Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

20 Νοεμβρίου 2011

Κάτω το Χρηματιστήριο


Ξεχάστε την καθημερινότητα και όλες τις σαχλαμάρες που μας ταΐζουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και πηγαίνετε με τα παιδιά σας είτε το σαββατοκύριακο  είτε τις καθημερινές στο Μουσείο Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στου Ζωγράφου.
Θα εκπλαγείτε από τον τεράστιο αριθμό απολιθωμάτων τα οποία προέρχονται από την Ελλάδα. Θα δείτε επίσης όστρακα, χάρτες, απομιμήσεις γνωστών απολιθωμάτων, τρισδιάστατους χάρτες ορισμένων περιοχών όπως η Θήρα και άλλα πολλά.
Επιπλέον το εισιτήριο είναι μόνο δύο ευρώ, υπάρχει άφθονος χώρος για το αυτοκίνητό σας και η δυνατότητα να κάνετε μια καλή βόλτα ανάμεσα στα δέντρα στα μονοπάτια του βουνού ή μέσα στον τεράστιο χώρο της σχολής.
Καλή διασκέδαση και ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑ!

19 Νοεμβρίου 2011

Το Σύστημα, η Αγία Γραφή και ο Ηράκλειτος

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου με θέμα την Λευκή συμφωνία, ένας φίλος έκανε αυτό το σχόλιο:
«Μπράβο Μιχάλη ωραία τα λέμε … μα τα ακούμε και τα βλέπουμε μόνο εμείς. Μήπως είναι μια παραίσθηση δικιά μας;»
Αυτό είναι το «καλό» που έχουν αυτά τα πράγματα. Όταν υπάρχει μια συλλογική ύπνωση, και έστω και για λίγο ανοίγεις ένα βλέφαρο και ρίχνεις μία ματιά σε κάποιον (από τους πολλούς) τομέα της πραγματικότητας, κάποιες φορές έχεις αυτήν ακριβώς την αίσθηση:
«Ρε μπας και είμαι τόσο βλάκας; Μπας και τα φαντάζομαι όλα αυτά; Δεν μπορεί να υπάρχει κάτι τόσο οφθαλμοφανές και να μην το βλέπει ο κόσμος».
Το άλλο «καλό» της υπόθεσης είναι ότι το ίδιο πράγμα μπορεί να το πάθεις και εσύ  σε διαφορετικούς τομείς της πραγματικότητας. Εξαρτάται από το είδος του προσωπικού «ύπνου» σου.
Γενικά με την επικράτηση του Συστήματος ή στην δική μου ορολογία «με την επικράτηση του γενικού συνειδησιακού ύπνου σε όλους μας» ισχύει η παρατήρηση του Κατά Ματθαίον ευαγγελίου κεφάλαιο 13:, στίχοι 14-15. Παραθέτω το αρχαίο κείμενο που ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΠΛΕΟΝ ΣΑΝ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ:

καί τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαΐου η λέγουσα· ακοή ακούσετε καί ου μή συνήτε, καί βλέποντες βλέψετε καί ου μή ίδητε· 15 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, καί τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, καί τούς οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς καί τοίς ωσίν ακούσωσι καί τή καρδία συνώσι καί επιστρέψωσι, καί ιάσομαι αυτούς.

«Μετάφραση»:

Και τότε θα εκπληρωθεί για αυτούς η προφητεία του Ησαΐα που λέει: θα ακούσετε και δεν θα καταλάβετε, και βλέποντας δεν θα δείτε, διότι χόντρυνε (γουρούνιασε, έγινε γαϊδούρι) η καρδιά αυτού του λαού, και δεν τους άρεσε που άκουσαν και έκλεισαν τα μάτια τους, μήπως δουν με τα μάτια και ακούσουν με τα αυτιά και καταλάβουν με την καρδιά και επιστρέψουν και εγώ τους θεραπεύσω.

