας μας παίζει πολλά παιχνίδια, μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι εσείς έχετε το πάνω χέρι.

Νεοελληνικός φασισμός

Η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.Σαν λαός έχουμε πολλά ελαττώματα.
Αυτό βέβαια είναι γνωστό τοις πάσι και δεν «κομίζω γλαύκας εις τας Αθήνας» που το λέω.
Όμως κάποια πράγματα μου φαίνονται απίστευτα αποκρουστικά. Και έχουν σχέση με τον θόρυβο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στους Έλληνες αρέσει τόσο πολύ ο θόρυβος. Ίσως γιατί για είκοσι πέντε χρόνια ανάμεσα σε μηχανές έζησα (και κατάπια) απίστευτα ποσά θορύβου και τον σιχάθηκα παντελώς.
Αλλά όμως το να κάνεις θόρυβο τελικά είναι ένα είδος δημοκρατικού φασισμού αφού η «δημοκρατία» και η ελευθερία να «κάνεις ότι γουστάρεις» στερεί από έναν άλλον το δικαίωμα της ησυχίας.
Για παράδειγμα:
-Κάποιοι «γουστάρουν» να βλέπουν τηλεόραση στο μπαλκόνι το καλοκαίρι αδιαφορώντας αν κάποιος γείτονας «γουστάρει» την νυχτερινή ησυχία από το ποδόσφαιρο ή το σήριαλ.
-Κάποιοι βγάζουν τις εξατμίσεις από τις μηχανές τους. Συνήθως είναι νεαροί που νομίζουν ότι όταν η μηχανή κάνει θόρυβο τρέχει κιόλας, ή τέλος πάντων ζουν μέσα από τον φοβερό αυτόν θόρυβο της εξάτμισης. Φυσικά είναι «δικαίωμά τους» να βάλουν ότι εξάτμιση «γουστάρουν» και να κυκλοφοράνε γκαζώνοντας ακόμη και τις ώρες κοινής ησυχίας.
-Κάποιοι, συνήθως πιτσιρικάδες που τους ταΐζει ο μπαμπάς τους, «γουστάρουν» να λειτουργούν στην διαπασών τα στερεοφωνικά τους έχοντας ανοιχτά τα τζάμια του αυτοκινήτου και αδιαφορώντας αν μερικοί στις τέσσερις το πρωί κοιμούνται γιατί πρέπει να πάνε «γουστάρουν δεν γουστάρουν» για δουλειά ή γιατί «γουστάρουν» να κοιμηθούν.
-Κάποιοι «γουστάρουν» να βάζουν μουσική τόσο δυνατά, ειδικά στις γιορτές ώστε τα διπλά τζάμια και η απόσταση των δύο τετραγώνων να μην είναι αρκετή να κρατήσει τον θόρυβο έξω!
Βέβαια όλοι αυτοί όταν «γουστάρουν» να κοιμηθούν θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να κάνουν ησυχία για πάρτη τους αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Τελικά ζούμε σε μία φρικτή και θορυβώδη πόλη που σκοτώνει με τον θόρυβο τους πολίτες της. Και ο περισσότερος θόρυβος προέρχεται από εκείνους που τελικά «γουστάρουν» να κάνουν ότι τους καπνίζει. Και το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο το καλοκαίρι που θες να αφήσεις τα παράθυρα ανοιχτά για να μπει μέσα λίγος δροσερός νυχτερινός αέρας.
Όλα τα παραπάνω είναι καθαρός φασισμός και καταπάτηση του ιδιωτικού ασύλου. Ακόμη και η αστυνομία για να μπει στο σπίτι σου θέλει άδεια από τον εισαγγελέα. Ο τυπάς όμως που βάζει τέρμα το στέρεο όποτε «γουστάρει» μπαίνει στο σπίτι σου, στον ιδιωτικό σου χώρο, φασιστικά, με το έτσι θέλω. Και το χειρότερο είναι ότι εσύ δεν μπορείς να του σπάσεις το κεφάλι για να του βάλεις μέσα λίγο μυαλό. Επειδή τάχαμου είμαστε πολιτισμένοι.
Αχ τι έχουν τραβήξει οι λέξεις δημοκρατία και πολιτισμός…

Ποιός είναι ο δικός σου θεός;

Ο Ουγκώ στον "Θεό" του ασχολείται με το πρόβλημα της ύπαρξης ενός ανώτερου όντος. Σε ένα από τα κεφάλαια περιγράφει πολύ καλά τις ανθρώπινες πεποιθήσεις περί θεού, αφού ο κάθε ένας άνθρωπος έχει μέσα στο κεφάλι του και μία διαφορετική ιδέα για αυτόν. Ο δικός σας θεός ποιος ακριβώς είναι; Έχετε σκεφτεί ποτέ; Διαβάστε προσεκτικά το κείμενο πριν απαντήσετε.

