Τα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ έτσι όπως φαίνονται.
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό». Και κάποιος βιολιστής του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική». Μη διαβάσετε τις επόμενες σελίδες με τον τρόπο που θα τις διάβαζε ο αστρονόμος.

12 Μαΐου 2010

Νέα πυρκαϊά στο Ποικίλλον Όρος

Ώρα 3 και 42 το μεσημέρι.
Πυκνοί καπνοί φαίνονται πίσω από την Πετρούπολη, στο Ποικίλλον Όρος προς την Πάρνηθα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα δέντρα εκεί. Πιθανόν να καίγεται κάποιο εργοστάσιο ή σκουπίδια.

11 Μαΐου 2010

Εργατοπατέρες

Εδώ και δεκαετίες ο συνδικαλισμός είναι ένας διαφορετικός τρόπος να βγάζεις το ψωμί σου στην πλάτη των πληβείων εργαζομένων, οι οποίοι με την αδιαφορία ή την απάθειά τους αδιαφορούν για τέτοια φαινόμενα και τελικά στηρίζουν το ίδιο το Σύστημα που τους πίνει το αίμα.
Πόσο νομίζετε θα σκάει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ για τα όποια "εργατικά δίκαια" υποτίθεται ότι υπερασπίζεται;
Σημειωτέον ότι φυσικά από πολλά χρόνια (από τότε που ήταν απλός συνδικαλιστής) ούτε ξέρει που βρίσκεται το μέρος όπου προσελήφθη στο δημόσιο.

9 Μαΐου 2010

Καλά να πάθουν τα φασιστόμουτρα που πέθαναν στην Μαρφίν

Πέθαναν λοιπόν (από μια επαναστατική κατά του Συστήματος μολότωφ) τρεις ηλίθιοι και ένα αγέννητο.
Και λοιπόν;
Δεν ήταν παρά κάποιοι φασίστες, κάποια γουρούνια του κερατά, πουλημένα στο Σύστημα, που δεν έδιναν δεκάρα για τους «ταξικούς, δίκαιους» και άλλους αγώνες των αριστερών κομμάτων. Και το αγέννητο μωρό το ίδιο φασιστικό κουμάσι θα έβγαινε. Οπότε καλά να πάθει και αυτό.
Αν όμως θύμα ήταν κανένας αναρχικός ή κανένας πιτσιρικάς με μάσκα (από εκείνους που έγινε πλέον μόδα να σπάνε και να καίνε αντί να διαβάζουν όπως θα έπρεπε), ακόμα θα καιγόταν η Αθήνα και ακόμα θα έριχναν κροκοδείλια δάκρυα οι «κομμουνιστές», οι «αριστεροί», οι «αναρχικοί» και γενικά όλοι οι «προοδευτικοί» αυτού του μίζερου τόπου.
Εξαιρούμε τα δεξιά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα οποία ούτως ή άλλως βολεύονται με την όλη κατάσταση. Τους ήρθε «δώρο εξ ουρανού» ο θάνατος των τεσσάρων. Δικαιολογούν έτσι στα πρόβατα-οπαδούς-ψηφοφόρους όλα τα εισπρακτικά/αρμεκτικά μέτρα που παίρνουν και που θα πάρουν, ενώ μέσα στην φασαρία και την τρομολαγνεία ξεχνιούνται οι όποιες σκέψεις για έλεγχο των σκανδάλων και της πολιτικής διαφθοράς.
Δεν είδα σε κανέναν τοίχο να γραφτεί κάποιο μήνυμα ή να κολληθεί αφίσα, για τα τρία καπιταλιστικά γουρούνια της Μαρφίν, σαν αυτές που είχαν πλημμυρίσει την πόλη όταν σκοτώθηκε, από τον ανεγκέφαλο φρουρό ο πιτσιρικάς που κατέβηκε, από τα μπεηλίδικα προάστια όπου μεγάλωσε, για να παίξει τον επαναστάτη στα Εξάρχεια.
Δεξιοί και αριστεροί είναι εξίσου υπεύθυνοι για τα τελευταία τραγικά γεγονότα:
Το αριστερό, «ανεξάρτητο» και «δημοκρατικό» Ιντιμίντια εξυπηρετείται από το κράτος για να μπορεί απερίσπαστο να επιδίδεται στον «επαναστατικό» αγώνα του. Δεν έχετε παρά να μπείτε στην διεύθυνση http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=88548 και εκεί θα δείτε οδηγίες με τίτλο «Προτάσεις για δράση», για την κατασκευή βομβών μολότωφ, και μάλιστα ενισχυμένων σε σχέση με τις «απλές». Το άρθρο βρίσκεται εκεί από το 2003 και μάλιστα του έκαναν τροποποίηση το 2009.
Εκεί μπορείτε να δείτε «φοιτητές» να εργάζονται ακούραστα για το γενικό καλό, μαθαίνοντας πώς να κατασκευάζουν εμπρηστικές βόμβες. Βόμβες σαν αυτές που έκαψαν πέρσι την Αθήνα και σαν αυτές που έκαψαν τους τρεις πουλημένους καπιταλιστές της τράπεζας.
Και για να κλείσω το καταθλιπτικό αυτό κείμενο να σας πω και ένα ανέκδοτο:
Ο εισαγγελέας θα ερευνήσει για την ηθική αυτουργία της «καλής καγαθής» αυτής «παγκόσμιας συλλογικότητας οργανώσεων ανεξάρτητης ενημέρωσης και εκατοντάδων δημοσιογράφων που προσφέρουν συλλογική και μη-εμπορευματική ενημέρωση» κατά δήλωση του ίδιου του Indymedia. Θα ερευνήσει επίσης για τις ευθύνες των ιθυνόντων που αφήνουν τέτοια μέσα να δρουν ανενόχλητα.
Γελάσαμε πάλι έ;