Άσχετα αν πιστεύετε ή όχι σε θρησκεία, αν θεωρείτε σωστή ή λάθος την Αγία Γραφή, άσχετα αν είσαστε αγνωστικιστές, κομμουνιστές, άθεοι, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι, παλαιο- ή νέο- ημερολογίτες, ή κάποιας άλλης ομάδας, άσχετα αν είστε μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, ψυχολόγοι ή όχι, λόγιοι ή άνθρωποι που δεν ξέρετε να γράψετε το όνομά σας, στο κείμενο αυτό υπάρχει ένας βασικός ψυχολογικός νόμος. Τον νόμο αυτόν τον περιγράφει με τα δικά του λόγια ο «σκοτεινός φιλόσοφος», ο Ηράκλειτος:
«Για τους ξύπνιους υπάρχει ένας μόνο κοινός κόσμος, ενώ οι κοιμισμένοι αποσύρονται ο καθένας στον δικό του».
Το άλλο «καλό» είναι ότι ο καθένας μπορεί να πει κάτι (το οποίο να στέκει για έναν τομέα της πραγματικότητας), αλλά να κάνει το λάθος να απορρίπτει τους άλλους τομείς -θεωρώντας τους βλακεία- βασιζόμενος στην όντως σωστή αντίληψή του. Έτσι παρά την όποια εξυπνάδα του «βρίσκεται κάτω» από την ρήση του Ηράκλειτου.
Και το Σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί αλώβητο, στηριγμένο στις πεποιθήσεις του.

18 Νοεμβρίου 2011

Η λευκή συμφωνία


Όλοι ασχολούνται με εβραιοκρατούμενες Τριμερείς Επιτροπές, με λεφτά, με χρηματιστήρια, με το πόσα θα μας κόψουν, με πολυεθνικές και με τράπεζες, με το τι θα γίνει με την εφορία, με πτωχεύσεις και με ένα σωρό άλλες βλακείες.
Εν τω μεταξύ η ζωή κυλάει και φεύγει μακριά από τις θλιβερές ανθρώπινες μυρμηγκοφωλιές.
Όταν οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ θα έχουν πια ξεχαστεί, όταν οι τρομεροί «κυβερνήτες» και «ισχυροί» του κόσμου δεν θα είναι παρά ένα κατεστραμμένο μάρμαρο πάνω στο γρασίδι κάποιου νεκροταφείου, όταν οι μεγαλόσχημοι «ειδικοί αναλυτές» που μας φλομώνουν στα ψέματα θα έχουν εξαφανιστεί, όταν ο φρικτός πολιτισμός μας θα έχει γίνει μια φρικτή ανάμνηση, όταν η θηριώδης ανθρωπότητα θα έχει χαθεί στις άμμους του χρόνου εξαιτίας της θηριωδίας της ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ όλα όσα δείχνει το βίντεο.
Και εγώ θα γελάσω χορταστικά γιατί θα γελάσω τελευταίος.
Δείτε και θυμηθείτε ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός των επενδυτών και των δεικτών του χρηματιστηρίου.
Θα ήθελα μόνο να δουν το βίντεο:
Τα 70 εκατομμύρια φτωχοί της Ευρώπης
ΟΙ 148.460 πολίτες που επιζούν από τα δημόσια συσσίτια στον Καναδά
Τα 50 εκατομμύρια ανασφάλιστοι των ΗΠΑ
Οι άστεγοι του «πολιτισμένου» κόσμου μας
Το ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι που ζουν  με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.
Τα εκατομμύρια των λεπρών στην Αφρική
Τα 6 εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν από πείνα κάθε χρόνο
Οι νεκροί και οι πρόσφυγες λόγω των εμφυλίων που υποκινούν οι «πολιτισμένοι»
Να μην συνεχίσω τον κατάλογο έτσι;…
 

2 Νοεμβρίου 2011

στο Αρχαιολογικό Φεστιβάλ του Biskupin της Πολωνίας

Διαβάστε όλο το σχετικό κείμενο και δείτε όλες τις φωτογραφίες στο http://koryvantes.blogspot.com/2011/10/biskupin-1.html
Εγώ μόνο θα συμπληρώσω ότι λυπήθηκα ειλικρινά. Οι Πολωνοί φοιτητές έκαναν πράγματα που στο Ελλάντα μοιάζουν εξωπραγματικά και άκρως φασιστικά και επικίνδυνα για το «δημοκρατικό πολυπολιτισμικό» Ελλαδιστάν. Ασχολήθηκαν με την Αρχαία Ελλάδα. Φαίνεται ότι αυτοί είναι πιο Έλληνες από τους ημεδαπούς φοιτητές, οι οποίοι λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος που μας ταλανίζει θεωρούν την απλή καθαρεύουσα των εφημερίδων  του 1960 ως ξένη άγνωστη γλώσσα.