Άλλη φωνή.
Πρώτα-πρώτα, για ποιόν θεό θέλεις να μιλήσουμε; Προσδιόρισέ μου. Ποιος είναι αυτός που κρατάει το πνεύμα σου αμ­φίρροπο;
Πες μου! Πρόκειται για τον κίτρινο, τον κόκκινο, ή τον γα­λάζιο θεό, που κατοικεί μέσα στο τρίγωνο στο όποιο κλείνεται μια φλεγρή εβραϊκή λέξη;
Ή μήπως για την χρυσωμένη μορφή μέσα σε σκοτεινό βάθος, τον θεό που έχει στέμμα, ξίφος και σκήπτρο, και μοιάζει με αυτοκράτορα και φορεί κόκκινο μανδύα κρατώντας στην παλάμη του την σφαίρα και έχοντας κάτω από τα πόδια του τον Σατανά;
Τον θεό που κάθεται σε θρόνο και υπα­γορεύει την καταδίκη του Αρίου στην Νίκαια και του Χιούς στην Κωνστάντια;
Τον θεό που αρνιέται το ανθρώπινο γένος και την ζωή με μια παγκόσμιο συνοδό του;
Τον θεό που χρειάζεται κεφαλαία γράμματα στα εδάφια του λειτουργικού ή τον θεό που φυλάκισε τον Γαλιλαίο και έβαλε τον Ντέ Μαίστρ φρουρό του επιγείου παραδείσου;
Τον θεό που μέσα σε πάταγο από βροντές, τον βλέπει μέσα στα όνειρά της η γριά να της δείχνει την συμβολική πεντάδα;
Τον γοτθικό θεό, τον μισαλλόδοξο, τον θυμωμένο, τον φονιά, που βρίσκεται μέσα σε μεγάλο τρομακτικό γυαλωτό που κοκκι­νίζει από την λάμψη δαυλού που ανάβει και καίει από πίσω;
Μήπως θέλεις να πεις για τον θεό που αντί για την προσευχή αγαπάει το τραγούδι;
Για τον θεό τον οποίο επικαλούνται τσουγγρίζοντας τα ποτήρια;
Τον εύθυμο θεό που γελά και κα­ταλαβαίνει την ζωή και που νοιώθει πώς η σάρκα είναι αδύνατη;
Τον θεό που έχει πνεύμα;
Τον αφελή και συμβιβαστικό θεό που ζει σε πλήρη αρμονία με τα πάθη της αθλίας γενιάς του;
Τον θεό που συγχωρεί τα αμαρτήματα και τα αποδίδει στην ανάγκη και που μισοκλείνει τα μάτια μαζί με τον διάβολο σε μια γωνιά;
Τον θεό που πλανιέται άσκοπα και εξετάζει τον άνθρωπο μέσα στην οκνηρία του, ποτέ όμως από την ηλιθιότητα του;
Τον θεό που κατά βάθος δεν έχει πεποίθηση ούτε για την ατομική του ύπαρξη ή μήπως για τον θεό των Βερσαλλιών που ταξιδεύει με τα βασιλικά αμάξια;
Τον αριστοκράτη θεό που ακολουθεί πιστά την μόδα και δείχνει στα μάτια των Μοντεσπάν αρεστούς τους Βοσσουέτους;
Τον θεό της Αυλής;
Τον θεό της πόλης, που είναι α­παλλαγμένος από κάθε βαναυσότητα και κάθε πρόληψη;
Τον φιλόφρονα και εξοικειωμένο με την νεότερη ηθική θεό, τον θεό που αποδέχεται ο κόσμος και η Πολιτεία;
Τον θεό που εγκατέ­λειψε τους ουρανούς του και λέει «Αξίζει και το Παρίσι μια λειτουργία»;
Τον μειλίχιο θεό που απαλλάσσει τους βασιλιάδες από τις υποχρεώσεις τους;
Τον θεό που δεν είναι διόλου σχολαστικός που αποστρέφεται τον μοναχικό βίο; Τον θεό που επιτρέπει στον Σανσέ να εξαγριώνει τον Πασκάλ, στον τρα­πεζίτη να θησαυρίζει εκατό τα εκατό, στην άσκημη γυναίκα να είναι κακεντρεχής και στην ωραία να είναι άτιμη;
Τον θεό που δίνει δώρα στο δικαστή και ψεύτικα λόγια στον έμπορα;
Τον επιτήδειο θεό που εξισώνει την Παναγιά με το Κενκαμπουά;
Τον θεό τον αυστηρό μόνον στα λογικά κεφάλια;
Τον θεό που σχεδόν δολοφονεί τον Ραμούς που ακυρώνει το διά­ταγμα της Νάντης, αλλά που αρκεί να πηγαίνετε ταχτικά στην εκκλησία στις επίσημες ήμερες, αρκεί να είστε εξά­δελφος κάποιου επιτρόπου, αρκεί να αγωνίζεστε για να διευθύνει η Ρώμη τα πάντα, και γίνεται αμέσως μεγαλόψυχος μαζί σας, αρκεί να μοιράζετε το αντίδωρο στους ενορίτες σας για να σας έχει ευνοουμένους του, να σας προστατεύει θερμά, να σας παντρεύει, να εργάζεται για την πρόοδό σας, να μιλάει για σας στην Εξοχότητά του, να σας προβιβάζει και να δίνει έναν βαθμό στους πρωτότοκους, μια ενορία στους δευτερότοκους, έ­χοντάς σας κατά νουν για την μίτρα και την επισκοπή;