Αιδώς Αργείοι.
Αιδώς Αργείοι.
Αιδώς Αργείοι.

8 Μαΐου 2010

Αυθημερόν τελευθησάτω! Η ΕΛΛΑΔΑ του 21ου αιώνα με πληγώνει...

Με πληγώνουν όλοι αυτοί που παίζουν με την ψυχολογία μου, με πληγώνουν όλοι αυ­τοί που με θεωρούν αναλώσιμο πειραματόζωο, με πληγώ­νουν όλοι αυτοί που δεν με σέβονται όσο τους σεβάστηκα.
ΛΕΜΕ ΟΤΙ ο πολιτικός είναι Θεσμός. Γιατί ΕΓΩ που εκλέγω τους πολιτικούς να μην είμαι θεσμός στα μάτια του; Γιατί θα πρέπει να ανέχομαι τα λαμόγια, τους ψεύτες και τους υποκριτές;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται χρόνια τώρα... Φέτος το νέο trend της χώρας είναι τα μπλουζάκια που γράφουν: «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα» και το νέο group στο Facebook είναι: «Οι κλέφτες να πάνε φυλακή».
ΚΑΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ήσυχοι διότι κάναμε το καθήκον μας. Αντιδρά­σαμε! Με μπλουζάκια και γκρουπάκια... Αλήθεια, πόσο Καραγκιόζηδες είμαστε;
ΠΡΟΧΘΕΣ μου έστειλαν ένα mail για την νομοθεσία που ίσχυε το Χρυσό Αιώνα του Περικλή στην Αθήνα. Το αποτυπώνω όπως ακριβώς μου το έστειλαν και αφήνω σε εσάς (και τον καθρέφτη σας) τα συμπεράσματα...

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
(που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της... Ελλάδας ΜΑΣ).
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής. Λοιπόν, ο νόμος απαιτούσε τα εξής:
1)  Να είναι Έλλην πολίτης
2)  Να κατέχει την ελληνική θρησκεία και παιδεία
3)  Να ΜΗΝ είναι κίναιδος και
4)   Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

ΕΑΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΝ όλα αυτά, τότε ο εν λόγω κύριος μπορούσε να γίνει βουλευτής.

ΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδει­κνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΦΘΑΝΕ η περιουσία του, τότε έπρεπε να κατασχεθεί Ο­ΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγρά­φησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει, να το ε­ξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

ΑΝ Ο ΝΟΜΟΣ που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίω­νε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα, η ποινή ήταν: ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ! (να πεθάνει την ίδια μέρα)

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ, ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ... και λοιποί πολιτικοί... και εσείς ψηφοφόροι βεβαίως βεβαίως.

7 Μαΐου 2010

Εμπρησμός στο Ποικίλλον όρος

Ώρα δύο παρά τέταρτο το μεσημέρι.
Αφού κακόπαθε τόσο το βουνό των δυτικών προαστίων από την άναρχη οικοδόμηση, τις καταπατήσεις και όλα τα άλλα σχετικά του νεοελληνικού «πολιτισμού» μας κάποιο ανεγκέφαλο δίποδο του έβαλε και φωτιά. Αυτή την στιγμή δεκάδες πυροσβεστικά οχήματα πηγαίνουν στο σημείο. Κατά πως γίνεται συνήθως όλο και κάτι θα ξεφυτρώσει τελικά εκεί.
Κρίμα. Έβλεπα το βουνό να πρασινίζει τα τελευταία χρόνια και το έφτυνα λέγοντας ότι μάλλον την γλίτωσε αφού καταπατήθηκε ότι ήταν να καταπατηθεί.
Μάλλον έκανα λάθος…

5 Μαΐου 2010

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ


Υπογράψτε αν επιθυμείτε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν ο ελληνικός λαός θέλει την “βοήθεια” του ΔΝΤ. Στην Ισλανδία έγινε δημοψήφισμα και ο λαός τους αποφάσισε με 93% να μην δώσουν στους τραπεζίτες 5 δισ. ευρώ. Αφού η κυβέρνησή μας, μας θεωρεί ανίκανούς να αποφασίσουμε για το αν θέλουμε να μας μακελέψει το ΔΝΤ, τότε ας πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Τι έχουμε να ζητήσουμε στην συνέχεια;
  • Να παγώσουν οι δανειακές υποχρεώσεις όλων των εργαζομένων και να υπάρξει μαζική εκστρατεία άρνησης πληρωμής στεγαστικών δανείων.
  • Σε αντίθετη περίπτωση όλοι να εκταμειεύσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες. Το χρήμα τους είναι “αέρας”.
  • Να ανοίξουν όλα τα εμπορικά βιβλία για να διαπιστωθεί που έχουν πάει τα κέρδη των τραπεζών.
  • Να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και να βρίσκονται υπό εργατικό έλεγχο.
  • Να μην υπάρχει εμπιστοσύνη σε κανένα καθεστωτικό κόμμα. Αυτά είναι που έπαιξαν το παιχνίδι.
  • Να φορολογηθούν τα κέρδη των τραπεζών.
  • Δημιουργία κινήματος πολιτών που δεν θα καπελωθεί από κανένα κόμμα, παράταξη, συνδικάτο, σωματείο. Κανείς δεν χρειάζεται να μονοπωλήσει μια “επανάσταση”.

1 Μαΐου 2010

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΗΛΩΝΕΙ : 5 ΣΕΝΤ ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΗΛΩΝΕΙ : 5 ΣΕΝΤ ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ


Τη λύση για να σωθεί η Ελλάδα από το χρέος της προτείνει μια γερμανίδα συγγραφέας και ιστορικός.