Η αθλιότητα σε όλο της το μεγαλείο


Είδα εχθές στην τηλεόραση ότι πιάστηκαν κάμποσοι παιδεραστές μετά από συντονισμένες προσπάθειες της αστυνομίας. Μεταξύ τους ήταν ένας 24χρονος, ένας γερμανός επιχειρηματίας που μένει μόνιμα στην Κρήτη και διάφοροι άλλοι «λεφτάδες». Για την προστασία της κοινωνίας ανακοινώθηκε ΜΟΝΟ το όνομα του 24χρονου!!!!!!!!
Προφανώς -για την κρατικοδίαιτη συμμορία της «Αρχής προστασίας προσωπικών δεδομένων»- η κοινωνία δεν κινδυνεύει από τον οποιονδήποτε ανώμαλο υπάνθρωπο έχει λεφτά στην Ελλάδα.

1 Νοεμβρίου 2011

Ο θάνατος της πατρίδας μου


Σταματάω οποιαδήποτε ανάρτηση για τα οικονομικά. Μόνο ένας ξεκάθαρα ηλίθιος δεν καταλαβαίνει πλέον ότι μας κυβερνάει μία «συμμορία εγκαθέτων από ξένα κέντρα».
Η συμμορία έχει ξεκάθαρους στόχους. Στηριζόμενη στους παρορμητικούς όχλους διαλύει ότι δεν έχει διαλυθεί ακόμα.
Και ΟΧΙ, δεν είναι το οικονομικό που είναι σπουδαίο. Όπως λέει μια παροιμία:
«Οι λαοί  δεν καταστρέφονται από το σπαθί. Καταστρέφονται από την καλοπέραση».
Και εγώ θα συμπλήρωνα  «και από την άγνοια».
Την στιγμή που γίνεται τόση φασαρία για την οικονομία μπαίνουν τα θεμέλια της πραγματικής καταστροφής μας.
Το υπουργείο πρώην Παιδείας και νύν ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, έχει βγάλει μία σημαντική ανακοίνωση. Οι δάσκαλοι δεν πρέπει να διορθώνουν τα γλωσσικά λάθη των μαθητών. Ο λόγος; Για να μην τους δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα. Θα ήθελα να ήξερα άραγε αν το ίδιο κάνουν και με τις ξένες γλώσσες.
Όχι φυσικά. Εκεί τα λάθη διορθώνονται αμείλικτα αφού μόνο στα ελληνικά οι μαθητές θα έχουν ψυχολογικό πρόβλημα. Έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχουμε μετατραπεί σε έναν λαό ΥΠΗΚΟΩΝ που θα μιλάνε ένα ελληνο-αγγλο-και-λοιπά γλωσσικό συνονθύλευμα.
Και η Ελλάδα θα έχει σβήσει για πάντα.
Και αφήστε τους οπισθοδρομικούς φασίστες (σαν τον Γεωργιάδη πχ) να φωνάζουν για έθνη, πατρίδες και άλλα τέτοια γελοία και φαιδρά.

Διαβάστε το ενδιαφέρον κείμενο του Γιάγκου Ανδρεάδη, Καθηγητή της Ιστορίας του Πολιτισμού και του Θεάτρου, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

8 Οκτωβρίου 2011

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».


ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Χειρότερο απ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.
Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε την δουλειά μας, το σπίτι; Θα αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θα αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σε εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και την Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ όλα είναι το δικό μας σενάριο;
Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θα αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;
Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θα αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θα ανακαλύψουν την σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.
Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θα αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.
 Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, την μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μην θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας την συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.
Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.
Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν την θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με την σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.
 Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες να αρχίσουν να παράγουν και αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.
 Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θα απολυθούν κάποιοι από αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για την σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.
 Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει την σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του και ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Για αυτό θέλω να τελειώνουμε.