Ή μήπως για τον ολιγαρκή, τον αφελή θεό, τον ταπεινό και αγαπητό, που είναι χρήσιμος σε κάθε περίσταση, που ευχα­ριστιέται, καθώς είναι προικισμένος με εμπορική συγκατάβαση, με λίγη υποκρισία και λίγη εξωτερική λατρεία;
Τον θεό που α­ποτελεί δόγμα και θρησκεία των θετικών ψευδευλαβών, που από καιρό σε καιρό επιχειρεί ωφέλιμες και σύντομες εκδρομές στην αιωνιότητα, στο αχανές, στο μυστήριο και στο άγνωστο μαζί μ’ αυτόν τον θεό που τον μεταχειρίζονται στον δρόμο σαν σταθμό;
Ή μήπως θέλετε να πείτε για τον αιμοχαρή στρατιωτικό θεό που δεν τον νοιάζει και πολύ αν τρέφεστε με βαλανίδια, ή με ψωμί, αλλά αντί για λειτουργίες και λατρείες θέλει ρομφαίες, δό­ρατα, έμβολα, σκορπιούς, καταπέλτες, φοβερά άγκιστρα από τα οποία κρέμονται ολόκληρα πλοία, πολιορκητικές χελώνες, πολιορ­κητικούς κριούς που σπρώχνουν τα τείχη σαν πλώρες, αρπάγια που αρπάχνουν τους στρατιώτες από τις θέσεις τους, τροχοφόρους πύργους σκεπασμένους με χορτάρια και χαίτες άλογων; Kι υστέρα λιθοβόλα που κομματιάζουν και κάνουν σκόνη τους εχθρικούς πύργους, σφαιροβόλα, γεράκια τειχοθραύστες, ριξότειχα που ρίχνουν τις πολιτείες μέσα στην λασπερή τους τάφρο, ελληνικά ηφαίστεια που τα σύρουν τριάντα ζευγάρια βόδια, ενετικά τηλεβόλα, λομβαρδικές σερπαντίνες, τον θεό που είπε στον Κογλιόνη: «Ζέψε σαν κτήνη τους Λομβαρδούς»;
Τον θεό που γελάει, δυστυχισμένε τραυματία, όταν βλέπει το φτωχικό σου στρώμα πάνω στο οποίο στενάζεις;
Τον θεό που τον μεθάει η κόλαση με όλα τα θανατηφόρα μηχανήματα της, τα καζάνια με την κοχλαστή πίσσα και τα καμίνια με τα πυρωμένα σίδερα;
Τον θεό που διώχνει ξαφνιασμένους τους ανθρώπους από την φτωχική τους στέγη;
Τον θεό που ονειρεύεται στεφάνια και εγ­κώμια, που κοιμάται με τους ήχους του ολμοβόλου του Λανκάστρ και τις μπομπάρδες του ΙΙεξάν;
Τον θεό που δανείζει τον κεραυνό του στην σκαμμένη υπόνομο για να ανάψει το φυτίλι;
Τον θεό που όταν η γη ανοίγεται τινάζοντας πελώρια αστραπή, ευχαριστιέται με την θέα των θνητών που σφενδονίζονται στον αέρα;
Φαντασιοπληξία του παρελθόντος που ανέχεται το παρόν!
Ή μήπως μιλάς για τον θεό κριτή; Σπάνια ιδιοτροπία!
Για τον θεό σφραγιδοφύλακα που έχει παρωπίδες και διεκπεραιώνει σε σύγχυση την δίκη Θνητός και Ύπαρξη;
Για τον πρόεδρο θεό που συνε­δριάζει στην μεγάλη αίθουσα που λέγεται σύμπαν, που κρίνει τις ψυχές και χασμουριέται κάτω από τον ουρανό του Δεκεμβρίου, α­νάμεσα στους δικηγόρους των αγγέλων και του δαίμονα;
Πες μου μήπως ζητάς τον θεό των Γουέβρων ή τον θεό των Μορμόνων ή τον θεό που ακρωτηρίασε τον Λαμπάρ;
Κοίταξε και διάλεξε· μήπως ζητάς τον θεό που δίνει στον βάρβαρο Τούρκο τον τάφο γεμάτο από γυναίκες και γεμάτον με ά­πειρο;
Ή μήπως τον θεό που αναγκάζει τον άνθρωπο να τραγου­δά πένθιμα τον όρθρο και τον εσπερινό, και που παύει να είναι άνθρωπος μέσα στα παπικά παρεκκλήσια, ενώ ο δημιουργός του ευχαριστιέται να τον ακούει;
Ή μήπως μιλάς για τον θεό που έπρεπε ν’ εφεύρουμε;