Ο λόγος για την Λεονόρα Ζέελινγκ η οποία ξεσηκώθηκε μετά τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για την Ελλάδα. Όπως γράφει η Ντόιτσε Βέλε η Ζέελινγκ ζήτησε να επιβληθεί ένας έκτακτος, πολιτιστικός φόρος για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα η κ. Ζέελινγκ δεν είναι κάποια από τους γνωστούς χειριστές ελληνικών θεμάτων στη Γερμανία. Πλην όμως, έχει διδάξει σε γερμανικά και γαλλικά πανεπιστήμια ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής, έχει εκδώσει λογοτεχνία, γνωρίζει - από πολλά ταξίδια της την τελευταία δεκαετία - την Ελλάδα και τώρα ξεσπάθωσε, εκδίδοντας ένα βιβλιαράκι...


Το πόνημά της, που εκδόθηκε από το μικρό εκδοτικό οίκο της Στουτγάρδης «Αρύκανδα» (όπως ονομαζόταν η αρχαία πόλη της Λυκίας), είναι γραμμένο σε μορφή αγόρευσης προς τους πολίτες και φέρει τον τίτλο: «5 σεντ, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα». Πρόκειται δε, σύμφωνα με το δημοσίευμα , «για μια άνευ όρων θερμή συνηγορία υπέρ της Ελλάδος από γερμανική γραφίδα».

Αφορμή για τη δημόσια τοποθέτηση της Γερμανίδας συγγραφέως αποτέλεσε ο ενοχλητικός - σύμφωνα με την ίδια - τόνος των δημοσιευμάτων για την Ελλάδα. Άλλωστε, το ζήτημα για την κ. Ζέελινγκ δεν είναι να επισημανθούν οι αδυναμίες της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής αλλά να βρεθούν πάση θυσία λόγοι, ώστε να σωθεί η Ελλάδα, την οποία θεωρεί πολύτιμη ως κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ πρότεινε την επιβολή - σε ευρωπαϊκό επίπεδο - ενός μηδαμινού, συμβολικού πολιτιστικού φόρου: όποιος χρησιμοποιεί σήμερα ελληνικές λέξεις να πληρώνει πέντε «ευτελή» λεπτά του ευρώ για κάθε μία από αυτές. Δηλαδή, μόλις ο Γερμανός πει Idee, μόλις ο Γάλλος προφέρει ide ή ο Άγγλος ξεστομίσει idea, να κατακυρώνονται αμέσως 5 σεντ στον ελληνικό δημόσιο κορβανά. Το ίδιο για τις λέξεις ψυχή και ψυχανάλυση, δημοκρατία και πολιτική, μουσείο, Ευρώπη και ευρώ και πάει λέγοντας.

Με πάθος και εμμονή αλλά και έκδηλη χαρά η κ. Ζέελινγκ υπολογίζει τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια που θα έμπαιναν στον άδειο ελληνικό ‘μπεζαχτά’. Μάλιστα, είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν αυτόν το φόρο στην Ελλάδα, χωρίς τα πνευματικά και επιστημονικά επιτεύγματα της οποίας δε θα υπήρχε σήμερα ούτε ευρωπαϊκός πολιτισμός, ούτε ευρωπαϊκή τεχνολογία, ούτε τα αεροπλάνα θα κινούνταν, ούτε τα πλοία θα έσχιζαν τα πελάγη.

Το δεύτερο ζητούμενο της Γερμανίδας συγγραφέως είναι να συμμαζευτούν οι γερμανικές γραφίδες, που με τόσο δασκαλίστικο ύφος έσπευσαν να καταδικάσουν την ελληνική πρακτική και την ελληνική νοοτροπία. Για το λόγο αυτό, υπενθύμισε πως δίπλα στην αφελώς απροκάλυπτη ελληνική διαφθορά - τη «δημοκρατική διαφθορά», όπως την αποκαλεί - βρίσκεται η μεγαλόσχημη και υποκριτική διαφθορά της γερμανικής οικονομίας αλλά και της πολιτικής.

Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ έκανε τη σύγκριση των αποδοχών ενός Έλληνα δημόσιου υπαλλήλου, μαζί με τις περικοπές του 10%, με το υψηλότερο επίδομα που - υπό ορισμένες προϋποθέσεις - παίρνει ο Γερμανός άνεργος, πρότεινε τη μείωση των ελληνικών αγορών γερμανικών όπλων κατά 50% και άλλα πολλά. Σύμφωνα μάλιστα με τη Ντόιτσε Βέλε η Λεονόρα Ζέελινγκ, τα έκανε όλα αυτά διότι απλά «είναι μια μορφωμένη Γερμανίδα που της πάτησαν τον κάλο, επειδή της προσέβαλαν την Ελλάδα».
aliartos-city.blogspot.com

29 Απριλίου 2010

Κάλεσμα στους Τούρκους να εποικίσουν τα νησιά του Α. Αιγαίου απευθύνει o νομάρχης Χίου

Θυμάστε το προηγούμενο άρθρο με τον εναέριο διαχωρισμό του Αιγαίου; Αυτό μου μοιάζει με την σάλτσα για την  "μπριζόλα". Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ: Κάλεσμα στους Τούρκους να εποικίσουν τα νησιά του Α. Αιγαίου απευθύνει o νομάρχης Χίου!
28-04-2010 19:31:26
Μία επιστολή της οποίας το περιεχόμενο είναι πρακτικά αδύνατον να περιγραφεί και να χαρακτηριστεί - ίσως γιατί δεν αρκούν οι λέξεις της ελληνικής γλώσσας για να περιγραφεί ο πόνος που αισθάνεται κάποιος όταν νιώθει προδομένος - έλαβε σήμερα το defencenet.gr. Ο νομάρχης της Χίου στην εν λόγω επιστολή, ευθέως … απευθύνει κάλεσμα στους Τούρκους να εποικίσουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου! Απίστευτο; Όχι, δεν υπάρχουν πια απίστευτα σ' αυτή την χώρα.
Απίστευτο είναι ότι υπάρχουν κάποιοι, όπως εμείς εδώ στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, το defencenet.gr, το COCKPIT κλπ που πιστεύουμε σε αυτή την χώρα. Με όλες τις συνέπειες που έχει για εμάς και τις οικογένειές μας αυτή η απόφαση.
Στην επιστολή του λοιπόν, ο αξιότιμος Νομάρχης Χίου, Πολύδωρας Λαμπρινούδης, απαντά σε χθεσινό δημοσίευμα του defencenet.gr με το οποίο επικρίνουμε το αίτημά του να χορηγηθεί ελεύθερη βίζα στους Τούρκους και - πριν διαβάσετε ολόκληρη την επιστολή - διαβάστε το επίμαχο απόσπασμά της:
«Είναι γνωστό ότι υπάρχει η δυνατότητα να διευκολυνθούν οι τούρκοι επισκέπτες προς τα νησιά μας χωρίς να τίθενται ζητήματα εθνικής ασφάλειας, τα οποία δεν διευκρινίζετε στο άρθρο σας, σε μία προφανή απόπειρα να προκαλέσετε το λαϊκό αίσθημα.
Ούτε φυσικά η βίζα για επισκέπτες δημιουργεί προϋποθέσεις να κατακλυστούν τα νησιά από μόνιμους τούρκους κατοίκους. Φυσικά κάτι τέτοιο για τα νησιά που γερνούν και που ο νέος πληθυσμός τα εγκαταλείπει, ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί θετικά και όχι μέσα από το πρίσμα της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και των στερεοτύπων που αναπαράγει ο σχολιασμός σας».
Είναι πραγματικά φορές που ο νους σταματά. Που εν πάση περιπτώσει, βρε αδελφέ, λες «Κουράστηκα. Νικήθηκα. Ας είναι να γίνει ότι θέλει ο Θεός». Γιατί απλώς δεν τα καταφέραμε. Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι δεν παλέψαμε, δεν πολεμήσαμε με όλη μας την ψυχή όχι από κάστρα ή από τα πεδία των μαχών, αλλά από τα δημοσιογραφικά γραφεία – εκεί μας έταξε η μοίρα - για να φέρουμε αντάξια τον τίτλο «Έλληνας».