Για τον θεό που μέσα στο σκοτάδι ο φόβος τον παραχωρεί στο φαινόμενο;
Τον θεό που έπλασαν οι σοφοί με βάση την ανθρώπινη σοφία, χρήσιμο για τον δούλο του, αγαθό στον μάγειρό του;
Τον θεό που ρυθμί­ζει σε όφελός του την υπερτίμηση των τροφίμων;
Τον φανταστικό θεό, που μέσα στο βάθος του ηλιακού του φάσματος, ο πονηρός χωριάτης εμπαίζει, διώχνει και ανέχεται συνάμα;
Τον θεό που δέχτηκε ο Λόκκε και αρνήθηκε ο Γκριμ;
Τον ύψιστο, στον όποιον ο Ντ Όλμπάχ έδωσε κύρος;
Τον αιώνιο θεό που έπλασε ο εφήμερος θνητός σαν μεσόστυλο ανάμεσα στον χρόνο και στο διάστημα, μια αρχιτεκτονική παρεμβολή που την πρόσθεσαν εκ των υστέρων στην ζωή, στην ειμαρμένη, στο αγαθό, στο κακό, στα πάντα, έναν ασταθή πύργο του κενού και απλό πάρεργο του ανθρώπου;
Όλοι αυτοί οι θεοί, όποιο όνομα κι αν τους δίνουν είναι τα πάντα... Και μονάχα θεοί δεν είναι!
Ο φτωχός θνητός, καθώς είναι πονηρός έχει ανάγκη από δι­καστή, και καθώς είναι άσχημος έχει ανάγκη από ομοιότυπο, θέλει έναν θεό. Πολύ καλά! Λοιπόν ο άνθρωπος παίρνει λιθάρια, πλίν­θους, ξύλα, σίδερα και τον φτιάχνει. Έτσι, κάθε λαός έχει και τον δικό του θεό και η θρησκεία έχει την ενότητα σαν όνομα και σαν προσωπείο την Λεγεώνα.
Ένας ναός αντικρίζει την νύχτα εκεί που ο άλλος βλέ­πει την αυγή. Ο Χέωψ λατρεύει τον Άμμωνα, που δεν τον ξέ­ρει ο Ζαζερνάτ, για τους Δελφούς ο Οντίν είναι ανύ­παρκτος, το σολιμανιέχ καθιερώνει τον Μωάμεθ, τον όποιον αρνεί­ται το Ντολμέν.
Η γη δημιουργεί ένα τέρας και μπαίνει κάτω από την προστασία του, ενώ ο μεγάλος ουρανός κοιτάζει έκπληκτος που βλασταίνει πάνω στους κόπρους σας ο άθλιος αυτός θεός. Εμείς όμως τα πνεύματα που πλανιούνται στο διάστημα, δεν ματαιοπονούμε με τόσο μηδαμινό πράγμα, και χωρίς να ορμούμε με τόση λύσσα στην χαμένη λάμψη, χωρίς να κυνηγούμε την χλωμή οπτα­σία, χωρίς να ζητούμε από το σκοτάδι μια λύση για το παράξενο πρόβλημα, κοροϊδεύουμε μέσα στην νύχτα το ξόανο που εσείς ονο­μάζετε Βράχμαν, θεό που ανακατώνει την γενειάδα του με το τεχνητό άπειρο· θεό-πίθηκο για τον Νέγρο και θεό-πανούκλα για το Θιβέτ· δήμιο που υψώνει για τον θνητό μια τεράστια αγχόνη, βόδι στην Μέμφη, δράκοντα στην Τύρο και ύδρα στην Χαλδαία. Χίμαιρα και όχι Λόγο, είδωλο και όχι Ιδέα.
Η σφαίρα σου ασπρόμαλλο παιδί παίζει μ’ αυτό το παιχνίδι. Άνθρωπε, τρελό πνεύμα, που μάταια σε ζητούσε ο Διογένης· άν­θρωπε, προκαλείς τον οίκτο ακόμα και σ’ αυτά τα όντα του χάους, και σ’ αυτό το σκοτάδι που τρεμουλιάζει και θρηνεί. Γιατί ο στενός σου κόσμος ονειροπόλε ονειρεύεται ένα όνειρο πεπερασμένο.
Φτιάχνεις έναν Θεό μιμούμενος την αδύνατη ύπαρξή σου και μέσα στην φτώχεια των ευτελών σου παθών, ενστίκτου, γνώσης, έρωτα, πολέμων και μίσους, ζυμώνεις το χώμα με την αιωνιότητα και πλά­θεις θεότητα από τον βόρβορο! Και όταν μέσα στην μανία, ή μάλλον μέσα στην κραιπάλη σου, σφυρηλατείς ανόητα το φρικτό αυτό σκιαγράφημα, τον κουφό, τον τυφλό, τον σκληρό, τον απαίσιο αυτόν γίγαντα, αυτό το φάντασμα από σκοτάδι, που το στηρίζει η φρίκη, φτιάχνεις αυτόν τον θεό της ασκήμιας, του σκοταδιού και της ά­πατης, από τον φόβο του για την φύση.
Εσύ διαβάτη, τι θέλεις, λοιπόν;
Κι εγώ απάντησα:
-Θέλω το όνομα του αληθινού θεού, φώναξα με φρίκη, για να το πω στην γη που αδημονεί.