Αλλά όταν ο Νομάρχης ενός ελληνικού νησιού και μάλιστα της Χίου του Ντελακρουά, καλεί τους Τούρκους να εποικίσουν όχι μόνο το νησί του, αλλά όλα τα νησιά του Α. Αιγαίου, επειδή «τα νησιά γερνούν και ο νέος πληθυσμός τα εγκαταλείπει», τότε μπορεί και να μην έχει νόημα πια ο αγώνας. Φαίνεται ότι κάποιοι άνοιξαν την Κερκόπορτα και αλωθήκαμε ξανά…
 Δεν είμαστε ξενοφοβικοί, ούτε ρατσιστές κύριε Νομάρχα. Και βέβαια πιστεύουμε στην ειρήνη, όχι στον πόλεμο. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, χιλιάδες σελίδες, για να σας απαντήσουμε, αλλά δεν θα το κάνουμε.
Σας παραδίδουμε στη συνείδηση των Ελλήνων.
Παραθέτουμε, για την Ιστορία, ολόκληρη την επιστολή:
"Αναφορικά με δημοσίευμά σας σχετικά με την επιστολή που απέστειλε ο Νομάρχης Χίου κ. Πολύδωρος Λαμπρινούδης προς τον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Γεώργιο Παπανδρέου σχετικά με το θέμα κατάργησης της βίζας για τους Τούρκους πολίτες που επισκέπτονται τα νησιά μας, όπου αναφέρετε ότι «Για μια χούφτα ευρώ ο νομάρχης ζητά η Χίος να ανοίξει την αγκαλιά της στην Τουρκία», οφείλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Η ρύθμιση του ζητήματος της βίζας για τους τούρκους επισκέπτες στα νησιά μας αποτελεί εδώ και χρόνια αίτημα των μαζικών φορέων των νομών του Βορειοανατολικού Αιγαίου και του νομού Δωδεκανήσου. Είναι λογικό να ζητάμε την ικανοποίηση αυτού του χρόνιου αιτήματος, τη στιγμή που για τόσες άλλες χώρες έχουν γίνει ευνοϊκές ρυθμίσεις στο ζήτημα της βίζας, και ταυτόχρονα η προσέλκυση επισκεπτών από τη γείτονα χώρα θα αποτελέσει μία τονωτική ένεση στην δοκιμαζόμενη λόγω της κρίσης τουριστική κίνηση των νησιών μας.
Είναι γνωστό ότι υπάρχει η δυνατότητα να διευκολυνθούν οι τούρκοι επισκέπτες προς τα νησιά μας χωρίς να τίθενται ζητήματα εθνικής ασφάλειας, τα οποία δεν διευκρινίζετε στο άρθρο σας, σε μία προφανή απόπειρα να προκαλέσετε το λαϊκό αίσθημα. Ούτε φυσικά η βίζα για επισκέπτες δημιουργεί προϋποθέσεις να κατακλυστούν τα νησιά από μόνιμους τούρκους κατοίκους. Φυσικά κάτι τέτοιο για τα νησιά που γερνούν και που ο νέος πληθυσμός τα εγκαταλείπει, ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί θετικά και όχι μέσα από το πρίσμα της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και των στερεοτύπων που αναπαράγει ο σχολιασμός σας.
Κλείνοντας θα θέλαμε να σας θυμίσουμε ότι οι σχέσεις ανάμεσα στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και ειδικά τη Χίο και τα μικρασιατικά παράλια ήταν ανέκαθεν στενές και η τουριστική κίνηση προς τα νησιά μας προβλέπεται να αυξηθεί εφόσον ρυθμιστεί ευνοϊκά το ζήτημα της βίζας. Θεωρούμε ότι το αίτημά μας κινείται στο πλαίσιο των στόχων που θέτουμε ως νομαρχιακή αρχή για τη βελτίωση των προϋποθέσεων ανάπτυξης του νομού μας  και δεν είμαστε διατεθειμένοι να απολογηθούμε για τις επιλογές μας, οι οποίες και εκφράζουν τις επιλογές των μαζικών φορέων του νομού μας, σε όψιμους υπερπατριώτες των Αθηνών.
Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΧΙΟΥ
ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥΔΗΣ
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

25 Απριλίου 2010

Τους σκίσαμε πάλι τους Τούρκους!!!!! Τους χαρίζουμε τον μισό εναέριο χώρο μας.