Γλώσσα

Σήμερα βιώνουμε μία τραγική πραγματικότητα σε σχέση με την γλώσσα μας και την χρήση της. Η θαυμάσια Ελληνική γλώσσα καταστρέφεται κυριολεκτικά. Καταργούμε συνεχώς τα επιμέρους στοιχεία της και την απλοποιούμε οδηγώντας την στην λατινικοποίηση και τον θάνατο.
Το χειρότερο όλων είναι ότι κανείς δεν ανησυχεί. Αντίθετα οι περισσότεροι θεωρούν φυσικό που συμβαίνει αυτό και το χειρότερο το θεωρούν εξέλιξη!
Έχω όμως μία ερώτηση για όλους:
Αν η γλώσσα μας πρέπει να απλοποιηθεί και να φτάσει στην κατάντια που περιέγραψα στο "Ελληνική γλώσσα. Μια διαχρονική ματιά στην καταστροφή της" τότε γιατί στα Windows XP και στα VISTA (δεν ξέρω για τα παλιότερα συστήματα), υπάρχουν ελληνικές γραμματοσειρές στο πολυτονικό;
Πάρτε μία γεύση πολυτονικού κειμένου και συγκρίνετέ το με τα γκρίκλις και τα κείμενα χωρίς τόνους:
ΕΝ ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. 3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. 4 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν·
Το πληκτρολόγιο έχει πλέον συντομεύσεις για περισπωμένες, δασείες υπογεγραμμένες κλπ. Μην μου πείτε ότι η Microsoft έβαλε στα Windows πολυτονικές γραμματοσειρές επειδή της το ζητήσαμε εμείς...
Μήπως έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε στην φάση της εισαγωγής της ελληνικής στα λειτουργικά των υπολογιστών;
Μήπως σε λίγο οι ξένοι θα μπορούν να χειρίζονται τα ελληνικά ενώ εμείς θα γράφουμε στα γκρίκλις;
Πόσες άγνωστες λέξεις είχατε σε αυτό το 2000 ετών κείμενο;
Και μην μου πει κανείς ότι τα πνεύματα, οι τόνοι και το τελικό "ν" τον εμπόδισαν να διαβάσει...