Καλά, με όσα γίνονται πίσω από την πτωχεύουσα πλάτη μας είναι "να σου φεύγει το καφάσι". Τελικά ο Giorgos το έκανε πάλι το θαύμα του.
Ο χάρτης είναι προσθήκη του Αντίβαρου.
Εγώ προσθέτω να δείτε και πως ονομάζονται τα Σκόπια στο Google.

Η κυβέρνηση εξετάζει την προώθηση συμφωνίας, βάσει της οποίας, το ανατολικό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, εντός του FIR Αθηνών θα μετατραπεί σε «περιοχή αποφυγής έντασης» ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, με απαγόρευση πτήσεων ελληνικών και τουρκικών μαχητικών.

Ιστορική χειραψία και χαμόγελα στη Νέα Αγχίαλο το 2000, όταν στο πλαίσιο ΝΑΤΟϊκής άσκησης τουρκικά αεροσκάφη προσγειώθηκαν στο ελληνικό αεροδρόμιο Θα εξαιρούνται τα αεροσκάφη των χωρών του ΝΑΤΟ και τρίτων χωρών, καθώς και οι ασκήσεις και η εξυπηρέτηση των σκοπών αεράμυνας.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξετάζει αυτό το διάστημα τη διαμόρφωση μιας συμφωνίας με την Αγκυρα για την «αποστρατιωτικοποίηση» του μισού Αιγαίου. Στόχος είναι να ελαχιστοποιηθεί η ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες, που προκαλείται από τη μόνιμη παραβατική συμπεριφορά της Αγκυρας στο Αιγαίο και τις αντίστοιχες αντιδράσεις των ελληνικών αεροσκαφών με αναχαιτίσεις και εμπλοκές.
Ετσι η κυβέρνηση προσδοκά ότι «δεν θα υπάρχουν εντάσεις στο FIR Αθηνών, θα υπάρξει μείωση δαπάνης αναχαιτίσεων και θα αυξηθεί η εναέρια κυκλοφορία στο FIR Αθηνών κατά 30% περίπου με όφελος 2 δισ. ετησίως...».

Αναλυτικότερα και σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η κυβέρνηση εξετάζει κατά πόσο μπορεί «να είναι συμφέρουσα» μια συμφωνία με την Τουρκία, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, κατά την οποία:
* Η περιοχή στο Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά (δηλαδή το μισό Αιγαίο) θα χαραχτηριστεί ως «περιοχή αποφυγής έντασης» ανάμεσα στις δύο χώρες.
* Στην περιοχή αυτή δεν θα εκτελούνται πτήσεις ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών.
* Στην περιοχή αυτή θα εκτελούνται ασκήσεις και πτήσεις για σκοπούς αεράμυνας.
* Η συμφωνία δεν θα επηρεάζει τα μαχητικά αεροσκάφη των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ καθώς και τρίτων χωρών.
Ιστορική χειραψία και χαμόγελα στη Νέα Αγχίαλο το 2000, όταν στο πλαίσιο ΝΑΤΟϊκής άσκησης τουρκικά αεροσκάφη προσγειώθηκαν στο ελληνικό αεροδρόμιοΤο βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης για την προώθηση μια τέτοιας πρωτότυπης συμφωνίας με την Τουρκία φαίνεται να είναι ότι σε περίοδο ισχνότατων αγελάδων για την Ελλάδα, η ελληνική κοινή γνώμη θα αποδεχθεί ευχαρίστως την προσδοκώμενη αύξηση εσόδων κατά 2 δισ. ετησίως από την αύξηση της εναέριας κυκλοφορίας στο Αιγαίο, λόγω της μείωσης της στρατιωτικής έντασης στην περιοχή.
Η Αγκυρα μάλλον δεν πρόκειται να φέρει αντίρρηση σε μια τέτοια συμφωνία, η οποία συμπίπτει εξάλλου με τη δική της μόνιμη επιδίωξη να αποκτήσει τον έλεγχο στο Αιγαίο μέχρι τον 25ο μεσημβρινό, απονεκρώνοντας έτσι -σε πρώτη φάση- ολόκληρο το ανατολικό Αιγαίο.
Με την υπό διαμόρφωση συμφωνία, η Αθήνα με στόχο τη μείωση των κρατικών δαπανών από την αντίστοιχη μείωση της στρατιωτικής έντασης στο ανατολικό Αιγαίο, δεσμεύεται να σταματήσει τις πτήσεις των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από τα εθνικά εδάφη της στο ανατ. Αιγαίο, παρά μόνον για σκοπούς αεράμυνας.
Βαπτισμένα «ΝΑΤΟϊκά»