Αιτία λύπης

Διαβάζω σε περιοδικό:
Για να μάθεις όλα όσα θα ήθελες για την Ουαλία, μπορείς να τηλεφωνήσεις ή να επισκεφθείς το site του Γραφείου Τουρισμού της Μεγάλης Βρετανίας και να ζητήσεις να σου στείλουν δωρεάν έναν καταπληκτικό οδηγό της Ουαλίας.
Χωρίς βέβαια να το έχω εξακριβώσει, αμφιβάλλω εάν εμείς κάνουμε το ίδιο πράγμα. Συνήθως οι υπηρεσίες μας είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε".
Γράψτε κάτι από όσα σας συνέβησαν, καλά ή κακά, με τα "τουριστικά" εντός Ελλάδος. Τώρα που αρχίζει το καλοκαίρι θα είναι χρήσιμα για να αποφύγουν και άλλοι τις κακοτοπιές.

Ελληνική γλώσσα. Μια διαχρονική ματιά στην καταστροφή της

Επ' ευκαιρία της καταχώρησης για τον ευρωβουλευτή διαβάστε εδώ το δεύτερο από τα δύο "προφητικά" κειμενάκια που έχω γράψει για κάποιο βιβλίο. Εκδοθεί δεν εκδοθεί τι σημασία έχει πια...


Όταν κάτι συμβαίνει σιγά-σιγά δεν του δίνουμε σημασία. Αυτό το έχουν καταλάβει όλοι εκείνοι που συμβάλλουν (για δικούς τους σκοπούς) στην υπερ-απλούστευση και λατινοποίηση της θαυμάσιας γλώσσας μας. Θα παίξω τον ρόλο του προφήτη για να δείτε που θα καταντήσουμε την πολύπαθη γλώσσα μας αν δεν ξυπνήσουμε και συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τις βλακείες που προωθούνται στα κανάλια της τηλεόρασης.

Κάποτε λέγαμε:

«Τώρα θα προσευχηθώ εις τον έναν και μοναδικόν θεόν δια την μακροημέρευσιν και την ευτυχίαν σας».

Προσέξτε την σταδιακή αλλαγή στις υπογραμμίσεις:

-Απλοποίηση «ν» και «δια»: «Τώρα θα προσευχηθώ εις τον ένα και μοναδικό θεό για την μακροημέρευση και την ευτυχία σας».

-Απλοποίηση «εις τον»: «Τώρα θα προσευχηθώ στον ένα και μοναδικό θεό για την μακροημέρευση και την ευτυχία σας».
-Απλοποίηση «ν»: «Τώρα θα προσευχηθώ στον ένα και μοναδικό θεό για τη μακροημέρευση και την ευτυχία σας».

Ακολουθεί η «βαριά μετατροπή»:

-Απλοποίηση διφθόγγου «ευ» σε «φ»: «Τώρα θα προσεφχηθώ στον ένα και μοναδικό θεό για τη μακροημέρεφση και την εφτυχία σας».
-Απλοποίηση του «ω» σε «ο»: «Τόρα θα προσεφχηθό στον ένα και μοναδικό θεό για τη μακροημέρεφση και την εφτυχία σας».
-Απλοποίηση των «υ,η,ει,οι» σε «ι»: «Τόρα θα προσεφχιθό στον ένα και μοναδικό θεό για τι μακροημέρεφσι και τιν εφτιχία σας».
-Απλοποίηση του «σ» σε «s»: «Τόρα θα προσεφχιθό sτον ένα και μοναδικό θεό για τι μακροημέρεφsι και τιν εφτιχία sαs».
-Πλήρης λατινοποίηση και του «θ» σε «th» και κατάργηση και του τόνου (που ήδη πολλοί δεν τον χρησιμοποιούν πλέον) για να ταιριάζουν όλα και με τα πληκτρολόγια των κομπιούτερ, παρά το γεγονός ότι τα Windows (για ποιον λόγο άραγε;) υποστηρίζουν πλέον Ελληνικά με τόνους, πνεύματα και υπογεγραμμένες: «Tora tha prosefxitho sto ena ke monadiko theo gia ti makroimerefsi ke ti eftixia sas»
Η θαυμάσια οπτικώς φράση «Τώρα θα προσευχηθώ εις τον έναν και μοναδικόν θεόν δια την μακροημέρευσιν και την ευτυχίαν σας» 
σε μερικά χρόνια θα έχει μετατραπεί στο φρικτό: 
«Tora tha prosefxitho sto ena ke monadiko theo gia ti makroimerefsi ke ti eftixia sas».
Αν δεν το πιστεύετε μπείτε στο ίντερνετ και δείτε πόσοι γράφουν με αγγλικούς χαρακτήρες μόνο και μόνο γιατί βαριούνται να πατήσουν ένα κουμπί, για να αλλάξει η γλώσσα του πληκτρολογίου.

Έχω αρχίσει να νοσταλγώ την τουρκοκρατία. Τουλάχιστον τότε υπήρχε πρόβλημα επιβίωσης και όλα επιτρέπονταν…