Θα επιτρέπει όμως τη χρήση του ίδιου χώρου από τα αεροσκάφη των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, (σ.σ. άρα και της Τουρκίας), καθώς τα ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη χαρακτηρίζοντας «φίλια» και επομένως απαγορεύονται οι αναχαιτίσεις τους.
Δι' αυτού του τρόπου όμως, η Τουρκία (σ.σ. με βάση την τακτική που εφαρμόζει) θα μπορεί να βαφτίζει ως ΝΑΤΟϊκά τα μαχητικά της, να δεσμεύει περιοχές και να εκτελεί κανονικά τις ασκήσεις της, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα 6 ή τα 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου και χωρίς να καταθέτει σχέδια πτήσεων.
Αντιθέτως η Αθήνα -και για λόγους οικονομίας- είτε δεν θα πραγματοποιεί αντίστοιχες ασκήσεις είτε θα τις κάνει μόνον επί χάρτου.
Η υπό διαμόρφωση αυτή συμφωνία μπορεί να εξεταστεί στις πολλαπλές ελληνοτουρκικές συναντήσεις, πριν από την επίσημη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Τ. Ερντογάν στην Αθήνα τον Μάιο.
Μετά τη συνάντηση Δρούτσα-Νταβούτογλου, προχθές στην Ισπανία, στις 9 Μαρτίου συνέρχεται στην Αγκυρα η 15η Σύνοδος Κατευθυντήριας Επιτροπής Ελλάδας-Τουρκίας, η οποία με τη σειρά της θα προετοιμάσει την επίσκεψη εργασίας του Αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα στο τέλος του μήνα στην Αγκυρα. Ολη αυτή η κινητικότητα έχει στόχο να προετοιμαστεί καλά η επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα, η οποία σύμφωνα με την ελληνική πλευρά πρέπει να έχει θετικά αποτελέσματα.
Αν τελεσφορήσει μια συμφωνία τέτοιου περιεχομένου, πιθανώς θα υποκαταστήσει και το υπάρχον Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ, το οποίο δεν επιτρέπει τη διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων «στο Αιγαίο» κατά τους θερινούς μήνες και το οποίο η Αγκυρα καταπατά συστηματικώς τα τελευταία χρόνια.
Υπενθυμίζεται ότι και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ, η τουρκική πλευρά είχε επιμείνει μέχρι τέλους στην απαγόρευση πτήσεων στο Αιγαίο, κάτι που δεν είχε δεχθεί τότε η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας.*
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=139010

20 Απριλίου 2010

Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος

Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.
Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»
Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.
Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ' αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.
Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά καιτης Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.
Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας,επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς.Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.
Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός.
Σύμφωνα μ' αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.
Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ' αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.
Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.
Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;
Προς τα πού βαδίζουμε;
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;
Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ' όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ.Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.
Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε την αφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.
Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.
Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.
Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ' ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας. 
Δημήτρης Καζάκης
Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 25/3/2010