Η καταστροφή της γλώσσας μας

Επ' ευκαιρία της προηγούμενης καταχώρησης διαβάστε εδώ το πρώτο από δύο "προφητικά" κειμενάκια που έχω γράψει για κάποιο βιβλίο. Εκδοθεί δεν εκδοθεί τι σημασία έχει πια...
Η γλώσσα μας φτωχαίνει όλο και περισσότερο. Καταργούνται τόνοι, λέξεις και σε λίγο θα καταργηθούν και τα διπλά φωνήεντα.
Τι μας χρειάζεται, λένε ήδη πολλοί μεγάλοι φωστήρες που απομυζούν τον κρατικό κορβανά, να έχουμε τα η, ι, υ, ει, οι; Να κάνουμε την γλώσσα μας απλούστερη.
Αυτό που δεν έχει πετύχει ο χρόνος και οι εκατοντάδες κατακτητές, πρόκειται να το επιτύχουν οι Νεοέλληνες, που κόβουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Φτωχαίνουμε την Γλώσσα των γλωσσών. Καταργήσαμε τα αρχαία ελληνικά και μεγαλώσαμε ολόκληρες γενιές με την πεποίθηση ότι τα αρχαία είναι μία ξένη γλώσσα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από αυτό. Διαβάστε το παρακάτω τυχαίο κομμάτι της Ιλιάδας, σε γλώσσα άκρως αρχαϊκή. Αν και μερικές λέξεις έχουν λίγο διαφορετική μορφή ή έννοια τις περισσότερες τις χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα. Σε παρένθεση θα βάλω μόνο τις λέξεις που δεν έχουν σημερινή μορφή. Σε παρένθεση υπάρχουν οι σχεδόν άγνωστες λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε σήμερα:
«Ει(εάν) δή(δηλαδή) ομού πόλεμός τε(και) δαμά(δαμάζει) και λοιμός Αχαιούς·
αλλά άγε(πήγαινε) δή τινα μάντιν ερείομεν(;) ή ιερήα(ιερέα)
ή και ονειροπόλον, και γάρ(διότι) το όναρ(όνειρο) εκ Διός εστιν(είναι),
ός(οποίος) και είποι ότι τόσον εχώσατο(;) Φοίβος Απόλλων»
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, σε ένα κείμενο περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια μακριά μας, στις τριάντα έξι λέξεις υπάρχουν δύο άγνωστες, εννιά που είναι οικίες γιατί χρησιμοποιούνται ακόμη στην καθαρεύουσα και είκοσι πέντε αυτούσιες με την ίδια έννοια και σήμερα και τότε.
Δεν νομίζω να χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πεισθεί κανείς ότι η γλώσσα παραμένει σχεδόν ίδια εδώ και 3000 χρόνια και ότι θα είναι έγκλημα αν συνεχίσουμε να την καταστρέφουμε.
-Καταργήσαμε τα επιρρήματα. Έχει επικρατήσει πλέον να λέμε: ακουστικά και εννοούμε μία από τις δύο λέξεις: ή το επίρρημα ακουστικώς ή τα ακουστικά με τα οποία ακούμε μουσική. Και αν καταργηθεί και το διπλό φωνήεν ω και ο, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα γιατί υπάρχει το ακουστικώς αλλά και το ακουστικός…
-Ήδη μπήκαμε στην δεύτερη φάση κατάργησης του τελικού νί. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να καταργούμε το αρσενικό γένος μετατρέποντάς το σε ουδέτερο. Λέμε:
Το πειθήνιο υπηρέτη και όχι τον πειθήνιο υπηρέτη.
Το Θεό και όχι τον Θεό (κάτι άκρως υβριστικό).
Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν καταργούσαμε σε πρώτη φάση το νι στα αρσενικά Θεόν, υπηρέτην, στρατιώτην κλπ.
Οι Άγγλοι μπορούν να λένε το Θεό ή το παιδί. Έχουν ένα μόνο άρθρο. Εμείς όμως όταν λέμε «θα καλέσω το…» περιμένουμε έπειτα να ακούσουμε ένα ουδέτερο όνομα. Ενώ όταν λέμε «θα καλέσω τον…» περιμένουμε να ακούσουμε ένα αρσενικό όνομα.
Υπάρχει εδώ και η βλακώδης δικαιολογία ότι μόνο όταν ακολουθεί φωνήεν σε αρσενικό όνομα βάζουμε τελικό σίγμα. Παρατηρήστε όμως την διαφορά παρακάτω:
Θα βάλω ένα ουδέτερο χρώμα.
Θα βάλω έναν ουδέτερο παρατηρητή.
Και επ’ ευκαιρία έχω δύο απορίες που θα ήθελα να μου λύσει κάποιος από τους υπέρμαχους της γλωσσικής απλοποίησης:
Απορία πρώτη:
Έχουμε πολλές λέξεις με ίδιο ήχο αλλά διαφορετική γραφή και καταλαβαίνουμε την διαφορά πχ:
Χείρα (χέρι)-χήρα (αυτή που πέθανε ο άνδρας της)
Χοίρος(γουρούνι)-χήρος(αυτός που πέθανε η γυναίκα του)
Σκάβεται(παθητική φωνή)-σκάβετε(ενεργητική φωνή)
Κρητικός(από την Κρήτη)-κριτικός(τέχνης)
Όταν κάποτε καταφέρουν να καταργήσουν τα πολλά φωνήεντα, πως θα καταλαβαίνουμε την διαφορά αυτών των λέξεων;
Απορία δεύτερη και κυριότερη:
Οι Γάλλοι έχουν την λέξη «pegeot» και την προφέρουν «πεζό». Oι Άγγλοι έχουν την λέξη «daughter» και την προφέρουν περίπου «ντότα». Και οι δύο λαοί έχουν χιλιάδες λέξεις με γράμματα που δεν προφέρονται και είναι άχρηστα. Αφού είναι τόσο έξυπνοι και προοδευτικοί, και όχι εθνικιστές σαν εμάς που θέλουμε να κρατήσουμε σώα την γλώσσα μας, γιατί δεν την απλοποιούν;
Τϊ ρωτάω τώρα ο εθνικιστής έ;

ΝΕΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ !!!!!!

Αν δεν είναι "ράδιο αρβύλα" η είδηση...: Άμα έχεις τέτοιους Ευρωβουλευτές τι τους θέλεις τους Τούρκους; Να τον χαιρόμαστε και να τον "εκατοστήσουμε".
Την απλοποίηση της ελληνικής γραφής ζητά ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου. Την πρότασή του κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές.Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό την σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως 'τροφή για σκέψη' τα εξής:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2. Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: 'αι'---> 'ε', 'ει'--->'ι', 'οι--->ι', 'υι'--->ι','αυ'--->'αβ', 'ευ'--->'εβ'
4. Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5. Να καταργηθεί το γράμμα 'σ' και να αντικατασταθεί από το τελικό γράμμα 'ς'.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο .ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ,λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το 'ου').
Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας'.
Παρακαλώ να το προωθήσετε,ώστε να δείξουμε πως αυτή η προχωρημένη για αυτούς ιδέα είναι ανθελληνική και θα μας καταστρέψει!!!
Υ.Γ. ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ: Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ.